คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : ตอนที่ 5 : งานโรงเรียน
5
งานโรงเรียน
เช้าวันต่อมา=[]=
“เฮ้อ~~หลับสบายจัง...หือ?=_=”
“…”
“=___=”
“…”
“=_______=” ขยี้ตา2-3ทีก่อนจะมองใหม่
“...”
“เฮ้ย!!!!!!!” และตะโกนลั่นห้องราวกับเห็นคลื่นสึนามิที่ตะโกนไม่ใช่เพราะอะไรแต่เพราะไอ้คนที่นอนอยู่ข้างๆนี่สิ!เมื่อคืนยังเป็นหมากระเป๋าอยู่เลยแล้วทำไมเช้านี้ถึงได้กลายเป็นผู้หญิงได้เล่า!แถมยังนอนสบายใจเฉิบมิได้รู้เรื่องรู้ราวอะไรเลย!!ไม่ใช่แค่นั้นสิ่งที่ทำให้นารุโตะตกใจหน้าแดงมากกว่านั้นคือท่าทางการนอนของคนข้างๆต่างหากขาเรียวขาวๆกำลังพาดที่ลำตัวของเขานั่นคือสาเหตุที่ทำให้ลุกไม่ได้และแขนเล็กๆที่กอดเขาอยู่นี่แถมทำไมใส่สายเดี่ยวเล่า!รู้มั้ยว่ามันเห็นไปถึงไหนต่อไหนแล้วนิ!=[]=**
“หือ?...โวยวายอะไรแต่เช้าห๊ะ!เจ้าเซ่อ!!”ร่างบางตื่นขึ้นและยันตัวขึ้นมาขยี้ตาน้อยๆก่อนจะมองนารุโตะด้วยสายตาปรือๆงัวเงียๆสายเสื้อหล่นลงกองอยู่ที่ต้นแขนทำให้คอเสื้อที่แหวกกว้างอยู่แล้วนั้นยิ่งแหวกลึกมากกว่าเดิม นารุโตะอ้าปากค้างทำอะไรไม่ถูกหน้าแดงขึ้นเรื่อยๆและเมื่อไหร่ไม่รู้ที่เลือดมันไหลออกมาจากจมูก...
“นะ…นาย...นาย....นาย!!!”
“อะไรเล่า?” ซาสึเกะถามเบาๆและพลิกตัวลุกขึ้น
“เอ่อ...ยังไงดีวะ?..นะ...นาย...” นารุโตะพูดไม่เป็นภาษาหน้าแดงแปร๊ดมือแทบจะยกขึ้นปิดตาแต่ก็ทำไม่ได้ ทำไมถึงทำไม่ได้น่ะเหรอ?ก็เพราะนี่มันอาหารตาชัดๆ!!!ตัวผู้ที่ไหนปิดนี่ไม่รู้จะพูดยังไง ถึงแบบนั้นเขาก็เป็นผู้ชายอยู่ดีนั่นแหละ!
“หือ?” ซาสึเกะยังคงไม่ยกขาที่พาดลำตัวนารุโตะออกแถมยังจ้องหน้านารุโตะตอบอีกต่างหาก
“คือ…หนะ...หน้าอก=///=” ในที่สุดก็พูดออกมาจนได้สิน่า! นารุโตะเบนสายตาไปทางอื่นยกมือขึ้นปิดจมูกตัวเองที่เลือดกำเดาไหลไม่หยุดตั้งแต่เมื่อกี๊ ให้ตายสิ!หมอนี่มันทำให้เขาเสียเลือดตั่งแต่เช้าเลยแฮะ ซาสึเกะเบิกตานิดๆพลางก้มลงมองร่องอกของตัวเองและยิ้มมุมปากมือเล็กรวบข้อมือของอีกร่างและออกแรงกดลงไปบนเตียงพร้อมกับขึ้นมาคร่อมร่างของอีกคนไว้และเผยยิ้มให้อย่างเย้ยหยัน นารุโตะตกใจกับการกระทำของร่างบางเขาเริ่มดิ้นไปดิ้นมาแต่ก็ไม่ดิ้นแรงเพราะกลัวคนตรงหน้าตกเตียง(ห๊ะ?!)(อุตส่าเป็นผู้หญิงทั้งทีนี่นาถนอมหน่อยสิ-///-:โตะ)(หื่นนะแก!!:me)(ไม่ได้หื่นเฟ้ย!:โตะ)
“เห~นี่นายมีด้านนี้ด้วยแฮะ”
“ยุ่งน่า!ออกไปจากตัวฉันนะ!!” นารุโตะสั่งเสียงดังแต่ซาสึเกะก็ยังไม่ลงจากตัวเขา
“อ๊ะ! เฮ้!นารุโตะนายเอานาฬิกาฉันไว้บนหัวนอนนายทำไม” ซาสึเกะว่าและทำท่าจะหยิบนาฬิกาบนหัวนอนนารุโตะแต่เพราะต้องเอื้อมมือไปหยิบนั้นแหละร่างบางจึงต้องเลื่อนตัวสูงขึ้นนั่นทำให้ใบหน้าของนารุโตะซบกับหน้าอกนุ่มนิ้มเข้าเต็มๆ
“ได้ละ” กว่าจะเอื้อมมือหยิบได้และลงจากตัวเขานารุโตะก็แทบเลือดหมดตัว ซาสึเกะยิ้มนิดๆและเดินเข้าห้องน้ำอย่างมีความสุขจริงๆแล้วเขาตื่นก่อนนารุโตะตั้งนานแต่แค่อยากจะแกล้งอะไรหมอนั่นหน่อยแค่นั้นเองรู้สึกสะใจชะมัด!
…………………………………………………………………
ระหว่างเดินไปเรียน...ตอนนี้หน้าของนารุโตะเหมือนคนอดข้าวมาหลายวันส่วนซาสึเกะรู้สึกจะร่าเริงแจ่มใสเป็นพิเศษ=_=ถึงจะตีหน้านิ่งก็เหอะแต่ในใจคงมีความสุขมาก
“เป็นไรอ่ะ?” ซาสึเกะถามด้วยแววตาใสซื่อ=_____=
“เปล่า...ไม่เป็นราย~~” ไม่เป็นไรแต่วิญญาณใกล้ออกจากร่างเต็มทีแล้วสินะ
พักเที่ยง!
“แล้ว!เอายังไงยะ!ห้องเราจะจัดอะไรดี” ซากุระที่ตอนนี้ทำหน้าที่เป็นหัวหน้างานตะโกนถามลั่นห้องในตอนนี้ทุกคนตีหน้าเคร่งเคลียดหมดเพราะกำลังคิดว่าจะจัดอะไรดีหนอ~
“เอาเป็นแสดงละครมั้ย?” อิโนะเสนอ
“ธรรมดาไปมั้ยยะ!” ซากุระตรอกกลับ และก็มีบางคนเสนอนู่นเสนอนี่ขึ้นมาบ้างแต่ก็ไม่มีอะไรเข้าแก๊บสักอย่างนารุโตะที่นั่งอยู่หลังห้องฟุบหลับไปนานเพราะขี้เกียจฟังยังไงก็อีหลอบเดิมนั่นแหละเถียงกันไปเถียงกันมาสรุปยังไงล่มไม่เป็นท่าน่ะสิสุดท้ายก็ต้องขอให้ครูช่วยอยู่ดี
“งั้นเอาร้านน้ำชามั้ย?” เอ๊ะ! คราวนี้มาแปลกแฮะ
“ร้านน้ำชาเหรอ?...แล้วผู้ชายจะให้ทำอะไรล่ะ?” ซากุระถามย้อนและนี่ก็เป็นคำถามที่ทำให้ทุกคนคิดหนักอีกครั้ง งั้นก็ให้ผู้ชายเป็นพยักงานเสิร์ฟชายไปซะสิ นารุโตะคิดในใจ
“ให้ผู้ชายแต่งคอสเพลย์ดีมั้ยค้า^O^” สาวนางหนึ่งเสนอขึ้นมา คอสเพลย์บ้าบอไรฟะขืนใส่ชุดหนาๆแบบนั้นร้อนตายพอดี นารุโตะคิดถากถางในใจ
“ไม่ๆ ฉันว่านะเอาให้ผู้ชายหน้าสวยๆทั้งห้องเราแต่งหญิงแล้วให้จับคู่กับผู้ชายเท่ๆในห้องเราดีมั้ยคะ?” สาวอีกนางเสนอคราวนี้ซากุระเริ่มคิดไม่ตกส่วนเหล่าชายหนุ่มในห้องเริ่มทำการก่อม็อบ(?)ประท้วง(?)แหงล่ะ!ใครมันอยากจะไปคู่ผู้ชายด้วยกันเล่า!!
“เดี๋ยวนะ...ฉันว่าแบบนั้นมันขืนใจพวกผู้ชายเกินไปรึเปล่า?” ซากุระแย้งเบาๆ และนี่คือเสียงสวรรค์สำหรับหลายๆคนเลยทีเดียว
“งั้นจะให้ทำยังไงล่ะคะ?”
“ก่อนอื่นห้องเราจะจัดร้านน้ำชาโอเคมั้ย?” ซากุระถามอีกครั้งเพื่อความแน่ใจผู้หญิงส่วนใหญ่น่ะโอเคอยู่แล้วแต่ผู้ชายในห้องมันจะโอด้วยรึเปล่าล่ะ? แต่คำตอบที่ได้กลับมามันผิดคาดไปนิดเมื่อผู้ชายในห้องตกลงตามใจสาวๆอยากจัดก็จัดเถอะ อารมณ์ประมาณนั้น? “โอเค...เราจะจัดให้ส่วนหนึ่งอยู่ในครัวคอยจัดนู่นจัดนี่ชงชาอาหารประมาณนั้นและอีกส่วนเป็นคนต้อนรับลูกค้าและอีกส่วนเสิร์ฟโอเคมั้ย?” ทั้งห้องพิจารณาอยู่สักครู่ก็ตอบตกลงจากนั้นก็ปล่อยให้เจ้าหล่อนอธิบายต่อ “งั้นเราจะจัดพนักงานเป็นคู่ๆนะชายหญิงแล้วกันผู้ชายห้องเราเยอะถ้าเหลือเศษต้องจับคู่กันเองและคนใดคนหนึ่งต้องแต่งหญิงนะยะ!!” ซากุระว่าและก็นั่นอีกนั่นแหละมันทำให้เหล่าผู้ชายหน้าตาหวานๆในห้องตกเป็นเป้าสายตาและพยายามเกี่ยงกันเพราะไม่มีใครยอมแต่งเป็นแน่แท้...
“เอาล่ะเราจะจับคู่กันหลังเลิกเรียนนะตอนนี้มาตกลงกันก่อนว่าใครจะทำหน้าที่อะไร” ว่าแล้วก็หยิบกระดาษขึ้น มาแบ่งกลุ่มคนที่จะเสิร์ฟจะเฝ้าครัวจะรับลูกค้า ทุกคนในห้องรีบวิ่งมาเซ็นชื่อตัวเองเพื่อแบ่งกลุ่มและแน่นอนเรื่องจับคู่เสิร์ฟชาต้องแบ่งกันหลังเลิกเรียน...
หลังเลิกเรียน(ไวโคตร!)
“ไม่ยุติธรรมอ่ะT^T”
“ว่าไงนะยะ!พวกนายเหลือเศษก็ไปตกลงกันเองสิ”
“ม่ายยยยยย!!!” และเสียงโหยหวนของเหล่าคนที่เหลือเป็นเศษและได้คู่กันแน่นอนและมันก็คงไม่พ้นสองหนุ่มฮอตที่นั่งอยู่หลังห้องทั้งคู่แถมฟุบหลับไปทั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้อีกต่างหาก!และตอนนี้ก็จับคู่กันเสร็จเรียบร้อยที่น่าแปลกใจคือเหล่าสาวๆลืมนึกถึงสองหนุ่มฮอตไปได้จะใดหรือเป็นเพราะพรมลิขิต? ใช่แล้ว!สองหนุ่มนั่นก็เหลือเป็นเศษตอนนี้คงไม่มีทางเลืกนอกจากให้พวกเขาจับคู่กันและคุยกันว่าใครจะแต่งหญิง?
“หืม?...มีอะไรกันเหรอทุกคน?” นารุโตะที่ไม่ได้รู้เรื่องอะไรเล้ย!เพิ่งตื่นและเงยหน้าขึ้นมาถามคนทั้งห้องด้วยอาการงัวเงียสติสตางค์ยังไม่กลับร่าง ส่วนซาสึเกะก็เพิ่งจะตื่นเหมือนกันรายนี้ไม่พูดไม่ถามแต่งัวเงียและหาววอดๆเท่านั้น เหล่าสาวๆ(วาย)ในห้องเมื่อเห็นทั้งคู่ตื่นขึ้นมาพร้อมกันก็ไม่รู้จะอธิบายยังไงจึงบอกให้รอก่อนหลังจากทุกคนในห้องกลับกันเกือบหมดแล้วเหลือเพียงเหล่าสาวๆและเศษ= =;;เท่านั้น
“เอ่อนี่...พวกนายคือว่านะ...” ซากุระเข้ามาใกล้ๆทั้งคู่และเล่ารายละเอียดทั้งหมดให้ฟังจากนั้นก็ผละออกมาและยืนรอฟังคำตอบ แน่นอนทั้งคู่เพียงทำหน้าไม่รับบุญสุดๆและร้องเสียงหลงออกมาพร้อมกัน!!
“จะบ้ารึไงฟะ!!ฉันไม่มีทางคู่กับเจ้าบ้านี่หรอก!ซากุระจัง”
“ช่วยไม่ได้นี่ยะ!พวกนายอยากหลับไปตอนแบ่งกลุ่มทำไมล่ะ?”
“แต่ฉันไม่แต่งหญิงนะเฟ้ย!แล้วซากุระจังคู่กับใครอ่ะเปลี่ยนมาคู่กับฉันเหอะT^T”
“เรื่องของนายอีกอย่างฉันไม่สนใจผู้ชายย่ะ!” ซากุระว่าอย่างเชิดๆและยื่นชุดให้ทั้งคู่แน่นอนมันเป็นชุดคอสเพลย์=____,=ชุดผู้ชายคือชุดนักบินและอีกชุดเป็นชุด…แอร์โฮสเตส...
“อะไรอ่ะ!ร้อนตายเลยแบบนี้T^T”
“ขี้ร้อนจังเลยนะยะ!...”
“ซาสึเกะนายแต่งหญิงไปแล้วกันยังไงฉันก็ไม่แต่ง!!” นารุโตะพาลไปให้คนข้างๆที่ยังไม่ค่อยจะรู้เรื่องรู้ราวอะไรกับเขา ซาสึเกะมองชุดคอสเพลย์ที่นารุโตะยื่นมาให้และหันมองหน้าไอ้คนที่ยื่น
“ไม่เอา”
“ต้องเอาเฟ้ย!”
“...เออก็ได้แต่ฉันไม่ใส่ชุดแอร์นะ”
“แล้วจะใส่ชุดไหนล่ะ= =;;” นารุโตะถามกลับซากุระที่ยืนอยู่ข้างๆทำท่าคิดอยู่สักพักก็เหมือนนึกอะไรออกร่างบางเดินไปหลังห้องและหาชุดที่พอจะหาได้ออกมาก่อนจะยกมากองบนโต๊ะ “อะไรบ้างเนี่ย=[]=”
“ชุดเมดชุดพยาบาลชุด...เดี๋ยวๆไหงมีบิกินี่ด้วยล่ะนี่เธอจะฆ่าฉันทางอ้อมรึเปล่าฟะเนี่ย?” ซาสึเกะค้นชุดบนโต๊ะ จริงๆแล้วเขาก็ไม่ได้อยากแต่งหรอกแต่ว่าแต่งไม่แต่งมันก็ไม่ต่างกันนั่นแหละในเมื่อเขาชินกับร่างผู้หญิงแล้วนี่หว่ากะอีแค่แต่งหญิงเองมีไรน่ากลัว?
“แล้วตกลงนายจะใส่อะไรล่ะ”
“บอกตรงๆไม่ได้อยากใส่นะเนี่ย=A=”
“งั้นฉันจะเลือกให้แล้วกัน!!”
……………………………………………………………………
ณ ห้องสมุด!
เจ้าของร่างบางนามเดอิดาระ= =;;เจ้าหล่อนกำลังยกหนังสือกองโตไปเก็บในชั้นเขาไม่ได้เป็นบรรณารักษ์แต่อย่างใดแต่มาช่วยงานเฉยๆถ้าไม่โดนขอมาก็ไม่ทำหรอกจริงๆแล้วน่ะ=^=
“เฮ้!ตรงนั้นมันเป็นพวกสารคดีแกจะเอานวนิยายไปไว้ตรงนั้นทำแมวไร?” ไม่ใช่แค่นั้นเขาโดนไอ้บ้านี่บ่นมาตั้งแต่เช้าไม่รู้ไปกินรังแตนที่ไหนมาแล้วเขาแค่มาช่วยนะเฟ้ย!ไม่ใช่ขี้ข้า!มาสั่งฉอดๆแบบนี้ใช้ได้ที่ไหนอีกอย่างแกเป็นบรรณารักษ์ไม่ใช่เรอะ!ก็ทำเองเซ่!!
“รู้แล้วน่าเจ้าบ้า!บอกดีๆไม่ได้รึไง?”
“หนวกหูน่า!ทำตามที่ฉันสั่งก็พอ” ไอ้เผด็จการ!! เดอิดาระจำใจไม่เถียงเพราะรู้ว่าวันนี้เจ้าบ้าซาโซริอารมณ์ไม่ดีขืนเถียงมีหวังของขึ้นแหงแล้วไม่ใช่แค่นั้นเขาจะพลอยโดนลูกหลงไปด้วยน่ะสิแถมเป็นคนแรกอีกต่างหาก มือเรียวหยิบหนังสือที่อยู่โหมดเดียวกันทั้งหมดมากองรวมกันไว้และจัดแยกเป็นหมวดๆให้เรียบร้อยก่อนจะยกกองหมวดแรกเดินไปชั้นที่อยู่หมวดเดียวกันและทำการจัดเรียงแต่ว่า...ไม่รู้เป็นเพราะส่วนสูงรึเปล่ามันทำให้เขาเอื้อมมือไปจัดไม่ถึง เดอิดาระหันมองแฟนหนุ่มที่อยู่ข้างๆและเชิดหน้าใส่ก่อนจะพยายามเอื้อมไปเก็บให้ถึงแต่มันก็ไม่ถึง=_= ต้องจำใจขอร้องให้มันช่วยใช่มั้ย?
“ซาโซริ”
“อะไร?”
“ไม่ถึงอ่ะ” เมื่อจบประโยคซาโซริก็ถอนหายใจอย่างเซ็งๆและเดินเข้ามาซ้อนข้างหลังก่อนจะแย่งหังสือไปจากมือเดอิดาระและเอื้อมเอาไปเก็บไว้เอง แต่ท่ามันแปลกๆรึเปล่า!มายืนซ้อนข้างหลังแบบนี้แถมชั้นที่ต้องเก็บก็อยู่สู๊งสูงแล้วยังไงต่อเหรอ?มันก็ส่งผลให้ตัวของทั้งคู่เบียดแนบชิดกันมากกว่าเดิมน่ะสิ! “ออกไปไกลๆเลยนะแก!”
“ก็ไม่ได้อยากเข้าใกล้นี่=^=” ถึงจะพูดแบบนั้นแต่มันก็ไม่ยอมออกไปซะทีเออดี!การแสดงออกของแกมันไม่ใช่เลยว่ะ!อยากจะตะโกนบอกแต่กลัวมันเถียงกลับแล้วจะเถียงไม่ออก=_=
“บอกให้ออกไปไงใครมาเห็นเดี๋ยวก็เข้าใจผิดหรอกแก!!”
“เข้าใจผิดว่าไง?”
“ก็...” เงียบครับท่าน ก็เป็นแฟนกันอยู่แล้วแต่ก็ไม่แสดงออกว่าเป็นแถมที่ตกลงเป็นแฟนกันเนี่ยก็เพราะดูใจกันเฉยๆแต่ก็ไม่มีวี่แววว่าจะคลืบหน้าสักกะตี๊ด!มีอะไรก็ไม่เคยบอกกันปลึกษากันหรือคุยกันดีๆมากสุดก็คงสอนกันทำการบ้านได้เท่านั้นรันทดเสียจริง!T^Tอยากจะบอกว่ารักแต่พอเอาเข้าจริงก็พูดได้แค่ รัก...มั้ง... โธ่เอ๊ย!!!ใช่แล้วมันเป็นแบบนี้กันทั้งคู่=_=คราวนี้ก็ต้องพึ่งดวงแล้วสินะถ้าทำให้ปากกับใจของทั้งคู่ตรงกันใจนั่นแสดงว่า...มันคือจุดจบของการดูใจกันแล้วนั่นเอง...(งงมั้นแต่งเองยังงงเองเลยนิ?)
“ว่าไงเล่า”
“เปล่า!...ออกไปสิเฟ้ย”
“ก็บอกแล้วไงว่าไม่ได้อยากใกล้ด้วยซะหน่อย” ว่าก่อนจะฉกชิงแก้มขาวๆนั่นไปทีและผละออกไปอย่างไม่รู้รู้ร้อนรู้หนาว
“ไหนบอกไม่ได้อยากใกล้ไงเจ้าบ้า!!!” เดอิดาระโวยวาย
“เห~ฉันพูดแบบนั้นเหรอ?”
“อย่ามาทำเฉไฉนะเฟ้ย!!!” คราวนี้กลับกลายเป็นว่าเดอิดาระโกรธหัวฟัดหัวเหวี่ยงแทนส่วนซาโซริหายหงุดหงิดเป็นปลิดทิ้ง=[]= “เจ้าบ้าซาโซริ!!!!!”
....................................................................
จบเถิดโยม-/\- สวัสดีทุกท่านด้วยนะคะต้องบอกขอบคุณที่เข้ามาอ่านก่อนสินะ
ขอบคุณค่า!! ดีใจมากมีคนอ่านT^Tเดี๋ยวนี้เริ่มจะหมดมุขไม่รู้จะพูดหรือทักทายอะไรดี
ข้าพเจ้าจะเปิดเอทมแล้วเน้อ! คงมีเวลาอัพน้อยลงแต่ยังไงก็ไวเหมือนเดิมแหละ
เพราะถ้าการบ้านไม่เยอะข้าพเจ้าก็จะรีบอัพ55 ถึงตอนซาโซเดอิจะสั้นไปติ๊ดนึง
แต่ก็หวานดีชิมิ><ส่วนตัวไม่เคยแต่งคู่นี้นี้เลยพอเป็นคู่รองขึ้นมาเลยไปไม่ค่อยถูก
ผิดพลาดประการใดก็ขออภัยด้วยนะเจ้าคะ
คู่นี้เขาก็มีส่วนน่ารักเนอะ=.,= จัดไปหนึ่งรูป
วันนี้ขอตัวล่ะค่ะ ซียู♥
:)
Shalunla
ความคิดเห็น