The autistic girls(Nytae)

ข้อมูลเบื้องต้นของเรื่องนี้

เรื่องนี้คืแเรื่องแรกของไรท์นะคะ ยังไงก็ติชมได้ด่าได้แต่อย่าแรงนะคะ มันอาจจะสั้นไปนิสสสสส

____________________________________

the ortistic girl

แฮกๆ ร่างเล็กผ่อนลมหายใจออกอย่างเหนื่อยล้าหลังจากที่เล่น(?)มาทั้งวัน

"อ่าา ถึงบ้านสักที"ร่างเล็กยิ้มร่าเมื่อถึงหน้าบ้านตนเอง

"ฮึ ยิ้มร่ามาเลยนะคืนนี้ฉันจะทำให้เธอยิ้มไม่ออกเลยละ"

"เสียงใครน่ะ "แทยอนท่าทางกล้าๆกลัวๆพูดขึ้น

ร่างบางค่อยๆเดินออกมาจากมุมๆมืดๆของต้นไม้

"ไงคะ"ร่างบางยิ้มตาหยี ก่อนจะค่อยๆขยับไปใกล้ร่างเล็กจนติดกับรั้วบ้าน

"ธะ เธอเป็นใคร จะทำอะไรฉัน"

"ฉันจะทำให้เธอรู้ว่าความรักมันเป็นยังไง แล้วทำรักเขาทำกันยังไง"ร่างบางพูดพร้อม ซุกไซร้คอร่างเล็ก อย่าเร้าร้อน

"ปะ ปล่อยฉัน ฮึก ปล่อยฉัน"ร่างเล็กสะอื้นห้ามอีกคนแต่กลับไม่เป็นผลยิ่งเธอร้องขอเขายิ่งทำแรงขึ้นเเละแรงขึ้น

" เธอหอมจัง"ร่างบางประกบจูบอีกคนอย่างเร้าร้อนก่อนจะใช้ลิ้นร้อนๆตวัดเรียวปากอีกคนเล่นเพื่อให้เปิดช่องว่างในการแทรกลิ้นเข้าแต่ดูเหมือนอีกคนไม่ยอมเปิดปากสักทีร่างบางเลยค่อยๆกัดปากอีกคนเบาๆแต่ก็ยังไม่มีท่าทีว่าจะเปิดปากร่างบางเลยลงเเรงกัดจนได้กลิ่นเหล็กคล้ะคลุ่ง

"อ๊ะ"ร่างเล็กครางออกมาเนื่องจากแสบตรงปากล่างของตัวเองเลยเผลอเปิดปากทำให้อีกคนสอดลิ้นเข้ามาข้างในพร้อมกับตวัดช่วงชิมความหวาน

เมื่อรู้ว่าตัวเองเริ่มสู้ไม่ไหวทำให้นํ้าตาเริ่มไหลรินอาบสองแก้ม

"ฉันขอนะ"

.......................nc .........................

"อื้อ..ร่างเล็กบิดขี้เกียจบนเตียงขนาดคิงไซรจนรู้เจ็บแปลบที่ช่วงล่าง

"อ๊ะ เจ็บ"แทยอนนอนคุดอย่างเจ็บปวด

"ฮึ เจ็บก็นอนนิ่งๆไปสิ"

"เธอเป็นใคร"ร่างเล็กสับสนเพราะคนตรงหน้าที่ไม่รู้ว่าเป็นใครถึงมาทำกับเธอแบบนี้

"ฉันทิฟฟานี่ จำฉันไม่ได้เหรอคะที่รัก"

"ปะ ปล่อยฉันไปเถอะนะ ฉะ ฉันกลัวเเล้ว"

"เธอทำกับฉันเอาไว้เเสบมากนะ" ร่างบางจับหน้าอีกคนพร้อมลงเเรงบีบ

"อ๊ะ.."

"ฮึ เธอจะไม่มีความสุขเหมือนกับที่ฉันไม่เคยมีตั้งแต่ที่เธอทิ้งฉัน"ร่างบางพลักหน้าอีกคนก่อนจะเดินออกไปร่างเล็กเริ่มนํ้าตาคลอเบ้าและร้องไห้ออกมาอย่างปิดไม่มิดเธอกลัวมากตอนนี้ เธอไม่เคยรู้จักผู้หญิงคนนั้น แต่ทำไมเขาทำเธอเเบบนี้ คิดได้ดังนั้นก็ค่อยๆดันตัวให้ลุกขึ้น เธอต้องไปให้ไกลจากผู้หญิงคนนี้

แกร๊ง~เสียงโซที่ติดอยู่ที่ขาเธอเป็นเครื่องบ่งบอกอย่างดีว่าเธอหนีเขาไม่พ้น

..............................................................

ทุกๆวันทิฟฟานี่จะมาหาเธอเพื่อสนองรักให้ตัวเองและบ่อยครั้งที่ทิฟฟานี่มักทำกับเธอแรงขึ้นเธอก็ไม่ได้ต่างจากผู้หญิงขายสักเท่าไหร

ตอนนี้ทิฟฟานี่ออกไปแล้วปล่อยให้เธอนอนหอบถี่เธอเหนื่อนล้ามากเธอแทบจะไม่ได้พักเลยตั้งแต่ที่โดนจับมา

"ฮัลโหลยูลว่าไง" ร่างบางกรอกเสียงอย่างเซ็งๆ

"เปล่าแค่จะโทรมาถามดูเฉยๆว่าเป็นไงบ้าง"

"ก็ดี ฮึฉันน่าจะฆ่าเธอไปเลยว่าไหม"

"แกแน่ใจนะว่าคนที่แกจับน่ะไม่หนีออกมาเที่ยวเล่นดี๊ด๊าในห้างอ่ะนะ"

"ไม่มีทาง เพราะตอนเธอนอนหมดสภาพในห้อง"ร่างบางเดินมาเเง้มประตูดูเพื่อความแน่ใจ

"ฉันว่าเราต้องเข้าใจอะไรผิดกันเเน่เลยสเตฟ"

"จะเข้าใจผิดยังก็ยัยนี่นอนอยู่"

"แต่ชั้นเห็นยัยนั่นเดินอยู่นะ สเตฟ"ร่างบางนิ่งอึ้งไปสักครู่

"ยูลแกจับตัวเธอมาให้ฉันที"

ติ้ด ร่างบางกดตัดสายก่อนจะทิ้งตัวลงนั่งบนโซฟา

"ปล่อยฉัน แกจะจับฉันมาทำไม"ร่างเล็กโวยวายขึ้นเล็กน้อย

"ใจเย็นนะคะคุณฮายอนแต่สเตฟต้องการตัวคุณ"

"เรื่องของฉันกับเพื่อนเธอมันจบลงไปนานเเล้ว"

ร่างสูงไม่ฟังก่อนจะลากร่างเล็กลงมาจากรถเพื่อพาไปหาสเตฟ

เมื่อยูริเปิดประตูเข้าไปในบ้านก็ต้องพงะ

"นะ นี่มันอะไรกัน" สเตฟอุทานเมื่อเห็นฮายอนคนรักเก่าของเธอที่ทำให้เธอเจ็บปวด ใช่คนรักเก่าของเธอหล่อนทิ้งเธอไปตอนที่เธอรักหล่อนมาก หล่อนบอกว่ามีคนที่ต้องดูแลไม่มีเวลาให้เธอ แต่หล่อนกับไปนั่งสวีทกับใครต่อใครหลายคน

"แล้วนี่ใครกัน"สายตายูริและฮายอนไปหยุดที่ร่างเล็กที่สลึมสะลือนั่งอยู่บนโซฟา

"แทยอน!! แทยอนคะ ได้ยินพี่ไหม"ฮายอนสบัดแขนจากยูริเพื่อไปหาอีกคน

"พี่เหรอ สเตฟหน้าเหว๋อทันทีตอนนี้ในสมองชาหมด

"พะ พี่คะ แทเหนื่อยจัง. พี่คะ เราย้ายไปอยู่ที่อื่นกันเถอะ"ร่างเล็กตอบเสียงแหบพร่า

"แท ฮึกพี่ขอโทษนะ ไหนหนูอยากกินไอติมไหมคะคนดี"ฮายอนนํ้าตาไหลอาบแก้มเมื่อเห็นสภาพน้องตัวเองที่เธอพยามปกป้องเหมือนไข่ในหิน

"แทเหนื่อย เราค่อยไปกินนะคะ"แทยอนยิ้มเจื่อนๆก่อนจะนอนราบลงกับโซฟา

"ค่ะ ฝันดีนะคะ"ฮายอนลูบหัวน้องสาวอย่างทะนุถนอม

"ที่นี้ซะใจเธอเเล้วใช่ไหมสเตฟ เธอทำให้ฉันตายทั้งเป็น เธอชนะแล้วซะใจเเล้วสินะ"

"คือ...ฉันไม่ได้ตั้งใจ"ทิฟฟานี่กล่าวอย่างสำนึกผิด

"ออกไป ออกไปจากบ้านฉัน"

"ไปกันเถอะสเตฟ"ยูริลากตัวเพื่อนที่เหมือนไร้วิญญานออกไป

" ยูล ฉันรักแทยอนอ่ะ"ร่าบางพูดขึ้น

"ห้ะ แกคิดว่าเขาจะรักแกตอบเหรอ แกทำร้ายเข้าไว้เยอะนะเพื่อน"ร่างสูงว่าพลางตบบ่าเพื่อนเบาๆ

"ตั้งแต่ที่ฉันคบกับฮายอนมา ฉันไม่เคยรู้เลยว่าเธอมีน้องฝาแฝด"

"อืม ฉันก็พึ่งรู้ก็วันนี้นี่แหละ"ยูริยิ้มเจือนๆให้เพื่อน

"ฉันอยากดูแลแทยอนให้มากกว่านี้"

"ฉันว่าแทยอนเป็นพวกอิสระนะ"

"อือ ฉันก็ว่าอย่างนั้น"ทิฟฟานี่เอามือนวดที่หัวตัวเองเบาๆ

หลังจากนั้นที่ทิฟฟานี่ก็ไม่เจอเเทยอนอีกเลย

อี๊ดดดด โครม!!!

เสียอุบัติเหตุเกิดขึ้นไม่ไกลจากที่ร่างบางอยู่เธอจึงละความสนใจจากกาแฟแล้วจะมุ่งไปที่เกิดเหตุก่อนจะไปสดุดกับแผ่นหลังเล็กที่ดูคุ้นตากำลังร้องไห้กอดอีกคนที่เลือดไหลนองพื้นผู้คนต่างพากันมุงดู

แทยอน!! ฮายอน!! ร่างบางตะโกนเรียกแต่แทยอนไม่หละสายตาจากพี่สาวตัวเอง ทิฟฟานี่รีบวิ่งเข้าไปพยุงร่างของฮายอนที่นอนแน่นิ่ง

"ฮายอน ได้ยินไหม ได้ยินฉันไหม"

ทิฟฟานี่เขย่าตัวอีกคนก่อนที่รถพยาบาลจะมาถึง

"คุณเป็นอะไรกับผู้ป่วยคะ"เจ้าหน้าที่ถามขึ้น

"เอ่อ..ฉันเป็นแฟนเขาค่ะ"ทิฟฟานี่บอกกับเจ้าหน้าที่ก่อนจะก้าวขึ้นรถไป

ตอนนี้ฮายอนอยู่ในห้องฉุกเฉินนานพอสมควร

แกรก หมอหนุ่มค่อยๆออกมาจากห้อง

"เธอเป็นยังไงบ้างคะหมอ"

"คนไข้เสียชีวิตระหว่างทางแล้วครับพวกผมพยายามเต็มที่ ที่จะยื้มชีวิตคุณฮายอนเเล้วครับแทยอนล้มพรึบลงตรงหน้าห้องฉุกเฉินทันที ทิฟฟานี่รีบวิ่งเข้าไปกอดอีกคนไว้แน่น

"ฮึก ปล่อยฉัน ฮึก ปล่อยฉัน"แทยอนพยามพลักทิฟฟานี่ให้ออกห่าง

"ไม่!!! แทยอนมาอยู่กับฉัน ฉันขอโทษเรื่องที่ผ่านมา"

"ฮึก ปล่อย"ร่างเล็กดันไล่ทิฟฟานี่แรงขึ้น

"ฉันรักเธอ!!ได้ยินไหมแทยอนฉันรักเธอ"ทิฟฟานี่ตะโกนใส่คนตรงหน้สมี่เอาแต่ดันเธอออก

"ไม่เป็นไรนะแทยอน ไม่เป็นไร"ทิฟฟานี่ปลอบประโลมแทยอนพร้อมกับลูบหลังอีกคนไปด้วย แทยอนค่อยๆกอดตอบทิฟฟานี่และเปลี่ยนเป็นจิกเล็บลงบนแผ่นหลังของร่างบางจนทิฟฟานี่ต้องกัดฟันข่มความเจ็บ

แทยอนกำลังเอาคืนเธอสินะ

......................จบ..................................