SAS สดุดรักร้ายเจ้าชายจอมเก๊ก

chapter 1

                ตุ๊บ!

                ฮ้าาาาา เป็นท่าที่สง่างามที่สุดในโลกกก

                ไอ้ชุดนักเรียนโรงเรียนนานาชาติที่ฉันใส่อยู่นี่มันช่างไม่เหมาะกับการปีนกำแพงโรงเรียนซักเท่าไหร่เลยแฮะ  บลา บลา เสื้อเชิ้ตเอวจั๊มพ์ผูกไทด์ กับกระโปรงจีบรอบเอวลายสก๊อตบานบานที่แสนจะสั้นจุ๊ดจู๋  และตราบใดที่ยังใส่ ก.ก.น. และ

บ๊อกเซอร์ซะอย่าง โฮะ โฮะ สวยไม่แคร์สื่อ ^_^

                สาวน้อยน่ารักที่มีดีกรีเป็นลูกสาวคนเดียวของเสี่ยใหญ่ยศพันโทอย่างฉันไม่มีทางจะยอมให้โดนบันทึกว่ามาสาย ในวันเปิดเรียนวันแรกเด็ดขาดดด (‘~’)

                กระเป๋า กระเป๋าที่โยนข้ามรั้วมาเมื่อกี้อยู่ไหนอ่า ???

                “กระเป๋าของเธอหรือเปล่า”

                0^0

ว้าววว ผิวขาวขาว วงหน้าเรียวได้รูป จมูกโด่ง ผมสีช็อกโกแล็ตซอยประบ่า แล้วก็นัยน์ตาสีน้ำตาลเข้มแบบนั่น…

นางเอกสรุปว่าหล่อโครตตตตตตตตตตต

                “เป๋า’ฉันเอง ขอบใจนะที่ช่วยเก็บให้อ่ะ ^_^”

                นอกจากนายจะโคตรหล่อแล้ว ยังน้ำใจงามทรามวัยอีกด้วย^^///

                “ฉันเปล่าเก็บให้เธอ แต่เธอโยนไอ้กระเป๋าบ้าบอนี่ มาโดนหัวฉัน”

                “อือ ฉันขอบใจนายไงที่ช่วยเก็บกระเป๋าให้อ่ะ ^:^”

                “ฉันไม่ต้องการคำขอบคุณจากเธอ”

                “ ..O_O..”

                “เธอ โยนไอ้กระเป๋าบ้าบ้านี่มาโดนหัวฉัน”

                “นายก็เห็นนี่ว่าฉันปีนข้ามกำแพงนี่มา แล้วฉันจะไปรู้ได้ไงว่ามันจะโดนหัวของนาย - - ;;”

                ไอ้หมอนี่หล่อ แต่สมองกลวงแฮะ

                “ต้องให้ฉันย้ำอีกกี่ครั้งว่าเธอโยนกระเป๋ามาโดนหัวฉัน”

                “..O.O..”

                นายย้ำมาสามครั้งแล้วแหละ สุดหล่อ…

                “รู้มั้ยว่ามันเจ็บ”

                “..*_*..”

                ก็คงประมาณนั้นมั้ง…

                “เธอนี่ไม่มีมารยาทเอาซะเลย เธอไร้ซึ่งมารยาท”

                “..>__<..”

                นายว่าฉันแรงเกินไปแล้วนะ ไอ้หนอนเงาะ }O{…

                “ขอโทษฉันซะ”

                “ไม่มีวัน นายควรจะรู้ไว้ว่า ฉันไม่ได้ตั้งใจ ~_~”

                จะต้องให้ย้ำกี่ครั้งว่าฉันกระโดดข้ามรั้วมาน่ะฮะ ไอ้หน้าหล่อแต่สมองกลวง

                “เธอนี่นอกจากจะหน้าตาใช้ไม่ได้แล้ว นิสัยเธอยังแย่มาก”

                “นะ..นาย... >_< “

                มีสิทธิ์อะไรมาว่าหน้าตาฉันใช้ไม่ได้ฮะ ฉันออกจะขาวใสไร้เดียงสา ตากลมโต จมูกนิดปากหน่อย หน้าตาแอ๊บแบ๊ว ผมยาวสลวยถึงหลัง (ถึงแม้ว่าตอนนี้มันจะกระเซิงไปหน่อยด้วยวีรกรรม วิ่งมาราธอน แถมด้วยโดดกำแพงโรงเรียนที่สูงกว่า4 เมตรก็เหอะ) ฮี่ ฮี่

                “จะขอโทษฉันดีดี หรือจะหั้ยฉันแฉว่าเด็กมัธยมปลายอย่างเธอยังใสบ๊อกเซอร์ลายโปเกม่อนอยู่ฮะ”

                ที่แท้นายมันคือไอ้โรคจิต (>O<) บ๊อกเซอร์แนลายโปเกม่อนแล้วไงฮะ  อยากจะใส่มั่งก็บอกมาเด่ะ...

                “แฉก็แฉไปเด่ะ ฉันไม่แคร์ แบร่ *^* ”

                พูดแล้วฉันก็รีบฉวยอากระเป๋าสะพายของฉันจากมือนายโรคจิต แล้วใส่เกียร์สุนัขโกยอ้าวออกมาก่อน ดูท่าว่านายนั่นคงอยากจะตบฉันเต็มที่ โทษฐานที่สาวน้อยน่ารักอย่างฉันเหวี่ยงกระเป๋าสุดไฮโซนี่ไปโดนหัวเขา โดยที่ไม่ได้ตั้งใจเลยจริงจริ้งนะ ทำไงได้เพราะนอกจากความหล่อของนายนั่นที่ฉันแอบเสียดายแล้ว นายโรคจิตนั่งคงจะเป็นโรคสมองกลวงอีกด้วย

                ฉันโยนกระเป๋าไปบนโต๊ะตัวสุดท้ายหลังห้องที่เหลืออยู่ แล้วหย่อนก้นนั่งดังพรึ่บ...

                คนสวยเซ็งค่ะ T_T

                มันคงจะยังไม่ถึงเวลาที่ซิสเตอร์จะเข้าสอนมั้ง นักเรียนก็เลยลุกมาคุยกันเซ็งแซ่ ตอนที่ยัยคนที่นั่งข้างๆนั่นหันมาทักฉัน หล่อนเป็นคนที่ผิวขาวจั๊วน่าเจี๊ยมาเลยอ่ะ

                “หวัดดี”

                “อือ หวัดดี”

                นางเอกเมื่อยปากอ่ะ T^T

                “ฉันชื่อ สปาเก้ตตี้”

                โห..ชื่อ O_O

                “ฉันชื่อเซน”

                “เธอจะเรียกฉันว่า เก้ต เฉยๆก็ได้”

                “อือ”

                อ่านะ ค่อยดูเป็นคนหน่อย ~O~

                “เธอนัยน์ตาสีออกจะน้ำเงินเขียวปนดำนี่ ลูกครึ่งหรือเปล่า”

                “ฉันไม่เชิงว่าเป็นลูกครึ่งหรอกนะ แบบว่าแม่ฉันต่างหากที่เป็นลูกครึ่ง ยายฉันเป็นฝรั่งเศษน่ะ”

                “ฉันเรียนที่นี่มาสามปีแล้วล่ะ  ปีนี้ปีที่สี่ เธอคงสอบเข้ามาสินะ”

                “อือ...ประมาณนั้นอ่ะ =.=”

                ความจริงแม่ยัดฉันเข้ามาเรียนที่นี่ด้วยเงินก้อนโตต่างหากเล่า >*<…

                “เธอน่ะ สุดยอดมาก ห้อง 13 เนี่ยส่วนใหญ่เป็นคิง และควีนที่เรียนเกรด7 8 9 จาก S.L.ก่าทั้งนั้น ^_^”

                พูดด้วยความภาคภูมิใจสุดยอด ฉันควรจะภูมิใจด้วยมั้ยเนี่ย +.+\

                “อือ”

                S.L.เป็นชื่อโรงเรียนของฉัน ซึ่งย่อมาจาก Salitelin Secondary Education  (สไลธีริน เซคเคินเดอรี่ เอดจะเคชั่น) น่ะ ฮี่ฮี่^^+…

                ฉันอือออพร้อมกับเอาหนังสือภาษาอังกฤษเล่มเบ่อเร่อมากาง(ทำเหมือน)อ่านบนโต๊ะ

                “เธอทำอะไรอ่ะเซน”

                “ก็...เตรียมเรียนคาบแรกไง”

                “ฉันว่าเธอควรจะเอาหนังสือเรียนภาษาฝรั่งเศสขึ้นมาก่อนดีกว่านะ”

                “ทำไมอ่ะ”

                “ก็...คาบแรกเราเรียนอังกฤษใช่ปะหล่ะ”

                “อือ”

                “คาบแรกเรียนอังกฤษ คาบที่สองเรียนฝรั่งเศส เธอควรจะเอาหนังสือฝรั่งเศสขึ้นมาเพราะ คาบแรกมันหมดเวลาไปแล้วอ่ะ”

มันแปลว่าฉันมาสาย และเข้าเรียนคาบแรกไม่ทัน =_=…