มนตราไอศวรรย์ / Montra Isawan

“ฉันอยากได้ของๆมัน   ทุกๆอย่างเลยที่เป็นของมัน  เจ้าจะสนองรับใช้เราได้รึเปล่าล่ะ นรา?”

“กระผมเพิ่งกลับมาจากอียิปต์   ขอกระผมคิดดูก่อนนะ ผมไม่ค่อยว่างเลยช่วงนี้น่ะ  ”นราทำท่าห่อไหล่เหมือนไม่แคร์สิ่งใดๆในโลกนี้อีกแล้ว

“เมื่อสองเดือนที่แล้ว  เจ้าก็แร่ดๆไปแอตแลนติสแต่เพียงลำพัง   ทิ้งข้าให้วุ่นวาย  หน้าดำ คร่ำเครียดทั้งคืนทัั้งวัน   แล้วงานอันนั้นนั่นน่ะ  สำเร็จรึป่าว?”

“ได้ทำงานสำเร็จไปกึ่งหนึ่ง   อีกกึ่งยังไม่สำเร็จครับ  ท่านผู้ยิ่งใหญ่”

“ยังตามตัวมันไม่ได้อีกรึ   กี่ครั้งกี่หนแล้ว  คุณมิสเตอร์นรา  ?ผู้ตามแฟชั่นนำสมัย ”นายพลริมชัากส์ขบกรามแถมประชดประชันเหน็บแนมเพื่อนสนิทร่วมวงการเสียอีกหน่อย

“ที่บนเรือในตอนนั้น  ผู้คนพลุกพล่าน  ผมไม่อาจกระทำสำเร็จได้ง่ายๆ  ต้องขอโทษท่านผู้ยิ่งใหญ่ด้วย” นราแก้ตัวไปเสียน้ำขุ่นๆ  ล้วงเอาป้อปคอร์นจากในถุงมาเคี้ยวกร้วมๆ   กินไปก็ดูหนังจากแว่นวีอาร์ไป   เรื่องโปรดของเขาเสียด้วย  เกี่ยวกับเซ็กส์ที่ปกปิดซ่อนเร้นและเซกส์หมู่    นางเอกเป็นหญิงที่น่าสงสาร  แม้จะแฝงด้วยมารยาของอิตถีเพศอยู่บ้าง  ส่วนพระเอกออกจะบื้อๆทึ่มๆหน่อย  เขาชอบมาก  ดูไม่รู้เบื่อเลยเชียว

“ไม่เป็นไร  ถือว่ามันเก่ง  และถือว่าเจ้าโง่เง่าก็แล้วกัน”ริมช้ากส์ถอนหายใจอย่างคนปลดปลงซึ่งทุกสิ่งทุกอย่าง  เขาถอนหายใจสามครั้ง  พอถึงครั้งที่สี่  หน้าจอทีวีของนราก็ดับสนิทเป็นจอดำทันที   นราแกล้งบ่นอุบอิบอยู่ในลำคอด่าว่า  หมาตัวไหนมาแกล้งเขากันนะ  ประเดี๋ยว จะเอาน้ำร้อนสาดไล่ไปเสียเลย  ทั้งที่รู้อยู่แน่แก่ใจแล้วว่า  เป็นฝีมือของใคร???

ริมช้ากส์หายออกไปจากห้องนานแล้ว   มิต้องรอให้ใครมาไล่!!!!!!

“อันใดบ้างรึ   ที่เป็นของๆมันเวลานี้  ฉันไม่เห็นว่ามันจะมีอะไร  มีแต่ขยะชัดๆ”มิสซาซาน่าถามริมช้ากส์ในเย็นวันหนึ่ง   

“ขยะข้าก็จะเอา  ถ้าเป็นของๆมันน่ะ ”ริมช้ากส์บอก

“เจ้าบ้าไปแล้วรึ  ริมช๊ากส์  ?เจ้าคงหมกมุ่นอยู่แต่ในห้องทดลองมานานจนสมองเพี้ยนไป  ข้าแนะนำให้เจ้าไปหาหมอจิตเวชเช้กสองสักหน่อยจะดีกว่ากระมัง?"

มิสเตอร์ซงไห่   เกาคางตนเองอยู่ครู่หนึ่ง  กรอกตาไป  กรอกตามา  ทำท่าเหมือนครุ่นคิดสักครู่   มันเป็นนิสัยส่วนตัวของเขาเอง    เวลาที่คิดสิ่งใดมิออก   ในที่สุด  เขาก็สรุปลงความออกมาเป็นคำพูด   

“ถ้าเจ้าอยากได้ขยะพวกนั้นของมันจริงๆล่ะก็ริมช้ากส์    ฉันอาจจะร่วมมือด้วย  แต่ผลประโยชน์หรือว่าส่วนแบ่งนั้น    ต้องให้พวกเราครึ่งหนึ่งหรือสามในสี่เป็นอย่างน้อย  ในการที่พวกเราจะต้องมาเสึยเวล่ำเวลา   และเปลืองสมอง  และอาจจะเปลืองอะไรอีกหลายๆสิ่งไปกับการนี้ของเธอ  ว่าไหมล่ะ ซาซาน่า??”

ซาซาน่า  ผงกศรีษะขึ้นๆลงๆ เหมือนเห็นด้วย  โดยที่ไม่พูดจาอันใดออกจากปาก  เหมือนอย่างกับกิ้งก่าที่กำลังอาบแดดร้อนๆอย่างนั้น   หล่อนกำลังยกชาที่นำเข้ามาจากทิเบตขึ้นดื่มจากถัวยหรูอย่างระมัดระวัง  ชาร้อนๆจากทิเบต  ว่ากันว่า  บำรุงสุขภาพภายในร่างกายดีนัก  คนรับใช้ ท่าทางเหมือนกะเทยตุ้งๆติ้งๆนางนั้น  เพิ่งจะเอามาเสิร์ฟให้เมื่อครู่นี่เอง  นางใส่ชุดเมทด้วยสีเขียวทั้งชุด   ดุจดั่งสีสรรของใบไม้ในฤดูใบไม้ผลิ  

นางคล้อยหลังไปไม่นาน   นราจึงเตรียมที่จะเอื้อนเอ่ยวจีขึ้น   แต่เขาหยิบคุ้กกี้อัลมอนด์ในจานเปลส่งไปในลำคอเขาก่อนสองชิ้นรวดเดียวติดๆกัน  แล้วตามด้วยกาแฟดำอึกหนึ่ง  ตอนนี้  เป็นเวลาล่วงเข้าจะบ่ายสี่โมงเย็นแล้ว   อาหารว่างหรูๆก่อนอาหารเย็นสักมื้อ   เพื่อจะเลี้ยงแขก   และอีกทั้งยังเหมือนสหายเก่าผู้เป็นอาคันตุกะจากแดนไกลนั้น   เขามิอาจจะเพิกเฉยหรือดูดำดูดีไปได้กับเรื่องเหล่านี้  ตอนนี้วงสนทนาของพวกเขาอยู่บนโต๊ะอาหารเล็กๆ  ที่ตั้งในสวนอันร่มรื่น    ลมเย็นๆพัดมาเรื่อยไปเป็นระยะๆ   ดูแล้วเหมือนน่านอนมากกว่าจะมานั่งพูดคุยกันเสียอีก

“ท่านนายพลของผม  ท่านสนใจก็แต่เฉพาะเรื่องของผู้หญิงๆเท่านั้นแหล่ะครับ  ผมว่างี้ล่ะ ถูกไหม ท่านผู้ยิ่งใหญ่????ฮ่าๆๆๆ”นราเอ่ยอย่างรู้ใจในสหายสนิทดี  จากนั้น  เขาก็หัวเราะลงคอร่วนอยู่คนเดียว   แล้วหยิบคุ้กกี้ตามเข้าไปในปากอีกชิ้นเบ้อเริ่มใหญ่

นายพลริมช้ากส์ก็เหมือนกับซาซาน่า  ในระหว่างที่ยกนมอุ่นๆจากในถ้วยขึ้น     เพื่อจะลำเลียงเข้าไปในปากและกระเพราะของเขา  ล้วนไม่มีคำพูดใดๆและเสียงใดๆออกมาจากในลำคอแม้สักนิด   เขาคงกลัวนมแพะนำเข้าราคาแพง  ถ้วยนี้จากซาอุดิอาระเบีย   จะลวกลำคอเขาได้กระมัง???   ไม่ดีแน่  หากจะต้องมาเจออะไรอย่างนั้น  โดยเฉพาะต่อหน้ากับแขกเหรื่ออาคันตุกะจากแดนไกล  

มิสเตอร์ซงไห่  ส่ายศีรษะที่เกือบจะเถิกล้านโล่ง     เพราะเส้นผมเริ่มจะร่วงหมดจากหัวของเขาเสียแล้ว  กับในวัยเพียงสามสิบปลายๆเท่านั้นของเขา   คงเพราะว่า  เขานั้นชอบใช้สมองคิดโน่นคิดนี่มาตลอดเวลา ไม่เคยหยุดนิ่ง  และยังไม่ชอบพูดจาสุงสิงกับใครเสียอีก   มาตั้งแต่สมัยเรียนที่อเมริกามาโน่นแล้ว  ก็เป็นแบบนี้มาตลอด  ซงไห่ ไม่รู้ตัวเองด้วยซ้ำไป  ว่าเส้นผมหลายๆเส้นบนศีรษะของเขา  มันเริ่มโบกมือบ๊ายบายเขามาก็แต่ยามไหน และอย่างไร? รู้แต่เพียงว่า  ในตอนนั้น ซาซาน่ามาสะกิดเขาให้ส่องดูกระจกนั่นล่ะ  เขาจึงรู้ตัวว่า  ตลอดเวลา ที่ผ่านมานั้น  เขาไม่ได้มีความชาญฉลาดมากนักสักเท่าใดเลย

“ไอ๊หย่าาาา !!!!!  ผู้หญิง  ” เขาทำเสียงเหมือนทั้งรังเกียจและดูหมิ่นในเวลาเดียวกัน    อีกทั้งยังทำกริยาหดคอเหมือนกะเต่านาไปด้วย  แต่เขาก็ยังมีสติทันทีท่วงที   ระงับวาจาต่างๆของเขากลับเข้าไปในความคิดได้ทัน   เพราะซาซาน่ากำลังกระแทกถ้วยชาทิเบตลงกับที่รองถ้วยเซรามิคเคลือบอย่างดีแรงๆเหมือนคนฟังอะไรมาแล้วไม่พอใจ    ซงไห่เทอู่หลงเข้าลำคอ    เหมือนกับกำลังจะใช้มันปลุกปลอบขวัญตนให้ดีขึ้น    คล้ายๆกับตอนที่คนไปเจอะเจอพวกนักเลงอันธพาล     แล้วก็พนมมือขอให้พระในคอที่คล้องคอเขาอยู่นั้น    ให้ช่วยปัดเป่าภัยพาลตรงหน้าให้พ้นไปเสียไวๆอย่างนั้นนั่นล่ะ  

ดังนั้นพอเขาจิบอู่หลงชาเสร็จ แล้วก็ทำได้  แต่เพียงก้มหน้าส่ายหัวเถิกๆล้านๆของเขาอยู่ไปมาบนถ้วยชา

  “ชาทิเบตถ้วยนี้รสชาติไม่ได้เรื่องได้ราว  แกไปซื้อมาจากทิเบตจริงๆรึ นรา ?ฉันชักไม่ค่อยอยากจะเชื่อแก ”ซาซาน่าบ่นพร้อมกับทำหน้าบูดบึ้งใส่นรารุ่นน้อง  

“นำเข้ามาจริงๆนะครับ  พี่ซา  แม้แต่อู่หลงชาของพี่ซงไห่  นั่นก็เหมือนกัน  เพิ่งมาถึงบ้านเราก่อนหน้าพี่ๆจะมาเยี่ยมนี่เอง  ”  

นราเริ่มทำสีหน้าไม่ปรกติเมื่อได้ยินคำติของรุ่นพี่ซาซาน่านั้น   เขาเองก็ยังจำได้ว่า  ตนเองเป็นคนไปกดสั่งเองกับมือในอินเตอร์เนตด้วยซ้ำ  เมื่อประมาณสองสามอาทิตย์ที่ผ่านมาหยกๆนี่เอง  “ประเดี๋ยวผมจะไปเรียกคนรับใช้ชุดเขียวๆเมื่อกี้   มาช่วยเป็นพยานให้ก็ได้  ไอ้ตอนที่ผมกดสั่งซื้อนั่น  ผมก็อยู่กับเขา  เอ้อ…ไม่ใช่สิครับ  กับหล่อน..น่ะครับ”  

“โอ้ย  ไม่ต้องมากความไปหรอก  เจ้านรา  โคเบนเอ้ย!! ” ซงไห่โบกไม้โบกมือ   ทำทีเหมือนเกรงอกเกรงใจรุ่นน้องผู้มาจากทวีปเดียวกัน   และเจ้าบ้าน   โดยเฉพาะอย่างยิ่ง นายพลริมช้าตส์ท่านผู้ยิ่งใหญ่แห่งมัชชิมแดน  ผู้ที่กำลังนั่งเงียบงันอยู่หัวโต๊ะ  เหมือนกำลังใช้ความคิดอะไรบางสิ่งอยู่ในหัวคนเดียวขณะนี้ 

 “แม่ซาซาน่า   เค้าคงจะหยอกล้อรุ่นน้องอย่างพวกนายเล่นๆ    ไม่มีอะไรมากหรอก  เดี๊ยวจะเสียบรรยากาศ  การพบปะครัั้งแรกของเราหมด  ไม่ต้องมากเรื่องหรอก เจ้านรา”มิสเตอร์ซงไห่พูดต่อทันที

ในที่สุด " ท่านผู้ยิ่งใหญ่"ก็ค่อยเอื้อนเอ่ยวาจาขึ้นมา  เขาค่อยๆวางนมแพะลงบนที่รองแก้วอย่างระมัดระวัง

“พี่ทั้งสองจะต้องการสิ่งใด  ก็รีบกล่าวว่ามาได้เลย   มิต้องรอช้า   และมิต้องเกรงใจกันกับพวกเรา สำหรับการตอบแทนนั้นๆที่พวกพี่ๆต้องการ    เพราะมีมันอยู่  ภาพพจน์ดีๆอันสวยงามสวยสด    ที่ผมอุตส่าห์สั่งสมมาหลายปีดีดัก  ต้องพังเสียหายไปหมดเลย   เพราะมันคนเดียว!!!!!"

“ใช่แล้วล่ะครับ  ท่านผู้ยิ่งใหญ่ ฮ่าๆๆๆ”นรารีบรับคำเหมือนกับกำลังประจบเจ้านายผู้สูงศักดิ์กระนั้น  เขาหัวเราะดังเอิ้กๆอ้ากๆอย่างคนอารมณ์ดี  จนทรงผมเคิร์ท โคเบนที่รักของเขา  ที่เขาอุตส่าห์ไปซุ่มตัดเลียนอย่างมาปลิวไสวอ้อล้อไหวไปมากับสายลมยามอัสดง  

แต่มิสเตอร์ซงไห่  ทำหน้าเหมือนกับจะร่ำไห้   เมื่อสำเหนียกว่าตนเอง  มีปริมาณเส้นผมน้อยกว่าคนหัวเราะร่วนตรงหน้านี่มากมายนัก    เขาคว้าคุ้กกี้อัลมอนด์อีกชิ้นนึง  ทีมีอยู่ในจานเปลมาเคี้ยวแก้ความอิจฉาริษยาที่มีอยู่ในใจทันที  

ณ  โรงงานผลิตหุ่นยนต์เอไอแห่งหนึ่ง    ย่านนิคมอุตสาหกรรมแถวชานเมือง  ของประเทศสารขัณฑ์แห่งหนึ่ง  ชื่อ  The Ai Factory for new generation

“ตัวข้าน่ะ  ออกมาตัวแรกสุดในล้อตนี้เลยนะ  ดังนั้นพวกเจ้าทั้งหมด  ควรเรียกข้าว่า พี่ใหญ่”หุ่นเอไอร่างอย่างกับยักษ์วัดแจ้งในอดีตกาลอันไกลโพ้นตนหนึ่งพาร่างกระโจนขึ้นไปบนเก้าอี้    แล้วร้องบอกกับเหล่าหุ่นเอไอตัวกะเปี๊ยกๆทั้งหลายที่กำลังทำหน้ากันสลอนปนอาการงุนงงอยู่ข้างล่าง   

“พี่ใหญ่ๆๆๆๆ”หุ่นตัวกะเปี๊ยกต่างๆพากันเรียกสลอนทั่วหน้า   ราวกับประจบประแจงในที    และคงจะกลัวเกรงกล้ามโตๆที่ทำด้วยเหล็กแข็งปั๋งๆของมันด้วยก็ได้  

 “ไหนเมื่อวาน  ท่านบอกว่าท่านชื่อ  สายฟ้า  เศรษฐบุตร ท่านวิศวกรซงไห่นั่นน่ะ  อุตส่าห์ตั้งให้ท่าน  นี่ท่านลืมชื่อของตนเองแล้วรึนี่?"

สายฟ้า  เศรษฐบุตรสอง  ทำท่าหงุดหงิดรำคาญทันที     ที่มีหุ่นกระป๋องธรรมดาๆที่ทำจากโลหะชั้นต่ำๆมาขัดใจพี่ใหญ่อย่างเขา   ในที่สุด  ก็ได้ยกมือตบกบาลสั่งสอนในความไร้มารยาทและกาละเทศะไปเสียหนึ่งที  ไม่ใช่ศรีษะโลหะอันแสนเท่ห์และแกร่งของเขาเป็นแน่   แต่เป็นของเจ้าดัชชุนน้อยที่น่าสงสารนั่น  มันกำลังดมๆไส้กรอกชิ้นหนึ่งอยู่ที่พื้น  มีใครก็ไม่รู้โยนลงมาให้มันเป็นอาหารมื้อเข้า 

 “เอ๋งๆๆๆ !!!!”  เจ้าหุ่นหมาน้อยพันธุ์ดัชชุนที่น่าสงสารเสียนี่กระไร   กว่ามันจะรู้ตัวว่าไม่ควรไปขัดกับคำพูดของ พี่ใหญ่ที่กำลังยืนอยู่บนเก้าอี้   และกำลังจะประกาศกฏ   ที่เหมือนจะยืดยาวเป็นหางว่าว  (เพราะพี่ใหญ่ถือโพยมาแผ่นนึง)  ก็โดนตบกบาลสั่งสอนไปแล้วจังเบอร์  แถมอาหารมื้อแรกของวันของมันก็เป็นอันอดเสียอีก  ฝ่าเท้าอันหนาและหนักข้างหนึ่งของพี่ใหญ่รึว่า สายฟ้า  เศรษฐบุตรสอง     ยังบรรจงกดลงไปที่ไส้กรอกที่ราดฉ่ำด้วยน้ำมันหล่อลื่นดุ้นนั้น    อย่างมิปราณีปราศรัยกับจิตใจของเจ้าหมาดัชชุนอีกด้วย     จนเศษน็อตหลายตัวในไส้กรอกเยอรมันชั้นดีดุ้นนั้น   กระจัดกระจายหลุดรุ่ยออกให้เห็น     เป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อยอยู่เกลื่อนกลาดตามพื้น   นัยน์ตาของสายฟ้า  เศรษฐบุตรสอง รึพี่ใหญ่   เป็นประกายวาวสีแดง ลุกเพลิงน่าคร้ามเกรงนัก   จนเจ้าดัชชุนตัวยาวที่น่าสงสารต้องหลบหนีหัวซุกหัวซุนอย่างน่าเห็นใจ    มันคงคิดว่ายอมอดเสียยังดีกว่าจะต้องมาเสี่ยงถูกทำร้ายร่างกายซ้ำสองจากพี่ใหญ่    รึว่าสายฟ้า  เศรษฐบุตรสองเป็นแม่นมั่นแน่แท้

 “ดีแล้วล่ะ!!!  เจ้าหุ่นพันธุ์ปากสุนัขกิ้กก๊อกต๊อกต๋อย  ”สายฟ้า  เศรษฐบุตรสองผู้จะเพิ่งสถาปนาตนเองขึ้นเป็น  พี่ใหญ่  เมื่อไม่กี่เวลามานี่เองสมน้ำหน้า   ก่อนจะหันไปพูดต่อด้วยน้ำเสียงที่ก้องกังวานและน่าคร้ามได้ยินกันทั่วทั้งแผนก เอ  2112  

“ฟังเอาไว้นะ  หุ่นทุกตัวเลยในแผนกนี้   ว่าข้าคือพี่ใหญ่แห่ง the   Ai  factory for new generation. แห่งนี้   หุ่นทุกตัวเลย  ห้ามมาหืมม์มาอือกะข้าอย่างเด็ดขาด  เพราะข้าคือ พี่ใหญ่  และก็คือ สายฟ้า  เศรษฐบุตร ด้วยนั่นล่ะ  จงจำเอาไว้กันทุกตัว”

“พี่ใหญ่  โหดจริง อะไรจริงเลยนะ  ว่าไหมล่ะเธอ ? “ เสียงบทสนทนาของหุ่นยนต์สำหรับเพศทางเลือกที่สามนางหนึ่งเอ่ยกับเพื่อนสนิทของนาง  หล่อนมีสีที่ส่วนใหญ่เป็นสีม่วงคราม ,สีแสด และสีแดง  รวมทั้งหมดสามสี

” ตอนนั้น    ชั้นยืนอยู่ใกล้ๆกับเหตุการ์ณอันน่าพรั่นพรึงนั้นที่เกิดขึ้นเมื่อเช้านี้   เธอก็เห็นแบบเดียวกับชั้นใช่ไหมล่ะ?? ใช่ล่ะซิ  ทุกๆตัวก็คงจะเห็นกันหมดทั้งแผนก    หัวใจของชั้นนี่  แทบจะเต้นออกมานอกอกเลยล่ะหล่อน  สงสารเจ้าดัชชุนตัวนั้นจัง”

แล้วหล่อนก็ทำท่าเหมือนจะร้องไห้ออกมาจริงๆจังๆ  เพื่อนผู้น่ารักไม่มากไม่น้อยไปกว่ากันสักเท่าใดที่ยืนอยู่ข้างๆ  จึงหยิบยื่นส่งทิชชู่สีขาวให้ผืนนึงจากที่ช่องตรงกลางลำตัว   เพื่อจะให้เพื่อนผู้กำลังจะโศกได้เช็ดน้ำตาของหล่อน    ที่กำลังจะเริ่มไหลปริ่มหยาดหยดออกมาเป็นสาย   ราวกับนางเอกละครในโทรทัศน์ที่กำลังจะเล่นบทโศกกระนั้น    แม้ว่า  กริยาของเพื่อนผู้แสนดีจะทำไปดั่งนั้น  แต่ในใจก็ยังอดรู้สึกหมั่นไส้ในความเป็นนางเอกละครของนางอยู่มิใช่น้อย   

“ใจของเธอที่จะหลุดออกมาจากอกนั้นน่ะ  มิใช่เป็นเพราะความ หล่อเหลาเอาการและกล้ามเป็นมัดๆของเขารึ ??!  แม่สรวงสุดา  อย่านึกนะ ว่าหุ่นอย่างชั้นนี่น่ะ จะไม่รู้ว่าความคิดเซ็กส์ๆเอ้กซ์ๆเกี่ยวกับเรื่องผู้ชายต่างๆของเธอน่ะ”หล่อนย้อนเข้าให้   หุ่นเพศที่สามที่มีสามสีอยู่ในตัวเอง  ถึงกับระงับอาการเช็ดน้ำตาของหล่อนทันควัน  เมื่อหล่อนรับกระดาษทิชชู่มาได้   หล่อนก็โยนมันทิ้งลงพื้นทันทีทันใด  แล้วจึงสะเท้าเอวอย่างเหลืออด และชี้หน้าตอกกลับเพื่อนกะเทยหุ่น   ผู้แสนจะช่างเหน็บและรู้ดีเสียจริงเสียจัง

“แล้วหล่อนล่ะ ?? แม่รำไพภิรมย์  ไม่สนใจเลยงั้นสิ  ผู้ชายหล่อๆน่ะ  รสนิยมเธอเปลี่ยนไปหรือว่า เอ รึว่า คุณซงไห่เค้าลืมเช้กเครื่อง เช้กสมองของหล่อนกันน่ะ?”

หุ่นยนต์กะเทยที่ชื่อ  รำไพภิรมย์  ถึงกับกรี้ดลั่น   ดังโรงอาหาร พร้อมทั้งกระทืบเท้าเร่าๆข้างนึงไปด้วย จนกระทั่งหุ่นหลายตัว    หันมามองหล่อนกันเป็นแถวๆ   และ สนใจว่ากำลังจะมีดราม่าอะไรสนุกๆอีกรึเปล่า ???  เพื่อที่จะเอาไปเล่ากันอีกในตอนมื้อเที่ยงเพื่อที่จะเอาไปเล่าในมื้อเที่ยงที่กำลังจะมาถึง   รำไพภิรมย์หล่อนเป็นหุ่นกะเทยที่มีสีชมพูใสทั้งตัว   ตั้งแต่ที่คาดผมไปจนถึงรองเท้าแตะทั้งสอง   ก็ล้วนถูกฉาบไปด้วยสีชมพูทั้งสิ้นทัั้งหมด   คงจะเว้นไว้แต่ช่วงร่างกายเท่านั้นกระมัง?    ที่เป็นสีเนื้อตามธรรมชาติเหมือนสีผิวของคนธรรมดาทั่วๆไปนั่นล่ะ  

“มื้อนี้  เราแยกโต๊ะกันกิน  !!!! แม่สรวงสุดาาาาาา!!!!!!”กะเทยหุ่นรำไพภิรมย์ตะโกนคำรามเสียงดังดั่งเป็นวาจาสิทธิ์ลั่นไปทั่วโรงอาหารกลาง  หล่อนคงจะพยามที่จะสะกดควบคุมอารมณ์เอาไว้แล้วเต็มที่  แต่ก็มิอาจจะทำได้ดั่งใจหวัง    

จากนั้นหล่อนก็สะบัดก้นงอนๆของหล่อนแยกหนีไปอีกทางทันทีทันใด

ส่วนสรวงสุดานั้น   เธอเองก็ไม่ใช่ว่าจะเป็นหุ่นยนต์กะเทยที่จะยอมลงให้กับใครง่ายๆอยู่แล้ว   หล่อนเองก็ผละหนีไปเสียอีกทางหนึี่ง  ตรงกันข้ามกับแม่รำไพภิรมย์

  ไอศวรรย์เดินลากขาเป๋ข้างขวาของเขามาอย่างยากลำบาก     เพื่อจะมาทานอาหารที่โรงอาหารกลางเหมือนอย่างเช่นในทุกๆวันที่ผ่านมา    เขาเอง  ก็รู้สึกสงสารและเห็นใจกับเจ้าดัชชุนโชคร้ายตัวนั้น     ไม่ต่างอะไรกับความรู้สึกของสรวงสุดาเลย     เจ้าหมาน้อยต้องอดกินไส้กรอกเยอรมันชั้นดี     ที่เขาอุส่าห์แบ่งปันให้เองกับมือมื้อเช้านั่น   นั่นก็เพราะความเจ้าโมโหโทโส   ควบคุมอารมณ์ไม่อยู่  ของพี่ใหญ่รึว่าสายฟ้า  สายฟ้า  เศรษฐบุตรสอง  เขาเป็นหุ่นยนต์ขนาดใหญ่ยักษ์ที่มีพละกำลังอันมากมายมหาศาลเหลือคณานับ   แถมหน้าตาก็ยังไม่ขี้ริ้วขี้้เหร่แต่ประการใด  โดยเฉพาะมัดกล้ามอันอุดมบึกล่ำ  ที่หุ่นสาวๆและกะเทยในหลายๆแผนกหลายๆตัว  โดยเฉพาะ หุ่นเพศที่สามนั้น  ต่างก็สนใจอยากจะพยามเข้ามาจับมาจอง   คล้องแขนเล่นๆ    แม้จะได้เป็นเพียงคู่เดท ท่องเที่ยวออกงานชั่วครั้งชั่วคราวก็ยังดี      

 อันคำประกาศ  เมื่อตอนเช้านั้น  ไม่กี่ชั่วโมงที่ผ่านมา    ไอศวรรย์เองก็ได้ยินถนัดชัดเจนเสียทุกถ้อยทุกคำ  จากสายฟ้าพี่ใหญ่    รวมถึงทั้งกฎ ข้อระเบียบต่างๆ  โดยเฉพาะกับหุ่นที่เพิ่งออกมาจากเครื่องหมาดๆ   และเข้ามาอยู่อาศัยในแผนกนี้   สายฟ้านั้น   ไอศวรรย์เองก็คิดว่า  เขาก็เหมาะที่จะรับหน้าที่เป็นผู้นำของแผนก เอ 2112 มากอยู่     เพราะเขาออกมาเป็นตัวแรกของเครื่องเลย  จริงดังว่านั่นล่ะ   นับตั้งแต่เปิดโรงงานมาเลยทีเดียวเลยล่ะ     ผิดกับไอศวรรย์  เพราะเขาหลุดออกมาจากเครื่องเป็นตัวท้ายสุดเลย    แถมยังมีขาที่เป๋พิการติดมาข้างหนึ่งเสียอีกด้วย  

แม้เขาจะเป็นล็อตใหม่ที่ออกมารุ่นเดียวกับสายฟ้า  เศรษบุตรสองก็ตามที   ผู้หญิงผมสีทองๆผอมๆคนนั้น     เรียกเขาอย่างหยันๆ   ทันที่เห็นหน้าเขาว่า   ไอศวรรย์   

 เขาจึงมีชื่อเรียกเช่นนี้มานับแต่นั้น   ไอศวรรย์ เป็นหุ่นยนต์เอไอเพื่อที่จะมาทำหน้าที่เป็นตำรวจอวกาศหน่วยสปายและสายลับสังกัด 182  A. หน่วยเดียวกับสายฟ้า  เศรษฐบุตรสองด้วย

“เอไอขาเป๋ข้างนึงอย่างเเก  แถมยังมีหน้าตาที่น่าเกลียดน่าชังแบบนี้   กรมตำรวจอวกาศเห็นเจ้าแต่ทีแรก  ก็คงทำหน้าหงุดหงิดใส่ชั้นทั้งกรมแล้ว   ชั้นไม่รู้จะเอาหน้าไปไว้ที่ไหน?  สงสัยเจ้าซงไห่  คงจะลืมกินยาโรคกะเพราะมากระมัง? จึงสร้างแกออกมาเป็นหุ่นตำรวจขาพิกล พิการ หน้าตาทุเรศๆ  อัปรีย์  อัปลักษณ์อย่างนี้น่ะ ”

ผู้หญิงผมสีทองคนนั้นบ่นพึมเป็นหมีกินผึ้ง   และเขาก็ได้ยินมันนับตั่งแต่ออกจากเครื่องผลิตเลยเชียว    

แต่เมื่อคืน  ไอศวรรย์นั้นฝันแปลกประหลาดลึกล้ำ ิิิิิิิิิิิิิิิิิิิิิิิิิิิิิิิิิิิิิิิิิิิิิิิิิิิิิิิิิิิิพิสดารนัก   จนแม้ตัวเขาเองก็ยากที่จดจำฝันนั้นๆได้    หลายคืนแล้ว  ที่เขามีความฝันลักษณะเช่นนี้ 

“ช่วงนี้ข้าไม่ค่อยจะว่างนะ  เออร์เนสตี้   ข้ามีแปลน มีงานอะไรอีกมากมายเลยที่จะต้องทำ  ข้าขอโทษเจ้ามา ณ ที่นี้ด้วยนะ” 

จอมพลริมช้าสต์กำลังสาวเท้าข้างหนึี่งเข้าไปกรงของเออร์เนสตี้ยอดขมองอิ่ม   เขาสวมรองเท้าบู้ตทหารแบบคอมมานโด   แต่สวมเชิ้ตแขนยาวปักหลังด้วยอักษรย่อของสถานีนักข่าวแห่งหนึ่ง   ที่เขาได้มาทำงาน  เป็นผู้ประกาศข่าวอยู่ที่นั่น   ข้างในเป็นเสื้อยืดธรรมดาๆที่หาซื้อได้ทั่วไปตามท้องตลาด  

“ข้าสามารถทำให้เจ้ารู้สึกเสียวซ่านตั้งแต่ช่วงบั้นเอวไปเลย  ข้าทำได้นะ ทุกเวลา  ไม่ว่าจะเป็นกลางวันหรือว่ากลางคืน   ทุกเวลาที่ข้าต้องการ  แล้วเจ้าล่ะ?เจ้าซอมบี้เซกส์สะบึ้มตึ่มโป๊ะของข้า!!!!” ริมช้าสต์พูดอยู่ข้างกรงขังพลางล้วงมือข้างหนึ่ง    เข้าไปลูบๆคลำๆอยู่บริเวณบั้นเอวหล่อน   เพื่อจะปลุกปั่นอารมณ์เซ็กส์ของนางซอมบี้สาวแก่ชราตนนี้ให้ตื่นจากการหลับใหล

https://youtu.be/hU3W0QMCMGM?si=lpYNxZJVrr9f8FHF

"

มิ