คำเตือน
1.เรื่องนี้เป็นนิยายแนว Y หรือ ชายXชายนะครับ
ถ้าเกิดว่าไม่ชอบก็กดออกนะครับหรือจะลองอ่านดูก็ได้นะ*^*
2.ผมเป็นไรท์เตอร์ที่ชิลๆแต่ไม่ได้แปลว่าจะยอมใครเวลาโดนด่านะครับ
ที่จริงผมก็ไม่ได้ด่าเก่งอะไรหรอก แต่คอยรับฝีปากกับเพื่อนบ่อยๆน่ะครับU^U
3.ผมหล่อก็พอแล้วล่ะครับ...//โรคหลงตัวเองกำเริบ
จะกล่าวถึงความยากลำบากของไรท์เตอร์ครับ T^T
สวัสดีครับ ยินดีต้อนรับสู้นิยายเรื่องแรกของผม
หลังจากที่สั่งสมผ่านจากการอ่านนิยายอ่านนิยายอ่านนิยายและอ่านนิยายมามากมายนะครับ
เรื่องนี้มันอาจจะมั่วนะครับ แต่จะพยายามให้อยู่ในลู่ในทางนะครับ 55
มือใหม่เลยครับยังทำอะไรไม่เป็นเลย กว่าจะหาพื้นหลังนิยายได้โอยยยย...มันทรมานมากครับ
กว่าจะเอาโค้ดนู่นโค้ดนี่มาแปะโน่นแปะนี่ พูดคำเดียว
"มือใหม่อย่างผมเกือบจะม่องเอา55"
ปล.ผมจะลองแปะแบนเนอร์ดูนะครับดูว่ามันยยากขนาดไหน
แนะนำตัวหน่อย
ผมมีชื่อว่าโฟนครับ
อายุ 15 แล้วปีนี้ แต่ทักษาะการเขียนยังไม่ได้เรื่อง(เท่ากับเด็กอายุ 6 ขวบ)//ขำ
ส่วนสูงอย่ามาพูดกับผมครับ มันเป็นจุดด้อยของชีวิตT^T
เอาเถอะครับขี้เกียจพล่าม ยังไงก็ฝากนิยายหน่อยแล้วกันนะครับ//โค้ง
เอลเลน:...ฟรูสต์ นายช่างเหมือนเขาเหลือเกิน...เขาคนนั้นที่ไม่หายใจแล้วในวันนี้
ทำไมนะถึงฉันจะไม่ถูกขี้หน้ากับนายเอาเสียเลย แต่เวลาอยู่กับนายทีไร ฉันอยากจะอยู๋อย่างนั้นไปตลอด...
ฟรูสต์:เจ้าเตี้ย เจ้าเตี้ย และเจ้าเตี้ย หัดกินนมมันเสียบ้างสิ!
อยาดเตี้ยอย่างนี้ตลอกไปรึไง ผอมก็ผอมแห้งก็แห้ง
...เตี้ย แกเหมือนกับสิ่งที่ทำให้ชีวิตของฉันไม่น่าเบื่อ//มาซึ้งเอาตอนหลังแฮะถถ
แบนเนอร์ครับ หวาา...ผมทำถูกมั้ยเนี่ยT^T
ข้อความที่โพสจะต้องไม่น้อยกว่า {{min_t_comment}} ตัวอักษรและไม่เกิน {{max_t_comment}} ตัวอักษร
กรอกชื่อด้วยนะ
_________
กรอกข้อมูลในช่องต่อไปนี้ไม่ครบ
หรือข้อมูลผิดพลาดครับ :
_____________________________
ช่วยกรอกอีกครั้งนะครับ
กรุณากรอกรหัสความปลอดภัย
ความคิดเห็น