ลำดับตอนที่ #12
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #12 : วันสงกรานต์:เริ่มต้นวันปีใหม่ไทย!(13 April)
อร๊าก!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
“เฮ้ย=[]=!!!!!!!”ทุกคนที่อยู่ในห้องพักของตนสะดุ้งโหยงด้วยความตกใจหลังจากที่ได้ยินเสียงกรีดร้องแสบแก้วหูดังมาจากข้างล่างบริเวณห้องรับแขกบ้างก็เว่อร์ตกลงมาจากเตียงจนกลิ้งไปถึงด้านนอก(อนึ่ง ไอ้บ้านั่นคือ สึนะ=_=) บ้างก็เขวี้ยงระเบิดฝังศพตัวเองซะงั้น(แน่นอน ไม่พ้นโกคุฯของเรา- -)
“อะไร!!ๆใครตาย!!?? ไฟไหม้หรอ!??”ส่วนชายหนุ่มผมสีเขียวไข่กาก็ติดสปริงวิ่งลงมาชั้นล่างทั้งชุดนอนเป็นรายแรก แต่พลันเมื่อเขาลงมาถึง…ความคิดแรกที่วิ่งเข้ามาในหัวก็คือ…
…สุสานหรอฟะเนี่ย=[]=!!!...
“อ้าว…วันนี้วันสงกรานต์ไม่ใช่หรอ คุณซีลอน?”
เสียงทุ้มน่าสดับฟังของชายหนุ่มเรือนผมสีไพลินดังมาจากด้านหลังเบาๆ เสื้อแสงแลดูยับๆยู่ๆผิดแปลกจากปกติที่จะแต่งตัวมาเรียบๆ “ไหงมาจัดฮาโลวีนซะได้ครับเนี่ย…”
“ชิชิชิ…เจ้าชายจะรู้สึกดีมากเลย ถ้ามีเลือดไหลย้อยลงมาจากศพบนเพดานนั่นน่ะ”
…ศพบนเพดาน…??
ซีลอนกับมุคุโร่ทวนประโยคคำพูดเมื่อครู่ก่อนที่จะเงยหน้าขึ้นไปมองข้างบน โคมไฟแบบห้อยเพดานสุดหรูถูกปิดจนมืดสนิทแถม… มีตุ๊กตาหุ่นเชิดที่เต็มไปด้วยฝุ่นแลดูหมองๆ กับท่าทางที่บิดเบี้ยวเพราะเส้นเอ็นเชิดหุ่นพันรอบตัวของมัน
“มีอะไรกันหรอครับ!!??”สึนะและพวกของวองโกเล่รีบวิ่งตาลีตาเหลือกตามมา ครั้นเมื่อชะงักมอง2หนุ่มสุดเนียบ(ในตอนก่อนหน้านี้)กำลังเหงื่อตกก็รีบเงยหน้าขึ้นไปมองตาม
อร๊าก!!!!!!!!!!/กรี๊ด!!!!!!!!(//ไอ้กรี๊ดนี่สึนะรึเปล่าฟะ= =)
“ก๊าก!!!ฮ่าๆๆๆๆๆๆ!!!วู้!ขำชะมัดเลยวุ้ย!55555”
เสียงแหลมสูงมีห้าวนิดๆ ที่ฟังดูแล้วไม่น่าจะใช่คนที่พาพวกเขามาที่นี่กำลังขำพลางตีโซฟาพลางอย่างบ้าคลั่ง ผ่านไปครู่หนึ่งก็มีลักษณะเสียงที่คุ้นเคยตวาดแหวขึ้นมา
“หัวเราะทำแป๊ะอะไรของแกฟะ!!??”
ผลั่ค!! แล้วก็ตามด้วยเสียงตบกบาลดังๆอีก1ที=w=’’
“เฮี้ยกๆ…!อะไรว้า~ฉันอุตส่าห์แวะมาหานะ คุนาซึ”
เด็กสาวผมสีดำแกมน้ำตาลยาว หน้าม้าปิดใบหน้าส่วนบนเอาไว้คล้ายเบลหากแต่มันดูยาวและยุ่งเหยิงออกไปทางUnder takerจากBlack Butlerมากกว่า
“ตื่นกันก็ดีแล้ว…จะแนะนำยัยนี่ให้รู้จัก…”คุนาซึในชุดไปรเวทสีดำขาวเงียบไปครู่หนึ่งเป็นขณะเดียวกันกับที่หญิงสาววัยเดียวกันกับเธอกระโดดขึ้นมานั่งบนพนักโซฟา “ยัยนี่คือ ไรเตอร์-อัจฉริยะ_ซาดิสม์ หรือที่เราๆรู้จักกันดี…”
“ข้าวผัดเองจ้า~ฝากตัวด้วย~!”
ทุกคนเงียบไปชาติเศษ(เว่อร์- -) ก่อนที่จะหันหน้ามาปรึกษากันเป็นเสียงเดียว
“อิไรเตอร์ซาดิสม์นั่นน่ะเอง…”
::Kunazu Type::
“เอ่อ…จะคิดแบบนั้นก็ไม่แปลกหรอกนะ”
ตื่นเช้ามาก็โดนลากลงมาจากเตียงเพราะยัยบ้านี้แล้วล่ะ… จะตะโกนเรียกซีลอนรึ ไอ้เราก็เกรงใจ…กลัวหมอนั่นจะมาบ่นใส่ฟรีๆ- -;; พอมาถึงห้องนี้ยัยผัดมันก็สั่งให้ฉันใช้อังเดร(หุ่นเชิดของฉันน่ะ)ให้ขึ้นไปแขวนบนโคมไฟด้านบน ปิดไฟ แล้วก็…เปิดหนังตอนที่มันมีเสียงคนร้องดังๆ…หูแทบแตก=_=
“นี่…ไปข้างนอกกันได้แล้ว ไม่ต้องอาบน้ำหรอก”
หา…นี่ยังไม่เที่ยงเลยนี่น… ก้มมองนาฬิกาข้อมือที่รุ่น9ให้มาปุ๊บ…
ชิบหาย!!เวลาที่ญี่ปุ่นมันต่างจากเวลาของไทยนี่หว่า=[]=!!
“10โมงกว่าเอง คุ-จัง อย่าเครียดไปเลย… เอาล่ะๆ พวกนายก็ไปเปลี่ยนเสื้อแล้วก็หยิบปืนฉีดน้ำไปสาดน้ำกันได้แล้ว!!”
ยัย…!!!ไรเตอร์บ้า!!ไปนั่งเขียนเรื่องดีๆสิเฟ้ย!!(//ก็เขียนอยู่นี่ไงล่ะเฮ้ย=[]=!!!) ฉันรีบออกไปกะว่าจะรอ ในวินาทีนั้นฉันก็นึกเปลี่ยนทิศที่จะวิ่งดื้อๆ
…ใครจะปล่อยโอกาสตอนนูน่า-จังเปลี่ยนเสื้อกันล่ะ=w=~…
แต่ว่าความคิดนั้นก็ต้องหยุดชะงักทันทีเมื่อฉันโดนซีลอนมันตามให้ไปที่ประชุมก่อนล่วงหน้า บ้าเอ๊ย…ฉันก็อยากมีเวลาส่วนหนึ่งไว้ทำตามที่ฉัน(ฝัก)ใฝ่ฝันถึงน้าT^T
::Chrome Type::
ตอนนี้ฉันอยู่ในห้องท่านมุคุโร่ค่ะ=_=’’ เรื่องเมื่อวาน…เอ่อ เอาเป็นว่าลืมๆมันไปเถอะนะคะ=///= เมื่อเช้านี้ฉันก็ได้ยินเสียงแปลกๆมาจากข้างล่างเหมือนกัน เพียงแต่ลุกลงไปดูไม่ไหวก็เลยขอให้ท่านมุคุโร่ไปดูให้น่ะค่ะ
ฉันรีบลุกขึ้นจากเตียงพลางหยิบผ้าขนหนูมาปิดร่างกายของตัวเองไว้ หลังจากนั้นจึงเดินไปอาบน้ำและแปลงฟันให้เรียบร้อยตามปกติ เมื่อออกมาก็รีบหยิบเสื้อผ้ามาใส่อย่างรวดเร็ว แต่…
…ก็เร็วสู้ท่านมุคุโร่ที่โผล่พรวดพราดเข้ามาในห้องไม่ได้=////=…
“ว้าย!ท่านมุคุโร่คะ!?”ฉันรีบตะโกนเพื่อจะท้วงให้ออกจากห้องไปเร็วๆ=//[]//=
“โคลมครับ…รีบแต่งตัวไปเล่นน้ำกันได้แล้วล่ะครับ”ท่านยิ้มแบบไม่สนใจสิ่งที่ฉันกำลังจะท้วงเลยซักนิดเดียว=_=’’
ทันทีที่ฉันใส่ชุดเดรสสีขาวสายเดี่ยวคลุมด้วยเสื้อสงกรานต์สีม่วงลายดอกลีลาวดี(ที่ท่านมุคุโร่เลือกให้=///=)ฉันก็ถูกอุ้มแล้วก็วิ่งออกไปข้างนอกอย่างรวดเร็ว!!
“เฮ้ย!!ไอ้สัปปะรดโรคจิต!!นายน่ะไปทางถนนใหญ่ ไม่ใช่ตามฉันมาว้อย=[]=!!”
ฉันได้ยินเสียงอาจารย์ตะโกนมาจากข้างหน้า มอเตอร์ไซค์วิบากที่มีสีดำสนิท…หมวกกันน็อคของคุณซีลอนกับอาจารย์เป็นรูปมังกรสีม่วงบนพื้นสีดำอีกต่างหาก
“ใครโรคจิตกันครับ!?”ท่านมุคุโร่ที่กำลังอุ้มฉันวิ่งในท่าเจ้าสาวตะโกนถามด้วยใบหน้ายิ้มกวนๆที่ไม่เคยจางหาย “อาจารย์สินะครับ ที่โรคจิต!!”
“อ้าว!แสรด!ด่า’งี้ อยากตายหรอเอ็ง!!??”อ…อาจารย์สบถคำด่าใส่พร้อมๆกับตั้งท่าจะกระโดดลงจากมอเตอร์ไซค์คันนั้น …ถ้าไม่ติดที่ว่าคุณซีลอนหันมาคว้าตัวอาจารย์ไปนั่งข้างหน้าของเขา
ที่ฉันข้องใจก็คือ…[ทำไมเขาถึงบังคับให้มอเตอร์ไซค์ขับต่อได้โดยไม่หันไปจับคันเร่ง?]
“คุณมุคุโร่!รีบไปรอที่ถนนใหญ่เถอะครับ!ผมกับคุณหนูจะไปทำธุระก่อน!”คุณซีลอนหันมาตะโกนบอก ท่านมุคุโร่เองก็ยอมทำตามก่อนที่จะมุ่งตรงไปที่ถนนหลัก
…ต่อจากนี้จะมีอะไรเกิดขึ้นมั้ยนะ?...
*****************************
D.K:ยัยบ้า!!อัพเกรียนอีกแล้ว=A=!!!
K:ก็มันไม่ทันนี่หว่า!!
D.K:งั้นก็หัดขยันเขียนหน่อยเซ่!!!
K:จะให้เขียนทั้งๆที่นึกไม่ออกเนี่ยนะ แสรด!!!
D.K:แกอ่ะนึกออกแล้ว!!แต่ขี้เกียจนึกต่อ มาด้นสดเอาในเว็บเนี่ย!!!
K:ความผิดมีหรอ!!??
ประชาชนทั้งโลก:มีโว้ย=[]=!!!!!!!!!!!!!!
K:กรรม= =''
*****************************
D.K:ยัยบ้า!!อัพเกรียนอีกแล้ว=A=!!!
K:ก็มันไม่ทันนี่หว่า!!
D.K:งั้นก็หัดขยันเขียนหน่อยเซ่!!!
K:จะให้เขียนทั้งๆที่นึกไม่ออกเนี่ยนะ แสรด!!!
D.K:แกอ่ะนึกออกแล้ว!!แต่ขี้เกียจนึกต่อ มาด้นสดเอาในเว็บเนี่ย!!!
K:ความผิดมีหรอ!!??
ประชาชนทั้งโลก:มีโว้ย=[]=!!!!!!!!!!!!!!
K:กรรม= =''
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น