ฟิคหัวขโมยแห่งบารามอสตอน คาโล and โร ตะลุยอวกาศ

เนื้อเรื่อง

วันหนึ่งเจ้าชายน้ำแข็งแห่งคาโนวาลและเจ้าชายขอทานแห่งทริสทอร์ ทะเลาะด้วยเรื่องที่ไร้สาระสุดยอดคือ การมัดใจเฟรินต้องใช้อะไรระหว่างแอปเปิ้ล กับ คำพูดหวานๆ ระหว่างที่ทะเลาะกันไปก็พบสิ่งแปลกประหลาดนั่นก็คือยานอวกาศ

"นั่นมันยานอะไรอ่า"เจ้าของนัยต์ตาสีฟ้าถามขึ้น

"ใครจะไปรู้อ่า"เจ้าของนัยต์ตาสีเขียวพูดขึ้น

"ลองเข้าไปดูกันไหม"คาโลถาม

"ก็ดี ไปกันไป"โรบอก

            และทั้งสองก็ประกาศสงบศึกชั่วคราวและเดินเข้าไปในสิ่งประหลาดนั่น และเมื่อเดินไปถึงข้างใน คาโลก็พูดขึ้น

"นี่มันเขียนว่ายานอวกาศฟีลมัสหน่ะ"

"แล้วมันคืออะไรอ่า คุ้น ๆ นะ"โรถาม

"แล้วข้าจะไปถามใครอ่า แต่มันก็คุ้นจริง ๆ อ่า"คาโลตอบ

" ช่างเถอะ แต่ฉันได้ไอเดียดี ๆ แล้วฉันไปชวนเฟรินมาดูดีกว่า"คาโลพูด

"ใครจะไปยอมหล่ะ"โรบอก><

"ยังงี้ก็สวยดิ"คาโลบอก และทั้งสองก็รบกันต่อ อย่างรุนแรง

"อ้ากกกกกกกกกกกกก ตาย" *-* kalo

"เฮ้ยยยยยย เอามือออกไปดิ อ็อก" -*-(ขาดอากาศหายใจ) ro

"แกเอามือแกออกก่อนดิ โอ๊ยเจ๊บนะโว้ยยยยยยยเด๋วให้แข็งเลย"

"นี่นายอย่าต่อยฉันดิ เด๋วหน้าฉันเสียโฉมหมด เฟรินไม่รักฉัน ฉันจะฆ่าแก" (ผู้แต่ง : ไม่รู้ว่าโรโดนแสกเป็นน้ำแข็งกี่
ครั้งแล้ว)

"แกมันไม่หล่ออยู่แล้วนี่ โทษฉันได้ไง"

            ///กริ๊งงงงงงง///

"เสียงอะไรอ่า"คาโลถามขึ้น

"สงสัยจะเป็นเสียงไอ้ปุ่มนี้ที่ฉันไปโดนมันเข้าอ่า"โรบอก

            ///ครื้ดดดดดดดดดดด... ฟิ้วววววว/////

"อ้ากกกกกกกกกกกกกกกกกกก" โร / คาโล

"โรนายทำอะไรของนาย" คาโลบอก (เริ่มยัวะแล้วนะครับ)

"อะไรคนที่ผลักฉันก็คือนายตะหาก"โรตอบ

"เห้ย ดูข้างนอกดิ มันมืดไปหมดเลย"คาโลบอก เมื่อมองออกไปผ่านหน้าต่าง

"ก็เพราะมีคนอย่างนายไงโลกเราถึงได้มืดมนอย่างงี้"โรพูดอย่างโมโห

"นายพูดอย่างนี้หาเรื่องกันนี่หว่า"คาโล

"อ้าวพูดเรื่องจริงมันผิดครงไหนหรอ" โร

"เห้ยยยยยยยย ตายยยยยยยย" คาโล

"พอเหอะ หาวิธีไปจากที่นี่กันดีกว่านะ" โร

"อืมก็ได้  ตอนนี้ฉันรู้สึกว่ายานนี่มันกำลังเคลื่อนอยู่นะ" คาโล

            /// ตูม /// และทันใดนั้นยานก็ลงจอดที่ดาวนึง ทำให้โรและคาโลพุ่งออกไปนอกยาน

"โอ๊ยยยยยยยยย" คาโล / โร

และเมื่อได้สติ ทั้งสองก็ลุกขึ้นและเดินสำรวจสภาพแวดล้อม แต่ก็พบแต่ความว่างเปล่า แต่เมื่อทั้งสองแหงนมองขึ้นไปบนฟ้าก็พบแผ่นดินที่ลอยอยู่บนฟ้า ทั้งสองอยากรู้นักว่าอาณาจักรเป็นอย่างไร ทั้งสองจึงวางแผนกันเพื่อจะขึ้นไปบนนั้น

"นี่คาโลนายมีแผนดี ๆ บ้างปะอ่า ฉันอยากขึ้นไปดูข้างบนอ่า" โรถาม

"นายลองตะโกนให้มันลงมาจะได้ขึ้นไปยังไงไง" คาโลบอก

"มันที่ว่านี่ใครอ่า" โรถามอีก

"มันที่ว่าก็อยู่ตรงนั้นไง"  คาโลบอก พลางชี้ไปช้างบน

"ย้ากกกกกกกกกกกกกกกกกก ตะ ตะ ตะ ตัวอะไรอ่า" โรบอกอย่างตกใจ

"นี่ ๆ นายเป็นใครอ่า ลงมาคุยกันหน่อยดิ" คาโลตะโกนขึ้นไป

"!@@!#@#%$^@#@$" ตัวประหลาดตอบกลับมา

"มันพูดอะไรอ่า"  คาโลถามต่อ

            และทันใดนั้นตัวประหลาดที่ว่าก็บินลงมาอยู่ตรงหน้าคนทั้งสอง

"!@#!#@%#$%!" ตัวประหลาด

"Oh! Yes yes" โรบอก

"นายฟังมันรู้เรื่องหรอ" คาโลถาม

"(><  )(  ><)(><  )(  ><) ฮื่อ" โรบอก

"==" คาโลบอก

"@$@%@#@@#$@"ตัวประหลาด

"Oh! Yes yes"  โรบอกอีก

"#!@#@%@%@"ตัวประหลาด

"Oh! Yes yes" เหมือนเดิม

"*/*@#!$!!#%&^*("ตัวประหลาด

"Oh yes yes yes" โรอีกอ่าแหละ

            และไม่ทันที่ใครจะได้พูดอะไรต่อ ทั้งสองก็ถูกมนุษย์ต่างดาวจับไป มนุษย์
ต่างดาวก็พาทั้งสองบินไปยังอาณาจักรข้างบน เมืองข้างบนนั้นเป็นเมืองทึ่เจริญมาก
ผิดกับโลกอย่างสิ้นเชิง ระหว่างทางจะเป็นบ้านคน และทางจะสิ้นสุดที่ปราสาท มนุษย์ต่างดาวได้พาทั้งสองมาที่ปราสาท

"โร นายสะใจหรือยังหล่ะได้ขึ้นมาดูสมใจเลย แต่จะได้กลับหรือป่าวยังไม่รู้เลย" คาโลบอก

"==" ดูหน้าฉันดิสะใจยัง นายมีวิธีที่จะทำให้พูดกะมนุษย์ต่างดาวนั่นรู้เรื่องป่าวอ่า"  โรบอก

"ไม่รู้ดิ นึกก่อนนะ เห้ย ๆ ฉันรู้แล้วงั้นให้ฉันเสกคาถาเลยนะแฟนตาซี แลงกวิส กัสย่า" คาโล

"ทีนี้เราสองคนก็พูดกะมันรู้เรื่องแล้ว" คาโลบอก

"นี่ ๆ พี่ ๆ ที่นี่ที่ไหนหรอ"โรถาม

"ที่นี่คือดาวนโปเลียน ว่าแต่เจ้าพูดได้แล้วหรอ เห็นเมื่อกี้พูดแต่อะไรก็ไม่รู้" มนุษย์ต่างดาวบอก

"อ่อ ๆ ข้าเพิ่งพูดได้ตะกี้ ว่าแต่ตอนอยู่ข้างล่างเจ้าพูดอะไรหรอ"โรถาม

"ข้าถามว่า เจ้าเป็นใครหน่ะ เจ้าก้อบอกอะไรไม่รู้แล้วพยักหน้า แล้วพอข้าถามว่า เจ้าเป็นกบฏ
หรอ เจ้าก็พยักหน้า แล้วพอข้าถามว่า เจ้าจะมาทำร้ายเจ้า นโปเลียนที่ 1 ใช่ไม๊ เจ้าก็พยักหน้า แล้วเจ้ามาจากไหนไม่ใช่คนบนดาวนี้ใช่ไม๊ เจ้าก็พยักหน้า และพอข้าถามว่างั้นข้าจับเข้าคุกนะเจ้าก็พยักหน้า 555 เจ้านี่เบ๊อะเนอะ"มนุษย์ต่างดาวบอก

"เป็นไงหล่ะโร พูดไม่รู้เรื่องดีนัก" คาโลบอก

"ง่า ก็ชั้นไม่รู้นี่หว่า" โรบอกอย่างเซ็ง ๆ

            และทั้งสองก็ไม่ได้พูดอะไรกันอีกเลย เอ๊ะ !!! แต่ว่าก็ทะเลาะกันนิดหน่อยนะ เอาเถอะ ๆ จากนั้นพี่มนุษย์ต่างดาวเค้าก็พาไปที่คุกใต้ดินและบอกทั้งสองว่ารออีก 1นึงแล้วเค้าจะพาทั้งสองไปพบ นโปเลียนที่1 และระหว่างที่เค้าอยู่ในคุกเค้าก็พบเครื่องประหลาดที่อยุ่ในเสื้อคาโล

"นี่ๆ โร ฉันเจอเครื่องประหลาดในยานอวกาศด้วยอ่า" คาโลบอก

"ง่า นี่มันเครื่องอะไรอ่า มีเขียนไว้ป่าว" โรบอก

"มันเขียนไว้ว่า เครื่องส่งสัญญาณ" คาโลบอก

"อ้าว นายก็ใช้ไอนี่ติดต่อกับเฟริน หรือไม่ก็คิลดิ" โรบอก

"อืม ๆ" คาโลบอก

          ///ติ๊ด.... ติ๊ด....ติ๊ด...///

"เสียงอะไรน่ะ รำคาญชิบ จะนอนโว้ย" เฟรินที่กำลังจเข้านอนบ่นอย่างหงุดหงิด
            
         
           ///ติ๊ด.... ติ๊ด....ติ๊ด...///

"โว้ย! ทนไม่ไหวแล้วน่ะ"

"ทนไม่ไหวแล้วนายจะทำยังไง" คิลเพื่อนร่วมห้องที่หงุดหงิดเสียงของเฟรินมากกว่า

เสียง ติ๊ด..ติ๊ด..ติ๊ด นั้นอีก

"ก็ขว้างทิ้งน่ะสิ"

"แต่นั่นเป็นสัญญาญขอความช่วยเหลือ จากที่ไหนสักแห่ง"

"นายรู้ได้ยังไง"

"ก็คนที่หลับทุกวิชาอย่างนายนะจะไปรู้ได้ยังไง"

"อย่างกะนายไม่หลับน่ะ แถมนายเป็นตัวอย่างที่ทำให้ฉันหลับซะด้วย"

"ก็คนที่มียานเวทประจำตระกูล จะไม่รู้ได้ยังไง"

ยานเวท................ยานเวทมนต์หรอ..............ทำไมคนที่เป็นถึงเจ้าหญิงแห่งความมืดอย่างเฟรินไม่เคยรู้เลยว่ามีของสิ่งนี้บนโลก........... โลกนี้มันไม่ยุตติธรรมเลย                         
"ฉันได้ยินหมดแล้ว"

เสียงนี้มันผู้หญิงนี้

จะต้องเป็นเสียงของผู้หญิงที่อ่อนหวานแน่ๆ

ใจเย็นๆและค่อยๆหันไปพร้อมกัน

"ระ ระ เร นอน"
"ดะ ดะได้ยิน แล้วหรอ"

"นายหมายความว่า คนที่หายไปในช่วงนี้คือ คนที่หลุดเข้าไปในยานเวท แล้ว..."

"...หาทางกลับมาไม่ได้ จึงสัญญาญขอความช่วยเหลือ จากที่ไหนสักแห่งมา"

คิลเสริมต่อจากเรนอน

"และคนที่หายไปคือใคร"

"โธ่! คุณเฟรินไม่รู้จริงๆหรอค่ะ คุณคิลยังรู้เลย"

"ใครเหรอเรนอน"

"เพื่อนสนิทของคุณเฟรินนั้นเหละ"

"คาโล"

"ใช่ค่ะ แต่มีอีกคนสนิทเหมือนกันแต่น้อยกว่าค่ะ"

"โร"

"ค่ะ"

"นี้พวกเขาไม่ได้ไปเป็นตัวแทนของเอดินเบิร์กสอบแข่งขันเวทกันหรอ"

"สอบแข่งขันเวทกันเดือนหน้าไม่ใช่หรอ"

"อะไรนะเดือนหน้า แล้วคิลทำไมนายไม่สงสัยว่าเขาหายไปไหนกัน"

"ก็ตอนแรกฉันคิดว่าพวกมันไปฝึกเวทกัน เพื่อเตรียมตัวรับเดือนหน้ากัน โดยเฉพาะคนที่ชื่อโร ถ้าสอบผ่านคงได้รางวัลเป็นจูบของธิดาแห่งความมืดแน่ๆ แต่พอได้ยินสัญญาญขอความช่วยเหลือ....."

"ใครบอกว่าฉันจะจูบ"

"คุณมาทิลด้าค่ะ เพื่อให้กำลังใจคุณโร และให้คุณคาโลบอกตัวเองว่าจะแพ้ไม่ได้"

......(พูดไม่ออกคับ)..................

"อันแน้! คิดจะไม่บอกผมก่อนหรอค้รรรรรรรรรรรรราบ"
เสียงนั้นจะเป็นเสียงใครไปไม่ได้นอกจาก ครี้ด ธันเดอร์ ตัวป่วนอันดับที่2แห่งป้อมอัศวิน

"พวกคุณไปกัน3คนนี้มันอันตรายน่ะครับ"
และเสียงหนึ่งกล่าวด้วยน้ำเสียงสุภาพนั้นคือ ซีบิล คนที่สุภาพ(น่าเบื่อนั้นแหล=_=)ที่สุดในป้อมอัศวิน

"พวกนายตามมาได้ยินยังไง หรือพวกนายตามเรนอนมา"

"อันแน่!นายหึง"

เฟรินกับครี้ดพูดแทบจะเป็นเสียงเดียวกัน

"งั้นเฟรินกับเรนอนไปรอตรงนั้นนะเดี๋ยวฉันเอายานไปรับ"คิลพูด

"ก็ได้"เฟริน/เเรนอน
                                            /////////ครื๊ดดดดดดดดดดดดดดด/////////(ยานพุ่งออกไป)
"เจ้าขี้โกง  กลับมาตายแน่"เฟริน/เรนอน
                                //ฟิ้ว//ทันใดนั้นกล่องและตะกร้าก็ร่วงลงมา

"แอปเปิ้ล! ขอบใจนะ(ลืมไปหมดแล้วครับ)"เฟรินพูด

"ไหนว่าจะไม่ยกโทษให้แล้วไง"เรนอนพูด

"ใครบอก!ฉันบอกว่ากลับมาตายแน่ตางหาก"เฟรินเถียง(ขี้โกง)

ในยาน
"ใครจะยอมเอาเจ้าตัวถ่วง4ตัวไปด้วยล่ะ"คิลพูด

"รู้สึกจะไม่ใช่4นะ"ครี๊ดกล่าวขึ้น

"เฮ้ย!!!พะ..พวกนายขึ้นมาได้ยังไง"คิลร้องอย่างตกใจ

"เดินเข้ามาครับ"ซีบิลกล่าว

"คิดจะโดดเรียนคนเดียวหรอ..เห่อ..ไม่ยอมหรอก"ครี้ดพูดอย่างกวนๆ

"เปล่านะ...แต่นี่มันยานของฉันนะ"

"หวงของไปได้คิล..เพื่อนกันหน่า"ครี้ดไม่เข้าใจเหตุผล

"ก็เดี๋ยวพวกนายจะรู้ว่า........"

"คุณคิลจงใจแกล้งคุณโรกับคุณคาโล"คิลยังไม่ทันพูดจบซีบิลก็พูดแทรกขึ้นมา

"นายรู้ได้ยังไง"ครี้ดถาม

"ก็คุณคิลเล่นติดแผนการที่เขียนไว้บนยานเลยนี้ครับ"ซีบิลพูด

"แล้วนายอ่านออกได้ไง นี่มันภาษาของชาวซาเรสนะ"คิลกล่าว

"ก็ที่ชั้นเรียนอาจารย์เขาสอนแล้วนะ คนมัวแต่หลับในห้องเรียนจะรู้ได้ไงว่าวันๆเขาอะไรกันบ้าง"

ประโยคนี้...

..แทงใจดำคร้าบบบบบ

ก็เขาเคยพูดกับใครคนหนึ่ง

เอดินเบิร์ก

"ดูสิคุณเฟรินมีอย่างอื่นนอกจากแอปเปิ้ลด้วย"เรนอนพูด

"อะไรน่ะ"

"อ๊ะนี่มัน.."เฟริน/เรนอน

ยาน

"ก็อย่างที่ว่าน่ะนะ"คิลกล่าว

"คุณคิลอยากจะสั่งสอนพวกคุณคาโลแต่ดันไปดาวทางทิศใต้ขึ้นมา"ซีบิลทวน

"เจ้าพวกนั้นก็เลยไปโผล่ตรงดาวไหนไม่รู้"ครี๊ดเสริม

"อือ"คิลว่าพรางหยิบอะไรบางอย่างในกระเป๋า

"อ๊ะ"

"ร่ะ..หรือว่า"

"ม่ายยยยยยจริง~"


เอดินเบิร์ก

"นี่มันเครื่องรับสัญญาณขอความช่วยเหลือไม่ผิดแน่"

"แล้วเราจะทำไงดีล่ะ"เฟรินกล่าว

"ไม่ต้องห่วง ดูนี่"เรนอนว่าพรางหยิบของบางอย่างขึ้นมา

"อ๊ะ ถ้าฉันคิดไม่ผิดมันคือ.."

"ใช่แล้ว มันคืออะไหล่ของยานเวทมนต์"

ขณะเดียวกัน

"ว๊ากกกกกกกกกกกกกกกก!!!!!!!!!!!!"

"เกิดไรขึ้นกับยานของฉ้านนนนนนนนนToT"

"คือเมื่อตะกี้นี้  ...น่ะครับคือว่า........."

"อะไร"คิล/ครี๊ด

"ผม....เอ่อ...คือผม...อืม  ...คือว่า.........."

"อะไรO_O"คิล/ครี๊ด(อีกเช่นเคย)
"ผมเห็นคุณเรนอนดึงอะไรบางอย่างออกก่อนยานจะออกอ่าครับ!!!!-o-'  ..."
"หาทำไมนายไม่รีบบอกล่ะOoO"ครี๊ดถาม
"ผมเกรงใจน่ะครับเห็นเป็นแค่ชิ้นส่วนเล็กๆเอง-\\o//-"
อืม......................................
เดี๋ยวนะ................................
ชิ้นส่วนเล็กๆที่แรงของเรนอนพอที่จะดึงได้.....
ประกอบกับการที่ยานเซเมื่อกี้.......
มันคือO_o
"ซีบิลชิ้นส่วน ที่เรนอนดึงมันคล้ายๆตะปูแต่ใหญ่กว่าใช่ป่ะ"
"ถูกครับ"
"สีออกจะเงินๆหน่อยใช่ป่ะ"
"ถูกครับ"
"แล้วใช่อันนี้ป่ะ"คิลว่าพลางชี้ไปที่อะไหร่ชิ้นนึงที่ติดอยู่กับยาน
"ใช่เลยครับ"
"อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกก!!!!!!!!!!!!ตายแน่"

กลับมาดูที่โรกะคาโลกันดีกว่าคับ
คงกำลังนั่งเซ็งอยู่ในคุกล่ะมั้งตอนนี้
"ท่านมนุษย์ต่างดาวสุดหล่อคร๊าบบบบบบบบบบบบบบบบ"โรว่าพลางสะกิดผู้คุมต่างดาว
"ว่าไง"
"มีวิธีที่ทำให้ได้ออกจากคุกมั้ยคร๊าบบบบบบบบบบบบบบบ"
ทั้งคู่หลังจากที่สิ้นหวังจากเครื่องส่งสัญญาณแล้วจึงใช้วิธีอื่น(ที่คิดจะจีบเฟริน)แทน
"เรื่องไรข้าต้องบอกเจ้า แต่เอาเถอะ!เห็นว่าเจ้าเกิดมาอาภัพหน้าตาแย่ผิดกับข้า น่าสงสาร"
"ไอ้หน้าหมึกย่างอบแห้ง"
คาโลหลังจากไม่มีบทพูดมานานหลุดปากด่าไป
"เจ้าว่ายังไงนะ!!!!"

"เค้าบอกว่าหน้าหอมกลิ่นนำอบแห้งๆค๊าฟฟฟ>o<"
โรพูดบิดเบือนความจริงไปนิ๊ดดดดดดดดดดดดดดส์เดียว(ไม่นิดแล้วมั้ง-_-^)
"งั้นก็แล้วไป"มนุษย์ต่างดาวว่าพลางทิ้งเปือกส้มลงที่พื้น
"ไอ้หมึกหลงตัวเอง"อีกแว้ว>o<
"ลองว่าใหม่ซิ"
"เค้าบอกว่าท่านงามจนเทพธิดาบนฟ้าหลงลืมตัว(อ๊วก)ไปเลยค๊าฟฟฟฟฟฟฟToT"
"อืมคงงั้นล่ะ"
"ไอ้หมึกนรกประทาน !!!!อุ๊บ!!!! "
และทันใดนั้นเปลือกส้มก็เข้าไปอยู่ในปากคาโลด้วยฝีมือโร
"เฮ้ย!!!!!โร!!!!!!~o~นายกล้ามากนะที่ทำแบบนี้!!!!!เอามันออกจากปากช้านนนนนนนนนนน!!!"
"คือ..เค้าบอกว่า...หล่อดั่งสวรรค์ส่งมาเกิดค๊าฟToT"โรผู้น่าสงสารพูดขึ้น
"อีกไม่นานพวกเจ้าจะได้ย้ายไปอยู่ที่อื่นแล้ว"
"ที่ไหนครับ-_-".."

"หม้อต้มยังไงหล่ะ"
"อ้อ!เค้าจะให้เราทำความสะอาดหม้อเพื่อเป็นการไถ่โทษสินะ"โรกล่าว
"เจ้าบ้าเค้าจะต้มพวกเรากินนะเฟ้ยไม่รู้เรื่องเล้ย!!!"
"นายตังหากที่บ้า  ในอวกาศมีเผ่าอยู่4เผ่า(มั้งนะ)1.ฟองก้าคือเผ่า..."
"stop"คาโลขัด
"อะไรอีกล่ะ!!!!!"เริ่มยัวะแล้วคับ
"นายรู้ได้ไงน่ะ ข้อมูลที่นายกำลังจะพล่ามน่ะ"
"ฉันอ่านจากตำราเก่าแก่ของปู่ของปู่ของปู่ของปู่ของปู่ของปู่ของๆๆๆ..."
"โอเคฉันรู้แล้วว่าของปู่นาย ว่ามาต่อ
" คืองี้นะ..."
กลับมาในยานเถอะคร้าบบบบบบบบบบบ

" หาาาาาาา!!!!!    อะไหร่ชิ้นสำคัญ"
"ใช่  ถ้าไม่มีมันยานเราจะตกภายใน30นาที "
"มันน่าจะมีสำรองไว้นะครับ  ถ้าไม่มีแสดงว่า...."ซีบิลว่า
"แสดงว่าอะไร"ทั้งสองประสานเสียง
"เจ้าของยานเป็นคนที่สะเพร่ามากๆเลยน่ะสิครับ

"ฮะๆๆๆๆ"ครี๊ดหวเราะแล้วมองไปทางคิล
"อืม  .... นึกออกแล้วo_O"
"เมื่อ3เดือนก่อน  ฉันเอาใส่ในแอปเปิ้ล เพราะอะไหร่ชิ้นนั้นสามารถรักษาไม่ให้อาหารเน่าเสียได้และฉันก็....ส่ง....มัน.......ให้เฟรินแล้ว"
"หาาาาาาา"