The Black Stone 1 ตอน อัญมณีที่สาบสูญ

อัพเดตตอนใหม่ทุกวันพุธและวันเสาร์ 5 โมงเย็น

ประกาศ
6/11/2557

เนื่องจากไรท์เตอร์เพิ่งได้งานทำเลยขอพักการอัพเดตนิยายไปสักพัก

แต่สัญญาว่าจะกลับมา




The Black Stone

 

          สมัยที่ผมเป็นเด็กๆ ผมมักจะได้ยินคุณปู่ท่านเล่าประวัติศาสตร์ที่น่าสนใจให้กับพี่ชายผู้มีความรู้ของผม เขามักจะมีแววตาที่เป็นประกายทุกครั้งที่เรื่องมันเริ่มขึ้น และผมซึ่งในตอนนั้นยังเด็กนัก เลยถูกคุณแม่ห้ามไม่ให้ฟังเรื่องที่ไม่รื่นหูพวกนี้
          เมื่อผมโตขึ้น (ซึ่งคุณปู่ก็เสียชีวิตไปแล้ว) พี่ชายของผมจึงเป็นผู้ถ่ายทอดเรื่องราวนี้ให้ฟังแทน ในความที่เป็นวัยรุ่นก็มักจะต่อเติมเรื่องราวให้แปลกพิลึกออกไป เช่น

          "อัศวินขี่มังกร ตัดศีรษะศัตรูมาดื่มเลือดอย่างเอร็ดอร่อย"

          แน่นอน! ผมกินไม่ได้นอนไม่หลับอยู่หลายวัน ไปโรงเรียนก็แทบจะผวา ฟุ้งซ่านอยู่คนเดียว จนในที่สุดต้องอ้อนวอนให้คุณพ่อเล่าให้ฟังอย่างละเอียด แต่เนื้อหาก็ไม่ต่างกัน

          "อัศวินผู้เบื่อหน่าย ควักหัวใจมังกรออกมาแล้วเผา!" 
          
          เผา!

          เผาทำไม? ผมไตร่ตรองและมองหน้าคุณพ่อ ท่านคงมึนกับงานบนโต๊ะแน่ๆ แต่ที่แน่นอนกว่าสิ่งใดๆ ก็คือ... ผมคงจะไม่ดิ้นรนไปหาคุณแม่ให้เล่าเรื่องราวนี้ให้ฟัง มันคงจะเป็นสีชมพูหวานแว๋วชวนอ้วก อาทิ

          "เจ้ามังกรน้อยโผบินไปตามสายลม และพูดกับนกตัวเล็กกระจิดริดว่า 'อย่าลืมแปรงฟันก่อนนะจ้ะ' "
          
          หรือ

          "พระราชาผู้สดใส กอดลูกน้อยไว้ในอ้อมอกด้วยความอ่อนโยน บรรจงหอมแก้มซ้ายขวา พร้อมกับกล่าวว่า 'จงเป็นเด็กดีแล้วนางฟ้าจะให้พรแก่เจ้า' "
 
          ผมไม่ใช่เด็กหญิงตัวน้อยที่ค่อยทำตาปริบๆ เวลาฟังเรื่องแบบนี้ ผมอยากรู้เรื่องแบบดั้งเดิม แบบต้นฉบับ ความสงสัยที่หาคำตอบไม่ได้นี้ ทำให้ผมต้องออกค้นคว้า จากหนังสือเก่าแก่ที่บ้านหลังโทรมๆ ของคุณปู่ และก็อีกนั่นแหละ! ปัญหามีอยู่ทุกที่ไป ผมเจอหนังสือเหล่านี้ในสภาพที่ปลวกกินจนแทบจะอ่านไม่รู้เรื่องหรือจับใจความไม่ได้เลย แต่ผมก็ไม่ลดละที่จะหาความจริงเกี่ยวกับมัน

          และในวันนี้ผมก็ได้มีโอกาสนำเรื่องราวจากประวัติศาสตร์ที่เก่าแก่มาเขียนให้ผู้คนทั้งหลายได้อ่าน

           แต่ก่อนอื่นที่เข้าเรื่อง ผมคงจะขออภัยสำหรับคนที่เข้ามาอ่านอย่างไม่ได้ตั้งใจ นี่คือการเตือนครั้งแรก... เชิญปิดหนังสือแล้วไปนอนซะ ถ้าหากคุณไม่เชื่อผม คุณคงจะผิดหวัง...

           "ไม่น่าอ่านเลย" หรือว่า "เมื่อไหร่มันจะจบซะที ไอ้เรื่องเลวร้ายพวกนี้"

           ผมเตือนคุณแล้วนะ!



































          ตอนนี้คุณยังมีเวลาทัน... ที่จะปิดมัน แต่ผมคิดว่าคุณคงจะไม่ปิดหรอก