คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #13 : ตอนที่ 12 : Kiss
12
Kiss
เช้าวันต่อมา
หลังจากที่ลืมตาตื่นขึ้นมาภาพแรกที่ซาสึเกะเห็นคือหน้าอก=_=ของนารุโตะและมือปลาหมึกที่กอดรัดตัวเขาแน่น คือ..เกิดอะไรขึ้น?นี่คือคำถามแรกในเช้านี้...ทำไมนารุโตะมันมานอนกอดเขาแบบนี้แล้วทำไมถึงรู้สึกปวดหัวโคตรๆแบบนี้? ร่างบางพลิกตัวไปมาสักพักและแน่ใจว่าอ้อมกอดของนารุโตะมันหลวมแล้วก็ค่อยๆยกแขนที่พาดอยู่บนลำตัวของตนออกด้วยท่าทางทะมัดทะแมงใช่ย่อยแต่เกือบจะออกมาจากวงแขนนั้นได้แล้วแขนนั้นก็ตวัดรัดตัวเขาอีกครั้ง
"นายตื่นแล้วใช่มั้ย?”
“เห?รู้ด้วย”
“…”
“รู้มั้ย?ว่าเมื่อคืนนายทำอะไรฉัน?” นารุโตะว่าพร้อมกับโอบรัดลำตัวของซาสึเกะเข้ามาใกล้ชิดร่างจนทั้งคู่แนบติดกันใบหน้าห่างกันไม่ถึงเซน ซาสึเกะทำหน้าฉงนนี่เขาไปทำอะไรมันงั้นเหรอ?เมื่อคืน...จำไม่ได้แฮะ เมื่อรู้ว่าคิดไปก็ไร้ประโยชน์จึงเลือกที่จะเงียบปากและฟังอีกคนเฉลย
“นาย-จูบ-ฉัน” นารุโตะเก็บเสียงต่ำเน้นทีละคำแบบกะจะเอาให้คนฟังเขินตายได้เลยก็ว่าได้
“ห๊ะ?!!!”
“…ทำหน้าแบบนั้นหมายความว่าไง?อย่าบอกนะว่าจำไม่ได้?” จูบแรกฉันด้วย!!!
“ฉันไม่รู้เรื่อง” ซาสึเกะเริ่มขมวดคิ้วด้วยความงง แล้วเมื่อคืนเขาทำอะไรลงไปอีกรึเปล่าเนี่ย?
“งั้นฉันจะทวนความจำนายเอง”
“หา!? อุ๊บ!!?” ทั้งตกใจทั้งงุมงงสรุปแล้วเมื่อคืนเขาเป็นบ้าอะไรกันแน่ฟร้า!!อย่างน้อยก็ช่วยอธิบายให้ฟังก่อนไม่ได้รึไง?ไม่ใช่จู่ๆมาจับจูบแบบนี้!! “อืม...” เหมือนตอนนี้จะดิ้นไม่หลุดซะแล้วล่ะแต่จูบนี้มันแตกต่างจากครั้งแรกที่นารุโตะจูบเขา(ตอนทำสัญญาอ่ะ)ตอนนั้นทั้งโหมนักทั้งกดแรงจนเกือบหายใจไม่ออกรุนแรงและเอาแต่ใจที่สุดต่างจากตอนนี้ที่มันช่างอ่อนโยนและนุ่มนวน...นารุโตะละริมฝีปากออกและมองหน้าร่างบางนิ่งๆใบหน้าเริ่มขึ้นสีนิดหน่อยก่อนจะผุดลุกขึ้นเดินเร็วๆไปยังห้องน้ำปิดประตูเสียงดังอีกต่างหากปล่อยให้ซาสึเกะนั่งงง
“แล้วนายต้องการจะบอกอะไรฉัน?”
ต่อมา
นารุโตะออกมาจากห้องน้ำพร้อมกับยื่นเสื้อผ้าในตู้ให้ร่างบางที่นั่งมองอยู่เตียงซาสึเกะรับมาและเดินเข้าไปในห้องน้ำต่อ...
“แปลงเป็นผู้หญิงซะ” หลังจากซาสึเกะออกมาจากห้องน้ำพ่อพระเอกก็สั่งเสียงเรียบและเดินไปหยิบมือถือที่วางไว้โต๊ะหัวเตียงมาใส่กระเป๋ากางเกงวันนี้เป็นงานโรงเรียนวันสุดท้ายเขาไม่มีทางนั่งเฝ้าร้านเด็ดขาดอย่างน้อยขอเที่ยวสักครึ่งวันหน่อยเหอะ
“ห๊ะ?” ซาสึเกะทำหน้างงเอียงคอมองอีกฝ่ายที่หยิบฮูดสีดำมาสวมแล้ว
“เออน่า…รีบแปลงร่างแล้วรีบๆตามมาได้แล้ว” เขาว่าพร้อมกับหยิบรีโมตปิดแอร์ปิดไฟในห้องถอดปลั๊กทุกอย่างออก
“แล้วทำไม...”
“นี่เป็นคำสั่ง” จบ!คงไม่มีใครใช้ประโยชน์จากสัญญาได้เก่งเท่ามันอีกละ ซาสึเกะหน้ามุ่ยลงอย่างเห็นได้ชัดร่างบางแปลงร่างเป็นสาวน้อยตามที่เจ้านายเผด็จการสั่งและเดินตามหลังนารุโตะที่เดินนำไปก่อนแล้ว หลังจากล็อคห้องเสร็จทั้งคู่ก็ลงไปชั้นล่างทันทีโดยใช้ลิฟ....
“อ้าวนารุโตะซาสึเกะจังมากินข้าวเช้าด้วยกันก่อนสิ” เสียงอีกหนึ่งคนที่มาอาศัยอยู่คอนโดนี้ด้วยเมื่อไม่นานมานี้ตะโกนเสียงดังชวนลูกชายและผู้พิทักษ์ด้วยความหวังดีเดิมทีคอนโดนี้คนที่มาอยู่ก็มีเพียงนารุโตะกับญาติพี่น้องเพียง2-3คนเท่านั้นตะโกนเสียงดังไปก็คงไม่มีผู้ใดสงกระสัยหรอกมั้ง=_=
“หืม?...อ้าวแม่หวัดดีฮะพ่อด้วย” นารุโตะว่าพร้อมเดินไปที่โต๊ะอาหารติดริมกระจกและหยิบขนมปังมาสองชินให้คนตัวเล็กชิ้นนึงของตัวเองอีกชิ้นก่อนเอ่ย “วันนี้ผมรีบเดี๋ยวตอนเย็นผมจะรีบกลับนะ” ก่อนจะคว้ามือร่างบางวิ่งออกคอนโดไปเลย
“อ้าวเดี๋ยวสิ!! แหม...มินาโตะดูลูกสิ” คุชินะขมวดคิ้วงอนๆและเปลยตาไปทางพ่อสามีที่นั่งอ่านหนังสือพิมพ์โดยไม่ได้สนใจอะไรเท่าไหร่
“หืม?เด็กวัยกำลังโตน่ะปล่อยเขาเถอะ” กล่าวก่อนจะพลิกหน้าหนังสือพิมพ์ คุชินะเลือกที่จะเงียบและนั่งลงคนกาแฟก่อนยกขึ้นจิบ
“เดี๋ยวๆอย่าวิ่งเร็วสิเจ้าบ้า!!!” ซาสึเกะที่อยู่อีกร่างรั้งแขนนารุโตะไว้ส่วนอีกมือก็จับกระโปงที่มันสั้นซะเหลือเกินวิ่งที่คงเปิดเห็นไปถึงไหนต่อไหนหากไม่จับเอาไว้=_=
“อะ...อืม...” นารุโตะขานตอบและวิ่งช้าลงและมาเดินข้างๆอีกคนแทน
“นึกว่าจะไม่ได้กินอะไรแล้วซะอีก” ร่างบางเอ่ยขึ้นเบาๆและอ้าปากกัดขนมปังที่นารุโตะหยิบมาเผื่อให้ คนข้างๆหันมองยิ้มๆและก็กลับมาตีหน้าบึ่งจนซาสึเกะที่มองอยู่ขมวดคิ้วมองด้วยความสงสัย “เป็นอะไรอีก?”
“จูบแรกฉันอ่ะT_T” ยังไม่วายนึกถึงเรื่องเมื่อคืน
“...ขอโทษแล้วกันแล้วยังไงเรื่องน่ะเล่าให้ฟังซิฉันจำไม่ได้” เสียงหวานเอ่ยถามพร้อมกับกัดขนมปังปิ้งอีกคำ
“ทำเขาแล้วไม่ก็จำไม่ได้เนี่ยนะ?” นายก็เหมือนกันนั่นแหละ ซาสึเกะเถียงในใจ
“นี่”
“หือ?”
"รู้อะไรมั้ย?”
“...อะไร” นารุโตะเริ่มหรี่ตามองซาสึเกะอย่างระแวงๆ
“นั่นมันจูบที่2ของนาย”
“ห๊ะ!!!? หมายความว่าไง!!นายมาแอบจูบฉันตอนไหนฉันจำไม่ได้ว่าเคยไปจูบใครนะเฟ้ย!!!” นารุโตะเถียงกลับ
“มันก็แหงล่ะ…จำได้มั้ยตอนทำสัญญากับฉันนายวูบไปพักนึง”
“เอ...อืม”
“แล้วช่วงที่นายวูบไปนายจำได้มั้ยว่านายทำอะไร?”
“ทะ...ทำอะไรอ่ะ= =;;” เริ่มเหงื่อตกเขารู้สึกเหมือนความคิดในหัวมันตีกันมั่วไปหมด “ยะ…อย่าบอกนะว่าฉัน...นาย...จะบ้าเรอะ!!!”
“เรื่องจริงนี่...ครั้งแรกฉันด้วย” ประโยคท้ายซาสึเกะตั้งใจลดเสียงลงให้เบาที่สุดแต่ก็ไม่พ้นหูนารุโตะอยู่ดีนารุโตะมองหน้าอีกคนนิ่งและตะโกนเหมือนฟิวส์ใกล้ขาด
“ไม่จริงเว้ย!!!” ไม่ยอมรับแบบสุดหัวใจแต่...แอบดีใจที่จูบแรกของซาสึเกะเป็นของเขา ไม่รู้ทำไมกันนะ...
“หนวกหูน่ะ” ซาสึเกะว่าเบาๆและกำลังจะเดินขึ้นบรรไดในอาคารเรียนแต่นารโตะก็รั้งไว้และออกแรงลากเข้าไปในซอยแคบๆระหว่างตึกโดยไม่สนใจว่าอีกคนจะโวยวายหรือไม่ “ปล่อยฉันไอ้บ้า!”
“เมื่อกี๊ด่าฉันอีกแล้วนะเว้ย!!”
“แล้วไง?”
“ชิ!! ถ้าฉันจูบนายจริงมันต้องหลงเหลือบ้างแหละความคุ้นเคยน่ะ” แขนเรียวตวัดรัดลำตัวร่างบางออกแรงรั้งให้ เข้ามาใกล้ๆอีกมือก็ยกขึ้นเชยคางอีกคนขึ้น
“ห๊ะ? อืมมมม!!” ยังไม่ทันได้ต่อปากต่อคำอะไรอีกนั่นแหละริมฝีปากของอีกร่างก็จลดลงกับริมฝีปากของตนซะแล้วถึงมันจะน่ารำคาญที่เช้านี้มันจูบเขาเป็นรอบที่2แล้วแต่ไม่ยักอยากจะขัดขืนกลับกันซาสึเกะดันจูบตอบอีกร่างไปซะงั้นเรียวลิ้นพันเกี่ยวลิ้มรสชาติของกันและกันมือเรียวที่อยู่ไม่สุขก็ไล้ไต่ลงมาเรื่อยๆลูบบริเวณสะโพกของอีกฝ่ายแบบไม่เกรงใจกันสักนิดซ้ำยังนวดคลึงจนหน่ำใจอีกต่างหากทำอยู่แบบนั้นจนร่างบางทนไม่ไหวถึงกับผลักอีกคนออกพร้อมหายใจหอบแบบไม่เคยเป็น นารุโตะมองดูใบหน้าหวานของซาสึเกะที่อยู่ในร่างหญิงสาวมือเรียวไล้ใบหน้านั้นเบาๆและยื่นหน้าไปประทับริมฝีปากอีกคราก่อนจะผละออกมาเบาๆ มือเล็กยกขึ้นทุบอกร่างสูงแรงๆและหันหน้าหนีด้วยสีหน้าที่แสดงออกถึงความเขินอายอย่างเห็นได้ชัด
“แดงเป็นลูกเชอรี่เลยนะนั่น” นารุโตะว่าเบาๆพร้อมส่งยิ้มกวนส้นTeenให้
“ไอ้บ้า!” ก่อนผลักอีกฝ่ายออกและทำท่าจะวิ่งหนีหากแต่
“ห่างกัน10เมตรเดี๋ยวฉันตายนะเฟ้ย!!”
“เรื่องของนาย!” พร้อมกับวิ่งขึ้นอาคารไปทันทีนารุโตะก็ได้แต่ยิ้มขำๆและวิ่งตามไปในใจก็นึกแปลกใจตัวเองที่รู้สึกดีกับจูบนั้นแถมยัง...คุ้นเคยมาก...
พักเที่ยง
หลังจากทำงานอยู่ในร้านน้ำชาคอสเพลย์อะไรนั่นเสร็จนารุโตะก็ขอตัวออกไปเที่ยวงานทันทีวันนี้เขาอ้างซากุระว่าซาสึเกะโทรมาบอกตนว่าไม่มาติดหวัดจากซาสึโกะโดยซากุระก็พยักหน้าเข้าใจและถามเขาต่อว่าซาสึโกะมารึเปล่าซึ่งเขาก็ตอบไปว่าไม่รุ! พอพักก็รีบลุดลงไปชั้นล่างที่เป็นชั้นของพวกเด็กม.5ซึ่งซาสึเกะอยู่ห้อง5-Bโดยอ้างตัวว่าเป็นซาสึโกะในวันนี้เพราะขี้เกียจแปลงร่างกลับไปกลับมา
“แล้ว...ทุกคนไม่สงสัยนายรึไง?ว่าหายไปไหนในวันที่ซาสึเกะมา”
“ฉันเป็นหมาป่าผู้พิทักษ์นะเฟ้ยเรื่องเปลี่ยนความทรงจำแค่นี้ทำได้อยู่แล้วแหละ”
“อ๋อๆ...”
“ฮึ?” อยู่นารุโตะก็คว้ามือเขามาจับ
“ไปเที่ยวงานโรงเรียนกันเถอะ!!” ว่าพร้อมกับวิ่งไปยังโรงยิมที่ขายของกินทันที
“อ๊ะ!!นั่นรุ่นพี่อุซึมากินี่นา อ๊ายยยยยยยย!!เธอหล่อสมคำล่ำรือ><” สาวนางหนึ่งหันไปกรี๊ดกร๊าดกับเพื่อน ยังไม่ทันได้เข้าไปหาข้าวกลางวันกินในร้านไหนพวกสาวๆก็พากันมารุมล้อมชักชวนให้เข้าร้านของตัวเองกันซะแล้วซาสึเกะที่โดนจับมืออยู่ถึงกับโดนผลักกระเด็นล้มก้นกระแทกโดยสาวๆเหล่านั้นที่เป็นฝ่ายผลักและนารุโตะก็โดนรุมอยู่แบบนั้นตอนนี้ซาสึเกะอยู่ในร่างผู้หญิงเลยกลายเป็นว่านารุโตะกลับมาฮอตกับสาวๆเหมือนเดิมซะงั้น
“อย่าใส่ใจเลย..มันก็เป็นแบบนี้ตลอดแหละ แล้วเธอเป็นใครเนี่ย?” มือขาวของเด็กหนุ่มที่ขึ้นชื่อว่าเป็นเพื่อนสนิทเพียงคนเดียวของนารุโตะยื่นมาตรงหน้าของซาสึเกะในร่างซาสึโกะ ร่างบางจ้องมือนั้นและตัดสินใจไม่จับและลุกขึ้นยืนเองพร้อมกับกล่าวขอบใจเบาๆ
“กาอาระเหรอ?”
“…รู้ชื่อฉันด้วย?”
“เอ๊ะ! เอ่อ...คือพี่ซาสึเกะเคยเล่าให้ฉันฟังน่ะ” ซาสึเกะรนรานตอบ
“น้องสาวเหรอ?”
“อะ อืม^^;;”
“ซาสึเกะเอ๊ย!ซาสึโกะจัง!! อ้าว...กาอาระ?” นารุโตะที่เพิ่งหนีออกมาจากสาวๆได้ก็วิ่งมาจับมือซาสึเกะหมายจะลากไปนั่งในร้านใดร้านหนึ่งที่อยู่แถวนี้และเมื่อเห็นกาอาระอยู่ด้วยก็เอ่ยทักทายนิดหน่อย ก่อนจะพากันเดินไปนั่งจุ่มปุ๊กอยู่ในร้านซูชิ...
.......................................................................................
สวัสดีค่ะ^O^อัพดึกกว่าเดิมอีกT_Tขอโทษนะคะที่อัพได้เพียงอาทิตย์ละครั้งอ่ะT^T
ยังไงก้ขอบคุณนะคะที่ยังคงติดตามและเม้นให้เราอยู่ขอบคุณมากๆเลยค่ะ
ไม่พูดมากละไปดีกว่าซียูเจ้าค่ะ
รูปประกอบ...ตรูจะโดนแบนมิ?
นารโตะคุงหล่อน้อยลงหน่อยก็ไม่มีใครว่าหรอกนะลูก=.,=//โดนโตะถีบ
สุดท้ายละซียู♥
ความคิดเห็น