คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : Mission two:In treno
วันรุ่งขึ้น ณ ห้องกรรมการคุมกฎนามิโมริแผนกมัธยมปลาย
“ฮิ...ฮิ...บาริ...อย่านะ”ยามาโมโตะพยายามผลักฮิบาริที่กำลังกระชากเสื้อผ้าของตนออกไป
“ยอมฉันซะดีๆน่ายามาโมโตะหึๆๆๆ”ฮิบาริกระตุกยิ้มที่มุมปากแล้วกระชากเสื้อของยามาโมโตะจนขาดแล้วหันมาปลดเข็มขัดของยามาโมโตะต่อ
“ฮิบาริอย่าสิ”ยามาโมโตะพยายามดึงกางเกงที่ถูกฮิบาริถลกลงไปชึ้นมา
“ยุ่งจริงๆโว้ย~”ฮิบาริตะโกนอย่างเหลืออด “นายรีบๆถอดเสื้อผ้าแล้วเปลี่ยนชุดเร็ว”ฮิบาริทำเสียงฟึดฟัด
“ก็....นายนั่นแหละอยู่ดีๆมากระชากเสื้อผ้าชั้นออกตกใจหมดเลย(-*-)”ยามาโมโตะทำแก้มป่อง
“รีบเร็วเข้า”ฮิบาริพูดพร้อมโยนถุงผ้าสีน้ำตาลให้ยามาโมโตะ
“นะ...นะ...นี่มันOoO”ยามาโมโตะหยิบของภายในถุงออกมาแล้วร้องเสียงหลงเพราะข้างในมีเสื้อกล้ามสีขาวบางๆและกางเกงขาสั้นชนิดว่าสั้นกว่านี้มันจะเป็นกางเกงในสีดำอีกหนึ่งตัว
“ทำไมล่ะฉันเลือกมาเองกับมือเลย”ฮิบาริยืดอกอย่างภูมิใจ
“นี่มัน...ไม่ไหวมั้ง=_=;;”
“ทำไมจะไม่ไหวรีบใส่เร็วเข้าน่าจะได้รีบๆไป”ฮิบาริเร่งยามาโมโตะ
“ไม่ชั้นไม่ใส่เด็ดขาดนายอยากใส่นายใส่เองสิ”ยามาโมโตะหันไปว้ากใส่ฮิบาริ
“งั้นฉันใส่เอง”
...................................................................................................................................................................................
สถานีรถไฟนามิโมริ
ฮิบาริเดินเร่งฝีเท้าผ่านฝูงชนทุกคนต่างมองมาที่ฮิบาริเป็นตาเดียวกันเพราะชุดที่พ่อคุณใส่เป็นเสื้อกล้ามบางๆชนิดแค่แดดส่องก็สามารถมองทะลุไปไหนต่อไหนได้เลยและกางเกงขาสั้นสีดำที่ตัดกับผิวขาวๆของเขาทำให้เขาดูฮ็อตมากและยิ่งทวีความโมเอะโดยใส่วิกผมดำยาวสยายไปถึงบั้นท้ายและมีหูแมวประดับชนิดถ้าไม่รู้จักกันจะไม่สามารถแยกออกได้เลยว่าเขาเป็นผู้ชายหรือผู้หญิง
“บ้าเอ๊ย....”ยามาโมโตะสบถกับตัวเองเสียงดังเขาคิดว่าถ้ารู้ว่าจะเป็นอย่างนี้เค้าน่าจะมาเองดีกว่าไม่น่าไปต่อล้อต่อเถียงกับฮิบาริเลยใครจะไปนึกล่ะว่าหัวหน้าคณะกรรมการนักเรียนนามิโมริจะกล้าแต่งชุดน่าอายแบบนั้นได้
“ยามาโมโตะเป็นไงมั้ง....”เสียงปลายสายดังขึ้นจากวิทยุไร้สาย
“น่ารักดีนี่ชุดนั้นเหมาะกับนายมาก...”
“ไม่ใช่ชั้นหมายถึงนายเห็นคนน่าสงสัยหรือเปล่า”เสียงปลายสายตะโกนอย่างหงุดหงิด
“ไม่นะ...ฮิบารินายจะทำอย่างนี้จริงๆเหรอ”
“...................”ไร้คำตอบจากเสียงปลายสาย
“ว่าไงล่ะฮิบาริ”
“ฉันจะทำฉันน่ะคอยแต่จะเอาเปรียบนายตลอด.....คราวนี้ฉันจะทำเอง”เมื่อพูดจบปลายสายก็กดตัดไป
ฮิบาริสาวเท้าอย่างเร่งรีบเมือ่เสียงประกาศว่ารถไฟกำลังจะออกดังขึ้น
“พรึ่บ(-_- )(-_-) (-_-)( -_-)”สายตาทุกคู่ต่างจับจ้องมาทางฮิบาริ
“-*-”ฮิบาริหันไปส่งรังสีอำมหิตให้ทุกคน
รถไฟค่อยๆเคลื่อนออกจากชานชะลาช้าๆรถไฟขบวนนี้จะเคลื่อนจากสถานีนามิโมริและสิ้นสุดที่สถานีโตเกียวซึ่งระหว่างทางรถจะจอดให้ผู้คนลงสามสถานีเท่านั้นตอนนี้เป็นสถานีเริ่มต้นภายในรถไฟคนจึงยังไม่ค่อยแน่นเท่าไหร่นัก
“วี้ด~วิ้วดีครับน้องสาว”วัยรุ่นชายสองคนท่าทางชีกอเดินเข้ามาหาฮิบาริ
“มีอะไร-_-”ฮิบาริถามพร้อมทำหน้าเซ็งๆ
“ดุซะด้วยเว้ย~”หนึ่งในสองคนพูด
“ดุๆอย่างนี้พี่ชอบ”หนึ่งในสองคนใช้มืออันหยาบกร้านจับแขนขาวอันบอบบาง?ของฮิบาริ
“ปล่อยฉัน-_-”
“ม่าย~ป่อยยยยยยยยยยยยยยย~”
“ผัวะ”ฮิบาริหลังมือฟาดใส่คนที่มาจับแขนของเค้าไว้และกระโดดข้ามหัวของอีกคนนึงข้ามไปข้างหลังและใช้จระเข้ฟาดหาง(ฮิบาริใช้แม่ไม้มวยไทยได้ด้วยเฟ้ยO-O)เหล่าพวกวัยรุ่นที่มาจีบคนไม่เลือกหน้าโดนซิวเรียบร้อยภายในเวลาไม่กี่วินาที
“หึๆๆไม่นึกเลยนะว่าจะได้เจอนายฮิบาริ เคียวยะ”ชายหนุ่มผมสีทองเดินเข้ามาหาฮิบาริ
“แกรมม่า-_-“
“อ้าว.....แล้ววันนี้เจ้าเด็กที่หุ่นดีๆน่าฟัดนั่นไม่มาด้วยเหรอ-_-”แกรมม่าทำเสียงผิดหวัง
“หมายถึงยามาโมโตะงั้นเหรอ”
“ใช่หมอนั่นแหละให้ตายเหอะแบบนั้นน่ะสเป็กซ์”(แฟนคลับแกรมม่าอย่ามาฆ่าเค้าน้าT^T)
“ไม่มาหรอกเพราะอย่างนายแป๊บเดียวก็จะถูกขย้ำแล้ว”
“ช่างเป็นbad joke จริงๆ”แกรมม่าพูดพร้อมหัวเราะ
ฮิบาริควักทอนฟาที่ซ่อนไว้ในกางเกงขาสั้น(เอาไปแอบได้ไงฟระ=_=)มาตั้งการ์ด
ส่วนแกมม่าก็ใช้อิเล็กทริโก้วอลปี้(สุนัขจิ้งจอกอัสนี)ที่เป็นอาวุธกล่องของตน
ฮิบาริกระโจนใช้ทอนฟาฟาดใส่หน้าแกมม่าแต่แกมม่าใช้ไม้บิลเลียดกันไว้ทันและใช้อิเล็กทริโก้วอลปี้(จิง้จอกอัสนี)พุ่งเข้าชนฮิบาริจนร่างของฮิบาริไปกระแทกเบาะของผู้โดยสารคนนึง
“เฮ้ย!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!”ชายหนุ่มเจ้าของที่ๆโดนฮิบาริไปกระแทกส่งเสียงดัง “พวกแกอยากมีเรื่องใช่ม้ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย~”ชายหนุ่มลุกขึ้นพร้อมสบัดผมสีงานยาวสลวยเหมือนใช้ซัลซิวส์และที่มือข้างนึงของเขามีดาบติดอยู่ที่หลังมือ
“นายมันสเปลลี สควอลโล่หน่วยลอบสังหารของวองโกเล่นี่นา”แกมม่าหัวเราะเบา “งานนี้สนุกกว่าที่คิดนะ”
สควอลโล่ใช้กระบวนท่าสควอโทร ดี สควอลโล่ (ฉลามประจัญบาญ)กระบวนท่าที่ท่าถนัดของตนพุ่งจู่โจมแกมม่าแต่แกมม่ากลับกันไว้ได้ด้วยโล่ไฟธาตุอัสนีขณะที่แกมม่าปะทะกับสควอลโล่อยู่ฮิบาริไม่รอช้ากระโดดข้ามหัวสคอลโล่และใช้ทอนฟาฟาดใส่แกมม่า
“แก....ฮิบาริ เคียวยะ”แกมม่าใช้มือปาดคราบเลือดที่ริมฟีปากเบาๆ
“เฮ้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย~แกเจ้าวองโกเล่แกกล้าดียังไงมาโดดข้ามหัวชั้น”สควอลโล่แหกปากโวย
“ผมไม่ได้เป็นวองโกเล่อย่าเอาผมไปรวมกับพวกสัตว์กีนพืชพวกนั้นจะได้ไหม”ฮิบาริหันไปแยกเขี้ยวใส่สคอวโล่
“เอาๆแตกคอกันซะแล้ว”แกมม่าม่าพูดพร้อมกับตั้งท่ายิงลูกบิลเลียดตอนนี้รอบๆตัวแกมม่ามีลูกบิลเลียดลอยอยู่เต็มไปหมด
“แย่ละสิ”สควอลโล่สบถเสียงดัง
“ลาขาดล่ะนะ”แกมม่ายิงลูกบิลเลียดไปล้อมพวกฮิบาริและสควอลโล่ “อิเล็กทริโก้ทาวเวอร์”สิ้นเสียงแกมม่า
ลูกบิลเลียดก็ปล่อยไฟธาตุอัสนีใส่พวกฮิบาริทั้งสองคนล้มลงพร้อมกลิ่นเหม็นไหม้คละคลุ้ง
แกมม่าเดินมายืนข้างๆฮิบาริพร้อมเงื้อไม้บิลเลียดขึ้นเหนือหัวหมายจะดับลมหายใจฮิบาริ
“ลาขาดล่ะเจ้าหนู”แกมม่าส่งยิ้มบางๆให้ฮิบาริก่อนจะหวดไม้บิลเลียดลงไป
.............................................................................................................................................................................
ความคิดเห็น