[ Buddyfight ]นิยาย BF. เรื่อง อยู่ดีๆ เด็กคนนั่นก็รักฉันเข้าเเล้ว - นิยาย [ Buddyfight ]นิยาย BF. เรื่อง อยู่ดีๆ เด็กคนนั่นก็รักฉันเข้าเเล้ว : Dek-D.com - Writer
×

[ Buddyfight ]นิยาย BF. เรื่อง อยู่ดีๆ เด็กคนนั่นก็รักฉันเข้าเเล้ว

กลับมาอีกแล้วกับ กบ คนเดิม เพิ่มเติมคือ คิดถึงเพื่อนมากๆ(อีกแล้วหรอ) วันนี้ กบ จะมาใน นิยาย Buddyfight แนวใหม่ เป็นแนวผจญภัย ต่อสู้ วาย และ Loveคอมเมดี้ เยอะมาก เรื่องจะแต่งมาดียังไง หรือ แย่ ยังไง เด

ผู้เข้าชมรวม

2,271

ผู้เข้าชมเดือนนี้

59

ผู้เข้าชมรวม


2.27K

ความคิดเห็น


26

คนติดตาม


37
จำนวนตอน : 16 ตอน
อัปเดตล่าสุด :  24 เม.ย. 65 / 14:43 น.

แท็กนิยาย

Buddyfight บัดดี้ไฟท์

อีบุ๊กจากนิยาย ดูทั้งหมด

loading
กำลังโหลด...
ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ

กลับมาอีกแล้วกับ กบ คนเดิม เพิ่มเติมคือ คิดถึงเพื่อนมากๆ(อีกแล้วหรอ) วันนี้ กบ จะมาใน นิยาย Buddyfight แนวใหม่ เป็นแนวผจญภัย ต่อสู้ วาย และ Loveคอมเมดี้ เยอะมาก เรื่องจะแต่งมาดียังไง หรือ แย่ ยังไง เดี๋ยวทุกคนก็รู้กันเอง เรื่องนี้เราจะเน้น คายะ กับ ไกโตะ เช่นเดิม งั้นอย่าพูดให้เสียเวลามาเริ่มกันเลยดีกว่า

และอีกอย่าง เรื่องนี้ จะเรียกเป็นอาณาจักร กันนะค่ะ

ณ เวิร์ดแห่งหนึ่ง

ที่มี พวกมอสเตอร์มากมาย ทำร้าย ทุกๆอย่างในเวิร์ด จนเหลือแค่ มนุษน์ 4 คน ได้แก่ หญิงชรา ชายชรา หญิงวัยกลางและ เด็กน้อยที่หน้าตาดูน่ารักมากๆ ซึ่งพวกเขาทั้งหมดนั่นได้รับบาดเจ็บขั้นสาหัด

แล้วทันใดนั่นก็มี มอสเตอร์ ตัวหนึ่งได้ไล่ล่าตามหลังพวกเขาทั้ง 4 คนมาและแล้วเด็กน้อยที่หน้าตาน่ารักได้พูดกับผู้คนที่อายุมากกว่าตนว่า

ท่านตา ท่านยาย ท่านแม่ รีบวิ่งมาเร็วเข้าค่ะ มอสเตอร์ตัวนั่นมันตามพวกเรามาจะทันแล้ว/เด็กน้อยได้หันหลังไปบอกกับ ท่านตา ท่านยาย และ ท่านแม่ ของตัวเองให้รีบวิ่งให้เร็วเพราะว่า มีมอสเตอร์ไล่ล่าพวกเขามา เพียงเวลา ไม่ถึง 1 นาที มอสเตอร์ที่ไล่ล่าพวกเขามาก็มาทันแล้วได้ฆ่า ท่านตา ท่านยาย ของเธอต่อหน้าต่อตา เด็กน้อย และหญิงวัยกลางคน หญิงวัยกลางคนก็ตระโกน บอกออกไปว่า

ท่านพ่อ ท่านแม่ ค่ะ/หญิงวัยกลางคนตระโกนออกไปเรียก พ่อ แม่ ของตัวเอง ที่โดนมอสเตอร์ตัวที่ไล่ล่าพวกเขานั่นฆ่าตายไปต่อหน้าต่อตาเธอ เธอทำอะไรไม่ถูก เธอหยุดวิ่งและนั่งลงเข่าซุดไปแล้วเด็กน้อยก็พูดว่า

ท่านแม่ พวกเรารีบไปต่อเถอะค่ะ ไม่งั้นเดี๋ยวพวกเราก็จะโดนมอสเตอร์ตัวนั่นฆ่าตายเหมือน ท่านตา ท่านยาย นะค่ะ ท่านแม่/ไม่ทันที่เด็กน้อยจะพูดจบ มอสเตอร์ตัวนั่นก็ได้ฆ่าแม่ของเด็กน้อยคนนั่นไปต่อหน้าตาต่อเด็กน้อยคนนั่นเหมือนที่ฆ่า ท่านตา ท่านยาย ของตน

ท่านแม่ ท่านแม่ ท่านแม่...............อย่าตายนะค่ะ ท่านแม่...........เด็กน้อยตระโกนเรียกแม่ของตนแต่ก็ไม่มีวี่แววที่จะตอบอะไรเธอเลย

เด็กน้อยก็นั่งเรียกท่านแม่ของเธอต่อไป จนมอสเตอร์ตัวนั่นกำลังจะฆ่าเด็กน้อยคนนั่น แต่แล้วก็มี หญิงวัยกลางคน และชายวัยกลางคน ที่ใส่ชุดเสื้อผ้าที่สามารถต่อสู้กับอะไรก็ได้ ผ่านมาพอดี ซึ่งได้เห็นมอสเตอร์ตัวนั่น กำลังจะฆ่าเด็กน้อยอยู่ ก็รีบเข้าไปช่วยโดยทันที เวลาผ่านไป ไม่ถึง 2 นาที หญิงวัยกลางคน และ ชายวัยกลางคน ก็ได้จัดการกับ

มอสเตอร์ตัวนั่นลง แล้วรีบเข้าไปดูเด็กน้อย ก่อนที่จะเข้าไปดูเด็กน้อย ก็ได้เห็นครอบครัวของเด็กน้อยคนนั่นตายอย่างน่าสงสัย แล้วก็เข้าไปดูเด็กน้อยคนนั้น พอทั้งคู่ถึงตัวของเด็กน้อย เด็กน้อยก็หมดสติไปโดยทันที

เวลาผ่านไป 2 ปี

จากเด็กน้อยที่อายุ 8 ปี

กลายเป็นเด็กหญิงวัย 10 ปี

ที่เป็นนักผจญภัยที่อายุน้อยที่สุดในบรรดานักผจญภัยทั้งหมด เธอเป็นนักผจญภัย สายโซโล ที่เก่งกาจ และมีฝีมือที่ยอดเยี่อดมาก

ย้อนตั้งแต่ที่เด็กน้อยคนนั่นหมดสติไป หญิงวัยกลางคน และ ชายวัยกลางคน จึงเห็นกันว่า พวกเขาควรจะดูแล เด็กน้อยคนนี้ไว้ จนกว่า เด็กน้อยจะดูแลตัวเองได้

พอผ่านไป 2 ปีเด็กน้อยก็กลายเป็นนักผจญภัย

แล้ววันหนึ่งเด็กหญิงคนนั่นก็ได้รับเครสเครส 1 ที่ต้องไปจัดการกับ

มอสเตอร์ที่ทำร้าย ทุกๆอย่าง ที่ดาร์วเน๊ตดราก้อนเวิร์ด

แล้วเธอก็รับเครสนี้ไปทำ แล้วเธอก็ตรงไปที่ อาณาจักรดาร์วเน๊ตดราก้อนเวิร์ด

ณ อาณาจักรดราเน๊ตดราก้อนเวิร์ด

พวกมอสเตอร์มากมาย ทำร้าย ทุกๆอย่างในเวิร์ด จนเหลือแค่ มนุษน์ เพียง 2 คน ซึ่งมี เด็กน้อย และ หญิงวัยกลายคน ที่เป็นแม่ของเด็กน้อย

แล้วเธอก็ผ่านเข้าไปเห็นพอดี ก็เลยได้ไปช่วย หญิงวัยกลายคนที่เป็นแม่ของเด็กน้อย และ เด็กน้อยที่ทำหน้าตกใจกับภาพตรงหน้าของตัวเองเป็นอย่างมากว่ามันเกิดอะไรกันขึ้น

เธอจึงต่อสู้กับมอสเตอร์ ในระหว่างที่ต่อสู้กับมอสเตอร์อยู่นั่น ก็มี

มอสเตอร์อีกตัวหนึ่งซึ่งมาจากไหนไม่รู้ได้เข้ามาทำลายหญิงวัยกลายคน ที่เป็นแม่ของเด็กน้อย ได้รับบาดเจ็บขั้นสาหัด เมื่อเธอได้เห็นก็รีบจัดการกับมอสเตอร์ทั้ง 2 ตัว ในเวลา ไม่ถึง 1 นาที แล้วก็เข้าไปดูอาการของหญิงวัยกลางคนที่ได้รับบาดเจ็บขั้นสาหัด พอเข้าไปถึงตัวของหญิงวัยกลายคนที่มีเด็กน้อยนั่งร้องไห้อยู่ข้างๆเธอก็นั่งข้างๆตัวของเด็กน้อยและหญิงวัยกลางคนที่เป็นแม่ของเด็กน้อย

แม่ แม่ แม่อย่าพึ่งเป็นอะไรนะครับ/เด็กน้อยก็ร้องไห้ไม่หยุดเพราะว่าเด็กน้อยคนนั่นไม่อยากจะเสียแม่อันเป็นที่รักของตนไป

แล้วก็หันหน้าไปที่เด็กหญิงที่มานั่งข้างๆพวกเธอ

หนู หนูชื่ออะไรหรอจ๊ะ/แม่ของเด็กน้อยถามเด็กหญิงที่นั่งข้างๆเธอ

หนู ชื่อ คายะ คิซารากิ คายะ เป็นนักผจญภัย สายโซโล อายุ 10 ปีค่ะ/เด็กหญิงนาม คิซารากิ คายะ ตอบกลับ หญิงวัยกลายคนที่เป็นแม่ของเด็กน้อย

งั้นหรอจ๊ะ คายะจัง แก่กว่า ไกโตะ 2 ปี งั้นหรอ งั้นช่วยฟังคำขอร้องของชั้นได้ไหมจ๊ะ/หญิงวัยกลางคนได้พูดขอร้องกับ คายะ ที่ตอนนี้ร่างกายของเธอดูท่าทางจะไม่ไหวแล้ว

แล้วมีอะไรจะขอร้องหนูหรอค่ะ/คายะทำหน้าเป็นห่วยแม่ของเด็กน้อยแล้วถามกลับไป

คือว่า ชั้นอยากขอร้อง คายะจัง ช่วยดูแล ไกโตะ หลังจากที่ชั้นไม่อยู่ได้ไหมจ๊ะ/แม่ของเด็กน้อยกล่าวขอร้องกับ คายะ ที่ในตอนนี้เธอก็เริ่มจะไม่ไหวมากแล้ว

พูดอะไรของแม่ครับ ผม กับ แม่ จะต้องอยู่ต่อไปสิครับ/พอเด็กน้อยได้ยินคำขอร้องว่า ช่วยดูแล ไกโตะ หลังจากที่ชั้นไม่อยู่ เด็กน้อยขัดทันที แล้วร้องไห้มากกว่าเก่า

แม่ของเด็กน้อยพูดต่อว่า/แม่ไม่ไหวแล้ว ไกโตะ ยังไง ก็ขอฝาก ไกโตะ ด้วยนะจ๊ะ ไกโตะ ลูกอยู่กับพี่เค้าทำตัวดีๆละ อย่าไปซนกับพี่เค้ามากนักนะ

คายะตอบ/ค่ะ

เด็กน้อยก็ร้องไห้หนักมาก และทันใดนั่นเอง แม่ของเด็กน้อยก็เสียชีวิตลง

แม่/เด็กน้อยตระโกนเรียกแม่ของตัวเอง แล้วเข้าไปกอด คายะ และร้องไห้ หนักมาก

พอเวลาผ่านไป 45 นาที

เด็กน้อยก็ยังคงร้องให้อยู่ ส่วน คายะ ก็ขุดหลุดฝังแม่ของเด็กน้อยเสร็จ พอ คายะ ขุดหลุดฝังแม่ของเด็กน้อยคนนั่นเสร็จเด็กน้อยก็เข้าไปกอด

คายะ ไม่ปล่อย พอผ่านไปได้ซักพักเด็กน้อยก็หยุดร้องไห้และก็ปล่อย

คายะ และคายะก็ถามเด็กน้อยว่า

หนู หนู ชื่ออะไรหรอ พี่ชื่อ คายะ คิซารากิ คายะ พี่เป็นนักผจญภัยนะจ๊ะ/คายะกล่าวถามชื่อของเด็กน้อยที่พึ่งจะปล่อยตัวเธอ

ผ ผมชื่อ ไกโตะ คุโรอุสุ ไกโตะ ครับ/เด็กน้อยนาม คุโรอุสุ ไกโตะ ตอบคายะ ด้วยน้ำเสียงที่ตะกุกตะกักเพราะพึ่งจะหยุดร้องให้เมื่อกี้นี้เอง

แม่ของเราฝากให้พี่ดูแล ไกโตะ ไว้นะ

งั้นไปที่บ้านพี่กัน แต่ที่จริงแล้วก็ไม่ใช่บ้านพี่หรอก

เป็นแค่บ้านที่รับพี่มาดูแลมากกว่าน่ะ ที่จริง พี่เองก็เป็นเหมือนเรานั่นแหละ/หลังจากนั่น คายะ ก็กล่าวเรื่องราว เมื่อ 2 ปีที่แล้วของตัวเองให้ไกโตะฟัง

ไกโตะ/นั่นหรอครับ พี่ พี่เองก็เป็นเหมือนผมงั้นหรอครับ/ไกโตะตอบ คายะ ด้วยใบหน้าที่เศร้าสร้อย

ไม่เป็นไรหรอก ไกโตะ มันก็ผ่านมา 2 ปีแล้วละ พี่ทำใจได้แล้วละนะ

/คายะยิ้มให้กับไกโตะ

พอ เวลา ผ่านไป 1 ชั่วโมง ซายะก็วาร์ปมาที่บ้านที่รับซายะมาดูแล

พร้อม ไกโตะ ที่แม่ของไกโตะ ฝากให้ดูแลด้วย

หน้าบ้านของคนที่ดูแล ซายะ

กลับมาแล้วค่ะ คุณคาโดระ คุณมาโกะ

กลับมาจากทำเครสแล้วหรอจ๊ะ ซายะจัง/หญิงวัยกลางคนถามกับ คายะ ที่พึ่งจะกลับมาถึง

ค่ะ แล้วหนูอยากจะรบกวนอะไรพวกคุณหน่อยน่ะค่ะ

มีอะไรหรือเปล่า คายะ /ชายวัยกลายคนถาม คายะ กลับ

พอดี หนูอยากรบกวนว่า มีคนคนหนึ่งขอร้องให้ช่วยดูแลเด็กคนนี้น่ะค่ะ/

หลังจากนั้น คายะ ก็เรียกให้ไกโตะออกมาจากหลังประตู

เด็ด เด็กอะไรน่ารักจังเลย คายะจัง เด็กคนนี้มาจากไหนหรอจ๊ะ/หญิงวัยกลาง และ ชายวัยกลางคนได้เห็นไกโตะ ก็เอ็นดู

มาจากดาร์ดเน๊กดราก้อนเวิร์ด พอดีแม่ของเด็กคนนี้ขอร้องให้หนูดูแลเด็กคนนี้ให้น่ะค่ะ และแม่ของเด็กคนนี้ก็เสียไปตอนที่โดนพวกมอสเตอร์ทำร้ายจนเสียชีวิต ค่ะ /คายะตอบกลับไปแบบเศร้าๆ

งั้นหรอ คายะ/ชายวัยกลางคนถามกลับ คายะ

ค่ะ คุณคาโดระ/คายะ ตอบกลับไปแบบเศร้าอีกรอบ

แล้วเด็กคนนี้ชื่ออะไรหรอจ๊ะ คายะจัง/หญิงวัยกลางคนถาม คายะ

เด็กคนนี้ชื่อ ไกโตะ คุโรอุสุ ไกโตะ อายุ 8 ปี ค่ะ คุณคาโดระ คุณมาโกะ/คายะ บอกชื่อ ไกโตะ ให้ ชายหญิงวัยกลางคนได้รับรู้

นั่นทั้งคู่ก็เข้ามาก่อนสิจ๊ะ/หญิงวัยกลางคนผายมือเข้าไปข้างในบ้านแล้วบอกให้ คายะ กับ ไกโตะ เข้าไปข้างในบ้าน ของ หญิงวัยกลางคน และ ชายวัยกลางคน

ค่ะ/ครับ ไกโตะ กับ คายะ ก็ตอบหญิงวัยกลางคนกลับแล้วก็เดินเข้าไปในบ้าน

ไกโตะ ยินดีต้อนรับสู้บ้านของพวกเรานะจ๊ะ/ชายวัยกลางคนได้บอกกับไกโตะ ว่า ยินดีต้อนรับ และ ไกโตะ ก็ยิ้มให้กับ ชายวัยกลางคน

ขอบคุณนะครับ/ไกโตะ ได้ขอบคุณและก็ส่งยิ้มให้กับชายวัยกลางคน

จริงสิ คายะจัง ให้ ไกโตะจัง ไปนอนกับเธอนะจ๊ะ เพราะว่าห้องไม่พอ ได้ไหนจ๊ะ/หญิงวัยกลางคนก็หันไปพูดกับคายะ

ได้ค่ะ ไกโตะ นอนกับพี่นะ/หลังจากที่ คายะ ตอบหญิงวัยกลางคนแล้วเธอก็หันไปถาม ไกโตะ

ครับ พี่คายะ/ไกโตะ ตอบมาตรงๆ

แล้วเวลาก็ผ่านไป เรื่อยๆหลังจากวันที่ที่แม่ของไกโตะ เสียชีวิตไป ไกโตะ ก็ได้มาอยู่กับ คายะ และก็คนที่ดูแล คายะ ไกโตะ ก็ ติด ซายะ เอามากๆ เพราะว่า แม่ของเขา ฝาก ไกโตะ ให้ คายะ ดูแล และ ไกโตะ ก็ไม่มีใครอีกแล้วนอกจาก คายะ เพียงคนเดียวที่เขาอยู่ด้วยแล้วอุ่นใจ แล้วตอนนี้ ไกโตะ คิดกับคายะ นอกจากความเป็นพี่แล้ว ยังคิดเป็นอย่างอื่นอีก (เดี๋ยวก็จะรู้แล้วนะ อดทนอีกนิดเดียว)

จนผ่านมา 4 ปี

จากเด็กหญิงวัย 10 ปี

ก็เปลี่ยนเป็น เด็กสาววัย 14 ปี

ที่ฝีมือไม่น้อยลงเลย มีแต่มากขึ้นเรื่อยๆ

แล้วเด็กน้อยที่ แม่ของเขาฝากให้เด็กสาวดูแล

ก็กลายมาเป็น เด็กหนุ่มวัย 12 ปี

ที่เป็นนักผจญภัย เหมือนเด็กสาว ฝีมือก็เก่งมากๆ เหมือนเด็กสาวมาก เป็นนักผจญภัย ระยะประชิด ที่มีพลังในการโจมตีมากเลย สาย โซโล เหมือนเด็กสาว แต่ของเด็กสาว สามารถใช่พลังได้ทุกอย่างถึงจะเป็นสายโซโล แต่ก็ใช้พลังได้ทุกอย่าง(มันจะโครตเทพไปไหนเนี่ย)

จนมาถึงวันหนึ่ง

ที่เด็กสาว และ เด็กหนุ่มได้ไปทำเครสด้วยกัน และผ่านไป 2 ชั่วโมง เด็กสาว และ เด็กหนุ่มก็ทำเครสเสร็จ

พี่คายะ ครับ พรุ่งนี้พวกเราทำเครสไหมครับ/เด็กหนุ่มนาม คุโรอุสุ ไกโตะ ถามผู้เป็นพี่ของตนว่า พรุ่งนี้พวกเขาจะต้องไปทำเครสอีกไหม

พรุ่งนี้นั่นหรอ พรุ่งนี้ไม่มีเครสแล้วละ มีอะไรงั้นหรอ ไกโตะ/เด็กสาวนาม คิซารากิ คายะ ถามผู้เป็นน้องชายของตนว่า พรุ่งนี้ พวกเขาจะทำอะไร

คือ คือ คือว่า พี่คายะ พรุ่งนี้ พวกเราไปเที่ยวกันเถอะครับ/ไกโตะตอบ คายะ ด้วยน้ำเสียงที่ตะกุกตะกักแล้วหน้าแดงนิดหน่อย

มีอะไรหรือไง ไกโตะ ทำไมน้องชวนพี่ไปเที่ยวละ/คายะ ถามกลับ ไกโตะ ว่า พรุ่งนี้ น้องของตนจะพาตัวเองไปเที่ยวทำไม

ม ม ไม่มีอะไรหรอกครับ ผมแค่อยากไปเที่ยวกับพี่เองครับ/ไกโตะ ตอบ คายะไปแบบตะกุกตะกักแล้วหน้าแดงขึ้นเรื่อยๆ

พอผ่านมาวันรุ่งขึ้น

ณ อาณาจักรดันเจี้ยนเวิร์ด

ณ ใจกลางเมือง

พวก คายะ กับ ไกโตะ ก็มาถึงที่ ใจกลางเมืองของ อาณาจักรดันเจี้ยนเวิร์ด คายะ กับ ไกโตะ ก็เดินดู สินค้า มากมาย กัน ในระหว่างทาง ไกโตะ ก็หน้าแดงตลอดทาง คายะ ก็หันมาเห็น ไกโตะ หน้าแดงแล้วถาม ไกโตะ ไปว่า/ไกโตะ น้องเป็นอะไรหรอ เห็นน้องหน้าแดงตั้งแต่ที่ น้องออกมาจากบ้าน คุณคาโดระ คุณมาโกะ แล้ว น้องเป็นไข้หรอ/คายะ ถามไกโตะ ไป เพราะว่า ซายะ เป็นห่วยไกโตะ ในฐานะพี่แล้วละนะ

ผมไม่เป็นอะไรครับ นั่นพวกเราไปกันต่อเถอะครับ/ไกโตะ ตอบ คายะ ไปทั้งๆที่หน้าตัวเองยังแดงอยู่เพราะว่า ไม่อยากให้ซายะเป็นห่วยตัวเอง แต่ข้างใน ไกโตะ หน้าแดงเพราะว่า หัวใจเต้น เร็วๆ แรงๆมากๆเพราะว่า ไกโตะนั่น รัก คายะ เข้าแล้วตั่งแต่ที่อยู่ด้วยกันตั่งแต่ตอนที่มาอยู่ด้วยกันตอน 8 ปี คายะ เหมือนพี่แท้ๆของตัวเอง และก็เป็นคนที่ ไกโตะ รักมากๆ เลย ทั้งคู่ก็เดินไปเรื่อยๆจนถึงเย็น คายะ กับ ไกโตะ ก็เดินไปถึงทุ่งหญ้าที่สามารถมองดูดาวกัน 2 คนพี่น้องแต่ สำหรับ ไกโตะ แล้วนี่เป็นการมาเดชมากกว่ามาเที่ยวตามภาษาพี่น้อง

พอนั่งดูดาวกันได้สักพัก ไกโตะ ก็บอกกลับ คายะว่า

พี พี พี่คายะ ครับ/ไกโตะ พูดกับคายะด้วยเสียงตะกุกตะกักและสั่น

มีอะไรหรอ น้องพี่/คายะก็ตอบไกโตะไปแบบเฉยๆ

คือ คือ ว่า ผมมีอะไรจะบอก พี่คายะครับ/ไกโตะที่ตอนนี้เริ่มที่จะพูดไม่ออกว่าตัวเองชอบคายะอยู่

มีอะไรหรือไกโตะ เอาแต่บอกว่า คืออยู่ได้ บอกมาได้ซักทีสิ พี่รอฟังอยู่/คายะก็เริ่มรำคาญ ไกโตะ ที่เอาแต่พูดตะกุกตะกักว่า คืออยู่ได้

คือว่า พี่คายะ ผมรัก พี่มานานแล้วครับ ตั่งแต่เมื่อตอนที่แม่ของผมเสียชีวิตไปประมาณ 2 เดือน จากที่ผมคิดจากที่พี่เป็นพี่ที่ดูแลผมเป็นคนที่ผมรัก และไม่อยากให้ พี่คายะ หายไปไหน เหมือนแม่ของผมน่ะครับ พี่คายะ เป็นคนใจดี ค่อยเป็นห่วยผม และก็เป็นคนที่กล้าหาญมากๆเลย ผมน่ะ รักพี่ซายะมากๆเลยนะครับ พี่ครับ คบกับผมเถอะครับ

/ไกโตะ บอกรัก คายะ ด้วยเสียงที่เบา เพราะนิสัยที่ไม่กล้าบอกอะไรๆให้คนอื่นๆรู้น่ะนะ+หน้าแดงมากๆ

พี่รู้แล้วละ ไกโตะ พี่รู้มาตลอดว่า น้องน่ะ รักพี่มานานแล้ว/คายะยิ้มให้กลับไกโตะ แต่ไกโตะ ทำหน้าตกใจ+หน้าแดงมากๆ

แล้วตกลง พี่คายะ คบกับผมไหมครับ/ไกโตะหน้าแดงมากๆแล้วถามคายะว่าจะคบกับตัวเองไหม

อือ.....พี่จะคบกับน้องเพราะพี่เองก็รักน้องเหมือนกันนะ/คายะยิ้มให้กับไกโตะ ส่วนไกโตะ ก็ดีใจ+หน้าแดงมากที่ คายะ บอกคบกับตัวเอง ว่าคายะ ก็รัก ไกโตะ เหมือนกัน

ครับพี่คายะ

และทั้งคู่ก็ประกบริมฝีปากเข้าด้วยกัน(จูบนั้นแหละ)อย่างเร่าร้อนและก็ทำกันพักใหญ่

พอๆๆ ที่เหลือก็คิดเอาเองละกัน

 

ตอนนี้ Kob จะไปเกิดใหม่แล้ว เพราะว่า ฟิน กับ นิยาย เรื่องนี้

จบแบบงงๆๆๆมากครับผม จาก Kob คนเดิม เพิ่มเติมคือ คิดถึงเพื่อนๆน้ะ............................................................(คิดถึงเพื่อนทั้งปีงั้น)

และก็จะมีตอน ต่อไปอีกเรื่อยๆเลยนะค่ะ

ถ้าใครอยากอ่านต่อก็ ติดตามอ่านกันนะค่ะ แต่ว่า จะลงช้าหน่อย เพราะว่าเราไม่ว่าง และ เรื่องนี้ แต่งจบแน่ๆค่ะ ไม่ต้องห่วย(แต่งดองไว้หมดแล้ว) ไปละค่ะ

บายยยยยยยยยยยยยยยยยยย


นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

loading
กำลังโหลด...

อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

loading
กำลังโหลด...

คำนิยม Top

ยังไม่มีคำนิยมของเรื่องนี้

คำนิยมล่าสุด

ยังไม่มีคำนิยมของเรื่องนี้

ความคิดเห็น