[Fic Naruto] Different Love ความแตกต่าง ..ระหว่างรัก

ตอนที่ 37 : ♥~ Chapter 32 : โลกสีชมพูของเท็นเท็น~♥

[Fic  Naruto] Different  Love

ความแตกต่าง..ระหว่างรัก

 ♥~ Chapter 32 : โลกสีชมพูของเท็นเท็น~♥

Writer mode :

@ School

บรรยากาศคาบแรกที่เพิ่งจะผ่านไปเมื่อครู่ เล่นเอาคนในห้องเรียบเรียงความรู้ที่กระจัดกระจายตามส่วนต่างๆของสมองมาจัดให้เป็นระเบียบเอาไว้ไม่อยู่ = = เพราะมันเป็นเนื้อหาใหม่ที่นักเรียนปีนี้ต้องเรียนเป็นปีแรกนั่นเอง

“บ๊ะ ! บทเรียนบ้าอะไรเนี่ย เล่นเอามึน @ @” เทมาริพูดเบา ๆ ก่อนจะยกมือขึ้นมานวดขมับตัวเองอย่างเซ็ง ๆ

“น่าเบื่อชะมัด” ตามมาด้วยเสียงของคนที่นั่งอยู่ข้างๆ จะบอกว่านั่งก็ไม่ถูก เมื่อเจ้าตัวเล่นเอาหน้าฟุบไปกับโต๊ะแล้วถูไปถูกมาอย่างอิดๆออดๆ เมื่อเทมาริเห็นก็ส่งหมัดสววรค์งามๆลงบนหัวสับปะรดของอีกฝ่ายทันที

“โอ๊ย ยัยบ้าทำอะไรของเธอ”

“ฉันควรถามนายมากกว่าว่านายทำบ้าอะไร”

“หาว ~ มันง่วง” และแล้วก็ฟุบไปกับโต๊ะอีกท่าเดิม -0-

“เฮ้อ ไม่ไหวจริงๆ -___-”

“…”

“… ทำไมวันนี้เงียบจังล่ะซาสึเกะคุง”

“เปล่าหรอก” ซาสึเกะมองหน้าซากุระเล็กน้อยก่อนจะหันไปอีกทางหนึ่งตามเดิม อันที่จริงมันก็ไม่ได้เปล่าอย่างที่เขาว่า แต่ที่ตอบไปอย่างนั้นเพราะกลัวเสียฟอร์มหากพูดความจริงไปว่า  ‘ฉันงง’ ก็เท่านั้น

“นี่ๆ  ซาสึเกะคุงว่า …….”  ซากุระคิดอะไรได้ก็ชวนซาสึเกะคุยไป  ตามสิ่งที่อิทาจิบอก  อยากรู้นักว่ามันจะได้ผลหรือเปล่า

“เอ่อ.. นารูโตะคุง  ตื่นได้แล้วมั้งจ๊ะ ( .///.)” ฮินาตะเห็นนารูโตะแอบนั่งหลับในห้องเรียนมานาน ก็ได้ปลุกให้เขาตื่น  ก่อนที่ครูคุเรไนสุดสวย(และอาฆาต) จะทำให้นารูโตะถึงฆาตก่อนวัยอันควร -.-

“ง่า  หอมทีนึงแล้วจะลุก >w<” นารูโตะสวมวิญญาณแมวขี้อ้อนใส่ฮินาตะทันที  โดยไม่ลืมที่จะชำเลืองมองเนจิว่าได้สังเกตหรือเปล่า [ทำจนชำนาญ -__-^]

“นารูโตะคุง ! ทะลึ่ง >///<” ว่าไปอย่างนั้นแต่ดันหน้าแดงแซงหน้าแซงตามะเขือเทศ -///-

“:’]  แบบเมื่อวานอีกทีนึง J”  สิ่งที่แมวหน้าหนวดพูด  ส่วนใหญ่มักเป็นเรื่องที่เชื่อไม่ได้  แต่เรื่องนี้ดันเป็นส่วนน้อย  ซึ่งคือมันพูดจริง -0-  และเรื่องที่ว่านั้นคือ  มันฉวยโอกาสหอมแก้มฮินาตะเล่นจนสมใจน่ะสิ !

“วะ..ว๊าย ! พี่เนจิค้า !” นารูโตะจะเล่นเกมส์เดิม แต่ดันเกมส์โอเวอร์เมื่อฮินาตะทำท่าจะเรียกพี่ชายสุดโหดและได้ชื่อว่าเป็น ก.ข.ค. ของคู่นี้มากมาย -0-

“แว๊กก ! ไม่ทำแล้วจ่ะ ไม่ทำแล้ว T^T”

“… ค่ะมีรุ่นพี่พูดถึงอิโนะจังหลายคนเลยนะคะ บ้างบอกน่ารัก เซ็กซี่…”

“โอ๊ยย ! ไม่หรอกค่ะ ^^” อิโนะที่ยังมองหน้ากับซาอิไม่ติด กำลังนั่งเม้าส์สนั่นบ้านสนั่นเมือง กับเพื่อนผู้หญิงคนหนึ่งที่นั่งแถวๆนั้น  ซึ่งหัวข้อก็ไม่พ้นเรื่องความดังกระฉูดกระฉาดของอิโนะนั่นเอง

“ฮ่าๆ อย่าว่างั้นเลยค่ะ  รุ่นพี่ตามจีบคุณอิโนะหลายคน คุณอิโนะไม่คิดจะเปิดใจดูบ้างเหรอคะ”

“อ๊อ ! นั่นยิ่งไม่ใหญ่เลยค่ะ  ไม่ใช่เล่นตัวนะคะ แต่มันไม่ใช่ ><”

“คุณอิโนะนี่ดีจังนะคะ  ถ้าคุณอิโนะชอบผู้ชายคนไหน แล้วผู้ชายคนนั้นไม่ชอบเนี่ย  ผู้ชายคนนั้นจะโง่สุดๆเลยนะเนี่ย ฮ่าๆๆ” เพื่อนสาวหัวเราะด้วยความร่าเริง แต่อิโนะ (+ ซาอิ) แอบสะอึกกับคำพูดประโยคนี้เล็กน้อย

 ‘ ว่ากูโง่เลยเหรอวะเนี่ย ^^;;’  ซาอิแอบสะเทือนในใจ

“ฮะๆๆ  นั่นสินะคะ” อิโนะเหลือบตาไปมองซาอิเล็กน้อย  ก่อนประเด็นเรื่องต่อไปจะถูกจุดขึ้นมา

“-.- ??” ตอนนี้หัวสมองของเท็นเท็นเต็มไปด้วยเครื่องหมายปรัศนี (?) และง.งูเต็มไปหมด = =

“ทำหน้าอย่างนั้นไม่เข้าใจรึไง” งูตัวนึงในความคิดของเท็นเท็น ดันหลงทางเข้าไปสะกิดให้เนจิรับรู้ถึงความงงของเธอ และสังเกตเห็นสีหน้าของเธอในเวลาต่อมา

“หรือนายเข้าใจ ? -..-”

“ห้าสิบ ห้าสิบ”

“จ้ะ พ่อคนเก่ง -__-;” เท็นเท็นกลับไปอ่านหน้าที่เพิ่งข้ามมาอีกครั้ง แต่ดูเหมือนจะไม่มีอะไรดีขึ้นเลย เมื่องูยังคงป้วนเปี้ยนอยู่เต็มสมองไปหมด

“ไหวไหมนั่น - -*”

“ถ้าบอกว่าไม่ล่ะ -0-” เท็นเท็นยอมรับออกมาตามตรง

“ฮึฮึ” เท็นเท็นแอบใจเต้นเล็กน้อยเมื่อได้เห็นสีหน้าเวลาเขาหัวเราะ

“หะ.. หัวเราะอะไรของนาย = =”

“เปล่า   อยากให้ฉันติวบทนี้ให้ไหมล่ะ ?” เนจิหยุดหัวเราะแล้วหันกลับมาพูดด้วยสีหน้าปกติ

“อืมม์ ~ ถ้าไม่ลำบากก็ดี” เท็นเท็นตอบอย่างไม่ลังเล เมื่อผลประโยชน์ยื่นมาตรงหน้าแล้ว 1. ได้เรียนฟรี  2. คนสอนหล่อ -.,- 3. บทนี้เธอไม่เข้าใจ 4. ตีคะแนนค่ะ!!

“หาช่วงว่างแล้วโทรมา” เนจิตอบแค่นั้นก่อนจะหาอะไรทำแก้เซ็งเล่น

“หา !? โทร  .. อ๋อ..” เธอเพิ่งนึกได้ว่าเนจิเคยโทรมาหาเธอครั้งหนึ่ง  และวันนั้นก็เป็นจุดเริ่มต้นของการเบื่อเสียงเรียกข้าวของเธอ  ไหนจะเนจิโทรมา ไหนจะโฮนาเดะ ไหนจะญาติ ไหนจะบลาๆๆ

“อาฮะ แล้วฉันจะโทรไป - -**”

@ 12.00 น.

โรงอาหาร

“โอย  วันนี้มีแต่เรื่องงงๆ” เมื่อสั่งอาหารกินกันเรียบร้อยเทมาริก็เป็นคนเปิดบทสนทนาในมื้อกลางวันนี้ทันที

            “ใช่ T^T น้ำตาจะเล็ด” อิโนะเห็นด้วยอีกคน

            “บทนี้ยอมแพ้” เท็นเท็นโบกธงขาว

            “อ้าว ! ยัยหมวย” เสียงที่ไม่ใช่เสียงของซากุระและฮินาตะดังขึ้นข้างหลังเท็นเท็น  ทุกคนต่างงงว่าเสียงนี้เป็นเสียงของใคร  และเมื่อพบเฉลย ก็ต้องงงกันเข้าไปใหญ่ เมื่อเจ้าของเสียงนั้นเป็น ผู้ชาย !?

            “อ๊าว ! นึกว่าใคร ที่แท้ก็นาย = =” เท็นเท็นที่ไม่ตกใจอยู่คนเดียวเอ่ยปากร้องขึ้นอย่างไม่อายใคร

            “เฮ้  ฉันพี่เธอปีนึงนะ -__- ยัยบ้า” ว่าแล้วก็นั่งลงข้างๆเท็นเท็นแล้วผลักหัวเบาๆ

            “ลามปาม ! รู้จักกันไม่ถึงอาทิตย์เล่นหัว เดี๋ยวบั๊ดตบ” เท็นเท็นทำท่าจะตบจริงๆ  โดยไม่สนใจเลยว่าเพื่อน ๆ ของเธอได้จับกลุ่มเม้าส์กันเรียบร้อย  -__-

‘ยัยนี่มีผู้ชายมาติดเป็นด้วย ?’

            “เฮ้อ  กะจะไปนั่งกะเพื่อนแล้ว เจอเธอขอแวะกวนจุดยืนหน่อยดีกว่า”

            “ซุบซิบๆ  จะจีบก็ว่ามาเถ๊อะ” ซากุระกระซิบอิโนะ  ซึ่งอิโนะอยากกดไลค์คำพูดของซากุระสัก 10 ครั้ง

            “พอเลยนาย  กลับไปไป๊ !” เท็นเท็นโบกมือไล่ ก่อนจะเขยิบมานั่งข้างๆกับเพื่อนตัวเอง

            “ฮ่า ๆ ยากหน่อยนะ”

            “โอ้” เทมาริอุทานเบาๆ  ไอ้หมอนี่มันแสดงอาการมากเกินไปแล้วมั้ง

            “งั้น ฮินาตะ เดี๋ยวฉันไปก่อนนะ  ท่าจะไม่ปลอดภัย” เท็นเท็นกระซิบก่อนจะวิ่งปรู๊ดออกนอกบริเวณนั้นทันที  จนชายหนุ่มจับต้นชนปลายไม่ถูก

            “-0-”

            “นี่ นายชื่ออะไรอ่ะ” อิโนะที่ดูเหมือนจะอยากรู้มากที่สุดถาม

            “เรียกฉันว่าซาคาโมโตะ J” พูดพร้อมกับฉีกยิ้มหวาน

            “อ๊าย >< หล่อ” อิโนะพูดเบาๆ

            “ไปรู้จักกับเท็นเท็นตอนไหนเนี่ย”

            “เมื่อวานนี้เอง ฮ่าๆ”

            “ฮะๆ นายคงไม่แอบชอบเพื่อนฉันหรอกนะ ฮะๆ” ซากุระหัวเราะเจือนๆ และถามออกไปตรงๆตามที่ตัวเองคิด

            “นั่นสินะ ฮ่าๆ”

            “เฮ้ = = คำตอบอย่างนั้นมันหมายความว่าอะไรอ่ะ” เทมาริกระซิบถามฮินาตะ

            “>///< อย่างที่คุณเทมาริคิดค่ะ !” ฮินาตะก้มหน้าก้มตาเขินแทนรุ่นพี่คนเมื่อกี้

            “= [ ] =” <--- เทมาริ

            “งั้นฉันไปทำธุระก่อนนะ ^^” ซาคาโมโตะวิ่งตามเท็นเท็นไปอีกคน  สาวๆที่นั่งกันอยู่มองไปที่ถาดอาหารของผู้ชายคนเมื่อกี้   …กินเร็วเนาะ = =

            ชายหนุ่มวิ่งตามเท็นเท็นไป  แต่ตอนนี้ยังไม่มีวี่แววว่าจะเจอ

            “เฮ้ ! เอามานี่นะเนจิ” เมื่อคิดถึง เสียงของเจ้าตัวก็ปรากฏขึ้นทันที  ชายหนุ่มจึงวิ่งไปหลบหลังต้นไม้แถวนั้น  เมื่อได้ยินชื่อผู้ชายที่ถือว่าเป็นที่รู้จักของคนส่วนใหญ่ในโรงเรียน  ภาพที่ปรากฏตรงหน้าคือ เท็นเท็นกำลังเอื้อมมือคว้าหนังสืออะไรสักอย่างที่อยู่ในมือเนจิ  แต่มันไม่ง่ายอย่างที่คิดเมื่อเนจิชูมือขึ้นสูงและเปลี่ยนทิศทางไปมาด้วยความเร็ว  ต่อให้เท็นเท็นจะเป็นนักกีฬาบาสก็ยังกระโดดไปไม่ถึง เพราะยังไง ความเร็วของผู้หญิงและผู้ชายมันก็ต่างกันอยู่ดี

            “อะไรกัน  บอกจะให้ฉันยืมอ่านแล้วมาทวงคืนเนี่ยนะ”

            “ฉันไปบอกนายตอนไหนว่าให้ยืม = =”

            “ก็ตอนนั้นแหล่ะ -__-” เนจิตอบอย่างหน้าตาย

            “มั่วละ  นายบอกแค่จะอ่าน ไม่ได้บอกว่ายืมอ่าน  เอามานี่นะ !”

ซาคาโมโตะมองภาพตรงหน้าอย่างชั่งใจ  เมื่อเห็นสายตาของเท็นเท็น ที่ไม่เคยมองใครอย่างนี้มาก่อน  แม้แต่ตัวเขาเองก็เถอะ (_ _)

            “มันจะไปยากอะไร ชอบได้ก็เปลี่ยนได้สิวะ - -” เขาพูดกับตัวเองเบาๆ ก่อนจะเดินออกมาจากหลังพุ่มไม้เมื่อสองคนนั้นเดินออกไปอีกทางแล้ว

            “เฮ้อ  ชอบเนจิเหรอเนี่ย เซ็งชะมัด = =;” เขาพูดอย่างไม่ใส่ใจ แต่ก็อดคิดวิธีทำให้เท็นเท็นเปลี่ยนใจมาหาเขาไม่ได้

            “คิดได้ไงวะเจอกันเมื่อวาน มาวันนี้แล้วรักเลย” เขาสะดุ้งน้อยๆเมื่อเสียงที่ดังออกมาไม่ใช่เสียงเขา  แต่เป็นเสียงเพื่อนคนหนึ่งตางหาก

            “นึกว่าใคร -__- ที่แท้ก็นาย … ซาอิโทอุ” เขาเรียกชื่อเพื่อนสนิท ก่อนจะนั่งลงบนม้าหินอ่อนแถวๆนั้น

            “อาการหนักสิท่า -__-;” ผู้เป็นเพื่อนแซว

            “ยังหรอกๆ ฮ่าๆๆ”

Saitou Talk :

            โอ้  ไม่น่าเชื่อจะมาเจอเรื่องดีๆตอนกลางวัน เมื่อได้ยินเพื่อนสุดรักแอบหลุดความลับออกมา -0- ที่จริงผู้หญิงหน้าหมวยคนนั้นผมกับไอ้นี่เพิ่งเจอและได้รู้จักเมื่อวานนี้เอง แต่ไม่คิดว่าเจ้านี่มันจะไวไฟไปชอบเขาซะแล้ว -__- งงเหมือนกันครับ

            “ยังแต่มานั่งบ่นนี่นะ”

            “เค้าเรียกพูดลอยๆเว่ย J”

            “แกลอยแล้วแกจะร่วง”

            “ฮ่าๆๆ ล้อเล่นๆ  แกก็ดูออกแล้วว่าฉันคิดยังไง แกก็ช่วยกลับไปดูตัวเองหน่อยเมื่อวานแกทำอะไรไว้บ้าง”  ผมแทบไม่ต้องย้อนไปคิดเลย เพราะมันคอยปั่นหัวผมอยู่ตลอดไอ้เรื่องนี้   เหมือนจะไม่มีอะไรมากหรอก แต่มาคิดๆดูแล้วมันรู้สึกแปลกๆ  ผมก็แค่นั่งพักตอนเล่นบาสกับเท็นเท็นสองคนเท่านั้น แล้วยัยนี่ก็เหมือนจะเข้ากับคนได้ง่ายมากๆ จนผมปรับตัวไม่ทัน  และเพิ่งจะมารู้ว่าวันนี้เจ้านี่มันหวง -__-

            “เออๆๆ ขอโทษๆ”

            “ยัยนี่เป็นคนยังไงกันน้า…”

            “… แล้วฉันจะรู้มั๊ยวะ -___-”

Tenten Talk :

            ฉันวิ่งไล่ชิงหนังสือกับเนจิรอบน้ำพุน่าจะประมาณ 3 รอบแล้ว ซึ่งหมอนั่นมีทักษะการหลบดีมาก = = เหมือนเป็นลิงมาเกิด (หักค่าตัว ! โทษฐานมาว่าพระเอกช้านน !!) มันะไม่เกิดเหตุการณ์อย่างนี้ ถ้าหมอนั่นไม่กวนติงฉันโดยการยกหนังสือขึ้นมาล่อแล้วพาวิ่ง -..- และฉันก็บ้าจี้วิ่งตาม ฮ่าๆๆ ความสุขแบบแปลกๆ

            “นายหยุดวิ่งได้แล้ว ! ฉันเหนื่อย”

            “แน่จริงเธอก็ตามมาเอาให้ได้สิ ;P” เฮ่ย ! เนจิแลบลิ้น วันนี้ไก่ออกลูกเป็นตัวแน่เลย *0*

            “หยุด ๆ หยู๊ดดดด !!” ฉันตะโกนไล่หลังเนจิที่วิ่งไปเรียบร้อย - -  ฮึ่ย ! ไม่ไหวจะเคลียร์  รอคาบบ่ายก่อนเถอะ จะแอบแต๊ะอั๋ง เอ๊ย ! >< จะแอบเขกหัวให้หน้าคว่ำเลย = =

            “แม๊ะ ! หาตั้งนาน มาอยู่นี่เอง - -;” ยัยเทมเดินมาก่อนจะชะโงกหน้ามาถามฉัน

            “กำลังจะกลับนี่แหล่ะ เฮ้อ เหนื่อย !” ฉันบ่น

            “ไปทำอะไรมาอีกล่ะ เหงื่อซกเชียว -3-”

            “วิ่งไง = =” ฉันไม่บอกหรอกว่าวิ่งอะไร เพราะยัยนี่ไม่รู้เรื่องเกี่ยวกับหนังสือนั่นเลย ก็ตอนนั้นมันมีความสุขอยู่นี่นะ L

            “ไม่ไหวๆ = = ไปเข้าห้องเรียนได้แล้วไป้ !”

            “อีกตั้ง 15 นาที”

            “-__- ฉันอุส่าต์มาตาม  ตอนแรกกาอาระบอกจะมาตามให้ แต่ฉันกลัวแกทำมิดีมิร้ายน้องฉัน ฉันเลยมาเอง” โห = = มันมองฉันเป็นคนยังไงกันแน่

            “แกมองฉันเป็นคนอย่างนั้นเรอะ ? = =”

            “ฮ่าๆ ไม่เชิง”

            “ฮ่าๆๆ ถ้าฉันทำอย่างนั้น  แกกับชิกามารุก็..”

            “Shut up !” โห่  เล่นอังกฤษ = =

            “ค่าๆๆ กลับก็กลับ -3-” แหม๋  พูดถึงชิกามารุหน่อยไม่ได้ = = ถ้าแดงเชียว

@ ตึก 3

            ฉันเดินก้าวฉับๆๆไป ก่อนจะเลื่อนประตูห้องแล้วกวาดตามองเนจิ - -+ มันอยู่ไหน ! และคำตอบก็ปรากฏเมื่อไอ้ผู้ชายที่มันเพิ่งกวนประสาทฉันไปตอนกลางวันมันมานั่งที่ฉันแล้วคุยกับเนจิอยู่ = =; จะกวนกันไปถึงไหน !

            “นายจะกวนประสาทฉันไปถึงไหนเนี่ย” ฉันพูดทันทีที่เดินไปถึง

            “^^ ฉันไม่ได้ทำอะไรเล๊ย  แค่อยากรู้จักกับหมอนี่เท่านั้น” แล้วก็ชี้ไปทางเนจิ

            “-0- งั้นกรุณาลุก  นี่ที่ฉัน”

            “เธอน่ะยืนหน่อยจะเป็นไรไป -0-”

            “ไม่แก่ตายหรอกน่ะ  แต่ลุก! นั่นที่ช้านน !”

            “ยืนรออีก 10 นาทีแล้วกัน แบร่ ;P”

            “ชิ  ไปหาเพื่อนก็ได้” ฉันสะบัดบ๊อบ (?) เดินหนีทันที  ไปนั่งรอกับเทมดีกว่า  ซากุระก็เหมือนจะทำคะแนนกับซาสึเกะคุง  ฮินาตะก็นั่งหน้าแดงแล้วหยอกกับนารูโตะ = = ฉันเข้าไปก็เป็นกองขี้ควายทันที  อิโนะก็..เอิ่ม = = คล้ายๆว่าจะเรียกเรตติ้งสูงมาก  ฉันเข้าไปมีหวังถูกเฉดหัวออกมา  เหลือแต่เทม ที่มันถึงจุดหมายก่อนเพื่อน แบบง่ายมากมาย -3- ฉันเข้าไปคงไม่เป็นอะไร

            “โย่ว” ฉันทักก่อนเดินไปนั่งที่โต๊ะของเทม

            “ใครเชิญมายะ !” เทมกอดอกทันที  ฉันเหลือบมองชิกามารุที่ทำหน้าเซ็งๆ -3-

            “โอ..ฉันมาขัดจังหวะอะไรนายหรือเปล่าเนี่ย”

            “ม๊ายย ! / มาก -__-” เสียงสองคนดังขึ้นพร้อมกัน = = ฉันจะคิดว่าใจตรงกันมากเลยนะ  ถ้าคำพูดมันไม่ออกมาเป็นคนละคำเนี่ย - -;

            “เอ่อ -__-;;  ฉันขอสิงสถิตอยู่สักแป๊บ  รอคาบบ่ายแล้วจะไป T T”

            “เน่ๆ = = ไม่ต้องทำหน้าเบื่อโลกอย่างนั้นก็ได้  ฉันจะกลับห้องแล้ว  ไปนั่งที่ของเธอได้แล้วไป๊ !” ไอ้ตัวเวร (ชักแรงขึ้นทุกวัน = =) เดินมาบอกฉันแล้วโบกมือบ๊ายบายก่อนจะเดินจากไป เฮ้อ ไปได้สักที

            ชิ้ง - -++ ฉันมองไปทางเนจิที่ยักคิ้วกวนๆให้ฉัน  แล้ววิ่งไปนั่งที่เก้าอี้ฉันทันที   ฉันแบมือ

            “- -; อะไร”

            “หนังสือ”

            “ฝัน”

            “คาบนี้นายเรียนไม่สนุกแน่เนจิ - -+”

เย่ๆๆ  คู่ Neji Tenten คืบหน้าไปก้าวนึงแล้ว ! ตอนนี้มอบให้พวกเขาโดยเฉพาะ T^T เพราะตามหลังคู่อื่นอยู่คู่เดียว แต่ตอนนี้คิดว่าทันแล้วค่ะ 55  ตอนนี้สังเกตุได้ว่าเม้นลดน้อยลงเพราะว่าเปิดเรียนกันแล้ว J ไรเตอร์เข้าใจ  แต่ถ้ามีเวลาอ่านก็เม้นกันด้วยนะค้า ><  เด๋วอาทิตย์หน้าไรเตอร์ก็เปิดเรียนแล้วเหมือนกัน  พี่เจนก็ว่างๆคงมาอัพ (ครึ่งแรกของตอนนี้พี่เจนเขียนค่ะ) 

สุดท้ายนี้ .. อย่าลืมติดตามกันด้วยนะคะ J