Goddess ตระกูลผู้พิทักษ์ - นิยาย Goddess ตระกูลผู้พิทักษ์ : Dek-D.com - Writer
×

    Goddess ตระกูลผู้พิทักษ์

    เรื่องนี้เป็นเรื่องแรกที่ลองเขียนค่ะ อันนี้แค่ลองให้อ่านกันค่ะยังไม่ได้เขียนจริงจัง ยังขาดประสบการณ์อย่างมาก เพราะว่ายังอายุน้อย มีอะไรก็ถามได้นะคะ...Goddess-T

    ผู้เข้าชมรวม

    117

    ผู้เข้าชมเดือนนี้

    2

    ผู้เข้าชมรวม


    117

    ความคิดเห็น


    1

    คนติดตาม


    0
    หมวด :  แฟนตาซี
    จำนวนตอน :  1 ตอน
    อัปเดตล่าสุด :  13 ก.พ. 56 / 18:39 น.
    ตั้งค่าการอ่าน

    ค่าเริ่มต้น

    • เลื่อนอัตโนมัติ

    บทนำ
    'หุ่นยนต์' สิ่งที่เด็กๆ และนักสะสมต่างชื่นชอบ แต่หารู้ไม่ว่าบางทีสิ่งๆ นี้อาจจะไม่ใช่แค่
    เศษเหล็กที่มาประกอบกัน มีความสามารถในการเดินและพูดได้ แต่มันอาจจะมีบางสิ่งบางอย่างที่เราหรือหลายๆ คนคาดไม่ถึงก็เป็นได้...
            "หิว...หิว...หิว...หิวจังเลย" น้องชายสุดที่รักของผมแหกปากบ่นงึมงำ
            "จะแหกปากทำไมเนี่ย" ผมบ่นบ้าง
            "พี่เฮิร์บ...ผมหิวนี่นา" น้องชายเรียกชื่อผมพร้อมบอกเหตุผล
            ผมพูดอย่างขอไปทีว่า "พี่รู้แล้วน่าฮับร์! เล่นแหกปากลั่นบ้านขนาดนี้ พี่ไม่หูแตกก็บุญแล้ว"
            "เอ๋...ผมว่าผมพูดเบาๆ แล้วนะครับ" ฮับร์พูดเหมือนมันมีเหตุผล
            ผมหันไปเถียงทันควันว่า "แหมฮับร์...ถ้านี่แค่เบาๆ คงไม่มีคำว่าดังในโลกนี้แล้วแหละน้องเอ๋ย"

                     และในระหว่างที่เราสองพี่น้องเถียงกันหน้าแดงหูเขียวกันอยู่นั้น...อาหารก็มาตั้งตรงหน้าเสียแล้ว
            "นี่ครับอาหารมือเช้าของวันนี้" พ่อบ้านประจำตระกูลนำอาหารมาเสริฟ
            ผมและฮับร์ตะโกนพร้อมกันโดยไม่ได้นัดหมายอย่างอึ้งๆ ว่า "น้ำเปล่า!" 
            "ทะ..ทำไมวันนี้ถึงเป็นน้ำเปล่ากันล่ะ" ฮับร์พูดอย่างงุนงง
            พ่อบ้านพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชาว่า "นายท่านรับสั่งมาขอรับ ผมมิอาจขัดคำสั่งของท่านได้ขอรับ"
            "ท่านพ่ออีกแล้ว" ผมพูดอย่างเบื่อหน่าย
            "ใช่ๆ...ว่าแต่วันนี้จะให้พวกเราไปทำภารกิจหนูทำได้ที่ไหนอีกล่ะ" ฮับร์ถามพ่อบ้าน
            "ไม่ได้ออกไปทำที่ไหนขอรับ...สร้างหุ่นรบ 20,000 ตนขอรับ" พ่อบ้านพูดหน้าตาย

                      นี่ท่านพ่อไม่มีเงินไปจ้างทหารที่ไหนมาทำหรือไงนะ ถึงต้องมาใช้ผมกับน้องเนี่ย แถมข้าวก็ไม่มีนี่ท่านพ่อกินแกลบแล้วมั้งเนี่ย
            "แล้วระยะเวลาที่กำหนดล่ะ" ผมถามอย่างลุ้นคำตอบขอให้มันนานๆ ทีเถอะ
            "เวลาไม่จำกัดขอรับ แต่..." พ่อบ้านหยุดพูด
            "แต่...อะไร" ผมจิตตก
            "แต่...ถัายังไม่เสร็จก็ไม่ได้ทานอาหารอย่างอื่นนอกจากน้ำเปล่าขอรับ" พ่อบ้านพูดหน้าตายกว่าเดิม
            "ห๊า..." ฮับร์อ้าปากค้าง
            ผมถอนหายใจเฮือกใหญ่สองสามที...

            ...
                    ภารกิจพวกนี้ผมจะไม่ทำก็ได้ แต่ผมไม่อาจขัดคำสั่งท่านพ่อได้เพราะผมสาบานต่อหลุมศพท่านแม่ไว้แล้วว่าถ้าผมทรยศท่านพ่อและคนที่รักผมจะเป็นคนทรยศเฉิกเช่นนักโทษป่าเถื่อน หน้าตาแก่ปานตาลุงเหล่านั้น แต่ผมก็คิดไม่ตกเพราครอบครัวของพวกเราเป็นตระกูลผู้พิทักษ์ แล้วทำไม้องมีหุ่นรบ หุ่นยนต์ด้วยกัน และภารกิจครั้งนี้สร้างหุ่นรบ ผมไม่เคยทำมาก่อน แล้วผมจะทำได้มั๊ยเนี๊ย...ตาย ตาย ตายแน่ๆ ถ้าผมไม่ทำต้องเป็นตาลุงแก่ๆ แน่เลย แต่ถ้าผมทำล่ะก็ แล้วผมจะทำยังไงในเมื่อทำไม่เป็น...ใครก็ได้ช่วยผมด้วยยยยยยยยยยย....

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น