เล่ห์รักคนใจร้าย

เขาคือคนใจร้าย ที่เธอพยายามลืมว่าเคยรัก

เนื้อหาในนิยายล้วนเกิดจากจินตนาการ ไม่ได้มีเจตนาอ้างอิงถึงใครหรือสิ่งใด ขอทำความเข้าใจ ณ ที่นี้ด้วยนะคะ

ติดตามอัพเดตนิยาย หรือพูดคุยกับไรท์ ได้ที่ FB: ไรท์เกว

“ทำแบบนี้กับไหมทำไมคะพี่มินทร์” หญิงสาวตัวเปลือยเปล่านั่งสะอึกสะอื้นตาแดงก่ำกอดผ้านวมสีขาวอยู่บนเตียงกว้าง มองดูคนรักผ่านม่านน้ำตา เมื่อจู่ๆ เขาก็สารภาพกับเธอว่าทำดีด้วยก็เพราะอยากได้แค่ตัวของเธอเท่านั้น และตอนนี้เขาก็ได้มันไปแล้วโดยที่เธอเต็มใจไม่มีขัดขืน หลังจากนั้นเขาก็ไม่คิดจะหันมาใยดีกับเธออีกเลย

แววตาอ่อนโยนอบอุ่นเปลี่ยนแปลงไปในไม่กี่วินาที หลังจากที่เขาได้ทุกสิ่งทุกอย่างที่ต้องการ สายตาของเขาเย็นชาประดุจน้ำแข็งเยือกเย็น ทำเอาคนที่มองจ้องไปในแววตานั้นรับรู้ได้ถึงความเลือดเย็น 

“เฮ้อ” เป็นอีกครั้งที่เรื่องในอดีตทำให้พราวไหมนั่งมองท้องฟ้ายามค่ำคืนในบ้านหลังเล็กแล้วถอนหายใจคนเดียวให้กับความไม่ฉลาดของตัวเอง ที่ไม่เคยคิดเอะใจเลยว่า ประธานบริหารสูงสุดของโรงแรมหรือจะมาสนใจจริงจังอะไรกับเด็กฝึกงานอย่างเธอ

แม้เรื่องราวมันจะผ่านมาร่วมสองปีกว่าแล้ว แต่เธอก็ไม่สามารถลืมความเจ็บปวดเหล่านั้นได้เลย 

ความเจ็บปวดจากการที่ถูกหลอกให้เสียทั้งตัวเสียทั้งใจ

เป็นความขมขื่นที่เธอไม่เคยได้พานพบมาก่อน มันเจ็บลึกฝังลงอยู่ในอกยากจะถอน

ก่อนจากกันเขาเอ่ยขอโทษกับเธอครั้งแล้วครั้งเล่า แต่ความรู้สึกที่เสียไปให้เขาขอโทษเธอเป็นล้านครั้งมันก็รวบรวมความรู้สึกนั้นกลับมาไม่ได้อยู่ดี

ดั่งคำที่ใครหลายคนเคยว่าไว้ แก้วที่มันแตกจะเอามาประกอบใหม่ยังไงมันก็ไม่เหมือนเดิม แอบน้อยใจในโชคชะตาของชีวิตที่ได้พบพานกับความทุกข์ใจไม่มีเว้นว่าง ไม่รู้เหมือนกันว่าเธอไปทำเวรทำกรรมอะไรไว้...