Catch me,If u<yun> wanna

ข้อมูลเบื้องต้นของเรื่องนี้

                                                               

ฟิคเป็น y  ยุนแจนะคร้าบบ  เป็น sf  ที่แต่งก็แค่คิดถึง

แค่อยากให้ทุกคนได้หัวเราะ จิ้น และฟิน ไปด้วยกัน

เรามารอพวกเค้านะคร้าบบ

ยุนแจ ไฟท์ติ้งงงง!!!

เนื้อเรื่อง

"แม่ง จะอะไรกันนักวะ ก็แค่สอบได้คะแนนน้อยที่สุดในห้อง" ปากสีสวยตะโกนออกมาอย่างหงุดหงิด เมื่อเค้ามาถึงโรงเรียนแต่ก็ต้องโดนอ.ที่ปรึกษาเรียกตัวไปต่อว่า สาเหตุมันก็แค่เค้าสอบได้คะแนนน้อยที่สุด เต็ม 40 ได้ 2 มันก็ยังดีกว่าเค้าไม่ได้เลยซักคะแนนเดียว ร่างบางตะโกนพร้อมกับโยนกระเป๋าลงบนโต๊ะ

"เอาน่าไอ่แจ อย่าคิดมากดิวะ หงุดหงิดไปก็แค่นั้นแหละว่ะ เค้าให้แก้ตัวป่ะล่ะ หรือยังไง" ชายหนุ่มร่างสูงโปร่ง เพื่อนซี้ของ ร่างบางที่กำลังหัวเสียอยู่ ปารค์ ยูชอน ส่ายหน้าเบาๆกับเพื่อนร่างบางที่ทำหน้าเหมือนกับอยากไปขย้ำคออ.คนนั้น

"เหอะ แก้ตัว แก้ยังไงล่ะวะ แม่งให้แก้ผ้ายังง่ายกว่าอีก แม่งบอกว่าถ้าคราวหน้าอีกห้าวันชั้นสอบได้คะแนนไม่ถึง 30 แม่งจะให้ซ้ำชั้นอ่ะ เมิงคิดดุดิปารค์.." ลากเสียงยาวก่อนจะฟุบหน้ากับโต๊ะ แต่เท้าก็ยังไม่วายเตะขาโต๊ะอย่างหัวเสีย ใครจะไปทำได้วะ จาก 2 เป็น 30 กุไม่ใช่เทพนะเฟ้ยยยยยย

      ทุกคำพูดและการกระทำของร่างบางล้วนแต่อยู่ในสายตาของ เพื่อนร่วมชั้น อย่าง ชอง ยุนโฮ ที่เป็นนักเรียนดีเด่น มาสองปีซ้อน รวมถึงได้ที่หนึ่งระดับสายชั้นด้วย เค้ายิ้มให้กับร่างบางนั้นน้อยๆ ก่อนจะรีบก้มหน้าลงเมื่อสายตาของร่างบางกำลังมองมาที่เค้าเมื่อเห็นว่าเค้าแอบมองอยู่

"มองอะไรวะ ไอ่หน้าหมี" ร่างบางหันไปตวาดใส่คนตัวโต เด็กเก่งที่อ.ชมนักชมหนาอยู่มุมห้อง นึกว่าเค้าไม่รู้หรอว่า ยุนโฮ สนใจเค้า แต่เค้าก็แค่ไม่อยากยุ่ง เพราะยุนโฮ ไม่ใช่สเป็ค ก็แค่นั้น

"ปะ เปล่า ครับ" ตอบเสียงตะกุกตะกัก ก่อนจะขยับแว่นแล้วรีบหันหน้าไปหาหนังสือที่เปิดทิ้งไว้

"ไม่เอาหน่าไอ่แจ อย่าพาลดิวะ" ยูชอนรีบห้ามเพื่อนทันที เพราะกัวว่าเพื่อนหน้าสวยจะพาลใส่เด็กเรียนคนนั้น เพราะรู้นิสัยชอบพาลและหาเรื่องของเพื่อนหน้าสวยที่นิสัยไม่เหมาะกับหน้าตา จึงต้องรีบห้ามไว้ก่อน

      ร่างบางยิ้มออกมานิดๆก่อนจะเดินเข้าไปแล้วกระชากคอเสื้อของยุนโฮ คนตัวโตกว่าได้แต่ก้มหน้าก้มตาไม่ยอมสบตากับดวงตาสวย ยูชอนได้แต่มองอยู่ห่างๆและส่ายหน้าเบาๆ งานเข้าแล้ว ไอ่เนิรด์  ยูชอนคิดในใจ
 
"ชั้นไม่ทำอะไรนายหรอก อย่านึกนะว่าชั้นไม่รู้ว่านายแอบมองชั้นทุกวันอ่ะ มองทุกวันไม่เบื่อมั่งหรอไง" พูดพร้อมกับยิ้มน้อยๆ มือค่อยๆไล้ไปตามสาบเสื้อของคนตัวโต

"เอ่อ แจจุงพูดอะไรครับ ผมไม่รู้เรื่อง" ยุนโฮได้แต่ก้มหน้า แต่ใจก็เต้นรัว เมื่อมองการกระทำของร่างบาง
 
"ชั้นให้โอกาสนาย ถ้านายสนใจจะมาเป็นติวเตอร์ให้ หนึ่งบท จับ! หนึ่งที เป็นไง สนใจไม๊ล่ะ" ร่างบางไคด้แต่ยิ้มกับคนตัวโตตรงหน้า ในใจอยากจะหัวเราะให้ลั้น เมื่อไม่เคยเห็นเด็กเนิรด์ ต้องมาเขินซะขนาดนี้

"เอ่ อ ถ้าแจจุงให้ผมติว ผมติวได้นะครับ ไม่ต้องมีข้อแลกเปลี่ยนหรอก"ยุนโฮ รีบพูดเมื่อมือของร่างบางเริ่มไล้ไปตามเสื้อ จนขนลุกไปทั้งตัว

"ชั้นแฟร์พอน่ะ เอาเป็นว่า นายมาที่ห้องชั้นละกัน อยู่ด้วยกันจนกว่าจะติวเสร็จ แล้วเจอกันนะ ชองยุนโฮ" ร่างบางพูดจบก็เดินไปกอดคอเพื่อนซี้ที่ได้แต่ถามว่าทำอะไร คำตอบที่ได้ก็แค่ิ้ยิ้ม โดยไม่ได้หันมามองคู่สนทนาอีกคนที่ยินมือไม้สั้นเหมือนหมีผีเข้า
 
      แจจุงอาบน้ำเสร็จก็หันไปมองนาฬิกา จะสองทุ่มแล้วแต่ยุนโฮ ก็ยังไม่โผล่มา "ถ้านายไม่มา เราเห็นดีกันแน่ ไอ่เนิรด์หน้าหมี"ปากสีสวยได้แต่กร่นด่าออกมา อย่างหงุดหงิด

ก๊อก ก๊อก.. เสียงประตูดังขึ้นขัดการด่าของร่างบางเจ้าของห้อง  แจจุงเดินออกไปกระชากประตูแล้วทำหน้าหงุดหงิดใส่คนตัวโตตรงหน้า "ชั้นบอกตอนเย็นไม่ใช่ตอนมืดนะยุนโฮ นายเข้าใจอะไรผิดป่ะ แม่ง หงุดหงิดว่ะ" ร่างบางบ่นอย่างหัวเสีย ก่อนจะเดินนำเข้ามา ยุนโฮ ได้แต่เดินตามหลังมา พร้อมกับมองร่างบางที่อยู่ในชุดกางเกงขาสั้นถึงสั้นมากโชว์เรียวขาสวย กับเสื้อเชิตสีขาวที่ปลดกระดุมข้างบนสองเม็ด ยุนโฮได้แต่ก้มหน้าเดิน จนชนกับร่างบางข้างหน้า

"นี่.. นายจะทำให้ชั้นหงุดหงิดไปถึงไหนวะ คิดผิดเปล่าวะเนี่ยย" แจจุงมองหน้าอย่างเอาเรื่อง

"ผมขอโทดครับ" ก้มหน้ารับผิดอีกตามเคย ทำให้ร่างบางรู้สึกสนุกที่เห็นท่าทางแบบนี้ของคนตัวโต "เอ่อออ เรามาติวกันดีกว่านะครับ ผมเตรียมมาแล้ว"  ยุนโฮบอกกับแจจุง

"อือ มาดิ บนเตียงเนี่ยแหละ " แจจุงพูดแล้วเอาหมอนมานอนคว้ำบนเตียง แต่ยุนโฮถึงกับตาโต แต่ทำอะไรไม่ได้ก็ต้องทำตามที่ร่างบางบอก

"บทแรกนะครับ ก็ เกี่ยวกับ........." ยุนโฮ อธิบายให้แจจุงฟังโดยลัเอียด โดยที่แจจุงก็นอนฟังอย่างสนใจ ไม่สนใจได้ไง ก็เค้าไม่อยากซ้ำชั้น

    เวลาล่วงเลยมาจนถึงเที่ยงคืน แจจุงได้แต่บิดขี้เกียจ แล้วหันไปจ้องหน้ายุนโฮ

"นายอธิบายเข้าใจกว่าอ.อีกนะเนี่ยย อ.แม่ง พูดมาก พูดเยอะ น่ารำคาญ" แจจุงบ่นออกมา ยุนโฮได้แต่ยิ้มน้อยๆกับเสียงบ่นงุ้งงิ้งของร่างบางตรงหน้า

"ผมว่าถ้าแจจุงตั้งใจก็ทำได้นะครับ" ยุนโฮพูดยิ้มๆ

"นายว่าชั้นหรอ กล้ามากนะ แต่ก็ช่างเหอะ อืมมมม ชั้นจำได้นะ ที่บอกว่าจะให้นายจับ น่ะ" ร่างบางพูดพร้อมหัวเราะออกมาน้อยๆ

"เอ่อ ไม่ต้องหรอกครับแจจุง แค่นี้ผมช่วยได้" ยุนโฮส่ายหัวเป็นพัลวัน แจจุงรำคาญจึงเอามือสองข้างจับแก้มยุนโฮไว้ ยุนโฮหน้าแดง แล้วหลบตาสวยสีนิลที่มองมา 

"มองอย่างเดียวไม่เบื่อรึไง" แจจุงถามยุนโฮ น้ำเสียงจิงจัง

"ไม่หรอกครับ แค่มอง ก็พอแล้ว" ยุนโฮตอบกลับน้ำเสียงจิงจังเช่นกัน ทำให้ร่างบางอดยิ้มกับคำตอบไม่ได้

"งั้น ชั้นขอสั่งให้นายจับนี่ละกัน" แจจุงพูดพร้อมกับ จับมือหน้าท้องสองข้างเข้าไปในเสื้อเพื่อจับเอวคอดของเค้าเอาไว้ "ลูบท้องให้ชั้นหน่อยสิ " ปากสีสวยเอ่ยออกมา กับอีกคนที่มือสั่นแต่ก็ต้องลูบเพราะขัดไม่ได้ (แจจุงครับ เนียนไปนะ ผม จะ ไม่ ไหว) ยุนโฮ คิดในใจ
 
          แจจุงปฏิเสธไม่ได้ว่ารู้สึกดีและชอบกับมือสั่นๆของอีกคนที่ค่อยๆลูบที่หน้าท้องของเค้า ร่างบางยิ้มก่อนจะหลุดเสียงครางออกมา "อื้อออ.." แล้วก็หลับไปในที่สุด ยุนโฮ เมื่อแจจุงหลับก็ได้แต่ลูบที่อกตัวเองและนอนข้างร่างบางไป อีกสามวันข้างหน้าจะเป็นยังไง เค้าเองก็ยังไม่รู้ ทุกอย่างมันอยู่ที่ แจจุงสั่งทั้งนั้น