ลำดับตอนที่ #1
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : บทนำ
ณ ปราสาทวองโกเล่ที่อิตาลี
“ว่าไง…จะเอายังไงต่อดีล่ะ แม่หนู?”เสียงเรียบๆเย็นๆของชายแก่เอ่ยขึ้นถามผู้ที่นั่งเล่นโกะอยู่กับเขาในขณะนี้ ร่างภายใต้เงามือใช้มือจับที่คางเล็กน้องเป็นเชิงคิด พลางเผยอปากเรียวขึ้นอย่างสนุกสนานให้กับผู้ที่ตนกำลังเล่นด้วย
“ว่าไง…จะเอายังไงต่อดีล่ะ แม่หนู?”เสียงเรียบๆเย็นๆของชายแก่เอ่ยขึ้นถามผู้ที่นั่งเล่นโกะอยู่กับเขาในขณะนี้ ร่างภายใต้เงามือใช้มือจับที่คางเล็กน้องเป็นเชิงคิด พลางเผยอปากเรียวขึ้นอย่างสนุกสนานให้กับผู้ที่ตนกำลังเล่นด้วย
“ท่านโนโน่…ก็รู้นี่ว่าหนูเป็นพวกที่ไม่ชอบวางหมาก หรือ เดินไปแบบสุ่มสี่สุ่มห้าน่ะ”เธอหัวเราะก่อนที่จะวางหมากสีดำลงที่กระดานไม้ “อีกอย่างนะคะ…การให้หนูไปที่ญี่ปุ่นเพื่อไปสอนเด็กพวกนั้นมันใจร้ายไปหน่อยนา~~ว่ามั้ยคะ?”
“ไม่หรอก…ตอนนี้ทางด้านนั้นน่ะ แค่อัลโกบาเลโน่คนเดียว คุมเด็กที่เป็นผู้พิทักษ์ได้ไม่หมดหรอก”วองโกเล่โนโน่พูดหน่ายๆพร้อมๆกับยื่นรูปให้เด็กผู้หญิงที่นั่งเล่นโกะกับเขาอยู่ภายใต้เงาทมิฬ “โดยเฉพาะเด็กสองคนนี้น่ะ คนซ้ายมือคือ โรคุโด มุคุโร่ ตอนนี้กำลังอยู่ในวินดีเช่ แต่ก็ยังใช้วิชามายาออกมาเพ่นพ่านทำงานโดยที่ไม่เคยส่งข่าวคราวอะไรให้เลย”
“เด็กสายหมอกมันก็แบบนี้นั่นแหล่ะน้า~~ปากก็แข็ง ทำตัวก็ลึกลับซะ…ว่าแต่เจ้าคนหน้าดุนี่ล่ะคะ?”เด็กหญิงหันเหสายตาไปมองคนที่อยู่ในรูปด้านขวามือ “ท่าทางจะเป็นสายเมฆาล่ะสิ…ท่าทางไม่น่าคบเหมือนผู้พิทักษ์รุ่นแรกไม่มีผิดเลย”
“ชื่อของเด็กคนนั้นคือ ฮิบาริ เคียวยะ เป็นสายเมฆาที่ถูกระแวงว่าจะทรยศแฟมิลี่ได้ง่าย พอๆกับมุคุโร่นั่นล่ะ”โนโน่ตอบ
“ท่านโนโน่…มีภาพคนอื่นไหมคะ?”เธอลองถามขณะที่โนโน่ยังคงวางโกะเล่นต่อ
“อาตาริ…”จู่ๆชายแก่ก็พูดขึ้นเบา เด็กสาวสะดุ้งเฮือกเมื่อพบว่ากำลังจะถูกหมากสีขาวล้อมจนเหลือลมหายใจเพียงแค่ทางเดียว “ถ้าคำถามเมื่อกี้ล่ะก็…ฉันตอบว่ามี”
“อ๋า…หรอคะ”ให้ตายสิ…เซ็งเลย แพ้ลุงโนโน่อีกแล้ว เธอยกมือเท้าคางแล้วสบถออกมาด้วยความหมดอารมณ์ รูปภาพอีก5รูปถูกส่งให้เธอโดยที่เด็กน้อยยืนขึ้นรับมันไปดูภาพที่หน้าต่างซึ่งมีแสงจันทราเฉิดฉายแสงเข้ามาภายในห้อง “รุ่นที่1กลับชาติมาเกิดรึไงเนี่ย…”
“ฮะๆ…ใช่ไหมล่ะ”ชายแก่หัวเราะเบาๆ “เพียงแต่ว่าผู้พิทักษ์แห่งอรุณน่ะ…ไม่เหมือนที่สีผมเท่านั้นเอง”
“มุขไม่ฮา พาเด็กเครียดนะคะ…ลุงโนโน่”เสียงพูดแสดงอาการเอื่อมละอาสุดจะบรรยายของเธอตอกมุขใส่โนโน่แบบไม่มีสัมมาคารวะ “…ผู้พิทักษ์แห่งวรุณกับสายหมอกหน้าตาหล่อใช้ได้นะคะ…ฮึๆ”
“เอาเป็นว่าตกลงนะ…ฝากไปดูแลงานที่ญี่ปุ่นด้วยล่ะ ขอบใจ”เขาพูดฝากฝังเป็นชุดก่อนที่จะเดินออกไปพร้อมกับกระดานและโกะทั้งสองสี
“เดี๋ยวซี่!!!หนูยังไม่ได้บอกเลยนะว่าจะปายยยยยย=[]=!!!!”แม้กระนั้นประตูบานใหญ่ก็ปิดไปพร้อมกับร่างของชายแก่ที่เดินหนีงานออกไปเรียบร้อยโรงเรียนเกรียน= =
“คุณหนูคร้าบ~มีงาน…”
พลั่ค!!!! รองพระบาทา(รองเท้านะเออ= =)ถูกปากระแทกหน้าชายชุดสูทที่เข้ามาใหม่อย่างแรง จนฝ่ายที่โดนรองเท้ากระแทกลงไปนอนนับดาวตั้งแต่ดวงอาทิตย์ไปถึงดาวบริวารของดาวเสาร์เลยกระมัง
“เชอะ…!จำไว้เลยตาลุง…! เดี๋ยวงานเสร็จเมื่อไหร่จะบ่นให้หูชาเลย…ฮึ่ม!!”
******************************************************************
อะฮ้า~~ฟิคเรื่องใหม่มาอีกแล้ว ทั้งๆที่เรื่องเก่ายังไม่จบ
(นี่ตูทำไปได้ยังไงฟะ= =)
เม้นต์หน่อยยยยยยน้า~~~~~(แอคโค่วววววว)
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น