เนื้อหาของเรื่องนี้อาจมีฉากหรือคำบรรยายที่ไม่เหมาะสม
เยาวชนที่มีอายุต่ำกว่า 18 ปี ควรใช้วิจารณญานในการอ่าน
กดยอมรับเพื่อเข้าสู่เนื้อหา หรือ อ่านเงื่อนไขเพิ่มเติม
Far away ร้อยพันไมล์
บางครั้งความห่างไกลอาจไม่ใช่ระยะทาง "จะถามหาความสุขไปเพื่ออะไร ลืมไปแล้วเหรอระหว่างเรามันแค่เสพสมไม่ใช่เสพสุข"
ผู้เข้าชมรวม
2,383
ผู้เข้าชมเดือนนี้
22
ผู้เข้าชมรวม
มีการบรรยายฉากกิจกรรมทางเพศ, มีการบรรยายเนื้อหาที่เกี่ยวกับความรุนแรงสูง, มีเนื้อหาที่เครียดหรือหดหู่มาก ซึ่งอาจกระทบต่อภาวะทางจิตใจ
ข้อมูลเบื้องต้น
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
#แนะนำตัวละคร#
ไมล์ เขมินท์ นฤนาถ อายุ 26 ปี
หนุ่มเหนือผู้อ่อนโยน ใจดี อบอุ่น รักเดียวใจเดียว
ซื่อตรง ถูกคือถูกผิดคือผิด เชื่อมั่นในตัวเองไม่ฟังคำใครทัดทาน
ร้อย ณภรัฐ วรดิเรกกุล อายุ 23 ปี
แฝดพี่ที่ทุกลมหายใจคือน้องชายที่ป่วยด้วยโรคหัวใจ อบอุ่น อ่อนโยน
ความสุขคือการได้ใช้ชีวิตท่ามกลางธรรมชาติกับเขมินท์คนรักที่เป็นรุ่นพี่ร่วมมหาวิทยาลัย
หากแต่คนที่ห่วงใยที่สุดคือน้องชาย พี่ชายที่แม้ลมหายใจก็สละเพื่อน้องได้
พัน ณฐภัทร์ วรดิเรกกุล อายุ 23 ปี
อ่อนโยน เด็ดเดี่ยว ชอบเล่นกีฬาแต่เพราะอาการป่วยจึงต้องงดไป
เป็นคนขี้เหงา ชีวิตส่วนใหญ่คือการเข้าออกโรงพยาบาลและพักที่บ้าน ไม่ค่อยได้ออกไปไหน แอบรัก เขมินท์ นฤนาถ ตั้งแต่แรกเจอ นึกโทษโชคชะตาที่เกิดมาแล้วโชคร้าย
ภาม ภาวี หวัง อายุ 23 ปี
หนุ่มลูกครึ่งไทย - จีน เพื่อนสนิทในชมรมบาสเกตบอลของณฐภัทร์
รักเพื่อนจนยอมเปลี่ยนเป้าหายชีวิต มุ่งมั่นเป็นหมอเฉพาะทางโรคหัวใจ
เพื่อกลับมารักษาเพื่อนรัก
“พี่ไมล์สัญญาได้ไหมถ้าผมเป็นอะไรไป พี่ไมล์จะดูแลน้องชายของผมอย่างดี”
“ทำไมร้อยพูดแบบนี้ล่ะ ไม่เอาครับไม่พูดแบบนี้นะ”
ชายหนุ่มคว้าตัวเข้ามากอดแนบอกก่อนบรรจงจูบขมับอย่างถนุถนอม หอมหัวหอมแก้มซ้ำแล้วซ้ำเล่า
“ชีวิตมันไม่แน่นอนไงครับ ในชีวิตผมห่วงแค่พันเท่านั้น”
“พี่สัญญาจะดูแลพันอย่างดีครับ”
จูบอ่อนหวานบรรจงมอบให้คนรักที่ยืนข้างกัน ความเหน็บหนาวของอากาศภายนอกไม่สามารถทำลายความอบอุ่นในหัวใจของคนทั้งคู่
‘พี่ช่วยรักพันให้เหมือนที่รักผมด้วยได้ไหม’
ทำได้เพียงคิดในใจไม่มีคำใดเอื้อนเอ่ยจากปากของชายหนุ่มผู้ถูกสวมกอด เขาแนบใบหน้ากับอกแกร่งนั้น ฟังเสียงหายใจที่ดังเป็นจังหวะครั้งแล้วครั้งเล่า
…………………………………………………………………………………………………………………
“พี่ไมล์”
“เราไม่ได้สนิทกันขนาดนั้น เรียกผมคุณจะดูเหมาะกว่า”
“ผมขอลงไปดูแปลงดอกไม้ตรงนั้นได้ไหมครับ”
คนถามสีหน้าสลดเสียจนใครได้เห็นคงอดสงสารไม่ได้ หากแต่ไม่ใช่กับผู้ชายที่ยืนอยู่ด้านหน้าในตอนนี้
“อย่าเข้าใกล้แปลงดอกไม้สีขาวนั้นเด็ดขาด เพราะคุณไม่ได้ดีพอที่จะเข้าใกล้มัน”
พันก้มหน้าลงปล่อยให้น้ำตาเอ่อล้นดวงตาทั้งสองข้าง ก่อนจะตัดสินใจเงยหน้าขึ้นและเบือนหน้าหลบสายตาคมที่จ้องมองมา
“ครับ ผมเข้าใจแล้ว อะไรที่เป็นของพี่ร้อยผมจะไม่เข้าใกล้ไม่แตะต้องเด็ดขาด”
“หึหึ”
ชายหนุ่มหัวเราะในลำคอ ก่อนจะส่ายหน้าสองสามทีคล้ายเรื่องอีกคนรับปากไม่มีทางทำได้จริง
“เหรอ ถ้างั้นก็คืนชีวิตของร้อยมาสิ คืนหัวใจของร้อยมา เอาคืนมา”
เอานิยายเรื่องใหม่มาฝากกันค่ะ
เรื่องนี้เหมาะกับสายวายที่ชอบความหน่วง ตับพังไตสะเทือน และพระเอกนี่คือ ไม้หน้าสิบอันไม่พอหวดค่ะ
กดติดตามให้กำลังใจกันด้วยนะคะ
ทานตะวันหน้าฝน/พ.เพ็ญพิชญา
ผลงานอื่นๆ ของ ทานตะวันหน้าฝน ดูทั้งหมด
ผลงานอื่นๆ ของ ทานตะวันหน้าฝน
ความคิดเห็น