คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #10 : ตอนที่ 9 : เที่ยวงานโรงเรียน 1
9
เที่ยวงานโรงเรียน1
วันศุกร์งานโรงเรียน konoha hihg shcool
มหาลัย konoha(ห้องสมุด)
“ซาโซริ!!” ร่างเพียวของเดอิดาระวิ่งเข้ามาในห้องสมุดตรงดิ่งไปหาแฟนหนุ่มโดยไม่สนใจสายตาประชาชีและชะนีทั้งหลายที่มองมาอย่างหาเรื่อง! ซาโซริที่อ่านหนังสืออยู่ถึงกับชะงักกึกสายตาตวัดมองอีกคนที่เรียกไม่รู้เวล่ำเวลาแต่ก็ไม่ได้ว่าอะไรเพียงแต่ขยับแว่นให้เข้าที่เท่านั้น
“มีอะไร?ตะโกนซะลั่นเลยนะแก”
“วันนี้หลังเลิกคลาสแล้วไปงานโรงเรียนกันนะเห็นเจ้านารุโตะบอกว่ามีของอร่อยๆกินด้วยแล้วก็มีงานศิลปะโชว์เพียบเลย!! อืมม์ ไปนะ” ซาโซริหรี่ตามองร่างเพรียวตรงหน้าก่อนจะถอนหายใจอย่างช่วยไม่ได้และถามอีกคนเพื่อความแน่ใจ
“อยากไปเหรอ?”
“หือ? เปล่าหรอกเห็นน่าสนใจดีเท่านั้นแหละอีกอย่างฉันไม่ได้เที่ยวงานโรงเรียนมาตั้งกี่ปีแล้วนะ อืมม์” เดอิดาระดูร่าเริงเป็นพิเศษเล่นเอาคุณแฟนที่ยืนอ่านหนีงสืออยู่ข้างๆลำบากใจนิดๆ
“...”
“ซาโซริ...นะ...ไปนะ” เดอิจังเริ่มอ้อนมือเรียวเริ่มเกาะแขนอีกคนพร้อมกับเขย่าๆจนซาโซริเริ่มรำคาญ
“อืม!! ไปก็ไป”
“ฮึ พูดแล้วนะ อย่าคืนคำนะเจ้าบ้าอืมม์” ว่าก่อนจะผละออกมาและทำท่าจะเดินออกไปแต่โดนอีกคนรั้งไว้ เดอิดาระที่หันหลังกำลังจะเดินออกจากห้องสมุดเลยต้องหันหน้ามามองซาโซริอีกครั้งเป็นเชิงถามว่ามีอะไรอีกมั้ย? ซาโซริดึงร่างเดอิดาระเข้ามากอดซบใบหน้าเข้ากับไหล่บาง “ทะ…ทำอะไรน่ะ...ในที่แบบนี้” คนอื่นมองหมดแล้ว!! สักพักซาโซริก็ผละออกมาและยืนอ่านหนังสือต่อโดยไม่ได้สนอะไรอีกคนต่อสักนิด “เจ้าบ้า!!” เดอิดาระหน้าแดงวิ่งออกไปจากห้องสมุด
“หึ” ใบหน้าคมเอียงคอมองคนที่วิ่งหนีและขยับเรียวปากยิ้มอย่างมีความสุข(?)
…………………………………………………………………
Konoha high school ห้อง6-B
“ไม่เอาอ่ะ- -“ พูดหน้าตาย เขาเพิ่งทำสัญญากับนารุโตะเสร็จนะ!มาให้แต่งชุดหวิวๆแบบนี้ได้จะใด?ลมพัดทีไม่เปิดไปจนเห็นไหนต่อไหนเรอะแบบนั้น!! ซากุระตีหน้าบึ่งก็พวกนี้มันอยากหลับกันเวลาเลือกคู่ทำไมล่ะฟระ!
“นายต้องใส่ย่ะ!!”
“ก็ให้นารุโตะใส่ไปสิ!”
“ก็ได้อยู่หรอกแต่หมอนั่นมันถึก!ขืนให้ใส่ชุดแบบนี้มีหวังวีนฉันหูชาแหงยิ่งบ่นเก่งอยู่”
“แต่ฉันไม่ใส่อ่ะ” ซาสึเกะยังคงยื่นคำขาดไม่ๆๆเขาไม่มีทางใส่ไอ้ชุดบ้าๆนั่นเด็ดขาด!ไม่มีท๊างงงงงง เมื่อสิ้นคำพูดของเขาซากุระก็ทำการเรียกพวก(ห๊ะ?)โดยการยกมือข้างหนึ่งขึ้นเพียงแค่นั้นเหล่าสาวถึก(?)ที่มาจากทั่วทุกสารทิศก็ปรากฎอยู่ตรงหน้าซาสึเกะ เจ้าตัวเขาหน้าเสียนิดๆแต่ก็ยังคงความเรียบนิ่งไว้ได้อยู่ดี “จะทำไรอ่ะ= =;;” เริ่มเหงือตกนิดๆและถอยหนีจนหลัง ชิดกำแพงโดยการต้อนให้จนมุมของพวกสาวๆเขาคิดผิดรึเปล่าที่ว่าผู้หญิงเป็นสิ่งที่สวยงามน่าถนุถนอม…แต่แบบนี้ไม่อาววววววววว(แกน่าถนุถนอมกว่าอีกนะเจ้าเกะ><)
“จับนายแต่งหญิงไงเล่า!!!” ว่าแล้วเหล่าสาวๆในห้องก็รุมจับตัวพ่อหนุ่มรูปงามของเรา= =;;คนหนึ่งจับแขนอีกคนจับขา ที่เหลือช่วยกันถอดเสื้อผ้าอีกส่วนช่วยกันจับใส่
“ปล่อยนะ!!!=[]=” อนาถ!!มีเพียงคำนี้เท่านั้นที่ใช้กับพ่อคุณได้ ซากุระยิ้มอย่างพอใจในเมื่อบอกให้ใส่ดีๆไม่ชอบอยากดื้อเองทำไมล่ะก็ต้องใช้วิธีนี้แหละนะ
15 นาทีต่อมา
“แฮ่ก แฮ่ก” เหนื่อย! เหนื่อยมาก!ขอบอก!!ไม่ใช่ซาสึเกะที่ดิ้นจนเหนื่อยแต่เป็นบรรดาสาวๆที่ช่วยกันจับไม่นึกว่าซาสึเกะจะดิ้นได้...รู้จักพายุป่ะ? นั่นแหละพี่แกแรงเยอะเว่อร์!เล่นเอาสาวๆหลายคนลงไปนอนราบกับพื้นพสุธาเรียบร้อยแล้ว...อาเมน=/\= ไม่ใช่! ตอนนี้ต้องสนใจนายเอกเราก่อนสิ “ทำไมฉันต้องใส่ด้วย!!!” เริ่มขึ้นเสียง
“หนวกหูย่ะ! ว่าแต่นี่...” ซากุระเดินเข้ามาใกล้ซาสึเกะและทำการกระซิบกระซาบ “น้องสาวนายล่ะ?”
“น้องสาว?”
“ก็ซาสึโกะจังไง?เธออยู่ห้องไหนเหรอ?” มาถึงตรงนี้เริ่มเหงื่อตกเขาลืมไปเสียสนิทเลยแฮะว่าซากุระแอบปลื้มเขาในร่างผู้หญิง ทำไงดีล่ะขืนบอกว่าไม่รู้นี่ได้กินกำปั้นคุณเธอแหง
“เอ่อ...ห้อง 5-C ล่ะมั้งนะ” มั่วไว้ก่อนเพื่อความอยู่รอดมิตรสหายท่านหนึ่งเขาว่าไว้
“งั้นเหรอ…แล้ว...วันนี้เธอมารึเปล่า?”
“ห๊ะ? เอ่อ...” ถามอะไรนักหนาเนี่ยแม่คู๊ณ!!!รู้มั้ยมันแถลำบาก ซาสึเกะอ่ำอึ่งอยู่สักพักก็นึกได้ “ไม่มาหรอกวันนี้ซาสึโกะเป็นหวัดน่ะ” เขาว่า อืม...ถ้าแม่คุณบอกจะไปเยี่ยมแม่นางซาสึโกะล่ะ?เขาจะต้องทำยังไงผลลัพมันถึงจะออกมาเวิค?
“หา?แล้วเป็นอะไรมากรึเปล่าหลังเลิกงานฉันไปเยี่ยมได้มั้ย!!!”
“เอ่อ..ไม่ต้องอ่ะ คือ...ยัยนั่นไม่ชอบให้มารบกวนเวลาหวัดกิน ค่อยมาเยี่ยมพรุ่งนี้ดีกว่านะ^^;;” ซากุระมองหน้าซาสึเกะสักพักก็พยักหน้าตกลงก่อนจะแยกตัวไปจัดระเบียบในห้อง ชุดที่เขาใส่เหรอ?อยากรู้ล่ะสิ=w=ก็ไม่ค่อยมีอะไรพิเศษก็แค่เสื้อคอปกสีขาวมีซิบกางเกง....แน่นอนว่าต้องขาสั้น= =;;แล้วก็ถุงน่องยาวถึงขาอ่อน…ยัยพวกนั้นใส่วิกผมให้เขาอีกต่างหากไม่ใช่แค่นั้นยังยัดชิดชู่ใส่แถวๆหน้าอกเขาอีก...อันที่จริงเขาแปลงร่างเป็นผู้หญิงซะก็จบ เนอะ!
นารุโตะเหรอ?ถามว่าตอนนี้มันหายหัวไปไหนไม่โผล่มาหาเจ้าหมาน้อยสักทีเป็นเจ้านายที่ไม่ได้เรื่องจริงๆ เปล่าคุณชายHeก็ไม่ได้ไปไหนหรอกอยู่ในห้องนี่แหละแต่อยู่คนละฝากกันคือฝ่ายที่แต่งหญิงกับพวกแต่งธรรมดาจะแยกกันและมีฉากที่เป็นผ้าสีดำกั้นเอาไว้ทำให้ไม่เห็นกัน
“ซาสึเกะคุง มานี่หน่อยสิจ๊ะ” แม่สาวน้อยขี้อาย…ฮินาตะนั่นเองเจ้าหล่อยกวักมือเรียกซาสึเกะหย่อยๆอย่างเก้ๆกังๆซาสึเกะที่นั่งหอบหมดแรงกับการดิ้นเมื่อกี๊ก็ค่อยๆลุกขึ้นมาแล้วเดินไปหาฮินาตะ คุณเธอกดเขาให้นั่งลงกับเก้าอี้และเอาบรรดาเครื่องแต่งหน้าที่พกมาออกมากองไว้บนโต๊ะเท่านั้นแหละซาสึเกะก็แทบจะเบิกตาโตเป็นไข่ห่าน นี่!อย่าบอกนะว่าจะแต่งหน้าเขา!! โอ้ มายก็อด!!หมดกันความเป็นชาย!! ขณะที่ฮินาตะกำลังจะแต้มแป้งลองพื้นบนหน้าซาสึเกะเจ้าตัวเขาก็ยกมือจับไว้ก่อน
“เดี๋ยว”
“จ๊ะ?”
“ไม่แต่งไม่ได้เหรอ?...”
“เอ่อ...ฉันก็เข้าใจนะว่าเธอลำบากใจแต่ว่า...ฉันขัดคำสั่งซากุระจังไม่ได้>///<” แม่คุณทำท่าจะร้องไห้เมื่อถูกถามเล่นเอาซาสึเกะพลอยตกใจไปด้วย เขายังไม่ได้ว่าอะไรเธอสักหน่อย
“ไม่เป็นไรหรอก=[]=จะทำอะไรก็ทำเถอะ” ถึงจะพูดออกไปแบบนั้นแต่ในใจมันช่างเศร้าเหลือเกินT^T
5 นาทีต่อมา
“เสร็จแล้วจ๊ะ ดูสิ” ฮินาตะว่าพลางยื่นกระจกให้ ซาสึเกะรับมาและส่องหน้าตัวเองเขาล่ะไม่อยากจะดูหน้าตัวเองเลยให้ตายเหอะ! แต่เมื่อส่องเท่านั้นแหละ...
“นี่ฉันเหรอ?” ถึงกับจำตัวเองไม่ได้!!! นี่เขาเรอะ!!! ไม่อยากจะเชื่อนี่เขา…จะเรียกว่าไงดี...สวย...เอ่อ..=///=ชักหลงรักตัวเอง
“จ้ะ^^ อ๊ะ!ได้เวลาเริ่มงานแล้ว!!ซาสึเกะคุงนี่ปากกากับกระดาษจ้ะจดออเดอร์ที่ลูกค้าสั่งแล้วเอาไปให้อิโนะจังนะจ๊ะ^^” เจ้าหล่อนว่าก่อนจะทำการช่วนสาวๆที่เหลือเอาฉากกั้นออกและทำการเปิดร้าน…
นั่นเป็นครั้งแรกที่เขาเห็นนารุโตะในชุดไม่ใช่กัปตันอ่ะที่แน่ๆ=_=รู้สึกจะเป็นชุดสูท…นารุโตะเองก็เห็นเขาเช่นกันเหมือนว่าเจ้าตัวเขาจะเริ่มแสดงสีหน้าเหมือนรนรานแล้ว...หน้าแดงด้วย
“เอ่อ...สวยดีนะ..ซะ ซาสึเกะ” นารุโตะเดินมาหาและเอ่ยชมร่างตรงหน้าที่ใครเห็นก็ต้องบอกเป็นเสียงเดียวกับเขาแน่นอนว่าสวยมากกกกกก!!
“…”
“…”
เงียบครับท่าน!ซาสึเกะเอาแต่มองหน้าเจ้านายตัวเองส่วนนารุโตะก็เอาแต่หลบตาไปทางอื่นด้วยใบหน้าแดงๆ
“เป็นไร?” ในที่สุดเรียวปากบางก็เอ่ยถาม
“นะ...นั่นสินะ ฮะ ฮะ ฮะ” นั่นสินะเหรอ=_= ซาสึเกะไม่สนใจนารุโตะอีกเขากวาดตาบรรดาคู่ต่างๆรอบห้องและเหล่าเศษ ต่างคนก็ต่างถามกันงู้นงี้บางคนก็หัวเราะคู่ตัวเองบางคนก็แทบจะเบือนหน้าหนีกัน
กริ้ง กริ้ง
“อ๊ะลูกค้ามาแล้ว” เหล่าสาวๆเริ่มรนรานไปประจำที่ของตัวเองและกล่าวพร้อมกัน “ยินดีต้อนรับค่ะ!!!” จริงแล้วหน้าตาพวกหล่อนแทบจะจริงจังกับงานนี้ทุกคนแต่คงจริงจังมากไปหน้าพวกเธอเลยเหมือนกำลังโกธรผู้ใดสักคนอยู่? ลูกค้ารายที่หนึ่งมาเป็นกลุ่มชายล้วนเลย5คนและคนที่ต้องรับออร์เดอร์คือคนที่ยืนอยู่ใกล้โต๊ะที่สุดแน่นอนมันคือคู่ของพระ นายของเรานั่นเอง
“ระ…รับอะไรดี...คะ?^^;;” กว่าจะพูดคะออกมาได้เชื่อมั้ยว่าเขาแทบจะกัดลิ้นตัวเองตายอยู่ตรงนั้นหากไม่มีจิตรสังหารของเหล่าสาวๆนี่เขาคงไม่พูดหรอกT^T
“รับอะไรครับ^^” ส่วนนารุโตะก็ดูสบายๆแหงล่ะก็ไม่ได้พูดคะเหมือนเขาแถมยังใส่ซะเสื้อสูท เชอะ!
“เอานี่กับนี่แล้วก็นี่ครับ” กลุ่มลูกค้า 5 คนมองซาสึเกะแทบจะลามเลียไปทั้งตัวซึ่งความจริงนี้เจ้าตัวไม่ได้รู้ตัวเล้ย!เอาแต่ก้มหน้าจด เมื่อจดรายการที่สั่งเสร็จแล้วก็ยื่นให้นารุโตะให้นารุโตะเอาไปให้อิโนะอีกทีก่อนจะขอตัวจากลูกค้าแต่ก่อนจะเดินพ้นโต๊ะนั้น “อ๊ะ!” หนึ่งในลูกค้าทำเงินเหลียญหล่นพื้นเจ้าตัวเลยอาสาเก็บให้เอง ซาสึเกะก้มลงโดยห่วงข้างมากที่สุดถ้ามันเปิดนี่ซวย!ยิ่งสั้นๆอยู่
“นี่..” ยื่นเงินคืนให้ชายหนุ่ม(ลูกค้า)ยิ้มให้ซาสึเกะและรับเงินมาโดยฉวยโอกาสจับมือของร่างบางนานๆก่อนจะปล่อย ซาสึเกะตอนแรกที่ลูกค้าจับไม่ยอมปล่อยก็พยายามชักมือออกแต่ก็ยังไม่ออกจนรอให้ลูกค้าปล่อยเองเขาไม่ได้คิดอะไรมากเขาเดินกลับมาหานารุโตะและยืนอยู่ข้างๆ ทุกอย่างอยู่ในสายตานารุโตะทั้งหมด...ทำไมรู้สึกหงุดหงิดแปลกๆ มือเรียวของนารุโตะยื่นไปจับมือคนที่ยืนข้างๆมากุมไว้เนียนๆโดยไม่ให้ใครเห็นพร้อมกับบีบมือเล็กนั้นแน่นๆ ซาสึเกะที่อยู่ๆก็ถูกกุมมือหันมองนารุโตะงงๆแต่ก็ไม่ได้สงสัยอะไรมากจึงปล่อยให้มันจับไปเนื่องจากเมื่อกี๊นารุโตะมันพึมพำเบาๆว่า ‘นี่เป็นคำสั่งอยู่นิ่งๆให้ฉันจับซะ’ ประมาณนั้น=_,= เผด็จการเนอะ!
..........................................................................
สวัสดีจ้า^O^ตอนนี้ก็เริ่มน่าเบื่อชิมิT_Tขออภัยด้วยนะเจ้าคะ
ขอบคุณที่ติดตามแล้วก็คอมเม้นให้ด้วยสนุกมากเลยได้อ่านคอมเม้นที่ทุกคนเม้นให้
ขอบคุณนะคะ^^ตอนนี้โตะมีแอบหึงเกะเบาๆด้วยแหละ55
ขอตัวค่ะเจอกันใหม่น้า^O^อุ๊ยลืมๆ รูปซัสจังตอนแต่งหญิงไง^^
น่ารักมั้ยเคอะ=O=
นี่น้องโตะ><อร๊าย หล่อ=.,=
คุณพ่อ><กับลูกสะใภ้?//ถูก
บะบาย ซียูเจ้าค่ะ^^
ความคิดเห็น