ตอนที่ 36 : ♥~ Chapter 31 : หวง~♥
[Fic Naruto] Different Love
ความแตกต่าง..ระหว่างรัก
♥~ Chapter 31 : หวง~♥
Writer mode :
… หลังจากที่เนจิฉุดหนังสือของเท็นเท็นไปอันเป็นที่เรียบร้อยแล้ว เจ้าทุกข์ต้องวนกลับไปที่ร้านแล้วซื้อหนังสือเล่มใหม่มาแทน ระหว่างเดินทางกลับก็บ่นกะฟอดกะแฟดไปด้วย จนกลับมาถึงห้อง เท็นเท็นกะว่าจะเคาะห้อง แต่ล้วงเข้าไปในกระเป๋ากางเกงเจอคลิปหนีบกระดาษขนาดพอดีสำหรับไขเข้าห้อง เธอกะว่าจะแอบเข้าไปเผื่อเจอเพื่อนสาวกำลังทำอะไรพิลึกพิลันอยู่ จะได้เอามาแบล็กเมลล์ได้เวลายัยนั่นจะฆ่าเธอ -_-; เมื่อความคิดบรรเจิดก็แงะคลิปหนีบนั้นออกให้เป็นคล้ายตัว I แต่เมื่อกำลังจะไขลูกบิดประตูนั้น สายตาเข้ากรรมดันเหลือบไปเห็นกระดาษแผ่นเล็กๆแปะไว้ ถ้าไม่สังเกตดี ๆ คงมองไม่เห็น
‘กำลังมีความสุข ห้ามรบกวน
Shikamaru’
เท็นเท็นกลีนน้ำลายลงคอทันทีเมื่ออ่านบรรทัดแลก เมื่อเลื่อนลงมาบรรทัดที่ 2 แล้วเธออยากจะคูณ 10 เข้าไปที่ความอึ้ง .. ชิกามารุมาทำอะไรที่นี่ !!!
“กำลังมีความสุข O[ ]O” เท็นเท็นยกมือมาอุดปากตัวเองทันที รู้สึกอย่างร้องออกมาดัง ๆ .. กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
‘ทำไมฉันต้องมาเจอเรื่องพรรค์นี้ด้วยเนี่ย T^T ฉันควรทำหน้ายังไงดี เมื่อรู้ว่าเพื่อนของฉันกำลัง .. อ๊ากกกกกกกกกกกก !!!’ เมื่อเริ่มคิดภาพตามคำว่า ‘ความสุข’ ที่เขียนมา เท็นเท็นหน้าแดงก่ำแล้ววิ่งลงตึกไปทันที
@ Temari’s Room
Temari Talk :
ฉันนั่งแหมะอยู่บนพื้นห้องแล้วถอนหายใจอย่างเซ็ง ๆ เมื่อนึกถึงเรื่องที่เพิ่งผ่านไปเมื่อครู่ ฉันเป็นนักเรียนใหม่ที่เพิ่งย้ายเข้ามาตอนเปิดเทอม และนี่มันยังผ่านไปไม่ถึงครึ่งเทอมอีกด้วย แต่ฉันกลับตกหลุมรักผู้ชายคนหนึ่งอย่างจัง -.,- และเสียจูบไปตั้ง 2 จูบ -3- แต่คิดอะไรได้แล้วมันเคือง ๆ ใจยังไงไม่รู้ ฉันควรจะดีใจหรือเสียใจดี เมื่อได้รับรู้ผ่านความรู้สึกที่ได้สัมผัสมาว่าชิกามารุนี่จูบเก่งเอาการ แสดงว่าหมอนี่ผ่านผู้หญิงมากหน้าหลายตามาแล้วแน่ เหอะ L
“คิดถึงเรื่องจูบฉันอยู่หรือไง J”
“บะ..บ้าน่า ! -///-”
แล้วฉันก็แอบคิดว่า .. เขาทำแบบนี้กับผู้หญิงทุกคนหรือเปล่า
ครืด ~ ครืดด ~
เสียงโทรศัพท์ในกระเป๋าฉันสั่นขึ้น ฉันรีบคว้ามันมารับทันที โดยไม่ต้องดูว่าเป็นใครโทรมา
“สวัสดีค่ะ” แวบหนึ่งที่ฉันเห็นสายตาของชิกามารุมองมาทางนี้ มันจะไม่แปลกอะไรหรอก ถ้าคิ้วของหมอนั่นไม่ขมวดด้วยน่ะ -..-
(อืม ฉันไทมากิ ยังจำได้อยู่มั๊ย )
“ไทมากิ .. อ๋อ ! จำได้ค่ะ มีอะไรหรือเปล่าคะ” ฉันแอบใจเต้นเล็กน้อยเมื่อนึกถึงใบหน้าหล่อ ๆ ของคนๆนี้ >///<
(วันนี้เธอ … มีธุระหรือเปล่า ?) ฉันรู้ความหมายของคำถามนี้ดี -___-^ แต่ต้องชำเลืองมองไปที่ชิกามารุ ชิกามารุเองก็มองมาทางฉันอยู่เช่นกัน
“เอ่อ… ว่างค่ะ”
(ถ้าไม่รังเกียจ ก็ ..) ฉันยังฟังปลายสายพูดไม่จบ ก็มีมือนรกมาฉุดโทรศัพท์ฉันไปคุยแทน
“วันนี้เทมาริไม่ว่าง ถ้าจะชวน กรุณาชวนวันหลังนะครับ” ชิกามารุตัดสายแล้วส่งโทรศัพท์คืนให้ฉันทันที
“.. ฮะ.. เฮ่ย ! นายทำบ้าอะไรน่ะ” ฉันอึ้งไป 3 วิฯ เพราะกำลังนั่งเรียบเรียงเหตุการณ์และคำพูดของชิกามารุที่ดูเหมือน…
“ฉันก็หวงของๆฉัน ผิดด้วยเหรอ ?” ชิกามารุหันหน้าออกไปอีกทาง ฉันจึงไม่รู้ว่าตอนนี้เขาทำหน้าแบบไหนตอนที่พูดประโยคนี้ออกมา
ของ ๆ ฉัน .. หวงของๆฉัน
“ฉันไปเป็นของ ๆ นายตั้งแต่เมื่อไหร่มิทราบ” ถึงแม้จะแทบสลายไปกับสายลมสุดรักแล้ว แต่ฉันก็ยังเชิดหน้าได้ไม่อายฟ้าดินจริง ๆ T^T
“เมื่อไหร่น่ะเหรอ..” นั่นไง ! ชิกามารุหันมาด้วยสายตาเจ้าเล่ห์นั่น - -++ และสายตาที่ว่านั้น T^T ฉันรู้ชะตากรรมตัวเองดี
“นี่ นายอย่าทำอะไรบ้า ๆ นะ” ฉันเริ่มขยับตัวหนี
“ก็ตอนนั้นไง” ริมฝีปากเขาประกบที่ริมฝีปากฉันทันที ฉันพยายามดิ้นให้หลุดออกจากการจับกุมของชิกามารุ แต่ดูเหมือนไม่เป็นผล เมื่อเขาพยายามดึงฉันเข้าไปให้ใกล้ที่สุด ! และแน่นอนว่า .. ฉันต้องรับชะตากรรมทุกครั้งไป T^T
“ฉันหวงเธอ พอใจยัง”
Tenten Talk : [หลังจากทิ้งคู่นี้ให้ร้างมานาน -__-]
ฉันเดินคอตกออกมาจากหน้าห้อง -3- หนังสือก็โดนเนจิลากไปเรียบร้อย เงินก็หมด แถม ! หมอนั่นจะมาสวีตอะไรกับยัยเทมตอนที่ฉันกำลังมีปัญหาด้วย T^T คิดแล้วเท็นเท็นคนนี้เศร้าจายย TOT~
~ Rrrr Rrrr ~
เสียงสั่นของโทรศัพท์ในกระเป๋ากางเกงฉันดังขึ้น ฉันหวังว่าจะเป็นเพื่อนคนไหนสักคนโทรมา แต่เมื่อดูเบอร์แล้ว มันไม่ใช่เบอร์ที่ฉันคุ้นหน้าคุ้นตานัก = =;; สรุป มันเบอร์ใครฟะเนี่ย
“ค่ะ เท็นเท็นพูดค่ะ”
(สวัสดีค่ะ เท็นเท็นซัง ฉัน ยาจิรุ โฮนาเดะนะคะ) ฉันรู้สึกว่าโฮนาเดะคนนี้จะเป็นพี่ฉัน 1 ปีนะ -_-^ แต่เรียกฉัน ‘เท็นเท็นซัง’ มันเหมาะสมมากเลย = =
“ค่ะ ไม่ทราบว่ามีธุระอะไรหรือเปล่าคะ” อย่างที่รู้ๆ กันว่ายัย(เปลี่ยนคำนำหน้าทันที = =) โฮนาเดะนี่แอบปลื้มเนจิอยู่ เธอยังเคยมาขอให้ฉันเป็นแม่สื่อแม่ชักให้แต่ถูกฉันปฏิเสธไป แม๊ะ ! ใครมันจะไปตอบตกลงล่ะ ก็.. ฉันก็ชอบนี่นา
(ฉันอยากคุยด้วยค่ะ)
“หืม ? คุย ?”
(เรื่องของ.. เนจิคุงน่ะค่ะ) แม๊ะ ! ยัยนี่แก่แอ๊บเด็ก ชิ หมั่นไส้ !
“ฉันคิดว่าเราคุยกันรู้เรื่องแล้วนะคะ”
(ค่ะ ฉันทราบ ฉันเลยอยากชวนเท็นเท็นซังไปนั่งคุยกันน่ะค่ะ) ฉันแอบเบ้ปากใส่โทรศัพท์ด้วยล่ะ -_-
“คุยในนี้ก็ไม่ต่างกันนะคะ - -^”
(.. ฉันคิดว่ามันเป็นความลับของเท็นเท็นซัง ที่ไม่อยากให้เนจิรู้ อุ๊ย ! เผลอหลุดปากไป !?)
“หืม ? ความลับ ?”
ถ้าพูดอย่างนี้ ก็มีอย่างเดียว !
(ฉันพูดอย่างนี้มาได้หรือยังล่ะคะ)
“บอกสถานที่มา ..เดี๋ยวนี้ !”
โฮนาเดะร่ายสถานที่มายาวเหยียดพร้อมย้ำไปย้ำมาจนฉันเข้าใจ -___-
(…. อ้อ กรุณามาคนเดียวนะคะ)
“เดี๋ยวฉันไป”
เฮ้อ ถึงแม้ความลับมันจะไม่สำคัญมาก (เหรอ) แต่ถ้าไม่ไปมันก็เสี่ยงอยู่ดี -..-
.
.
.
เลยเวลานัดมา 30 นาที
… ทุกคนคงงวยงงกับการเบี้ยวนัดของฉัน ^+++++^ ฮี่ ๆ มันไม่มีอะไรมากหรอกค่ะ ฉันแค่อยากทำอะไรสนุก ๆ เฉย ๆ ^3^ ฉันลัลล้าได้สักพักโทรศัพท์ก็สั่นๆๆ ซึ่งไม่ต้องบอกว่าใครโทรมา ^^
“ฮัลโหล ~” ฉันรับสายอย่างมีความสุข และรอฟังเสียงจากปลายสายตอบกลับมา
(รู้สึกว่ามันเลยเวลานัดมาครึ่งชั่วโมงแล้วนะคะ เท็นเท็นซัง)
เห็นได้ชัดเลยว่าน้ำเสียงที่กรอกผ่านสายโทรศัพท์นั้นปนมากับความอาฆาต -___-;
“อุ๊ย ! ขอโทษค่ะ ลืมโทรไปบอกค่ะว่าดิฉันไม่ไป ^^ ต้องขอโทษด้วยนะคะ แค่นี้ล่ะค่ะ ^^” ฉันลอยหน้าลอยตาพูดไป แล้วยิ้มแย้มอย่างมีความสุขที่ได้แกล้งคน ^^ เฮ้อ เอาล่ะอย่างน้อยวันนี้ฉันก็ว่าง ไม่มีอะไรทำแล้ว ลองไปซ้อมบาสบ้างดีกว่า เพิ่งคัดตัวติดมา จะได้ฝากเนื้อฝากตัว ^^
Writer mode :
18.00 น.
เสียงประตูห้องของ 5 สาวปิดลงเบา ๆ พร้อมกับสมาชิกคนสุดท้ายที่ย่างกรายเข้ามาในห้อง
“แฮ่ะ ๆ ^^ โทษที พอดีไปซ้อมน่ะ” และนั่นคือเท็นเท็นนั่นเอง = =
“^^ ไม่เป็นไรหรอกค่ะ เมื่อกี้คุณอิโนะ กับคุณซากุระก็เพิ่งกลับมาน่ะคะ ส่วนอาหารเย็นฉันเตรียมไว้เรียบร้อยแล้วค่ะ” ฮินาตะในวันนี้ไม่พูดติดขัดอย่างเช่นเคย ซึ่งสร้างความแปลกใจให้กับหลายๆคนที่อยู่ตรงนั้นเป็นอย่างมาก ถึงอย่างนั้นก็ไม่มีใครกล้าเอ่ยปากถามอะไร แต่ก็พอที่จะรู้ ๆ กันอยู่ว่าเพราะอะไร
“เชิญที่โต๊ะเลยค่ะ”
เมื่อทุกคนนั่งประจำที่ของตัวเอง ก็เริ่มรับประทานอาหารมื้อเย็น ที่ฮินาตะเป็นคนทำเองกับมือ(แทบทุกวัน)
“อ้อนี่ ! พวกเธอไปถึงไหนกันแล้วอ่ะ”อิโนะที่นั่งกินข้าวอยู่ดีๆเอ่ยปากถามขึ้น
“หมายถึงเรื่องอะไร ?” ซากุระ
“เอ๊า !? ก็เรื่องหนุ่มๆของพวกเธอไง”
พรวด !!
เทมาริสำลักน้ำทันที
“แค่กๆๆ”
“เฮ้ย ตายป่าว”เท็นเท็นที่ดูเหมือนจะห่วงเพื่อนมากเป็นพิเศษ (= = ?) พูดขึ้น
“ต๊ายย ! นั่นเหรอปาก -__-” เทมาริสวนกลับทันทีที่หายสำลัก
“ว่าไงล่ะ” อิโนะย้ำ เพื่อต้องการคำตอบ
“…” ซากุระนิ่งคิด เพราะในเมื่อิทาจิขอให้เธอปิดเป็นความลับ
“-////-” เทมารินั่งหน้าแดง เมื่อเจอคำถามของอิโนะ
“= =;;” เท็นเท็นทำหน้าอย่างเบื่อหน่าย เมื่อไม่มีอะไรที่น่าประทับใจเลย
“>/////<” ฮินาตะอายอย่างรุนแรง จนต้องบิดตัวไปมา
“ทำไมทำหน้ากันอย่างนั้นล่ะพวกเธอ - - ซากุระ ! ซาสึเกะคุงเป็นไงมั่ง”
“นะ.. นี่ ! ถามอะไรบ้า ๆ ฉันจะไปรู้เรื่องของเขาได้ยังไงล่ะ ///” ซากุระสะดุ้งเล็กน้อยเมื่ออิโนะเน้นย้ำมาที่เธอ อิโนะยิ้มที่มุมปาก ก่อนจะไล่ไปที่เหยื่อรายต่อไป
“เทมาริ ! คู่เธอน่าจะไปรุ่งสุดนะ >< เป็นไงมั่งๆ *0*” อิโนะตาวาวทันที
“-/////- มะ.. ไม่มีอะไร” เทมาริตอบอย่างหน้าตาย ทั้ง ๆ ที่หน้าตัวเองกำลังร้อนผ่าว
“อย่ามาบอกว่าไม่มีนะ! >0< เมื่อเช้าฉันขึ้นมาที่ห้อง ฉันเห็นชิกามารุเขียนไว้ว่า…” เท็นเท็นยังพูดไม่จบ เทมาริก็สวนขึ้นมาอย่างเสียงดัง
“กรี๊ดดด !! แกหุบปากเลยนะเท็นเท็น ไม่งั้นฉันจะ .. ” เทมาริเองยังพูดไม่จบเช่นกัน เพราะว่า มีเสียงที่ดังกว่าเดซิเบลเสียงเธอผุดขึ้นมาซะก่อน
“ว่าอะไรเท็นเท็น !!!?” สามสาวที่เหลือถามขึ้นมาเป็นเสียงเดียว
“ชิกามารุเขียนแปะไว้ว่า กำลังมีความสุข ห้ามรบกวน ค่า! T^T”
เอื๊อก ! ช็อค !!
“เฮ้ย ! เทมาริ ทำไมเป็นคนแบบเนี๊ยะ” ซากุระที่กำลังจินตนาการไปไกลหันมาทางเทมาริด้วยสีหน้าเป็นกังวล
“เห้ย ! อย่าเข้าใจผิด ฉันไม่ได้..”
“T^T ทำไมเพื่อนฉันไวไฟอย่างเน๊ !!!” อิโนะอีกคน
“ว๊ายย ! มันไม่ช๊ายย TOT”
“คุณเทมาริคะ…” แม้แต่ฮินาตะเองก็เช่นกัน
“T^T ฟังฉันก่อนเซ่ ! มันไม่ใช่อย่างที่พวกเธอคิด !! ชิกามารุแค่..” เทมาริลากเสียงยาว เหมือนลังเลใจว่าควรเล่าให้พวกสอดรู้สอดเห็น(?)ฟังหรือเปล่า
“แค่ …” อีก 4 คนที่เหลือลากเสียงตาม
“^^;; ฮี่ๆ เขาแค่โทรมาเฉยๆ”
“ไม่ – เชื่อ – ย่ะ !” อิโนะพูดเสียงดังฟังชัด แถมเน้นทีละคำ
“เอื๊อก…” เทมาริกลืนน้ำลายลงคอได้อย่างยากลำบากเลยทีเดียว
“เล่ามาให้หมดเดี๋ยวนี้” ซากุระจ้องมาด้วยสายตาอาฆาต
“T^T จ้า ๆ เล่าเดี๋ยวนี้แหล่ะ” เทมาริเริ่มเล่าเรื่องตั้งแต่ต้นจนจบ และเมื่อเล่าจบ…
“ว๊ากกก ! สุดยอดเลยว่ะเพื่อน !” เท็นเท็นโผเข้ากอดเทมาริทันที (กอดแบบกวนจุดยืน = =)
“เพราะแกนั่นแหล่ะ = = เลยทำให้ฉันต้องมานั่งเล่าอะไรแบบนี้”
“ฮี่ๆ”
“ฉันเลือกที่จะขอบคุณเท็นเท็น = = มากกว่าการขอโทษเธอย่ะ :P” ซากุระแลบลิ้นให้ จนเทมาริเริ่มเดือด สาบานได้เลยว่าทั้ง 4 สาวเห็นเส้นเลือดที่กำลังปุดอยู่บนหัวเทมาริ -__-
.. ~ ก่อนเข้านอน ~..
อิโนะที่ตอนนี้เพิ่งอาบน้ำเสร็จกำลังเปิดประตูเข้าไปในห้องของเท็นเท็น ซึ่งเท็นเท็นรู้ดีว่าถ้าไม่ใช่เรื่องผู้ชาย ยัยนี่คงไม่ถ่อสังขารมาถึงที่นี่
“มีอะไรอีกล่ะ = =” เท็นเท็นหันหน้ามาถาม
“นี่ ๆ วันนี้หลังจากฉันกลับมาจากร้านเสริมสวยน่ะ ฉันเห็นเธอกับพวกนักบาสสุดหล่อของโรงเรียนน่ะ ><” อิโนะพูดอย่างร่าเริง เมื่อตอนนี้เธออยู่กับเท็นเท็นแค่ 2 คนเท่านั้น คนอื่นไม่ได้อยู่ในห้องนี้ด้วยเลย
“อา… แล้วไง = =?”
“ตอนนั้นเธอคุยกับ.. รู้สึกจะเป็นรุ่นพี่มั้ง ที่หล่อๆ สูงๆอ่ะแก >///<” อิโนะพูดพลางหน้าแดง
“หล่อๆ สูงๆ = =;; ฉันว่าก็สูงทุกคนนะ มีฉันที่เหมือนเตี้ยคนเดียว -0-”
“คนที่แกนั่งคุยด้วยอ่ะ” อิโนะเริ่มใส่รายละเอียด (รู้สึกว่าคุณเธออยากรู้จักม้ากมาก = =)
“อ๋อ” เท็นเท็นถึงบางอ้อทันที - -;
“คนนั้นชื่ออะไรอ่ะ *0*” อิโนะวิ่งมาเกาะแขนเท็นเท็นทันที
“สนใจเชียวนะหล่อน -__-; คนนั้นชื่อซาอิ..” เท็นเท็นลากเสียงยาว แต่ยังพูดชื่อไม่จบ
“หยุดไปเลยกับชื่อนั้นย่ะ !”
“ฮ่า ๆ ล้อเล่น ๆ เค้าชื่อซาอิโทอุ”
“นิสัยเป็นไงมั่ง”
“ก็โอเคนะ เป็นผู้ชายที่น่ารักคนนึง -///-” เท็นเท็นก้มหน้าหงุดๆอย่างเขินอายเมื่อต้องพูดถึงชายหนุ่มอีกคนที่ทำให้ใจเธอเต้นแรง
“เฮ้ๆ แล้วเนจิล่ะ = =” อิโนะสะกิดเท็นเท็นแล้วพูดเสียงเบา
“…” เมื่อรู้ว่าปิดสายตาอิโนะไม่ได้ เธอก็เลือกที่จะพูดความจริง
“…?”
“รายนั้นฉันไม่ไหวหรอก อันที่จริงมันก็ผิดมนุษย์มนามาตั้งแต่ฉันคิดมากเพราะเค้าแล้วล่ะ -3-” เท็นเท็นพูดเหมือนไม่ใส่ใจ แต่ที่จริงแล้วจิตใจกลับสับสนวุ่นวาย
“เฮ้อ สู้ๆนะเพื่อน =^= แต่มันจะไม่ผิดใช่มั๊ยถ้าฉันอยากรู้ความคืบหน้าของสองคนนี้บ้าง”
“เนจิกะรุ่นพี่เนี่ยนะ -0- เธอจะรู้ไปทำไม”
“นานๆทีเธอจะมีความรักกับเขาบ้างนิ”
“ก็ใช่ -0- แต่ฉันไม่ได้ใส่ใจอะไรมากหรอก.. มั้ง –w-”
“อย่างเธอ = = ใช้สายตางามๆของฉันดูตั้งแต่แรกก็รู้แล้วว่ามันไม่ใช่”
“ไม่ใช่อะไรหว่า –[ ]-”
“บ๊ะ ! เธอนี่เก็ทอะไรยากจริง ฉันหมายความว่าฉันดูครั้งแรกก็รู้แล้วว่าเนจิไม่เหมือนคนอื่นๆที่แกผ่านมา”
“แกพูดเหมือนฉันผ่านใครมาเยอะนะ - -;”
“จริงจังหน่อยค่ะ = =++” น้ำเสียงแฝงไปด้วยความอัมหิต -0-
“ค่าๆๆ เออๆ จะเอาไงก็เรื่องของแกเถอะ วันนี้ขอนอนก่อน กู้ดไนท์ ~”
อิโนะเหลือบมองเท็นเท็นที่นอนพลิกตัวหันหน้าไปอีกด้านหนึ่งแล้วถอนหายใจออกมาอย่างเหนื่อยใจ
‘คู่นี้มันจะสมหวังกับเค้ามั๊ยนะ’ อิโนะคิดในใจก่อนจะเดินออกไป
เท็นเท็นที่กำลังหลับตา ตื่นขึ้นมาอีกครั้งเมื่อได้ยินเสียงปิดประตูห้องลง
“…” เธอยิ้มออกมาอย่างสมเพชตัวเอง และกระพริบตาถี่ๆเพื่อไล่น้ำตาที่พร้อมจะไหลออกมาทุกเมื่อถ้าเธอคิดถึงเรื่องไม่เป็นเรื่อง
“ฮะๆ .. อิโนะ แกพูดถูกทุกอย่างเลย..”
‘ฉันดูครั้งแรกก็รู้แล้วว่าเนจิไม่เหมือนคนอื่นๆที่แกผ่านมา’
..ใช่ เนจิไม่เหมือนคนอื่นที่ฉันผ่านมา
เพราะกับเนจิแล้ว มันมากกว่านั้นจริงๆ..
งี่ ~ (ยิ้มแฉ่ง) ขอโทษค่ะที่หายไปหลายวัน เจนกลับมาแล้ว >0< !!! พอดีน้องเบนซ์ไปธุระต่างจังหวัดค่ะ แต่ตอนนี้กลับมาแล้ว กลับมาไม่ได้ทำอะไรเลย นอนกินลมอยู่บ้าน -0- มาเข้าเรื่องฟิคกันต่อ
เจนมานั่งดูพล็อตอีกทีมันไม่สมบูรณ์ อาจจะมีบางอย่างที่พลิกล็อคได้นะคะ ^^
ป.ล. คู่เนจิเท็นเท็นกำลังขยายค่ะ !! >w<
ใครสงสารเท็นเท็นขอให้ยกมือขึ้นนน ~ (-__-)//
นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ
อยากเห็นตอนเจอภาพบาดตาจริ๊ง อยากรู้ว่ายังเบื่อ รำคาญอีกรึเปล่า หุุ หุๆๆๆๆๆๆ
ส่วนเท็นเท็นสู้ต่อไปชีวิตยังมีหวัง
สงสารจะขาดใจตายแล้วววว
ปล.ชิก้าหวานมากเลย >.
เท็นจังสู้ๆ
มาอัพต่อเรื่อยๆ เด้อ~
อัพพพพพพพพพ>.<