กระดิ่งแห่งความทรงจำ

เนื้อเรื่อง

กระดิ่งแห่งความทรงจำ

" กริ๊ง ๆ " เสียงของกระดิ่ง ที่ดัง พร้อมกับจังหวะ การก้าวเดินของ เด็กผู้ชายคนหนึ่ง เมื่อเขาไปที่ไหน ก็จะได้ยินเสียงกระดิ่งดังขึ้น
" โทรุ ลูกอยู่ที่ไหน " ฮิเมโกะ ร้องเรียก ลูกของเธอ ด้วยน้ำเสียงที่ แสดงถึงความกังวล และห่วง
" ครับ แม่ " โทรุ ตอบกลับไปด้วยน้ำเสียงของเด็กที่ร่าเริง
" โทรุ แม่บอกกี่ครั้งแล้ว ว่าอย่าไปไหนไกล ๆ แม่เป็นห่วงรู้มั๊ย ? " เธอ พูดเสียงดุใส่
" ช่างเถอะ กลับบ้านกันเถอะ ได้เวลา อาหารเย็นแล้วนะจ๊ะ
วันนี้มี กุ้งเทมปุระที่โทรุชอบด้วยหละ " เธอพูดพร้อมกับ ยิ้มให้กับโทรุ
" จริงหรอครับแม่ " เขายิ้มกว้าง พร้อมกับพูดกับแม่ของเขาว่า
" งั้น วิ่งแข่งกันมั๊ยครับแม่ ใครถึงบ้านก่อน คนนั้นชนะ " ซึ่ง เธอก็ตอบรับลูกชายของเธอ
" ได้สิจ๊ะ 1 2 3 ไป !! " ฮิเมโกะ และ โทรุ เริ่ม ออกวิ่ง หลังจากนั้นไม่นาน
" ผมชนะแล้ว เย้ ! "
ผลในครั้งนี้ โทรุ ชนะ ฮิเมโกะ อีกตามเคย ซึง ทุกครั้งที่มีการแข่ง โทรุจะเป็นผู้ชนะเสมอ
ฮิเมโกะ เธอ จะออมมือ ให้กับโทรุ เสมอ ๆ

โทรุเป็นเด็กผู้ชาย ที่ไม่ชอบของเล่น ซึ่งเป็นเรื่องน่าแปลก ของเด็ก ซึ่งมีอายุแค่ 5 ขวบ
แต่ สิ่งที่เขาชอบ กลับเป็นกระดิ่ง เพียงแค่กระดิ่งอันเล็ก ๆ เท่านั้น

ตั้งแต่โทรุเกิดมา มีแค่เสียงกระดิ่ง ที่ทำให้โทรุหยุดร้องไห้ได้

ทุก ๆ ปี ของขวัญที่โทรุได้จากแม่ จะเป็นกระดิ่ง สีทอง และ สีเงิน สลับกันไป
ซึ่งโทรุเห็นจะดีใจมาก และขนาดของกระดิ่งที่ได้รับ จะใหญ่ขึ้นทุกปี ๆ

เวลาผ่านมา นานพอดู โทรุ เด็กชายตัวน้อย ๆ ได้เติบโตขึ้นเป็นเด็กหนุ่มวัย 16 ปี
เขาเป็นเด็กหัวดี เรียนดี มาตลอด ทุกอย่างเปลี่ยนแปลงไปอย่างเห็นได้ชัดนอกจาก
เรื่องกระดิ่งเท่านั้น เค้ายังพกติดตัวอยู่เสมอ ๆ

ยามที่เขาเดินไปไหน เสียงกระดิ่งก็จะดัง ทุกครั้งที่คนได้ยินเสียงกระดิ่ง เขาก็จะรู้ว่าใครมา เป็นอยู่อย่างนี้ตลอด

โทรุเป็นคนที่ร่าเริงแจ่มใส ร่าเริง และเบิกบาน เขาอยู่ที่ไหน ที่นั่นก็จะมีแต่รอยยิ้ม

และแล้ววันนึงเขาก็ได้พบกับหญิงสาวคนนึงซึ่ง ทั้ง 2 คนเห็นกันแล้วถูกชะตากันอย่างบอกไม่ถูก
เขาสองคนมีสิ่งที่คล้าย ๆ กัน ทั้งนิสัย แต่มีสิ่งหนึ่งที่เขาทั้งคู่ ชอบมากเป็นพิเศษ คือ กระดิ่ง
ทั้งคู่พกกระดิ่ง คนละ 1 คู่ ที่เป็นสีเงินและสีทอง แต่เนื่องจากเวลาที่เริ่มค่ำแล้ว

ทำให้ทั้งคู่รีบกลับบ้าน โดยที่ลืมถามไปเลยว่าชื่ออะไร?

พอกลับถึงบ้าน โทรุ และ มิกะ ต่างคิดถึงเรื่องราวที่พวกเขาได้พบกัน
แต่ก็ทำได้แค่คิด เพราะ ไม่รู้ว่าจะเจอกันอีกเมื่อไหร่ เพราะแม้กระทั่งชื่อยังไม่รู้จักกัน

วันรุ่งขึ้น " นักเรียน วันนี้ ครูมีข่าวดีมาบอกพวกเธอ มีนักเรียนใหม่ย้ายมาที่ห้องเราด้วย "
เมื่อนักเรียนใหม่ก้าวเข้ามา ก็ทำให้โทรุถึงกับตะลึง เพราะ นักเรียนใหม่ ก็ คือหญิงสาวที่ เขาพบกับ
เธอ เมื่อวานนี้เอง " สวัสดีค่ะ ชั้นชื่อ มิกะ ฮาซารุ มิกะ ค่ะ ขอฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะคะ "
มิกะ เธอไปนั่งข้างโทรุคุงก็แล้วกันนะ หญิงสาวเดินเข้าไป นั่งข้าง ๆ โทรุ แล้วเธอก็พูดกับเขาว่า " เราเจอกันอีกแล้วนะ "
โทรุก็ตอบว่า " ครับ เราเจอกันอีกแล้ว " มิกะเลยพูดขึ้นว่า " งั้นเราเป็นเพื่อนกันนะ " พร้อมกับชูนิ้วก้อยขึ้นมา
โทรุก็ตอบไปว่า " ได้สิ มิกะ " พร้อมกับ ยกนิ้วขึ้นมาเกี่ยวก้อยกัน

หลักจากเกี่ยวก้อยกัน ทั้งคู่ ก็จะอยู่ด้วยกันเสมอ เช่น มาโรงเรียนพร้อมกัน นั่งข้างกัน กินข้าวด้วยกัน
กลับบ้านพร้อมกัน ในเวลาต่อมาด้วยความบังเอิญ รึ สิ่งใดบันดาล มิกะก็ย้ายมาอยู่ข้าง ๆ บ้านของโทรุ
ทำให้ทั้งคู่ อยู่ใกล้กันมากขึ้น เมื่อวันเวลาผ่านไป ความรักของทั้งสองที่มีให้กัน ก็เบ่งบาน

ในที่สุดทั้งคู่ก็ได้เป็นแฟนกัน แต่ ความรักของทั้งคู่ ก็อยู่ได้ไม่ยาวนานนัก เนื่องจากครอบครัวของมิกะ ได้ประสบอุบัติเหตุ
จากการไปเที่ยวตากอากาศ ซึ่งอุบัติเหตุครั้งนั้น ทำให้คนในครอบครัวของมิกะได้เสียชีวิตไป รวมทั้งตัวมิกะด้วย

ทันทีที่โทรุ ทราบข่าว โทรุก็รีบไปที่โรงพยาบาล เขารีบตรงไปหา มิกะ ที่อยู่ในสภาพเปื้อนเลือด
โทรุเห็นสภาพนั้น เขากลั้นน้ำตาไม่ไหวอีกแล้ว เขาพูดกับมิกะว่า " เธอ จะต้องไม่เป็นไรนะ มิกะ เธอจะไม่ทิ้งชั้นไปไหนนะ ขอร้องหล่ะ มีชีวิตอยู่ต่อไปเพื่อชั้นเถอะ "
มิกะ พูดออกมาก่อนจะสิ้นใจว่า " โทรุคุง อย่าร้องไห้นะ เค้าสัญญา ว่าจะไม่ทิ้งโทรุคุงไปไหน ชั้น รักเธอ ....... "

หลังจากเสร็จสิ้น งานศพของ มิกะ โทรุ ไม่เคยมีรอยยิ้มบนใบหน้า ไม่ทำอะไรนอกจาก คุยกับกระดิ่งของมิกะ
ทุกครั้งที่เขาคุยกับกระดิ่ง เขาจะมีรอยยิ้มให้เห็น เหมือนว่าทั้งโลกมีเพียงกระดิ่ง และ เขา เท่านั้น

ตั้งแต่นั้นมา เขาไม่เคยรักผู้หญิงคนไหนอีกเลย และ มิกะ เธอจะอยู่ในความทรงจำของชั้น และกระดิ่งของเราตลอดไป .....