พิษรักทัณฑ์ซาตาน

พิษรักทัณฑ์ซาตาน 

โดย พิชญวดี

( พี่โรม & น้องพิ้งค์ )

#หมดสัญญานำมารีอัปใหม่ค่ะ

คำเตือน : ดราม่าแบบน้ำเน่า นางเอกเป็นฝ่ายยอมตลอด ใครไม่โอเคผ่านได้เลยจ้ะ

เพราะรัก...จึงไขว่คว้า

เพราะรัก...จึงอยากครอบครอง

แต่เป็นเพราะรักของเธอ...เขาจึงไม่ต้องการ

        ความรักเปรียบเสมือนดาบสองคม บางครั้งก็ทำให้คนเราสุขใจยิ้มได้ทั้งวัน แต่ใครจะรู้ว่าอีกไม่กี่ชั่วโมงต่อมาเราอาจจะต้องเจ็บปวดและนั่งร้องไห้เจียนตาย ก็เหมือนกับเธอที่ต้องเก็บงำความเจ็บปวดเอาไว้ภายใต้รอยยิ้ม เป็นคนในความลับที่เขายังไม่อยากเปิดเผยหรือแสดงตัวให้ทุกๆ คนได้รับรู้

        หากแต่เขาคงไม่รู้ว่าเธอเองก็ไม่ใช่ผู้หญิงตาบอด ในขณะที่เขาบอกว่าเธอคือคนรัก...แต่ก็ยังแอบมีใครๆ ทำให้เธอเจ็บช้ำน้ำใจอยู่หลายครา ต้องทำเป็นปิดหูปิดตาไม่อยากจะรับรู้หรือไปได้ยินอะไรที่ชวนให้หัวใจแตกสลาย

        เพราะคำว่ารักคำเดียวที่ทำให้เธอต้องยอมอดทน และเฝ้าหวังว่าคำมั่นสัญญาที่เขาเคยให้เอาไว้จะเป็นจริง 

        แต่เหมือนกับว่าคำว่ารักของเธอกลายเป็นสิ่งที่ไร้ค่า ไร้ความหมาย เขาบอกว่าเขาไม่เคยต้องการมันสักนิด เธอจึงยอมทำทุกวิถีทางเพื่อที่จะได้อยู่ใกล้ๆ เขา ผลลัพธ์มันออกมาตรงกันข้ามเหมือนเธอเป็นฝ่ายดันทุรังฝ่ายเดียว จะหันหลังกลับก็ไม่กล้าจะเดินหน้าต่อไปก็เจ็บปวด

        “พี่ไม่เคยบอกว่าพี่ต้องการพิ้งค์ เรื่องที่ผ่านมา...เราสมยอมกันไม่ใช่เหรอ เป็นคนรักแต่พี่ก็ไม่ได้หมายความว่า พี่จะรักพิ้งค์” คำพูดและสีหน้าที่ราบเรียบทำเอาลักษณารีย์ถึงกับเข่าอ่อนทรุดฮวบลงกับพื้น ถ้อยคำที่ไร้ความปรานีไร่ความรู้สึกของรดิศนั่น มันทำให้เธอแทบไม่เชื่อหูตัวเอง

        “พี่โรมสัญญากับพิ้งค์ ถ้าพิ้งค์เรียนจบพี่โรมจะบอกเรื่องของเรากับทุกๆ คน” หญิงสาวเงยหน้าถามทั้งน้ำตา รดิศเบือนหน้าหนีอย่างรำคาญใจแต่ก็ยอมลุกขึ้นไปประคองร่างบางให้ลุกขึ้นมา

        เขาเองก็ไม่คิดว่าลักษณารีย์จะคิดจริงจังและเชื่อคำพูดที่เขาเคยบอกเอาไว้ ตอนนั้นก็แค่พูดไปโดยไม่ได้ใส่ใจอะไร มันก็แค่ลมปาก...

        เวลาเขา ‘อยากจะได้’ อะไรสักอย่างในตัวผู้หญิง คำพูดพวกนั้นมันไม่ใช่เรื่องที่ยากเลย เธออยากจะโง่เชื่อทำไมล่ะ...