คลังใบสมัครตัวละคร

ลำดับตอนที่ #4 : Saint Eutopia : Sabina Regenzee

                           

 

Application [Student]

" ย...อยู่ด้วยกันอีกเดี๋ยวได้มั้ย? "

ชื่อ/นามสกุล : ซาบิน่า รีเจนซี (Sabina Rigenzee)

ชื่อเล่น: ซาบิ / ซาบิน่า

บท: นักเรียนอายุ10-15 ปี

 

อายุ: 12

เผ่าพันธุ์: ภูติ

ระดับขั้น: ปีกอินทรีย์

จำนวนปีก: 2

รูปร่างลักษณะ : สูง 132 ซม. หนัก 28 กก. ผมยาวถึงสะโพกสีบลอนด์ทองหยักศก ดวงตาสีฟ้าอความารีน ปากนิดจมูกหน่อยหน้าตาน่ารักเหมือนตุ๊กตา 

อุปนิสัย: เด็กเก็บกด ซาบิเห็นเป็นเด็กยิ้มง่าย ร่าเริงสดใสเรียบร้อย อ่อนหวานรักความสงบสุขเป็นคนใจดีกับทุกคน เอาง่ายคือเหมือนเด็กผู้หญิงน่ารักๆทั่วไปก็เถอะนะ แต่เห็นแบบนั้นแต่ก็เป็นเด็กเก็บกดมาก ชอบเก็บตัวเพียงแค่ไม่แสดงอาการออกมาให้ใครเห็นเท่านั้น ถ้าใครทำร้ายเธอก่อน เธอเอาคืนมากกว่าเป็นเท่าตัว

          ใสใสแค่เปลือกนอก อ่านไม่ผิดค่ะไรท์ เหมือนจะใสซื่อแต่ก็ไม่ใช่นะ หนูซาบิไม่ได้อ่อนต่อโลกถึงขนาดนั้นนางค่อนข้างจะเจนโลกมาเยอะเพราะฟังเรื่องเล่าจากผีมาเยอะเลยไหวตัวทันเวลาถูกหลอก 

                    ชอบไปไหนมาไหนด้วยเท้าเปล่า ซาบิเป็นนักเรียนที่ไม่ชอบใส่รองเท้าเวลาไปเที่ยวที่ไหนก็ตามเวลาใส่แล้วรู้สึกไม่เป็นอิสระ 

           หนอนหนังสือ รักการอ่านเป็นชีวิตจิตใจ มีความจำเป็นเลิศเวลาว่างเมื่อไหร่เป็นอันเข้าหอสมุดตลอดและมักตัดขาดจาดโลกภายนอกทันทีที่เปิดหน้ากระดาษ

           ขี้เซา ซาบิชอบการพักผ่อนและมักทำตัวเอื่อยเฉื่อยเหมือนสล็อต ทำตัวเลื่อนลอยและมันซุ่มซ่ามไปเดินชนอะไรตลอดๆเวลาง่วงหรือเพิ่งตื่นนอน

ประวัติ: ภูติตัวเล็กในป่าแห่งหนึ่งทางตอนใต้ ลูกสาวของหัวหน้าเผ่าภูติที่แสนจะรักสงบและเกลียดการต่อสู้ แม่เฒ่าอาวุโสได้ทำนายว่าเธอจะนำพาความหายนะมาให้กับเผ่าพันธุ์ เพื่อเป็นการหยุดยั้งสิ่งที่จะเกิดขึ้นต้องส่งเธอไปที่เซนต์ยูโทเปียเมื่อเธออายุได้10 ปี พ่อของซาบิน่ารู้ดีว่าการส่งลูกไปที่นั่นเท่ากับพาเธอไปตาย แต่เพื่อปกป้องเผ่าพันธุ์จึงต้องทำใจและยอมส่งซาบิน่าไปเรียนโดยทันทีที่อายุ10 ปี

          ตั้งแต่เล็กๆซาบิมักถูกคนในเผ่ารังแก พ่อแม่ก็เริ่มตีตัวออกห่างทั้งๆที่ไม่ได้ทำอะไรผิด เพราะกลัวในพลังอันร้ายกาจที่หลับไหลตื่นขึ้นมา ทำให้ซาบิน่าไร้ที่พึ่งทางใจและกลายเป็นเด็กเก็บกด เริ่มเก็บตัวเงียบและเอาแต่อ่านหนังสือและศึกษาเวทย์มนต์ซึ่งมีมาตั้งแต่เกิดด้วยตัวเอง มักถูกเด็กๆในหมู่บ้านล้อว่าเธอเป็น'ปีศาจ' และทำร้ายร่างกายของเธอเช่น ขว้างก้อนหินใส่ ผลักตกจากหน้าผาจนแข้งขาหัก ผลักตกน้ำตก แกล้งทำเป็นเตะขัดขา ฯลฯ 

รวมถึงทำลายข้าวของของเธอ

พลังพฤกษาที่หลับไหลอยู่ตื่นขึ้นมาจากเหตุการณ์ที่เธอกำลังเล่นกับสัตว์เล็กๆอยู่แล้วถูกเด็กในหมู่บ้านทำร้ายจนตาย เธอโกรธมาจนใช้พลังทำร้ายพวกเด็กๆ ไม่ยอมเชื่อฟังใครอีกแม้กระทั่งพ่อแม่ของตัวเองและหนีออกจาหมู่บ้านไป 

          ซาบิได้มาอยู่ในป่าคนเดียว 3 ปี (อายุ 10 ขวบ)จนกระทั่งได้พบกับบ้านร้างของหญิงชราแก่ๆคนหนึ่ง หญิงชรารู้ได้ว่าซาบิมีพลังจึงได้คอยสอนเรื่องต่างๆ เป็นทั้งเพื่อน อาจารย์ และครอบครัวให้กับซาบิ ซาบิได้รู้มาว่าหญิงชราเคยเรียนที่เซนต์อาเธียร์มาก่อนแต่ว่ามันกลับทำให้หญิงชราต้องถูกคำสาปในการทำภารกิจและสิ่งที่จะแก้ได้นั้นอยู่ในหอสมุดของเซนส์ยูโทเปีย 

          เพื่อเป็นการตอบแทนที่หญิงชราคอยดูแลเธอมาตลอดเธอจึงขอเข้าเรียนเซนต์ยูโทเปีย และเพื่อฝึกควบคุมพลังพฤกษาของตัวเองด้วย

ความสามารถพิเศษ: สัมผัสที่ 6 / พูดคุยกับสัตว์และพืช /ลอยตัวได้

พลัง/รูปแบบพลัง:  เวทย์พฤกษา สามารถควบคุมพืชได้อย่างอิสระ ในพื้นที่แห้งแหล้งไม่มีอะไรก็จะใช้แส้ดอกไม้ที่ด้านในมีเมล็ดพืชจำนวนมากอยู่สร้างพืชขึ้นมากและโจมตีศัตรู

                        

อาวุธ: แส้

สัตว์เลี้ยง: -

ทาสรับใช้: กิกี้ ปีศาจเงาแสนขี้เล่น // ได้จากการขอเบิกทาสรับใช้ค่ะ เป็นธาตุไม้นะคะตัวสูง 140 ไม่มีน้ำหนักนะคะ มือใหญ่ประมาณแขนซาบิน่าข้างหนึ่งเลยค่ะ

 

จุดแข็ง: ร่างกายที่ทนต่อการบาดเจ็บ

จุดอ่อน: คนที่ดูถูกเธอ (โดนยำเละแน่ค่ะ)

สิ่งที่ชอบ : คนเยอะๆ  ที่ที่มีอากาศอบอุ่น เสียงเพลง 

สิ่งที่เกลียด : การดูถูก ปีศาจหน้าตาน่าเกลียด  คนพูดโกหก

สิ่งที่กลัว : ก็อบลิน เพราะหน้าตามันดูน่าเกลียด

สเปค : ใจดี เป็นคนรักษาสัญญา

อื่นๆ:  - เมื่อต่อสู้ซาบิน่าจะรู้สึกสนุก จัดการเองจนเรียบ

         - ชอบกินปลามากๆ

ช่วงตอบคำถาม(สวมบทบาทตัวละครด้วยค่ะ)

Chapter one 

ภายในห้องสีขาวสะอาดบริสุทธิ์ (ซาบิน่า) ตื่นขึ้นมาก่อนหรี่ตาลงอย่างฉัับพลันให้กับแสงสว่างโดยรอบ เมื่อปรับสภาพได้แล้วก็รับรู้ว่าตนไม่ได้อยู่เพียงคนเดียวในห้องนี้ เบื้องหน้าของ (ซาบิน่า)เด็กชายผู้มีเรือนผมสีดำกำลังนั่งหันหลังให้ พร้อมกับฮัมเพลงเบาๆเป็นจังหวะเนิบช้า

-  ซาบิน่าเอียงมองก่อนจะเอ่ยถามออกไปอย่างหวาดระแวง "เธอเป็น...ใครเหรอ?"

เด็กชายตรงหน้าค่อยๆหันกลับมามอง (ซาบิน่า) ใบหน้าของร่างเล็กมีหน้ากากสีขาวคลุมทับทั้งหน้า เด็กชายเอียงคอสำรวจก่อนจะหัวเราะเสียงใส
"หลงมาหรอ?"


- "ม...ไม่รู้" ส่ายหน้าแล้วหลบตา


เด็กชายหัวเราะอีกครั้ง ก่อนยันตัวลุกขึ้นเดินไปหา (ซาบิน่า) 

"ชอบมั้ย?ที่นี้น่ะ"

- "อือ..." พยักหน้าเบาๆ


"ฮะ ฮะ ฮะ งั้นหรอๆ งั้นเราเดินไปด้วยกันมั้ย?"

ไม่รอคำตอบเด็กชายจูงมือ (ซาบิน่า)ออกเดินไปด้วยกันทันที แถมยังแรงเยอะกว่าที่คิดด้วย

"สีขาวกับดำ ชอบอะไรมากกว่ากันหรอ?"เด็กชายถาม


- "...สีขาว" พลางยกมือชี้หน้ากากสีขาว

"เห...งั้นหรอ"

เด็กชายยังคงพาคนข้างตัวเดินไปอย่างไร้จุดหมาย จนกระทั้งห้องสีขาวค่อยๆแตกสลายออกเป็นเสี่ยงๆ


- "เฮือก!!" ซาบิน่าตกใจมองซ้ายขวาเลิ่กลั่ก



หลังจากที่พื้นห้องสีขาวมลายหายไปสิ่งที่ปรากฏอยู่ตรงหน้าหมู่บ้านเล็กๆที่ปกคลุมด้วยป่าไม้นานาพันธุ์ดูเงียบสงบ

"แล้วที่นี่ล่ะชอบรึเปล่า?"


- ซาบิน่าพยักหน้าและพึมพำเบาๆ "เหมือนกับ....บ้านของฉันเลย"

"ว่าแต่...ข้ายังไม่รู้ชื่อเจ้าเลยนี่นา ข้า... ยินดีที่ได้รู้จัก"
เสียงพูดชื่ออีกฝ่ายช่างพร่ามัวจนจับใจความไม่ได้


- "ซ...ซาบิน่า เธอพูดว่าอะไรนะ?" ซาบิน่าถามอีกคราแต่เด็กชายไม่ตอบได้แต่ยิ้มให้

ทั้งคู่เดินมาถึงต้นไม่ต้นหนึ่งที่มีโขดหินสูงใหญ่พอที่ร่างเล็กของเด็กชายจะนั่งได้ เขาปีนขึ้นนั่งบนโขดหินก่อนจะดึงหน้ากากสองสีวางตรงหน้า เป็นหน้ากากสีขาวและหน้ากากสีดำ
"อยากได้อันไหนเลือกเลย ข้าให้เจ้า"เด็กชายหัวเราะร่า


- ซาบิน่าไม่พูดอะไรได้แต่หยิบหน้ากากสีขาวแล้วลูบมันอย่างทะนุถนอม

เด็กชายนิ่งงั้นมองการกระทำของคนตรงหน้า จากนั้นเขาก็กระโดดลงจากโขดหินพร้อมกับจูงมือ (ซาบิน่า)ไปอีกทาง
"ไปกันเถอะ เราเสียเวลามานานมากแล้ว"


- "เราจะไปที่ไหนงั้นเหรอ?...นี่ตอบหน่อยสิ" ซาบิน่าเริ่มหวาดกลัว

ทั้งคู่หยุดยืนตรงหน้าบ้านหลังหนึ่งที่ประตูมีสองบานเป็นสีขาวและดำ เด็กชายเคาะประตูสีขาวหนึ่งครั้งก่อนยืนนิ่ง ผ่านไปครู่หนึ่งเขาเดินไปหยุดหน้าบานประตูสีดำ เด็กชายเคาะประตูสองครั้ง ก่อนถอยออกมายืนข้างๆ(ซาบิน่า)
"เข้าไปสิ ในนั้นคือทางที่เจ้าต้องไปต่อ"
น้ำเสียงของเด็กชายนั้นแปลกไปจากเดิม มันก้องกังวาลและเปี่ยมด้วยมนต์บางอย่าง... รู้ตัวอีกทีร่างของเด็กชายก็หายไปเสียแล้ว แถมยังได้ยินเสียงปิดประตูก่อนที่จะรู้สึกตัวเพียงเสี้ยววิอีกตังหาก


- "ถ้าต้องเลือกล่ะก็..." ซาบิน่ากัดฟันแน่นก่อนจะตัดสินใจเดินไปยังประตูสีดำพลางยกมือขึ้นผลักเข้าไปด้านใน



Chapter two  [Loading...]

พูดคุยกับผปค.


ผู้ปกครองชื่ออะไรค่ะ ไรท์เตอร์ชื่ออาย๊า เรียกย๊าก็ไ้ค่ะ
- พัดสึค่าาา

ทำไมมาสมัครเอ่ย

- มันน่าสนุกดีค่ะ ชอบแนวแฟนตาซีด้วย

อย่าลืมติดตามลูกตัวเองด้วยนะคะ
- ติดตามแน่นอนค่ะ

เรื่องนี่มีโอกาสตายแน่ๆ รับได้นะคะ
- ขออย่าให้ตายเร็วนะ  สักหลายๆตอนก่อน แต่ยำเต็มที่ค่ะ 

ขอให้ลูกโชคดีค่ะ จุ๊บ!

- ค่าาา

ปล. รีดหารูปดีกว่านี้ไม่เจออ่ะค่ะ เปลี่ยนได้ตามสบายเลยนะคะ (30/03/60)

  B E R L I N ❀