ยอดวิวรวม
11,833
ยอดวิวเดือนนี้
269
ยอดวิวรวม
11.83K
อัปเดตล่าสุด : 19 ก.พ. 66 / 19:20 น.
11.83K
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ข้อมูลเบื้องต้นของเรื่องนี้
แซะรัก
พรรษชล
“คุณแม่ครับ ถ้าคุณแม่อยู่ที่นี่แล้วไม่มีความสุข เราย้ายไปอยู่ที่อื่นก็ได้นะครับ กรจะช่วยคุณแม่เลี้ยงน้องและประหยัดค่าใช้จ่ายในบ้าน ถ้ามีงานพิเศษให้รับจ้างทำกรก็จะช่วยทำ”
เหมือนฟ้าผ่าเปรี้ยงลงกลางกระหม่อมพริบดาว หญิงสาวดันตัวลูกออกเพื่อสบกับดวงตาแข็งกร้าวของเด็กชายผู้ซึ่งเป็นถึงทายาทนักธุรกิจร้อยล้าน
“นะครับคุณแม่ กรอยากเห็นคุณแม่ยิ้มอย่างสดใส”
“มะ แม่…ก็ยิ้มให้ลูกทุกวันนี่คะ”
“คุณแม่ยิ้มเศร้าเหลือเกิน กรคิดว่าถ้าเราไปจากที่นี่…สักวันคุณแม่จะยิ้มจากหัวใจ กรอยากเห็นรอยยิ้มที่ส่งไปถึงดวงตา”
“โธ่…ตัวแค่นี้ทำไมถึงพูดจาเหมือนผู้ใหญ่นักล่ะคะ” พริบดาวดึงลูกชายเข้ามากอดปลอบ ลูบแผ่นหลังเบาๆ เพียงหวังจะบรรเทาความทุกข์ใจของลูกให้น้อยลง
ริมฝีปากอวบอิ่มของหญิงสาวเม้มตึงยามนึกถึงคนที่เพิ่งก่อเรื่องก่อราวแล้วเดินหนีออกไปจากบ้าน เย็นวันนี้เขามีปากเสียงกับแม่ของเขาแล้วเอามาลงที่เธอจนเป็นเหตุให้ลูกได้มาเห็น
เธอเป็นเมียพสธรมาสิบเอ็ดปี…
เป็นสิบเอ็ดปีที่เหมือนตกอยู่ในนรกก็มิปาน!
**************************************
พสธร - พริบดาว
“หน้าแดงคิดอะไรอยู่”
คนที่กดกายแช่นิ่งเพื่อให้เมียปรับตัวก้มหน้าลงไปถาม ลมหายใจที่รินรดแก้มแดงทำให้พริบดาวหันหนี
“อ๊ะ” เสียงหวานอุทานเมื่อจู่ๆ เขาก็ถอดถอนตัวเองออกอย่างรวดเร็ว
“ไม่พูดพี่ไม่ทำนะ”
“คุณธร…กะ ก็ดี! ”
พริบดาวขยับลุกหวังเดินหนีไปทั้งที่อารมณ์ยังค้างคา หากแต่ยังไม่ก้าวลงจากเตียงก็ถูกสามีคว้าหมับกอดจากด้านหลัง
“นอน นั่ง ยืน เลือกมาสักอย่าง”
“คนบ้า! เมื่อไหร่จะเลิกพูดแบบนี้”
“เร็ว…พี่แข็งไปหมดแล้ว”
บอกพร้อมกับซุกไซ้ใบหน้ากับคอขาวผ่อง ใช่ว่าจะหมดอารมณ์ซะที่ไหน การได้ต่อปากต่อคำกับเมียเนี่ยทำให้เขาคึกอย่างที่สุดเชียวล่ะ
“คนบ้า! ”
“ด่าแบบนี้แสดงว่านึกถึงท่ายืนตรงใต้ต้นไม้ใช่ไหม มามะ…เดี๋ยวพี่จัดให้”
“กรี๊ดดด”
************************************
พสธร - พรรณราย
"พริ้มคิดถึงคุณพ่อที่สุดเลยค่า”
เสียงใสฉะอ้อนจนคนแถวนั้นต่างพากันยิ้ม
“พ่อก็คิดถึงพริ้มพี่กรแล้วก็แม่เหมือนกันครับ”
“โถ…ถ้าไม่เห็นว่าคุณหนูพริ้มเป็นคนมาส่งคุณธรขึ้นรถเมื่อเช้า แจ่มจะคิดว่าพ่อลูกไม่เจอหน้ากันสักอาทิตย์นะคะ”
“แต่พริ้มคิดถึงคุณพ่อจริงๆ นะคะยายแจ่ม”
“ค่ะๆ แจ่มเชื่อค่ะ เพราะวันนี้ทั้งวันคุณหนูพริ้มบ่นหาแต่คุณพ่อ”
คนฟังได้แต่ใจชื้น พสธรคิดถึงลูกเมียทั้งวันเช่นกัน ยิ่งเมื่อเช้าแม่ของลูกตื่นสายและเขาไม่ปลุกเธอเพราะอยากให้พักผ่อนยิ่งคิดถึงไปกันใหญ่เพราะอยากให้เมียมาส่งขึ้นรถไปทำงาน
“กรล่ะ คิดถึงพ่อไหม วันนี้ทำอะไรบ้าง”
ชายหนุ่มหันไปทางลูกชายซึ่งยืนอยู่ข้างผู้เป็นแม่
“คะ ครับ วันนี้อ่านหนังสือกับเล่นเกมนิดหน่อยครับ”
“อืม ไว้คืนนี้พ่อไปเล่นเกมด้วย แล้วพริ้มล่ะครับวันนี้ทำอะไร”
“บ่นคิดถึงคุณพ่อทั้งวันเลยค่า”
พสธรเลิกคิ้วก่อนแหงนหน้าหัวเราะชอบใจที่ลูกบ่นหาด้วยความคิดถึงทั้งวัน
ให้ตาย…เขาจะละลายไปกับลูกสาววันละหลายรอบแล้วนะ
***************************************
พสธร - พรรษกร
“พ่อรักกรนะ”
อ้อมกอดอุ่นของผู้เป็นพ่อทำให้พรรษกรปล่อยโฮลั่น
“ขอโทษที่ไม่พูดให้ฟังนะลูก พ่อไม่กล้า…พ่อกลัวกรเกลียดพ่อ กลัวย่าพูดทับถม พ่อเป็นพ่อที่ใช้ไม่ได้จริงๆ ”
เสียงร้องไห้ของลูกเหมือนคมมีดกรีดลงกลางใจพสธร
“พ่อรักแม่ของกร…รักมาตั้งแต่ก่อนที่กรจะเกิด กรไม่ใช่มารหัวขนแต่เป็นเด็กที่เกิดมาด้วยความรักของพ่อกับแม่”
“ฮือออ”
“ไม่รู้ว่าสายไปไหมที่พ่อจะอธิบาย…พ่อต้องห่างกรไปไกลเพราะความเหลวแหลกของพ่อเอง พอกลับมากรก็โตจนพ่อไม่กล้าเข้าหาเพราะกลัวลูกเกลียด กับแม่ของกรพ่อยิ่งรักเขา ที่ไม่พาออกงานให้ผู้คนพบเจอเพราะพ่อหวง พ่อไม่อยากให้แม่พูดคุยกับใคร พ่อเป็นคนน่ารังเกียจและเห็นแก่ตัวมาก”
“ฮึกฮือออ…คะ คุณพ่อรักผมเหรอครับ”
******************************
ฝากนามปากกาพรรษชลไว้ด้วยนะคะ
พรรษชล
 |
|
 |
|
|
|
 |
|
|
|
 |
|
 |
|
 |
|
เลือกประเภทที่ต้องการซื้อ
ทุกประเภท
แพ็กเกจ
นิยายรายตอน
ตอนอ่านล่วงหน้า
ผลงานอื่นๆ ของ พรรษชล ดูทั้งหมด
ผลงานอื่นๆ ของ พรรษชล
กำลังโหลด...
คำนิยม Top
ยังไม่มีคำนิยมของเรื่องนี้
คำนิยมล่าสุด
เขียนคำนิยมยังไม่มีคำนิยมของเรื่องนี้