ความรักของฉันเป็นเหมือนดอกกุหลาบสีแดง
ในตอนแรกมันอาจจะดูสวยงาม
หากแต่หนามแหลมคมจะทำให้เธอเจ็บปวด
ความรักของฉันเปรียบดั่งดอกกุหลาบสีแดง
แน่นอนว่าฉันมีกลิ่นหอมเย้ายวน
แต่ถ้าคุณยิ่งใกล้ชิด ฉันก็ยิ่งจะทำให้คุณเจ็บปวดมากขึ้น
รู้ทั้งรู้ว่าดอกกุหลาบมีหนามแหลมคม
ความสวยงามแฝงมาด้วยเขี้ยวเล็บอันคมกริบ
แต่เมื่อได้สูดดมกลิ่นหอมเย้ายวนของมัน
ช่างเชื้อเชิญให้เขายินยอมน้อมรับความเจ็บปวดแสนทรมาน
กุหลาบสีขาวอันบริสุทธิ์ถูกย้อมไปด้วยสีแดงฉานของเลือด
เหมือนกับจิตใจของเธอ ตัวตนของเธอ ที่ถูกเปลี่ยนไปอย่างสิ้นเชิง
หากคุณปรารถนาในตัวของฉัน ปรารถนาหัวใจของฉัน
ก็จงพร้อมกับในความเจ็บปวดที่ถูกทิ่มแทงด้วยหนามของดอกกุหลาบของฉัน
ยิ่งจ้องมอง ยิ่งลุ่มหลง
ให้ตกอยู่ในภวังค์ที่สาวเจ้าสร้างขึ้นมาอย่างไม่รู้ตัว
แม้จะรู้ว่าหนามของมันทิ่มแทงเนื้อหนังบาดลึกจนเป็นแผล
แต่ไม่มีทางที่เขาจะปล่อยกุหลาบดอกนี้ไปไกลตัว
ความทรงจำที่แสนมีความสุขถูกลืมเลือนจางหายไป
ราวกับความรู้สึกที่แสนมีความสุขยามได้รับช่อดอกไม้จากคนพิเศษ
แต่นานไปกลับมันทิ้งไว้จนโรยรา แห้งเฉาและห่อเหี่ยวจนเลือนหายไป
ไม่นานก็ได้รับดอกไม้ช่อใหม่ และวัฎจักรก็วนมาดังเดิม
เธอเปรียบเสมือนดอกกุหลาบป่า
ที่อยู่สูง ไกลออกไปในอากาศอันหนาวเหน็บ
ลึกเข้าไปในป่าใหญ่ และต้องรอคอยจังหวะเวลาที่พอดี
เธอถึงจะอวดความสวยงามออกไปให้พบเจอ
ดอกกระดาษหรือจะสู้ดอกกุหลาบแท้ได้
รูปร่างทุกอย่างอาจจะดูสมจริงเหมือนกันทุกอย่าง
แม้จะไม่มีวันโรยรา ไม่เหี่ยวเฉา
แต่มีหรือที่คนเขาจะเลือกเอาดอกกระดาษที่ไม่มีความหมายอย่างเธอไป
เขาก็เหมือนกับคนปลูกดอกไม้
ที่คอยทะนุถนอม คอยเอาอกเอาใจใส่ดอกไม้ด้วยความรัก
เฝ้ารอจนเติบใหญ่ กลายเป็นดอกไม้สวยสะพรั่งเบ่งบาน
แต่อนิจจา เมื่อเขาไม่มีโอกาสได้เฝ้ารอดูมันโรยรา
ความรักของเธอก็เหมือนกับดอกกุหลาบสีดำ
มืดมน ขมขื่น ติดอยู่ในห้วงแห่งอนธการ
ไม่มีปัจจุบัน ไม่มีอนาคต
เพราะเธอพอใจที่จะจมอยู่กับอดีตอันเลือนรางที่หอมหวาน