ตอนที่ 10 : ตอนที่ 9 ตัวตนที่เป็นอันตราย
ฮิบิกิ : นักฟิสิส์อัจฉริยะ คิริว เซ็นโตะ ในระหว่างที่กำลังออกจัดการนอยท์อยู่นั้นก็ได้พบศัตรูใหม่ปรากฎตัวออกมาขัดขว้างแต่ถึงยังงั้นด้วยความสามารถเก่งกาจและ
เซ็นโตะ : เดียวก่อนสิฮิบิกิ...รอบนี้ยังมาแย่งพูดอีกงั้นหรอ
คานาเดะ : เเต่หญิงสาวคนนั้นได้หายไปพร้อมกับการปรากฎตัวของคาซานาริ ซึบาสะ ทีเหมือนกำลังเครียดเเค้นคาเมนไรเดอร์บิลด์ด้วยเช่นกัน
เซ็นโตะ : เดียวก่อนสิคานาเดะ!?
บันโจ : เหตุการณ์ในตอนที่ 9 จะเป็นไงไปดูกัน
เซ็นโตะ : นี้ฉันไม่มีบทอีกแล้ว.....ฉันคือตัวเอกน่า!!!
-------------------------------------------
" นี้เธอ...เอาจริงงั้นหรอ "
" หุบปาก....เตรียมรับมือ!! " ซึบาสะได้วิ่งพุ้งเข้าหาบิลด์ด้วยความเร็วจนมองแทบไม่ทันก่อนจะสบัดดาบเสยฟันกลางลำตัวตัดถึงหัวเเต่บิลด์ได้ใช่มือซ้ายทีเป็นไดมอนท์ป้องกันเอาไว้ได้ก่อนขณะทีเขาได้มองไปข้างในตาของเธอที่ดูเศร้าและเหมือนแบบรับอะไรเอาไว้เพียงลำพัง
" ดวงตาแบบนั้น....กำลังร้องไห้อยู่งั้นเหรอ "
" หุบปากซะ!!! "
ทั้งสองได้แยกออกจากกันเเต่ซึบาสะที่เข้าไปซ้ำต่อทันทีพร้อมเปลี่ยนเป็นดาบสองมือฟันคลื่นสายฟ้าโจมตีใส่บิลด์ทันที
แต่บิลด์ได้ยกกำปั้นมือขวาขึ้นมาป้องกันเอาไว้จนเปิดช่องโหว่ให้ซึบาสะเข้ามาจากด้านข้างใช่ดาบของเธอทีข้อเท้าฟันเข้าทีหน้าเเต่บิลด์ได้หลบออกมาได้ทัน
[ RABBIT! GATLING! ]
" บิลด์อัพ "
บิลด์ได้หยิบฮอว์คแกทลิ้งกับดริลครัชเชอร์ขึ้นมาเเล้วเข้าประชิดกับซึบาสะทันทีเเต่ก็เเเพ้ความพริ้วไหวของซึบาสะทำให้ไม่สามารถโจมตีได้ก่อนจะถูกโจมตีด้วยคลื่นสายฟ้าเข้าทีด้านข้างจนกระเด็นไปกับพื้นก่อนจะถูกล้อมอีกครั้งพร้อมซึบาสะได้เอาดาบมาชี้หน้า
" ยอมแพ้สะ....แกคือภัยคุกคามของเมืองโทโตะแห่งนี้ "
" ไม่รู้จักจำเลยนะ....ไม่ว่าเธอจะมากี่ครั้งก็เหมือนเดิมนั้นแหละ " บิลด์ได้ใช่ฮอว์คแกทลิ้งยิงทีพื้นก่อนจะกราดยิงรอบๆตัวจนเกิดฝุ่นละอองจำนวนมากบังตาทุกคนที่อยู่ตรงนั้น
" ม่านควันงั้นหรอ "
[ TAKA! GATLING! ]
[ TENKUU NO ABARENBOU! HAWKGATLING! YEAHHH! ]
บิลด์ได้สยายปีกออกเเล้วบินพุ้งขึ้นไปบนฟ้าอย่างแนบเนียนก่อนทีซึบาสะจะใช่คาตานะของเธอตัดม่านควันจนหายไปก่อนจะมองเห็นบิลด์ทีบินอยู่บนท้องฟ้าไกลเกินว่าเธอจะตามไปได้
" ชิ.....หนีไปแล้วงั้นหรอ " ซึบาสะได้คืนร่างกลับก่อนจะต่อยเข้าเสาไฟข้างเพื่อเป็นเป็นการระบายอารมณ์
ทางด้านเซ็นโตะที่พึ่งหลบหนีจากการจับกุมของซึบาสะได้สำเร็จก็ได้มานั่งหมดแรงอยู่ที่ดาดฟ้าของตึกแห่งนึ่ง
" เห้อ....เลวร้ายสุดๆทำไมต้องมาเจออะไรแบบนี้แต่เช้าเนี่ย " เซ็นโตะได้บ่นออกมาพร้อมกับมองดูทีนาฬิกาข้อมือกลายเป็นว่าเขาไปทำงานสายเเล้วจึงเร่งรีบลุกไปประตูดาดฟ้าทันที " สะ...สายแล้วนิน่า!! "
ณ ศูนย์บัญชาการหน่วยที่ 2
เก็นจูโร่ได้มองดูภาพการต่อสู้ของบิลด์ตลอดทีผ่านมาพร้อมสีหน้าที่ดูเคร่งเครียด
" อ่าวๆ...อย่าทำหน้าเป็นตาลุงไปมากกว่านี้เลยน่า " เรียวโกะได้เดินมาพร้อมแก้วกาแฟในมือทั้งสองข้างก่อนจะยื่นให้อันนึ่ง
" ก็นะ....ไม่รู้จะหาวิธียังไงเข้าจับกุมมาสไรเดอร์เลย " เก็นจูโร่ได้รับมาพร้อมจิบกาแฟดื่ม " แถมพวกเราเองก็ไม่มีเวลาแล้วด้วย "
" ก็ช่วยไม่ได้นิน่า....ความสามารถของเขานั้นหลากหลายมากแบบนี้ก็คงจะลำบากไม่น้อยเลย "
" มาสไรเดอร์....นายเป็นใครกันแน่ " ซึบาสะที่ยืนกอดอกมองภาพบิลด์บนมอนิเตอร์พร้อมกับขบฟันด้วยความโกรธแค้นโดยที่คานาเดะนั้นได้ยืนมองดูอยู่ก่อนจะเดินเข้าไปหาและดึงมือซึบาสะออกมาจากห้องบัญชาการ
" ซึบาสะพอสักที่เถอะ......นี่มันไม่ใช่ตัวเธอเลยนะปล่อยตัวไปตามความเคียดแค้นแบบนี้นะ "
" อย่ามาพูดบ้าๆน่ะ.....มันเป็นเพราะเจ้านั้นทำให้คานาเดะไม่สามารถร้องเพลงได้อีกแล้วแบบนี้นะ..... " ซึบาสะที่ได้คร้ำครวญออกมาก่อนที่คานาเดะที่พอเห็นสภาพของ
" ขอร้องละ....ช่วยกลับมาเป็นซึบาสะคนเดิมที่เถอะ "
" ซึบาสะคนนั้นได้หายไปแล้วละ " ซึบาสะได้ตอบออกมาพร้อมแววตาที่ทำให้คานาเดะที่เห็นถึงกับตกใจก่อนที่ซึบาสะจะเดินออกไปทิ้งให้คานาเดะยืนมองไล่หลังอยู่คนเดียว
ณ ร้านNascita
ฮิบิกิหลังจากเรียนเสร็จก็เดินทางมาที่นี้ทันทีก่อนจะพบมิโซระที่นั่งอยู่ที่เคาน์เตอร์
" ยินดีต้อนรับจ้า ฮิบิกิ "
" สวัสดีค่ะคุณมิโซระ.....ว่าแต่มาสเตอร์ไปทำงานพาร์ทไทม์หรอค่ะ "
" ใช่แล้วละ.....แปลกดีมั้ยละทั้งๆทีตัวเองมีร้านกาแฟอยู่นี้แล้วแท้ๆ "
" เอิ่ม...แต่ว่าฝีมือการชงกาแฟของมาสเตอร์มันก็เลวร้ายสุดเลยนะค่ะ "
" จะว่าไปมันก็จริง...เอานั่งก่อนสิเดียวไปเอาน้ำมาให้นะ "
" ค่ะ " ฮิบิกิได้เดินไปนั่งทีเก้าอี้ตรงหน้าเคาน์เตอร์พอดีกับเซ็นโตะที่พึ่งกลับมาพอดี
" กลับมาแล้ว "
" ยินดีต้อนรับ " มิโซระได้ตะโกนออกมาพร้อมเอาน้ำเสิร์ฟให้กับฮิบิกิ
" เห้อ เหนื่อยชะมัดเลย "
" คุณเซ็นโตะดูเพลียๆจัง "
" ก็เมื่อเช้านี้นะ....ระหว่างทางได้เจอกับนอยท์เลยเข้าไปจัดการแถมโดนเด็กผู้หญิงสวมเกราะสีเงินเข้ามาทำร้าย...มินำซ้ำยังถูกคาซานาริ ซึบาสะอีกเป็นวันที่เลวร้ายที่สุด " เซ็นโตะได้เอาหน้าฟุบลงทีโต๊ะพร้อมบ่นออกมาเป็นชุด
" เอ้ะ คุณซึบาสะน่ะหรอค่ะ "
" สงสัยยัยนั้น...คงจะเเค้นบิลด์น่าดูเลยนะเนี่ย.....แต่เล่นมาทำลายคนที่ไม่รู้เรื่องแบบนี้มันก็โหดร้ายไปน่า "
ระหว่างที่เซ็นโตะกำลังระบายอยู่นั้นซาวะได้เปิดประตูเข้ามาในร้านพอดิบพอดี
" อ่าว...อยู่กันครบเลยนิน่า....ไม่นิคุณคานาเดะไม่อยู่ด้วยแต่ก็ช่างเถอะฉันมีข่าวดีมาบอกละ "
" ข่าวอะไรหรอ? " มิโซระได้ถามออกไปก่อนที่ซาวะจะหยิบสมุดโน้ตออกมา
" ฉันเจอคนที่รู้เรื่องอดีตของเซ็นโตะคุงแล้วละ "
" จริงหรอ!! " เซ็นโตะที่ได้ยินเข้าหูจึงฟื้นคืนชีพเเล้ววิ่งไปเขย่าตัวซาวะอย่างแรง
ไม่กี่ชั่วโมงต่อมาบนสะพานสกายว็อกซ์ทั้งสองได้มายืนรอคนที่อ้างว่ารู้จักกับเซ็นโตะ
" ว่าเเต่รู้ได้ไงว่าเข้ารู้จักผมนะ? "
" ก็ฉันเอารูปเธอไปเดินตามหาเอายังไงล่ะ " ซาวะได้ส่งรูปในมือถทอให้ดูก่อนทีเซ็นโตะจะหยิบมาดู
" อื้อหือ....เอาสะนึกว่าเป็นหมาหลงทางเลย "
" ระหว่างเดินถามก็ได้ไปเจอสมาชิกวงดนตรีของเธอผ่านทางเจ้าของอาพาร์ทเม็นนะ "
" วงดนตรี? ผมเนี่ยนะ? นึกไม่ถึงเลยแหะ "
" ใช่แล้วดูเหมือนว่าเธอจะอาศัยอยู่กับรุ่นน้องทีชื่อว่า คิชิดะ ทัตสึยะล่ะ "
" อ่า...ลูกพี่!!! "
จู่ได้มีเสียงคนๆนึ่งได้ตะโกนคำว่าลูกพี่ออกมาทำให้ทั้งสองคนหันไปหาต้นเสียงพบชายหนุ่มทรงผมหยิกทั้งหัวสวมแว่นฟันออกเยินๆสวมเสื้อกล้ามสีดำเเละกางเกงคล้ายคนงานก่อสร้างได้รีบวิ่งเข้ามา
" ลูกพี่ๆๆๆ "
พอชายคนนั้นได้วิ่งมาถึงเเต่ก็ถูกเซ็นโตะจับทุมลงกับพื้นต่อหน้าทุกคนที่อยู่แถวนั้นจนชายคนนั้นอึ่งนิ่งเงียบไปทันที
.jpg)
ไม่กี่นาทีต่อมาทัตสึยะได้กำลังนำทั้งสองไปยังทีพักของเขาพร้อมเล่าเรื่องเกี่ยวกับตัวเซ็นโตะพร้อมบอกชื่อจริงๆออกไป
" ซาโต้ ทาโร่หรอ? "
" ใช่แล้วละครับ...นั้นละชื่อจริงๆของรุ่นพี่ละ " เซ็นโตะที่พอได้ยินชื่อก็ถึงกับเกือบเป็นลมแต่ซาวะได้ยันร่างให้ยืนอยู่ได้แล้วเดินตามต่อไป
" แล้วชื่อ...คิริว เซ็นโตะนี้ไม่ใช่ชื่อจริงหรอกหรอ? " ซาวะได้หันไปถามเกี่ยวกับชื่อของเซ็นโตะกับเจ้าตัว
" พอดีว่ามาสเตอร์เขาเป็นคนตั้งให้นะ....ตอนที่เข้ามาเจอตัวไม่มีอะไรทีระบุตัวตนได้เลยนะสิ เเต่ว่าซาโต้ทาโร่เนี่ย...ไม่เห็นคุ้นหูเลยสักนิด "
" เอ้? จำไม่ได้เลยสินะครับ "
ไม่นานทั้งสามก็ได้มาถึงที่พักของทัตสึยะเป็นที่เรียบร้อยเป็นบ้านเช่า2ชั้นที่สภาพดูเก่าจนไม่นาจะมีคนอยู่ได้
" นี้ๆ ไงรุ่นพี่ห้องเช่าที่เราพักอยู่ด้วยกันนะ " ทัตสึยะได้ชี้ก่อนจะวิ่งเข้าไปเเต่เซ็นโตะที่พอเห็นสภาพบ้านก็เชื่อสายตาตัวเองว่าตัวเองจะอาศัยอยู่ที่นี้ได้
" โอ้ว...โห้ว...อย่างโทรม ไม่จริงน่า "
พวกเขาได้เดินไปชั้น2เเล้วเดินไปจนสุดห้องก่อนที่ทัตสึยะจะเปิดประตูให้ทั้งสองเข้าไป
" เชิญเลยครับ "
เซ็นโตะที่ก้าวเข้าไปก้าวเเรกพบกลิ่นขยะจำนวนมากที่ถูกมักมงและเกลื่อนไปด้วยพวกถ้วยบะหมี่กึ่งสำเร็จรูปและเสื้อผ้าที่ห้อยเเขวนไปทั่วห้อง
" อื้อหือ...กลิ่น "
" รุ่นพี่พอนึกอะไรออกบางมั้ยครับ "
" ไม่...ไม่เลยสักนิด จะนึกออกรึไม่ฉันก็ไม่อยู่ที่นี้หรอก ฉันรักความสะอาดนะ "
ซาวะที่ทนความสกปรกไม่ไว้จึงรีบวิ่งไปเปิดหน้าต่างทั้งหมดเพื่อระบายกลิ่นภายในห้องให้ออกไป
" เอ้? "
" ต้องมีอะไรเข้าใจผิดแน่ๆ " เซ็นโตะที่มองไปทั่วห้องก่อนจะมองเห็นรูปที่ติดอยู่บนผนังที่เต็มไปด้วยเขาที่สวมชุดสีเเดงและกำลังถือกีตาร์ทรงผมฟู
เซ็นโตะที่มองรูปโดยที่สายตาไม่เชื่อจนจินตนาการไปใกล้ก่อนจะเอามือตบหน้าเพื่อเรียกสติกลับมา
" อ่า!! ทำวงดนตรีจริงๆด้วยละ "
" ชื่อวงสึนางิครับ "
เซ็นโตะที่ตอนนี้ยังรับไม่ได้จึงเดินไปนั่งที่ขอบหน้าต่างเงียบๆเเล้วถอนหายใจเป็นชุดใหญ่
" ดูท่าจะไม่ผิดน่ะ...หน้าตาเดียวกันเป้ะเลย "
" รุ่นพี่เคยพูดบ่อยๆว่าท่าวงเราขายได้จะแต่งงานกับนักข่าว กินข้าวหน้าเนื้อใส่ไข่100ชามและซื้อตึกพันหลังเลย "
" โอ้ย....จะบ้าตาย " เซ็นโตะได้ยินจากปากทัตสึยะก็จิตตกกว่าเดิม
" นี้ว่าแต่ซาโต้ ทาโร่หายไปตั้งแต่วันไนหรอ? "
" อ่อ...รู้สึกว่าจะเป็นวันที่13กันยาละมั้งครับ "
" วันนั้นเป็นวันที่มาสเตอร์ช่วยผมเอาไว้นิน่า " เซ็นโตะพอได้ยินวันที่ซาโต้ ทาโร่หายไปก็เป็นวันเดียวกันกับที่เซ็นโตะโดนช่วยเอาไว้
ทั้งสามได้เดินทางไปยังซอกตึกที่เซ็นโตะได้พบเจอกับมาสเตอร์เป็นครั้งแรก
" ที่นี้สินะ แล้วเธอล้มท่าไหนงั้นหรอ?"
" ครับ เอิ่มก็ท่าปกตินะครับ "
" งั้นลองนั่งสิลองดู " ซาวะที่ดันให้เซ็นโตะลองนั่งลงเเต่เขาที่ยังคงงงอยู่ "เอาน่านั่งลง "
เซ็นโตะจำยอมนั่งลงกับพื้นก่อนที่ซาวะจะมองภาพรวมแล้ววิ่งไปหาทัตสึยะที่มองดูรอบๆ
" นะ..นี้ๆๆๆ พอจะรู้จักที่นี้มั้ย "
" ไม่เลยนะครับ พึ่งเคยมาที่นี้เป็นครั้งแรกเลย "
" แล้ววันที่13กันยายน ซาโต้ ทาโร่ทำอะไรอยู่งั้นหรอ? " ซาวะที่ได้ยินแบบนั้นก็ถึงกับคอตกแล้วถอนหายใจยาวออกมาก่อนจะนึกอะไรออก
" อะ...เอิ่มเห็นว่าไปรับจ็อบทดสอบ...ยาตัวใหม่นะนะครับ...หลังจากนั้นก็ไม่เจอกันอีกเลยครับ "
" ยาตัวใหม่งั้นหรอ.....ช่วยเล่าละเอียดให้ฟังมากกว่านี้ได้รึเปล่า " เซ็นโตะได้รีบลุกไปหาเท็ตสึยะเพื่อให้เล่ารายละเอียดให้ฟังมากกว่านี้แต่ก่อนที่จะได้เล่าก็ได้มีเสียงระเบิดดังมากจากใกล้ที่พวกเขาอยู่จึงรีบวิ่งไปก็พบกับการ์เดี้ยนของเฟาส์ได้กำลังทำร้ายคนงาน
" การ์เดี้ยนของเฟาส์งั้นหรอ " เซ็นโตะได้หยิบบิลด์ไดรฟเวอร์ขึ้นมาแต่ก็ถูกทัตสึยะที่วิ่งตามมาทีหลังชนจนล้มลงไปนอนกับพื้น " โอ้ยๆๆ ทำบ้าอะไรของนายเนี่ย!! "
" ขอโทษคราบ ก็ลูกพี่จู่ๆก็หยุดนิน่า "
" รีบหลบเร็วเข้า...การ์เดี้ยนของรัฐบาล " ซาวะได้วิ่งตามหลังมาก่อนเห็นการ์เดี้ยนของรัฐบาลได้วิ่งกรูเข้ามาจากอีกฝั่งซาวะจึงรีบดึงเซ็นโตะให้ลุกขึ้น
เซ็นโตะได้เงยหน้ามองก็พบเห็นการ์เดี้ยนก็รีบวิ่งมาหลบข้างพุ้มไม้พร้อมดึงทัตสึยะมาซ่อนด้วยการ์เดี้ยนของรัฐบาลได้จัดการกับการ์เดี้ยนของเฟาส์อย่างง่ายดายก่อนที่เหล่าคนงานได้วิ่งเข้ามาขอบคุณ
" ต้องขอบคุณที่มาช่วยพวกเรานะครับ "
" เอาล่ะ....มาเริ่มเกมของเรากันดีกว่า " เสียงๆนึ่งที่ยื่นอยู่บนหลังคาได้ดีดนิ้วก่อนที่การ์เดี้ยนได้เข้าทำลายคนงานทันที
" การ์เดี้ยนของรัฐบาลเป็นอะไรไปละ? "
เซ็นโตะที่ทนดูไม่ได้จึงลุกออกจากที่ซ่อนเเล้วเอาบิลด์ไดรฟเวอร์มาสวม
[ TAKA! GATLING! ]
[ BEST MATCH! ]
[ ARE YOU READY? ]
" แปลงร่าง! "
[ TENKUU NO ABARENBOU! HAWKGATLING! YEAHHH! ]
ทัตสึยะได้ตกใจที่เห็นเซ็นโตะแปลงร่างเป็นบิลด์ก่อนจะวิ่งออกไปจัดการกับการ์เดี้ยน
" เอ้ะ!! ลูกพี่เป็นมาสไรเดอร์หรอ? "
" หลบไปสิ! " ซาวะได้ดันทัตสึยะจนล้มลงไปกองกับพื้นขณะทีเธอได้หยิบกล้องขึ้นมาถ่ายรูปของบิลด์เพื่อเอาไปทำสกู๊ป
บิลด์ได้เอาฮอว์คแกทลิ้งในมือยิงจัดการการ์เดี้ยนจนระเบิดหายไป
" ตอนนี้รีบหนีไปเร็วเข้า " บิลด์ได้วิ่งเข้าไปหาเเต่คนงานทีเห็นบิลด์ก็ต่างรีบวิ่งหนีไปทันที
" ฮีโร่แห่งควายุติธรรมออกโรงแล้วงั้นหรอ "
เสียงนึ่งได้พูดขึ้นมาก่อนที่บิลด์จะหันไปมองพบชายสวมชุดสีเเดงหลายคอบบร้าที่อกยืนมองเขาอยู่ซึ่งบิลด์ได้จำเลื่อนลางได้เล็กน้อยแต่ไม่ผิดเเน่กับคนที่เจอตอนที่อยู่ในโกดัง
" คอบบร้า "
" น่าเสียดาย....ที่ถูกคือบลัดสตาร์คต่างหากล่ะ "
" บลัคสตาร์ค? " บิลด์ได้นึกย้อนไปถึงข้อความที่ส่งมาให้ฮิบิกิกับคนที่เเจกสัญญาณพบแสมชให้คือคนเดียวกัน " แกคือคนที่ทำให้นาเบะชิม่าเป็นแสมช "
" รอบนี้ถูกต้องแล้ว.....มอบรางวัลให้ด้วยการเล่นกับแกสักหน่อยละกัน " บลัดสตาร์คได้หยิบอาวุธคล้ายๆปืนไรเฟิลออกมาแล้วยิงใส่บิลด์ทันที
บิลด์ที่หลบกระสุนได้ก่อนจะสยายปีกบินพุ้งขึ้นไปบนฟ้าเเล้วกระหน้ำยิงใส่บลัดสตาร์คทันทีเนื่องจากวิสัยทัศน์ของบิลด์ได้เปรียบกว่าจึงทำให้บลัดสตาร์คตกลงมาจากหลังคามาอยู่บนพื้น
[ RABBIT! TANK! ]
" บิลด์อัพ "
[ HAGANE NO MOONSAULT! RABBIT! TANK! YEAHHH! ]
บิลด์ได้เปลี่ยนเป็นร่างฟอร์มแรบบิทแทงค์พร้อมเรียกดริลครัชเชอร์ออกมาวิ่งพุ้งข้าต่อสู้กับสตาร์คต่อทันทีแต่บิลด์ที่เหมือนดูจะได้เปลี่ยนกว่าซัดร่างบลัดสตาร์คกลิ้งไปกับพื้นก่อนจะลุกย่อเข่านั่งพร้อมกับบิลด์ได้วิ่งเข้ามาจะโจมตีซ้ำแต่บลัดสตาร์คได้เอาไรเฟิลขึ้นมาปัดดริลครัชเชอร์ออกแล้วเตะเขาที่ท้องจนบิลด์กระเด็นลงไปนอน
" อ้ากกก....หน่อยถ้างั้นละก็ " บิลด์ได้ลุกขึ้นก่อนจะโยนอาวุธในมือพร้อมหมุนคันโยกไปมาแล้วย่อตัวลงก่อนจะกระทืบเท้าลงพื้นเกิดเป็นหลุมพร้อมร่างบิลด์หายไปปรากฎสูตรแกนแนวดิ้งขึ้นพร้อมบิลด์พุ้งขึ้นมาจากพื้นไรเดอร์คิกใส่
[ READY GO! ]
[ VORTEX FINISH! ]
บลัดสตาร์คได้ใช่มือเพียงข้างเดียวหยุดการโจมตีของบิลด์เอาไว้อย่างง่ายดายทำให้ซาวะและทัตสึยะที่เห็นก็อึ่งไปกันตามๆ
" บ้าน่า "
" เป็นลูกถีบที่ดีใช่ได้นิ " บลัดสตาร์คได้เวียงร่างบิลด์กระเด็นไปกระแทกกับเสาเหล็กจนลงไปนอนกับพื้น " ฮาซาร์ดเลเวลน่าจะประมาณ3.2ละมั้งน่าจะยังสามารถพัฒนาขึ้นได้อีก งั้นบายละ "เขาที่ยื่นบ่นพึมพำพักนึ่งก่อนจะเดินจากไปโดยไม่จัดการบิลด์ก่อนที่ซาวะจะรีบเข้ามาหา
" เซ็นโตะคุง...ไม่เป็นไรใช่มั้ย? "
" อ่า...แต่ว่าเจ้านั้นมันอะไรกัน "
ไม่กี่ชั่วโมงต่อมาที่ร้านNacsita
" เอาล่ะค่อยทำแบบนี้น่า "
" แบบนี้หรอค่ะ "
มิโซระที่กำลังสอนฮิบิกิให้ลองชงกาแฟถ้วยเล็กๆดูระหว่างนั้นบันโจได้ออกมาจากห้องใต้ดินด้วยสีหน้าที่ดูโมโหอย่างมาก
" เจ้าบ้านั้นยังไม่กลับมาอีกหรอเนี่ย!! " บันโจได้ทุบลงที่โต๊ะอย่างดังจนทั้งสองที่กำลังมีสมาธิก็ตกใจจนมิโซระได้หันไปมองด้วยสีหน้าที่ไม่พอใจ
" หงุดหงิดอะไรของนายเนี่ย......อย่ามาพังข้าวของสิ " มิโซระได้หันมาตำหนิก่อนที่บันโจเดินมานั่งทีเก้าอี้
" เจ้าบ้าเซ็นโตะ...มัวแต่คิดถึงเรื่องของตัวเอง....ทั้งที่ฉันที่กำลังแย่นาเบิชิม่าก็เป็นพยานให้ไม่ได้ "
" น่าๆ....คุณบันโจก็ใจเย็นๆก่อนนะค่ะ " ฮิบิกิได้เดินมาพร้อมเสิรืฟกาแฟฝีมือของเธอให้กับบันโจโดยที่เขาได้หยิบขึ้นมาจิบเล็กน้อย
" อื้อ...ก็ไม่เลวนิน่า " มิโซระที่ลองชิมฝีมือของฮิบิกิได้เอ่ยชมออกมา
" งั้นหรอค่ะ "
" อื้ม....ถือว่าผ่านเเต่ถ้าจะลองทำเมนูอื่นก็คงจะยากหน่อยก็ค่อยๆเป็นค่อยๆไปละกัน "
" เห้อ.....กลับมาแล้ว " เซ็นโตะได้เดินเข้ามาในร้านด้วยทีท่าทีเหนื่อยเเล้วลากสั่งขานมานั่งวพุบทีโต๊ะเตาน์เตอร์
" ยินดีต้อนรับค่ะ " ฮิบิกิได้หันไปทักแต่เซ็นโตะที่ล้าทั้งกายและใจจนไม่สนใจอะไรแล้ว
" กลับมาสักที.... " บันโจได้ลุกเดินเเตะไหล่เซ็นโตะให้ตื่น " นี้นายรู้วิธีที่ทำให้ฉันพ้นจากมลทินยัง "
" เงียบหน่อยเถอะ....ตอนนี้ในหัวฉันมีเเต่ซาโต้ ทาโร่เต็มไปหมดเลย " เซ็นโตะพูดด้วยน้ำเสียงเหนื่อยพร้อมหมอบลงไปอีกครั้ง
" ใครกันซาโต้ ทาโร่นะ "
" โอ้ววว.....นี้นะหรอปราสาทของลูกพี่นะ " เท็ตสึยะที่เข้าร้านมาก็ตะโกนโวกเวกไปมาจนบันโ๗รำคาญแล้วเดินไปหา
" หนวกหูน่า....แล้วเจ้าบ้านี้เป็นใครกันน่ะ "
" หา!!! คนที่ด่าคนอื่นบ้าตัวเองก็บ้าเหมือนกัน " เท็ตสึยะได้เดินดุ้มเข้าไปหาเเต่ก็ถูกบันโจเอาหัวกระเเทกใส่จนล้มลงไปนอนกับพื้น " โอ้ยๆ...เจ็บๆๆ "
" เป็นอะไรมั้ย "
" ซาโต้ ทาโร่ ซาโต้ ทาโร่ ซาโต้ ทาโร่ " เซ็นโตะที่อยู่ในสภาพมึนไปหมดเอาเเต่พูโขื่อซาโต้ ทาโร่ไปมาซ้ำอยู่อย่างนั้น
" จริงสิคุณมิโซระเห็นว่าสกัดบอทเทิลเสร็จเรียบร้อยแล้วใช่มั้ยค่ะ " ฮิบิกิที่นึกอะไรขึ้นได้ก็หันไปพูดกับมิโซระ
" อ่อ...ใช่แล้วละ "
" หื้ม!! บอทเทิล....บอทเทิลจ้าฉันมาแล้ว!! " เซ็นโตะที่จู่ๆก็ร่าเริงได้รีบเดินไปห้องใต้ดินทันที
" นี้เดียวสิ...ฉันยังออกไปไหนไม่ได้เลยน่า " บันโจทีตะโกนไล่หลังไปแต่ไม่มีทีท่าว่าเซ็นโตะจะสนใจแม้เเต่น้อย
" แน่จริงก็หันหน้ามาเส่!!! " เท็ตสึยะที่ยังไม่เข็ดก็ลุกขึ้นมาหาเรื่องบันโ๗อีกครั้งเเต่คราวนี้บันโ๗หันหน้าไปพร้อมสีหน้าที่กำลังโมโหเเต่พอเท็ตสึยะมองดีๆก็จำหน้าบันโจได้ " อ่า....นายคือฆาตกรที่แหกคุกออกมานี้น่า "
" แล้วจะทำไมไม่ทราบ " บันโจได้เดินไปโหม่งอีกรอบจนเท็ตสึยะล้มลงไปนอน " ฉันไม่ได้ฆ่าใครทั้งนั้น " บันโจได้เดินหยิบกาแฟกระป๋องขึ้นมาเปิดดื่ม
" เอ้? เดียวก่อนนะ หมายความว่าไง "
" ก็คุณบันโจเข้าถูกใส่ร้ายนะค่ะ " ฮิบิกิได้เดินไปหาก่อนจะดึงเท็ตสึยะให้ลุกขึ้นมาใหม่
" ใส่ร้ายหรอ? " เท็ตสึยะที่ได้ยินแบบนั้นก็ทำหน้าตกใจเหมือนจะรู้อะไรบางอย่าง " กะ...โกหกน่า....ถะ...ถ้านายไม่ได้ฆ่างั้นก็หมายความว่า "
" อะไรหรอ? "
" ผะ...ผมกลับก่อนละคราบ " เท็ตสึยะได้รีบวิ่งออกไปอย่างเร่งรีบ
" เฮ้!! อย่าไปบอกใครเรื่องฉันล่ะ " บันโจได้ตะโกนตามออกไป
ในเวลาเดียวกันเซ็นโตะที่กำลังนั่งหาเบสแมทซ์กับคอมมิคบอทเทิลอยู่ที่พื้น
" คอมมิคบอทเทิลงั้นหรอ....น่าจะเข้ากับโจรสลัดละมั้ง หรือจะเป็นเหยียว" เซ็นโตะที่กำลังทำท่าดีใจจนเลือกบอทเทิลไม่ถูกเเล้วกลิ้งไปมากับพื้น " อ่า!! อันไหนเนี่ย "
" เน่...นายเลิกทำแบบนั้นแล้วมาช่วยฉันได้แล้ว " บันโจที่ได้ยืนมองด้วยสีหน้าไม่พอใจ
" หนวกหูน่า " เซ็นโตะที่พอเห็นห้าบันโจก็กลับมานั่งเหมือนเดิม " ที่ทำอยู่เนี่ยก็เพื่อนายนะ "
" หา? หมายความว่าไงนะ? "
" คนที่ใช้ให้นาเบะชิม่าเล่นงานนายคือเฟาส์ใช่มั้ยละถ้าตามหาฐานเจ้าพวกนั้นแล้วเปิดโป่งเรื่องทั้งหมดก็สามารถพิสูจน์ความบริสุทธิ์นายได้ไงละ " เซ็นโตะพูดไปเเล้วหยิบเลือกบอทเทิลในระหว่างนั้นเองบันโจได้หยิบนินจาบอทเทิลเสียบเข้าไปจนเกิดปฏิกิริยาเบสแมทซ์
" เห้ย.....โกหกน่า "
" พอใจยัง....ทีนี้มาช่ว- " ไม่ทันบันโจพูดจบเซ็นโตะได้รีบลุกขึ้นไปทีกระดานใสทันที
" แบบนี้ต้องมีอาวุธสิ!! เอ้...ต้องเหมาะกับนินจาคอมมิคด้วย "
" เห้!! ไม่ตลกเลยนะ " บันโจได้เดินเข้าไปตวาดใส่แต่เซ็นโตะตอนนี้นั้นไม่สนใจรอบข้างใดๆทั้งนั้น
" นินจาคอมมิค...ก็ต้องเป็นดาบสิต้องมีไฟ ลม และควันด้วย "
บันโจที่ยอมแพ้จึงเดินนอนบนเตียงโดยทำอะไรไม่ได้
อีกด้านนึ่งเท็ตสึยะที่เดินอยู่เพียงคนเดียวใต้สะพานพร้อมพูดโทษตัวเองอยู่แบบนั้น
" เป็นเพราะเรา.....เป็นเพราะเราเเท้...ลูกพี่ถึงได้ "
ขณะที่เท็ตสึยะกำลังเดินอยู่จู่ๆสตาร์คได้พุ้งเข้ามาด้วยความเร็วจนมองแทบไม่ทันได้บีบคอเท็ตสึยะพร้อมยกร่างขึ้นจนเท้าลอยจากฟ้า
" ดูเหมือนว่า....จะถึงเวลาของเเกเเล้วละ "
เท็ตสึยะที่ดิ้นไปมาเพราะขาดหายใจจนตัวชาเเละสติเริ่มพลามั่วจนสลบไปและสตาร์คได้ปล่อยมือจนร่างไร้สติของเท็ตสึยะล้มลงนอนบนพื้น
" ชักหน้าสนุกสะแล้วสิ "
นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ
ขอถามนิดนึง ภาคXDที่เป็นตอนของฮิบิกิโลกคู่ขนานจะเอายังไงต่อจะเอามาโยงภาครีบูทหรือว่าแต่งเฉพาะภาคXDให้จบ (ถามเนื่องจากชอบคาเเรคเตอร์ของฮิบิกิอัลเตอร์มากๆ)
ไวแท้ เขียนเตรียมไว้หรอม??