คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : ตอนที่ 6 : เหล่าเศษ
6
เหล่าเศษ
วันต่อมา!
ณ high school konoha ห้อง 6-B
เหล่าเศษที่ต้องรับกรรมแต่งหญิงมารวมตัวกันในวันนี้ซึ่งป็นวันหยุดเรียนหรือก็คือวันอาทิตย์นั่นแหละ และแน่นอนถ้าคู่ไม่มาด้วยก็จะคุยรายละเอียดไม่ได้ ใช่ตัวเอกทั้งสองของเราก็อยู่กับเขาด้วยเหมือนกัน
“แล้วไงอ่ะทำไมฉันต้องมาด้วย!” เหล่าเมะ(?)ประท้วงเพราะอยากจะนอนอยู่ที่บ้านมากกว่า เหล่าหญิงสาวที่อยู่ที่นี่มีเพียงซากุระ ฮินาตะ อิโนะ เท่านั้น(ก็อยู่ห้องเดียวกันนิ) ซากุระผู้เป็นแกนนำหลับตาลงด้วยท่าทางสงบ...= =;;
“ถ้าคู่ไม่มาด้วยมันจะไม่แฟร์น่ะสิ! อีกอย่างชุดของพวกนายน่ะต้องแก้บางส่วนนะยะ วันนี้ก็แค่เรียกมาช่วยวัดตัวไซร์ขนาดลำตัวของคู่พวกนายต่างหาก!”
“หา!! พวกเธอทำเองไม่ได้รึไง?” เหล่าเมะ(?)เริ่มท้วงอีกครั้ง ซากุระตบโต๊ะจนทุกคนสะดุ้งและตวาดดังลั่น
“พวกฉันมีกันแค่สามคนจะไปวัดตัวพวกนายที่เหลือเป็นเศษเยอะกว่าได้ยังไงเล่าอีกอย่างนะถ้าช่วยกันเป็นคู่ๆมันจะเสร็จเร็วกว่าไหมแถมยังมีเวลาไว้ทำอย่างอื่นด้วย” มันก็จริงแฮะ คราวนี้พวกเศษ(?)เริ่มคิดใหม่และถอนหายใจกันอย่างเซ็งๆก่อนจะตอบตกลงและไม่มีอะไรคัดค้านอีก
คุยกันไปได้สักระยะซากุระก็แจกสายวัดตัวให้เหล่าเมะ(?)เอาไปวัดตัวคู่ตัวเอง แน่นอนนารุโตะพระเอกของเราก็ถือมันอยู่และกำลังพิจารณาว่ามันใช้ยังไงมองซาสึเกะที่นั่งอยู่เจ้าตัวเขาก็ดันเงียบไม่พูดไม่จาแถมมองกลับมาประมาณว่ามีไรอีกต่างหาก!
“ลุกขึ้นซิเดี๋ยวฉันวัดให้” นารุโตะว่าพลางจับสายวัดอย่างกับจับแซ่เตรียมฟาด(ฮึ?) ซาสึเกะหันมองหน้าและเมินหนีตามมาด้วยเสียงชิชะอย่างหงุดหงิด ‘อะไรฟะ!นี่ฉันสั่งนายนะเว้ย!แล้วหงุดหงิดไรเนี้ย!เมนไม่มาเรอะ!!’ นารุโตะคิดอย่างฉุนๆ “ลุกขึ้นซิ…”
“…” ยังเมินอยู่
“ลุกขึ้นมาสิ=_=” คราวนี้ใบหน้านารุโตะเริ่มมีเส้นเลือดปูดออกมาอย่างเห็นได้ชัด “นี่แก!บอกดีๆไม่รู้เรื่องใช่ป่ะ!ลุกขึ้นซิ!!!!” นารุโตะตะโกนลั่นจนทุกคนในห้องหันมามองอย่างตกใจซากุระที่กำลังวุ่นๆกับการจดไซร์ของเหล่าหนุ่มๆหยุดชะงักและหันมองนารุโตะด้วยเช่นกัน ส่วนซาสึเกะเพียงหรี่ตาและลุกขึ้นช้าๆก่อนจะ...
ผัวะ!
“อั่ก!...ทำไรฟะ!เจ็บนะ” มือเล็กยกขึ้นสับกระบาลร่างสูงเต็มแรง
“...หึ!” สยบหลังจากหันมองอย่างเคืองๆ
“พวกนายทะเลาะอะไรกันยะ!” อิโนะแว้ดเสียงถามแทนเพื่อนที่ยืนอยู่ด้วยกัน
“เปล่านี่” นารุโตะตอบและกระชากแขนคนข้างๆมาใกล้ๆก่อนจะอ้อมมือจากด้านหลังพร้อมกับสายวัดที่แนบกับหน้าอกของคนข้างหน้าและกวาดตามองไซร์ของคนตรงหน้า...ตัวเล็กกว่าเขานิดหน่อยแฮะ ก่อนจะตะโกนบอกซากุระที่ก้มหน้าก้มตาจด ซาสึเกะจิ๊ปากอย่างไม่พอใจและรีบผละตัวออกมาทันทีที่นารุโตะวัดเสร็จ “มีปัญหารึไงวะ?”
“เปล่านี่=^=” ว่าก่อนจะเดินไปห้องน้ำนารุโตะเบ้หน้าอย่างเซ็งๆและนั่งลงบนโต๊ะเรียนเอาหลังพิงหน้าต่างอย่างไม่กลัวว่ามันจะแตกหรือพัง สักพักซาสึเกะกลับมาพร้อมกับหอบถุงขนมมาด้วยก่อนจะนั่งลงข้างๆนารุโตะ นารุโตะมองอีกร่างอย่างงๆ ที่มันออกไปเมื่อกี๊ไม่ได้ไปห้องน้ำหรอกเหรอ?
“ไม่ได้ไปห้องน้ำเหรอ?”
“ฮึ?...อืมมันอยู่ไกลน่ะอีกอย่างฉันแค่อยากจะไปเอาน้ำลูบเนื้อลูบตัวกลัวสนิมติด=_=เฉยๆเลยกลับมาและดันเจอร้านขนม” ไม่ลืมที่จะแขวะตามนิสัยจริงๆแล้วกลัวนารุโตะจะตายมากกว่า=_=ก็มันอยู่ชั้น1นี่นาแล้วนี่ชั้น3ไกลไปม่ะ?ร้านขนมอยู่ใกล้ๆห้องนี่เองเห็นว่ามีนักเรียนห้องอื่นมาซ้อมละครด้วยแถมเปิดร้านขายขนมเลยไปซื้อมาแค่นั้นแหละ นารุโตะมองหน้าอีกคนอย่างไม่พอใจก่อนจะลุกขึ้นและไปยืนใกล้ๆเจ้าตัวและยกมือขึ้น...ขยี้หัวคนตรงหน้าอย่างแรงจนผมแทบหลุดติดมือ(โหดสาดO_O)
ซาสึเกะเกือบร้องออกมาเขาพยายามปัดมือไอ้เจ้านายเอาแต่ใจของตัวเองออกแต่มันไม่ออกแถมแรงเขาถ้าเทียบกับมันแทบจะติดลบT^T นารุโตะเล่นไปสักพักก่อนจะผ่อนแรงและนั่นก็ทำให้ซาสึเกะปัดมือนารุโตะออกได้สำเร็จ!มือเล็กยกขึ้นจัดทรงผมตัวเองใหม่ด้วยใบหน้ามุ่ยๆ(แต่ดูน่ารัก><)
“เจ็บนะเว้ย!!ไอ้บ้า!” ก่อนจะหันไปแลบลิ้นใส่นารุโตะและลุกเดินหนีไปหลังห้อง การกระทำแบบนั้นของเขาเจ้าตัวแทบไม่รู้เลยว่ามันไปสะดุดตาของหลายๆคนทำให้เบิกตาค้างกันเป็นแถบ! “ชิขยี้มาได้หัวคนนะไม่ใช่เสื้อผ้าที่จะซักจะได้มาขยี้ๆแบบนี้!” ซาสึเกะยังบ่นต่อไปและลูบปอยผมสีดำขลับของตัวเองไปด้วย คนทั้งห้องยังจดๆจ้องๆอยู่ที่ร่างบางและแน่นอนมันไม่ใช่สายตาธรรมดา(ไม่ธรรมดายังไงวะ?มีรูปหัวใจอยู่ในตาเรอะ!//โตะ)
“มองอะไรวะ!” คนที่ตวาดลั่นนั้นไม่ใช่ร่างบางแต่อย่างใดแต่กลับเป็นอีกคนที่ไม่รู้เป็นอะไรถึงได้หงุดหงิด? และนั่นก็ทำให้คนทั้งห้องสะดุ้งอีกรอบก่อนจะหันกลับไปทำงานของตัวเอง ซากุระ ฮินาตะและอิโนะหันมาจับกลุ่มกันและเม้าอะไรไม่รู้อย่างสนุกสนาน? นารุโตะเดินไปหยิบกระเป๋าของเขาและของอีกคนพร้อมกับกระชากข้อมือของซาสึเกะที่นั่งอยู่หลังห้องแรงๆจนร่างบางลุกขึ้นตามแรงดึงและยังไม่ทันได้เถียงหรือด่ากราดอะไรนารุโตะก็กระชากแขนอีกคนแรงๆเดินออกจากห้องเหตุการณ์นั้นทำเอาเหล่าหนุ่มสาวในห้องงงกันเป็นไก่ตาแตก
ดาดฟ้าที่เดิม=_=
นารุโตะลากอีกคนขึ้นมาข้างบนท่ามกลางการขัดขืนแต่ก็มันก็ลากขึ้นมาง่ายมากเพราะยังไงแรงเขาก็มีเหลือเฟือนารุโตะออกแรงเหวี่ยงร่างอีกคนไปติดรั้วกั้นก่อนจะตามไปเบียดแขนทั้งสองยกขึ้นกันทางออกซ้ายขวากักขังอีกคนไว้ใกล้ตัวและ...(เว่อร์ไปแล้วเอ็ง=[]=)
“อะไรวะ!อยู่ดีๆก็กระชากฉันมาแบบไม่บอกกันก่อนซาดิสท์เรอะแก!”
“อย่า…” นารุโตะก้มหน้าเข้าไปใกล้อีกคนจนเกือบชิดแต่ก็เว้นระยะห่างไว้พอควร
“อะไร?”
“อย่า... ...”
“ ? ”
“อย่า..”
“อะไรวะ!มีไรก็พูดออกมาสิ!”
“อย่าทำแบบนั้นอีกนะไงล่ะเว้ย!!!!” นารุโตะตะโกนลั่นดาดฟ้าเล่นเอาอีกคนอึ่งกันไปเลยทีเดียวซาสึเกะหรี่ตามองและเอียงคอถาม
“ทะ...ทำแบบนั้นเหรอ?”
“ก็แลบลิ้นไง! อย่าทำแบบนั้นอีกนะ”
“…อืม...แล้วทำไมต้องลากฉันขึ้นมาบนดาดฟ้าด้วยเล่าบอกกันดีๆไม่เป็นรึไงแกเป็นพวกSจริงๆใช่มั้ยเนี่ย=_=” ซาสึเกะถามและพยายามจะขยับตัวออกห่างๆ
“=___= เปล่านะ”
“งั้นก็พูดดีๆสิเจ้าเซ่อ!”
“หา!ว่าฉันอีกแล้วนะ! แล้วก็ที่ฉันพานายขึ้นมาก็เพราะไม่ชอบสายตาเจ้าพวกนั้นที่มองนายต่างหาก...แล้ว...เจ็บรึเปล่า?ที่ข้อมือน่ะ” นารุโตะว่าและผละตัวออกมาห่างๆ
“? หืม? ไม่เจ็บ!สายตาไรมันก็มองปกตินี่=_=”
“ปกติบ้าอะไรฟะ!”
“นี่นายหาเรื่องเถียงกับฉันรึไง?”
“ไม่ใช่เฟ้ย! ... ฮึ้ย!พอเหอะ!แล้วไหนดูหน่อยดิ๊บอกไม่เจ็บอ่ะ!” นารุโตะว่าและรวบข้อมืออีกคนมาดูใกล้ๆ...รอยแดงรูปมือเด่นชัดขนาดนี้บอกไม่เจ็บ=_=เจริญเถอะ! “ดื้อชะมัดเลยให้ตายสิ!...ลงไปขะ..” ก่อนจะได้พูดอะไรมากกว่านั้นโทรศัพท์ก็ดังขึ้นมาซะก่อน มือเรียวหยิบเจ้ามือถือที่สั่นอยู่ในกระเป๋ากางเกงขึ้นมากดรับสายและกรอกเสียงลงไป “โหล?”
[//นายอยู่ไหนยะเนี่ย!//] เสียงซากุระนั่นเองว่าแต่เธอรู้เบอร์เขาได้ไงงั้น...นี่ก็เบอร์ซากุระน่ะสิ!
“...มีอะไรเหรอซากุระจังแล้วได้เบอร์ฉันมาไงอ่ะ”
[//ฉันขอให้กาอาระโทรหานายแล้วนี่ก็เบอร์กาอาระ...นายไม่ได้ดูเหรอยะ//] จบประโยคนี้นารุโตะก็แทบกระชากโทรศัพท์ตัวเองออกจากหูมาดูเบอร์...เออว่ะเบอร์กาอาระจริงๆด้วย=_= ชัดเจนเพราะชื่อมันโชว์หราอยู่บนจอ
“เอ่อ...แล้วมีอะไรล่ะ”
[//พวกนายจะกลับเลยก็ได้นะงานเสร็จแล้วชุดที่ให้ไปก่อนหน้านี่น่ะเอาไว้ดูแก้ขัดเฉยๆ ส่วนชุดจริงๆฉันกำลังสั่งตัดอยู่!วันงานค่อยมารับแล้วกัน//]
“ถึงกับต้องสั่งตัดชุดเพื่อพวกฉันเลยเหรอ= =;;”
[//แหม...งานโรงเรียนทั้งทีนะ...เต็มที่หน่อยสิ!อีกอย่างคนที่แต่งน่ะคือคู่ของพวกนายนะชุดของนายก็ได้ไปแล้วนี่เศษในห้องเรามีกี่คู่ล่ะ7คู่ใช่มั้ยงั้นก็แค่7ชุดเอง!ไม่เป็นไรหรอกน่า//]
“อ่า...จ้ะ = =;;”
[//ถ้ามีอะไรฉันจะเรียกมาอีกทีนะตอนนี้พวกนายกลับไปได้เลย//]
“อ๋อ..อืม” จากนั้นก็กดวางสายไป
“ยัยนั่นว่าไงมั่งอ่ะ?”
“บอกให้กลับได้เลยน่ะ...แล้วนายหิวรึยังอ่ะเดี๋ยวแวะกินข้าวกันก่อนค่อยกลับแล้วกัน” นารุโตะว่าและแย่งขนมที่อยู่ในมือซาสึเกะมาถือไว้เอง
“ของฉันนะ” ซาสึเกะว่านี่ถ้าหากเป็นผู้หญิงก็จะฟังเป็นน้ำเสียงออกงอนๆไปแล้ว
“หนวกหูน่า!กินข้าวก่อนสิ เดี๋ยวขนมนี่ฉันเอาไปแช่ตู้ให้=_=”
“...ตอบไม่ตรงคำถาม”
“หุบปากไปเล้ย! ไปกินข้าวได้แล้ว!” ว่าพลางออกแรงลากอีกคนให้ลงจากดาดฟ้าเดินออกจากโรงเรียนมุ่งหน้าสู่ห้างใกล้ๆนี้ก่อนจะเดินเข้าไปอย่างไม่ลังเลโดยไม่ได้ปรึกษาความสมัครใจของคนโดนลากมาสักนิด
............................................................
ดีจ้า=[]= ตอนนี้อาจจะไม่สนุกเท่าไหร่แต่ก็พยายามทำให้ไม่น่าเบื่อแล้วนะT^T
ได้ประมาณนี้แหละจ้ะ 55 ขอบคุณที่เข้ามาอ่านและเม้นให้นะคะ
วันนี้วันเกิดเค้าด้วยแหละตัวเธอว์=w= ไม่มีไรจะเลี้ยงอ่ะ อัพฟิคให้แล้วกัน55
ขอบคุณอีกครั้งที่อ่านตอนนี้จบนะเออ
วันนี้ขอตัวดีกว่า บะบาย ซียู♥
ชอบสองคนนี้จัง=w=
:)
Shalunla
ความคิดเห็น