มนุษย์ดาว(สุข)

     "429...430...431..."เสียงนับดาวของผม ดังเป็นจังหวะ ผมเริ่มนับดาวตั้งแต่อายุ 6 ขวบ ซึ่งตอนนี้ผมอายุ 16 ปี นานเหมือนกันนะ ที่ผมพยายามนับมัน แทนที่จะมองหาเลขเด็ดเพื่อรวยทางลัด หรือ มองมันเพราะความสวยงาม ตอนผมเด็กๆแม่ เอาไม้มาปิดที่ระเบียงห้องของผมด้วยสาเหตุที่ว่า "การนับดาวเป็นเรื่องไร้สาระ" แต่ผมว่าไม่การนับดาวเป็นส่วนหนึ่งในชีวิตประจำวันของผม ผมพยายามเอาไม้ออกด้วยการเอาไม้บรรทัดเหล็กมางัด จนมันค่อยๆลุด ผมพยายามนับมาเรื่อยๆจนถึงวันนี้ วันที่ไม่มีแม่ ใช่ว่าไม่มีแม่แล้วผมจะอยู่ไม่ได้ ผมอยู่กับพ่อที่มีตัวติดกับเตียง พ่อนอนแทบทุกเวลาที่ผมตื่น อาจเป็นเพราะพ่อทำงานกลางคืน ตั้งแต่เด็กจนโตผมไม่เคยรู้เลย ว่าพ่อทำงานอะไร
"@#$@$"เสียงของชาวบ้านดังขึ้น ผมนับดาวถึงไหนกันแล้ว เสียงพวกนี้ช่างน่ารำคาญเสียงจริง ผมลุกขึ้นไปริมระเบียงว่าชาวบ้านมีกิจกรรมไทยมุงอะไรกัน สิ่งที่ผมเห็นคือ ชาวบ้านวิ่งไปสนามกว้างซึ้งห่างจากบ้านผมไปไม่กี่ร้อยเมตร มันคงจะไม่เสียหายที่ผมจะเดินไปดู
"พวกเขาไปทำอะไรกัน" "พวกเขาไปที่นั้นทำไมนะ" "พวกเขาไปเพื่ออะไร" คำถามวนเวียนอยู่ในหัวผม ผมลุกขึ้นจากเก้าอี้ เดินไปชั้นล่างของบ้าน และรีบขี่จักรยานคันโปรดไปที่สนามกว้าง สิ่งที่ผมเห็นคือ จานบิน ขนาดเท่าบ้านของผม จอดอยู่กลางสนามและรอบจานบินมีชาวบ้านมามุงดูจำนวนมาก บ้างก็เอาแป้งมาดูกับจานบิน บ้างก็จับส่วนต่างๆของจานบิน ผู้คนส่งเสียงดังจนผมต้องเอาหูฟังมาอุดหูแทนเสียงที่น่ารำคาญพวกนั้น 
มนุษย์ต่างดาว : เจ้าจะเอาจานบินของข้าไปทำประโยชน์อะไร
1 : เอาไปบูชาครับ ท่านมนุษย์ต่างดาว
ชายชราวันย่าง70บอกกับมนุษย์ต่างดาว ดูเหมือนว่ามนุษย์ต่างดาวกำลังไล่ถามชาวบ้านอยู่ว่าจะเอาจานบินของเขาไปทำไม และดูเหมือนพวกชาวบ้านก็อยากได้่สมบัติของเขาด้วยเช่นกัน
.
.
.
มนุษย์ต่างดาวไล่ถามมาเรื่อยๆจนถึงผม ผู้ชายธรรมดาคนหนึ่่่ง
มนุษย์ต่างดาว : แล้วเจ้าล่ะ จะเอาจานบินไปทำไม
ผม : เอิ่ม.... คือ.... คือ......
มนุษย์ต่างดาวมองหน้าผมจนผมกลัว ผมจึงตอบแบบที่ตัวผมเองคิดว่าตอบไปก็คงไม่ได้อะไร เพราะผมก็ไม่อยากได้สมบัติของใคร
ผม : นับดาว!
มนุษย์ต่างดาว : (อึ้งไปชั่วขณะ) ข้าให้จานบินแก่เจ้า
ผม : 
ชาวบ้าน : (ซุบซิบ)
มนุษย์ต่างดาว : เอาเป็นว่าพรุ่งนี้ตอนเที่ยงคืน ข้าจะมารออยู่ที่นี่
_______________หลังจากทีเราคุยกันประมาณ20นาที ผมก็ขอตัวกลับ__________

และนี่คือจุดเปลี่ยนของชีวิตผม