Kamen rider W & To aru kagaku no Railgun

ตอนที่ 3 : ไล่ล่ามนุษย์ล่องหน part 2

ณ สวนเเห่งการศึกษาช่วงตกเย็น

 

เหล่านักเรียนมากมายที่เลิกจากการเรียนมาเดินเที่ยวช็อปปิ้งกันก่อนที่จะมีนักเรียนโทคิวะไดคนนึ่งที่พึ่งลำลากับเพื่อได้เดินเข้าไปในซอยนึ่งโดยที่เธอไม่รู้เลยว่ามีร่างนึ่งกำลังเเอบมองอยู่พร้อมในมือถือเครื่องช้อตไฟฟ้าอยู่ในมือ

" จุฟุกิ มิโฮะสินะ.....ในที่สุดก็เจอตัวสักที "  โชทาโร่ที่ยืนกอดอกหันไปมองเจ้าของชื่อทีตกใจที่โชทาโร่รู้ว่าเธออยู่ที่ไหนก่อนที่ซาเต็รจะเดินมาดักหน้าพร้อมใส่หมวกปิดคิ้วของเธอเอาไว้

 

" ขอเเก้เเค้นที่เธอบังอาจมาทำร้ายคิ้วน่ารักของฉันหน่อยละกัน "

" อึก.... " จุฟุกิ มิโฮะได้ดีดนิ้วก่อนทีร่างกายเธอจะหายไปต่อหน้าต่อตาทั้งสอง

" อ่ะ...หายไปเเล้วจริงๆด้วย "

" ตอนนี้มันใช่เวลามาชมสะที่ไหนละ.....อะนี้ " โชทาโร่ได้หยิบสแต็กโฟนขึ้นมาพร้อมเมมโมมรี่เเสต็กเสียบเข้าไปก่อนจะกลายเป็นสแต๊กโหมดบินตามไปก่อนทีโชทาโร่เเละซาเต็นจะวิ่งตามไปด้วย

" สุดยอด...ดวงกว้างละ "

ทั้งสองที่วิ่งไล่ตามไปตามทางเดินที่นักเรียนมากมายก่อนที่จะมีกลุ่มนักเรียนนึ่งที่กำลังเดินคุยอยู่ได้รู้สึกถึงอเะไรบางอย่างมาชนที่ด้านข้าง

" เอานิ....ถ้าใช่เจ้านี้จะสามารถมองเห็นตัวได้ถึงเเม้จะล่องหนก็ตาม " โชทาโร่ได้โยนเดนเดนเซนเซอร์ให้กับซาเต็นก่อนจะหยิบขึ้นมาว่องก็เห็นร่างจุฟุกิ มิโฮะที่กำลังวิ่งอยู่ตรงหน้าที่กำลังวิ่งเลี้ยวเข้าซอยนึ่งไป

" เห็นแล้วๆๆๆ "

ทางด้าน จุฟุกิ มิโฮะที่กำลังวิ่งหนีเข้าไปในซอยจนเธอจะหยุดวิ่งเมื่อเจอคุโรโกะที่ดักรออยู่

 

" ทางนี้สินะ " คุโรโกะได้หันไปก่อนจะเตะสกัดเอาไว้ก่อนที่จุฟุกิ มิโฮะจะล้มลงพร้อมพลังล่องหนหายไป

" อะ  "

" จัดเมนท์ค่ะ...กรุณายอมมอบตัวเเต่โดยดี " ก่อนที่คุโรโกะพูดจบจุฟุกิ มิโฮะก็หายตัวไปเเล้วลหบหนีไปทันที " คงเป็นไปไม่ได้สินะค่ะ อุยฮารุ นำทางทีค่ะ "

ทางด้านอุยฮารุที่มองเห็นการเคลื่อนไหวจากกล้องวงจรปิด

" ค่าๆ.....ออกจากซอยไปเเล้วเลี้ยวซ้ายมุ่งเข้าถนนหมายเลข3ค่ะ "

ทางจุฟุกิ มิโฮะที่ไม่ว่าจะวิ่งไปทางไหนก็จะถูกเจอไม่ว่าไปไหนก็เจอซาเต็นถึงจะไปทางอื่นก็พบคุโรโกะ โชทาโร่เเละสแต็กโฟนที่ก่อกวนให้เธอต้องเปลี่ยนเส้นทางไปมาจนวิ่งเข้ามาสวนสาธารณะคนที่กำลังนั่งเล่นชิงช้าไปมาอยู่นั้นก็คือมิซากะก่อนที่โชทาโร่ ซาเต็นเเละคุโรโกะได้เดินมาดักล้อมเอาไว้ไม่ให้หนีไปไหนได้

" เอาล่ะ...การเล่นไล่จับ จบเเค่นี้เเหละ "

" ทำไมกันละ....ทั้งที่ใช่ดัมมี่ เช็คกับอินวิซิเบอร์เเล้วเเท้ๆ "

" นั้นสิน่า "

" ฉันล่ะเกลียดพวกโทคิวะไดเพราะงี้เเหละ!!! "   จุฟุกิ มิโฮะ ได้หยิบเอาเครื่องช็อตไฟฟ้าขึ้นมาพร้อมวิ่งเข้าไปช็อตเข้าที่ร่างของมิซากะเต็มๆเเต่ก็ไม่มีผลอะไรเธอที่ตกใจก่อนจะช็อตอีกครั้ง

 

" เสียใจด้วย...ของเเบบนี้ทำอะไรฉันไม่ได้หรอกน่า " มิซากะได้ปล่อยกระเเสไฟฟ้าที่มือให้ดู

" เอ่อ....คือว่า "

" เน่...มิซากะจัดการทำลายไกอาเมมโมรี่เลย "

" รับทราบ.....จะเจ็บหน่อยน่าา " มิซากะได้เอามือเเตะลงที่เเขนของจุฟุกิ มิโฮะพร้่อมปล่อยกระเเสไฟฟ้าเข้าไปในร่างเพียงเเปปเดียวไกอาเมมโมรี่ก็ได้ออกมาจากร่างพร้อมถูกทำลาย

" ไกอาเมมโมรี่ออกมาเเล้ว " โชทาโร่ที่หันไปมองซากไกอาเมมโมรี่ก่อนจะเข้าไปเก็บ

" อุยฮารุติดต่อเเอนตี้สกิลว่าจับกุมผู้ต้องสงสัยได้เเล้วให้ทีค่ะ "

" พวกเธอจะเอานี้ไปด้วยก็ได้นะ " โชทาโร่ได้ยื่นซากไกอาเมมโมรี่ให้กับคุโรโกะ

" จะดีหรอค่ะ "

" อย่างน้อยก็ให้พวกจัดเมนท์กับเเอนตี้สกิลให้รับรู้จะป้องกันอะไรได้น่าจะดีกว่าน่า " โชทาโร่ได้ส่งให้กับมือของคุโรโกะ

" หาาา.....ในที่สุดก็จับคนร้ายได้....ที่นี้ฉันจะจัดการคิ้วของหล่อนสะเลย " ซาเต็นที่กำลังเดินเข้าไปหาก่อนจะมีการเคลื่อนไหวในพุ้มไม้ข้างก่อนจะมีเงานึ่งพุ้งออกมา

" ระวัง " โชทาโร่ได้กระโดดพุ้งเข้าไปดึงร่างซาเต็นเเละมิโฮะออกมาได้ทันก่อนจะมองไปที่ต้นต่อก็คือบีสโดพันท์

" นั้นมันเจ้าตัวเมื่อวานนิค่ะ "

" เธอรีบพาเด็กคนนี้หนีไปซะ " โชทาโร่ได้ให้ซาเต็นพามิโฮะวิ่งหนีก่อนที่ตัวเองจะหยิบดับเบิ้ลไดรฟเวอร์ออกมาสวมพร้อมลุกขึ้น " เอาล่ะ...ลุยกันเถอะคู่หู "

" เเน่นอน..โชทาโร่ "

CYCLONE!

JOKER!

" แปลงร่าง "

CYCLONE! JOKER!

กระเเสลมมหาศาลจากเมืองเเห่งการศึกษาได้เข้ามาร่วมกันที่ตัวของโชทาโร่ทำให้พวกซาเต็นต้องเอามือพยายามปิดกระโปรงเนื่องจากกระเเสลมไดพัดจนเกือบกระโปรงเปิดเเถมทำให้บีสโดพันท์เกือบปลิวกระเด็นเเต่เพราะใช่กรงเล็บของมันจึงยึดกับพื้นเอาไว้ได้

" เอาล่ะ...จงนับความผิดของตัวเองไว้สะ "

" อะ.....อะไรกันสองสีงั้นหรอ?? " ซาเต็นที่หันมามองโชทาโร่ที่ตอนนี้แปลงร่างเป็นดับเบิ้ลไซโคลนโจ็กเกอร์รวมถึงมิซากะกับคุโรโกะที่พึ่งเคยเห็นเป็นครั้งเเรก

" สีเขียว "

" มะ...ไม่สิสีดำค่ะ!!! "

" ทั้งสองสีนั้นเเหละ....ลุยกันเลยคู่หู "

" โชทาโร่อ่อมมือเอาไว้ด้วยละ...เรายังต้องหาข้อมูลจากเจ้านั้นด้วย "

ดับเบิ้ลได้วิ่งพุ้งเข้าไปปะทะกับบีสโดพันท์ด้วยหมัดขวาที่มีพลังลมเคลือบมือกระหน้ำต่อยใส่บีสโดพันท์ก่อนจะหมุนตัวเตะเข้าที่ด้านข้างตัวของบีสเเต่ก็ไม่สามารถทำอะไรได้

" ฮึ่ยย....เเค่นี้ทำอะไรฉันไม่ได้หรอกย้ากกก!!! " บีสโดพันท์ได้ใช่กรงเล็บของมันจะโจมตีใส่เเต่ดับเบิ้ลได้กระโดดถอยหลังออกมาก่อน

" ดูเหมือนว่ามือเปล่าคงจะเอาไม่อยู่จริงๆนั้นเเหละน่า "

" ถ้างั้นละก็ " ดับเบิ้ลได้หยิบเอาไกอาเมมโมรี่สีเทาที่สลักตัวอักษรMเอาไว้ก่อนจะดึงเอาโจ็กเกอร์เมมโมรี่ออกเเล้วใส่เมทัลเมมโมรี่ไปเเทน

CYCLONE!  METAL!

 

 ร่างซีกซ้ายจากสีดำกลายเป็นสีเงินพร้อมกระบองที่ด้านหลังคือเมทัล ซาฟต์ดับเบิ้ลได้วิ่งพุ้งเข้าไปพร้อมเวียงกระบองโจมตีฟาดใส่ร่างบีสโดพันท์เเต่ละจุดด้วยความเร็วของไซโคลนบวกกับการต่อสู้กระบองทำให้บีสโดพันท์ได้เเต่เอามือขึ้นมาป้องกันการโจมตีเพียงอย่างเดียว

" ซีกซ้ายเปลี่ยนสีเเล้ว " มิซากะที่ตกใจเมื่อเห็นร่างซีกซ้ายดับเบิ้ลกลายเป็นสีเงิน

" อ่าววว.....มั่วเเต่ป้องกันแบบนี้ก็สวยสิ "  ดับเบิ้ลได้กระโดดข้ามหัวบีสโดพันท์มาอยู่ข้างหลังก่อนจะใช่กระบองที่ไปทีก้นของบีสโดพันท์จนล้มกลิ้งไปกลับพื้นพร้อมเอามือลูบก้นเหมือนเด็กโดนครูทำโทษทีตีก้น

" โอ้ย...เจ็บๆๆๆ "

" ดูเหมือนว่าไม่สามารถรักษาตัวเองได้เหมือนกับอาริมะ มารูโอะเลย "

" ยังไงก็ช่างเถอะ....เมมโมรี่เบรกเลย "

CYCLONE! JOKER!

" เอาล่ะ " ดับเบิ้ลที่กลับมาเป็นร่างไซโคลนโจ๊กเกอร์เเล้วได้หยิบเอาโจ๊กเกอร์เมมโมรี่เสียบที่เเม็กซิมั่มสล็อตที่ข้างเอวก่อนที่ร่างของดับเบิ้ลจะเรียนกกระเเสลมมหาศาลมารวมตัวทีเขาอีกครั้งจนร่างลอยขึ้นไปอยู่บนอากาศ

JOKER MAXIMUN DRIVE!

" โจ๊กเกอร์เอ็กซ์ตรีม " ซีกร่างของโจ๊กเกอร์ได้เเยกออกเเล้วพุ้งเข้าไปเตะใส่้บีสโดพันท์ก่อนที่ซีกร่างไซโคลนจะพุ้งตามด้วยพลังสายลมจนร่างของบีสโดพันท์ระเบิดพร้อมร่างดับเบิ้ลกับมาเชื่อมกันอีกครั้ง

" อะ..อัก....แอะ " โจรอ้วนที่นอนหมดสภาพพร้อมบีสเมมโมรี่ได้พุ้งออกมาจากร่างพร้อมระเบิดไปเหลือเเค่ซาก

" เอาล่ะ....ไออ้วน " ดับเบิ้ลได้เดินเข้าไปหาก่อนจะกระชากร่างโจรอ้วนขึ้นมาหา " บอกมาสิ...แกไปเอาไกอาเมมโมรี่มาจากไหน "

" คะ...คือว่า....จ้างยังไงก็ไม่บอกหรอก "

" อ่อหรอ......นี้เเนะ!!! " ดับเบิ้ลได้ดีดหน้าผากเจ้าโจรอ้วนเพียงนิดเดียวจนมันสลบคามือก่อนที่ดับเบิ้ลจะทิ้งร่างโจรอ้วนลงพื้น " ให้ตายเถอะ...ไม่ยอมตอบง่ายๆสิน่า "

" คงต้องให้คนที่นี้รับช่วงต่อแหละน่า "

ดับเบิ้ลได้คืนร่างโชทาโร่ที่จัดหมวกที่หัวเเล้วเดินเข้าไปหาพวกมิซากะที่มองดูจุฟุกิ มิโฮะที่ยังไม่ได้สติกำังถูกซาเต็นที่ตอนนี้โกรธเเค้นเอามากๆ

" หึหึ.....เอาล่ะเขียนคิ้วเเบบไหนดีน่า " ซาเจ็นได้หยิบปากกาสีดำออกแถมเปิดฝาเตรียมพร้อมเเล้วกำลังเดินเข้าไปหา

 

" เอ้ะ....จะทำจริงหรอเนี่ย "

" บอกเเล้วงานนี้เป็นหนี้เเค้นส่วนตัว...เอาล่ะจะเขียนให้อุปาทไปเลย " ซาเต็นได้เอามือเปิดหน้าม้าของจุฟุกิ มิโฮะก็ทำให้เธอเเละคนอื่นๆรวมถึงโชทาโร่ต้องชะงักเมื่อคิ้วของเธอนั้นเป็นทรงแปลกไม่เหมือนนักเรียนคนอื่นซึ่งเป็นเวลาเดียวกันที่เจ้าตัวได้สติพอดี

" ไม่นะ "

" เอ่อ.... " ทั้ง4ออกเสียงออกมาพร้อมกันโดยไม่ได้นัดหมายยกเว้นโชทาโร่

" ประหลาดใช่มั้ยละ ขำสิ...ขำไปเลยเหมือนคนคนนั้น"

" คนคนนั้นหรอ? "

" ในช่วง ฤดูใบไม้ผลิ ฉันหลงอยู่ในความฝันท่ามกลางเเสงอาทิตย์อันเฉิดฉาย...เชื่ออย่างบิสุทธิ์ว่าเวลาแห่งความสุขจะดำเนินต่อไปตลอดกาล แต่ว่าหลังจากฤดูใบไม้ผลิจบลงอย่างไม่ทันตั้งตัว.....ฉันชิงชังชายคนนั้นที่ทิ้งฉันไปและชิงชังผู้หญิงโทคิวะไดที่ช่วงชิงเขาไป...และยิ่งกว่าสิ่งอื่นใดคือฉันชิงชังคิ้วของทุกคนบนโลกใบนี้เพราะฉะนั้น ฉันจะทำให้ทุกคนมีคิ้วประหลาดเหมือนฉันให้หมด "

ทุกคนที่พอได้ยินสิ่งที่กระตุ้นที่ให้เจ้าตัวทำเเบบนั้นก็เเทบเหมือนว่าวิญญาณออกจากร่างก่อนจะดึงสติกลับมาได้ทันทวงที

" เอ่อ.....คือ "

" โทษทีน่า....จับต้นชนปลายไม่ถูกเเล้วเนี่ย " มิซากะที่ตอนนี้สับสนจนจับใจความของเรื่องเเทบไม่ได้

" อ่าาา....ฉันเองก็เหมือนกัน " โชทาโร่ที่ช็อคไม่ต่างกันจนหมวกบนหัวตกหล่นพื้นเหมือนเพียงเเค่สายลมพัดหลุดออกอย่างง่ายดาย

" เป็นอะไรไป....ขำซะสิ...ขำเลยสิ " จุฟุกิ มิโฮะที่ยื่นหน้าเข้าไปพร้อมพูดใส่ซาเต็นทีนิ่งเงียบไปเเล้ว

" เอ่อ...ฉันคิดว่ามันไม่ประหลาดหรอกนะ "

" เอะ "

" ฉันคิดว่าเเค่คิ้วหนาเเบบนั้นนะ...เอ่ออ...จริงสิ เป็นจุดเด่นอ่าไม่สิเป็นเสน่ห์ของเธอเลยละ.....เนอะๆๆคุณโชทาโร่  "

" อะ...อ่า...ฉันคิดว่า..เอิ่มคือคิดว่าไม่เห็นเกี่ยวเลยนิว่าเธอจะมีคิ้วเเบบไหนนะ.....ขอเเค่เธอสวยงามมาจากในจิตใจก็เพียงพอเเล้วละมั้ง "

จุฟุกิ มิโฮะที่ได้ยินเเบบนั้นก็ทำเอาเธอหน้าเเดงเขินอายทันที

" เป็นผู้หญิงที่บาปหนาจริงๆนะค่ะ " คุโรโกะที่ได้พูดแบบนินทาซาเต็น

" คุณโชทาโร่...แบบนี้มันเข้าค่ายพรากผู้เยาว์นะ " ทางมิซากะได้พูดใส่โชทาโร่เช่นกันก่อนทีทั้งโชทาโร่เเละซาเต็นหันไปมองทั้งคู่

" เอ้!!!!! "

ไม่นานเเอนตี้สกิลก็มาถึงพร้อมลากโจรอ้วนขึ้่นรถไปพร้อมจุฟุกิ มิโฮะที่กำลังขึ้นก่อนจะหันมาหาทั้งสองด้วยรอยยิ้ม

" ขอบคุณนะค่ะที่ทำให้ฉันไม่อายเรื่องคิ้วเเล้วก็ " จุฟุกิ มิโฮะได้กล่าวขอบคุณซาเต็นก่อนจะหันไปหาโชทาโณ่ " คือว่า...ฉันอยากจะส่งจดหมายไปให้กับคุณนะค่ะ "

" อะ....อ่าได้สิ " โชทาโร่ที่ตอบไปเเบบส่งก่อนจะเเอบเห็นใบหน้าของเจ้าตัวนั้นเต็มไปด้วยรอยยิ้มก่อนที่รถจะขับไป

" เข้าค่ายพรากผู้เยาว์จริงด้วย " ทั้งสามได้พูดออกมาพร้อมกันทำให้โชทาโร่หันหน้าไปหา

" ก็บอกว่าไม่ใช่ยังไงเหล่า!!! "

หลังจากที่ส่งตัวทั้งสองให้เเอนตี้สกิลเเละพวกเขาได้เดินทางกลับไปที่สำนักงานจัดเมนท์ในห้องรับรองและโชทาโร่ได้เล่าเรื่องราวต่างๆเกี่ยวกับไกอาเมมโมรี่เเละเหตุผลที่เขามาเมืองนี้

" ก็อย่างทีว่าเเหละ.....ถ้าหากสิ่งนี้ตกไปอยู่ในมือของนักเรียนเเถมยิ่งเป็นพวกที่มีพลังจิตเเล้วอาจจะหลงละเลิงจนเกิดเรื่องใหญ่เเน่ "

" นั้นสิน่าค่ะ...เดียวทางพวกดิฉันจะเขียนรายงานยื่นเบื้องบนให้รับรู้เเล้วกันนะค่ะ "

" ถ้าหากรู้อะไรเพิ่มเติมพวกเราจะติดต่อไปหาคุณโชทาโร่ทันทีเลยค่ะ "

" ช่วยได้เยอะเลย...ขอบใจมาก...งั้นฉันขอตัวก่อนละกัน " โชทาโร่ได้ลุกจากเก้าอี้เเละกำลังเดินออกจากห้องรับรองไป

" นี้...ขออะไรอย่างสิ...อย่าเอาเรื่องของฉันไปบอกนะ "

" เอ้...ทำไมละ...เรื่องสุดยอดเเบบนี้ "

" คงเพราะเป็นชายที่อยู่ภายใต้หน้ากากสินะค่ะ...ก็ไม่เเปลกที่ต้องปกปิดตัวจริงเอานะค่ะ " คุโรโกะที่เหมือนจะเข้าใจที่โชทาโร่ต้องการก่อนจะพูดให้ซาเต็นเข้าใจ

" คราวนี้ต้องขอบคุณมากเลยนะ.....ถ้าไม่ได้พวกเธอละก็ป่านนี้ทางฉันคงลำบากเเย่ "

" ทางนี้เองก็เหมือนกัน.....ถ้าหากมีคดีอะไรเดียวจะเรียกเอง " มิซากะได้เดินเข้ามาพร้อมยื่นมือไปหาโชทาโร่

" รับทราบ.....นักสืบฮาร์ดบอยฮิดาริ โชทาโร่ ยินดีรับใช่ " โชทาโร่ได้ได้ยื่นมือไปจับมือมิซากะ

วันรุ่งขึ้น ณ สำนักงานนารูมิ

โชทาโร่ที่ตอนนี้กำลังพิมพ์รายงานด้วยเครื่องพิมพ์ดีดของเขาเกี่ยวกับคดีก่อนหน้านี้

" และคดีก็ด้ปิดลงเหมือนว่าจุฟุกิ มิโฮะ จะเศร้าเสียใจมากจากที่เเฟนของเธอได้เเอบคบนักเรียนของโทคิวะไดดูเหมือนจะเป็นสาเหตุที่คิ้วของเธอมันเเปลกๆ...เเต่ว่าส่วนตัวเเล้วคิดว่าถือว่าเป็นจุดเด่นของตัวเธอมากกว่าไม่คิดเลยว่าจากเรื่องๆเล็กทำให้เด็กม.ต้นต้องไปพึ่งไกอาเมมโมรี่สักวันนึ่งเราจะต้องตามหาคนที่เเจกจ่ายเมมโมรี่ในเมืองแห่งการศึกษาให้ได้ "

" นี้โชทาโร่....ผมได้สืบค้นเกี่ยวกับหมึกปากกาจากหลากหลายขนิดดูเเถมเห็นว่ามีหมึกนึ่งที่ลบออกยากใช่เล่นเลยละ "

"เห้อ...เอาอีกเเล้ว  "

" เห็นว่าเป็นหมึกพิเศษที่มหาลัยในเขตการศึกษาที่10พํฒนาขึ้นเเละมันตรงกับหมึกที่จุฟุกิ มิโฮะใช่เขียนคิ้วของผู้เคราะห์ร้ายทั้ง6คนด้วย "

" พรวดด!!! ว่าไงนะ " โชทาโณ่ที่กำลังดื่มกาเเฟอยู่พอได้ยินเเบบนั้นก็สำลักกาเเฟออกมาเเทบทันที

อีกด้านนึ่งหอพักในห้องของซาเต็นเเละอุยฮารุ

 

" อะไรกันเนี่ย!!!! "

" เห? เหยื่อคนอื่นก็เป็นเหมือนกันหรอค่ะ " อุยฮารุที่ได้พูดโทรศัพท์กับมิซากะที่ติดต่อมาบอก

" ดูเหมือนว่า...เธอจะใช่หมึกพิเศษที่ถูกพัฒนาโดยมหาวิทยาลัยในเขตการศึกษาที่10น่ะนะ...เห็นว่าจะไม่มีทางลบออกได้ในหนึ่งสัปดาห์นะ "

" อะ....อ่าาา " ซาเต็นที่รู้ว่าเธอต้องอยู่กับคิ้วนี้เป็นเวลาหนึ่งสัปดาห์เต็มก็เเทบช็อคสุดขีดอย่างบอกไม่ถูก

" คุณซาเต็นอยากให้ฉันเตรียมหมวกอีกมั้ยค่ะ "

" ยะ...ยัยคิ้วดกบ้า!!! มันน่าละลเงหน้าให้เละจริงๆ!!! "

" คุณซาเต็นใจเย็นก่อนนะค่ะ!!! "