intro...
ฉันชื่อ จอง ซูยอน...ตอนนี้ก็อายุสิบแปดเต็มไปเมื่อไม่กี่เดือนก่อน
เรียนอยู่มัธยมปลายปีสุดท้าย เป็นคุณหนู ที่แบบว่าคุณหนูสุดๆ
ทำอะไรไม่ค่อยจะเป็นนักหรอกนอกจากเรียน..แล้วก็ใช้ปากเรียกคนใช้
ตั้งแต่เด็กแล้วฉันไม่เคยมีเพื่อน แล้วก็ไม่คิดว่าอยากจะมีด้วย...
แล้วก็ดูเหมือนคนอื่นก็ไม่อยากจะได้ฉันเป็นเพื่อนด้วยล่ะมั้ง
มันก็ไม่ได้สังเกตยากมากมาย..ว่าสายตาของใครต่อใครที่มองฉัน
มันเต็มไปด้วยความรังเกียจทั้งนั้น
คงเพราะว่าบ้านฉันรวย แล้วก็มีทุกอย่างพร้อม ของใช้ทุกอย่างก็ดีกว่าชาวบ้านเขา
ขามาโรงเรียน หรือแม้แต่ขากลับก็จะมีรถยนต์คันหรูๆมารอจอดรับได้อลังการ
จนบางทีก็ดูเสล่อ สำหรับสายตาของคนอื่นๆ
แต่สำหรับฉัน ฉันว่าก็เพราะว่าฐานะของแต่ละบ้านมันไม่เหมือนกัน
ต้นทุนชีวิตมันก็ต่างกัน ซึ่งพอดีของฉันมันมากผิดปกติไปหน่อย...
แต่เพราะแบบนั้นฉันจึงเป็นตัวประหลาดอย่างนั้นเหรอ...
ฉันควรจะบอกให้พ่อแม่ทำตัวให้เหมือนพ่อแม่คนอื่นทั้งๆที่พวกท่านก็ทำหน้าที่
พ่อแม่ที่ดีแล้วเนี่ยนะ...มันก็ไม่ใช่ใช่ไหมล่ะ ถึงแม้เขาจะห่วงฉันมากไปก็ตามที
แล้วก็เพราะว่าที่บ้านฉันไม่เคยได้ทำอะไร ไม่เคยได้ออกแรงทำอะไรที่มันต้องทำ
ให้กล้ามเนื้อหรือผิวหนังขาวๆสวยๆของฉันต้องบอบช้ำ เวลาเพื่อนชวนไปเล่น
หรือทำกิจกรรม...ทุกอย่างก็จะพังเพราะฉัน
แล้วพอกลับไปบ้าน ถ้าพ่อแม่เห็นบาดแผลจากร่างกายฉัน...พวกท่านก็จะไปต่อว่า
เพื่อนๆที่โรงเรียน แล้วหลังจากนั้น...ฉัน...ก็เหลือตัวคนเดียวมาตลอด
ฉันไม่ได้โทษพวกท่านนะว่าเป็นต้นเหตุ แต่เป็นเพราะฉันเองนี่แหละที่ไม่ได้เรื่องหาเพื่อนไม่ได้เอง
จนมาตอนประถมปลาย..ฉันได้เจอกับเด็กคนหนึ่ง เด็กคนนั้นน่ะนะ...
ข้อความที่โพสจะต้องไม่น้อยกว่า {{min_t_comment}} ตัวอักษรและไม่เกิน {{max_t_comment}} ตัวอักษร
กรอกชื่อด้วยนะ
_________
กรอกข้อมูลในช่องต่อไปนี้ไม่ครบ
หรือข้อมูลผิดพลาดครับ :
_____________________________
ช่วยกรอกอีกครั้งนะครับ
กรุณากรอกรหัสความปลอดภัย
ความคิดเห็น