หยาดน้ำค้าง - นิยาย หยาดน้ำค้าง : Dek-D.com - Writer
×

    หยาดน้ำค้าง

    ใครจะรู้ว่าคนที่เป็นถึงลูกคูณหนูที่สมควรมีความสุขมากกว่าใครๆกลับจมอยู่กลับความทุกข์เพียงลำพัง อยู่ในกรงสีทองที่แสนสวนงามที่ใครต่อใครต่างเรียกมันว่าบ้าน

    ผู้เข้าชมรวม

    72

    ผู้เข้าชมเดือนนี้

    1

    ผู้เข้าชมรวม


    72

    ความคิดเห็น


    0

    คนติดตาม


    0
    หมวด :  รักดราม่า
    จำนวนตอน :  0 ตอน
    อัปเดตล่าสุด :  11 ธ.ค. 56 / 00:00 น.
    ตั้งค่าการอ่าน

    ค่าเริ่มต้น

    • เลื่อนอัตโนมัติ

    บทนำ
                            ขณะที่เธอกำลังหันหลังกลับและเดินจากไปพร้อมกลับน้ำตาที่ไหลอาบสองแก้มนั้น จู่ๆ"น้ำค้าง"หรือ"นางสาวณัชนิชา วรเวชสกุล"ลูกสาวเพียงคนเดียวของเจ้าของบริษัทยักษ์ใหญ่รายหนึ่งในประเทศ ที่จำหน่ายและส่งออกอัญมณีทั้งในและนอกประเทศ  ต้องหยุดชะงักเมื่อมีเสียงหนึ่งดังมาจากข้าหลัง เสียงซึ้งเธอไม่เคยที่จะจดจำมันไม่ได้ เสียงที่เธออยากได้ยินอยู่ทุกลมหายใจ เสียงของคนที่ทำให้เธอมีความสุขที่สุด...และก็ทุกข์ที่สุดด้วยเช่นเดียวกัน 
    "น้ำ...คุณจะทำอย่างนี้กลับผมไม่ได้นะ" รุจ หรือ อนิรุจ นันทรังสรรค์หนุ่มหล่อ หน้าตาเจ้าสำอางออกไปทางลูกครึ่งจีนซะมากซึ่งก็เป็นความจริงดังที่กล่าวเนื่องจากอนิรุจนั้นเป็นลูกชายหัวแก้วหัวแหวนเจ้าสัวบริษัทขนส่งเฟอร์นิเจอร์รายใหญ่รายหนึ่งในประเทศ เขาเดินตามหลังของณัชนิชาอย่างรีบเร่งชนิดที่แทบจะเรียกว่าวิ่งเลยทีเดียว 
    "พอเถอะรุจเรื่องของเรามันจบแล้ว ในเมื่อรุจเลือกที่จะไปน้ำก็จะไม่ห้ามไม่รั้งรุจไว้ น้ำเข้าใจว่าเราไปกันไม่ได้จริงๆ ให้มันจบ...โดยที่น้ำเป็นคนเจ็บเถอะนะ" ณัชนิชาพูดออกมาด้วยหยดน้ำตาที่ไหลอาบสองแก้ม เธอหันหลังและวิ่งกลับไปโดยไม่หันมามองข้างหลังอีกเลย
                             สิ่งเหลืออยู่มีเพียงชายคนหนึ่งที่ยืนอยู่อย่างเดียวดายท่ามกลางถนนที่แทบจะไม่มีคนเดินแต่คนเพียงไม่กี่คนที่เดินผ่านไปมากลับดูเหมือนมากมายจนรุจไม่อาจอดทนต่อความสับสันและรู้สึกผิดที่มีต่อผู้หญิงที่เขารักได้ เขาทำกับเธออย่างที่ไม่น่าจะให้อภัย แต่เธอกลับบอกว่าเธอเข้าใจ เพียงคำสั้นๆกลับทำให้เขาเจ็บปวดอย่างที่สุด เขายอมที่จะถูกต่อว่าหรือด่าให้เป็นหมูเป็นหมาดีกว่าต้องรู้สึกผิดอย่างนี้ ซึ่งก็ไม่อาจที่จะคาดหรือเดาว่าเขาจะสามารถยอมรับและลืมความรู้สึกได้เมื่อไหร่ 
    "น้ำผมขอโทษ ผมไม่ได้อยากให้มันเป็นแบบนี้" อนิรุจตะโกนสุดเสียงแต่สิ่งที่ตามมายังคงมีแต่ความเงียบและเงียบและก็เงียบ อนิรุจเดินกลับไปด้วยหัวใจที่แหลกสลายไม่ต่างอะไรกับคนที่เขารัก เธอจะรู้มั้ยนะว่าหัวใจดวงนี้ก็เจ็บปวดไม่ได้น้อยไปกว่าเธอเลย อนิรุจทำได้เพียงรำพึงออกมา หวังเพียงให้สายลมช่วยพัดพามันไปยังคนที่เขารักสุดหัวใจ หญิงสาวรูปร่างบอบบางน่าถนุถนอมของเขา....ณัชนิชา
    ………………………………………………………………………………………………………………………………........................
     

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น