คลังใบสมัครตัวละคร

ลำดับตอนที่ #21 : [ Project Fic Reborn | KHR ] ลำนำแห่งแสงหิ่งห้อย : The Sixth Sense

APPLICATION

" ภาพน่ะ...มันก็คือคำบอกเล่าที่ไม่ใช่ลายลักษณ์อักษรนั่นแหละ "

บท :: ศิลปะสื่อเรื่องราว

ชื่อ - สกุล ::  คาซุกิ  รินะ | Kazuki Rina

ชื่อเล่น ::  ริน | Rin 

ความหมาย ::  คาซุกิ = ความหวัง  /  รินะ = ดอกมะลิ  || ดอกมะลิแห่งความหวัง

อายุ :: 25

สัญชาติ :: ญี่ปุ่น

รูปร่างลักษณะ :: ร่างบางระหงดูสง่างาม เจ้าของผมสีน้ำตาลประกายทองอ่อนๆสั้นประบ่าและตัดหน้าม้า ดวงตากลมสวยสีน้ำตาลเข้มเป็นประกายสดใสภายใต้กรอบแว่น ใบหน้าเนียนไร้รอยตำหนิ เธอมีผิวสีขาวเหมือนคนสุขภาพดี จมูกเชิดรับกับใบหน้า คิ้วโค่งได้รูปรับกับสันจมูก แพขนตางอนหนาพอดีโดยไม่ต้องแต่งเติม ริมฝีปากอวบอิ่มสีเลือดฝาด รูปร่างเพรียวบางและมีบุคคลิกที่ดีอยู่เสมอ สูง 166 ซม. น้ำหนัก 54 กก.

ลักษณะนิสัย :: สาวผู้สุขุม นุ่มลึก มีไหวพริบที่ดี กล้าตัดสินใจ มีความรอบคอบและเจ้าแผนการพอสมควร เธอเป็นคนที่ใจเย็น ใจดี อ่อนโยนกับคนรอบข้าง มนุษย์สัมพันธ์ดี และเป็นมิตร มีความอดทนสูงจนคิดว่าอาจจะเป็นพระอิฐพระปูน เธอไม่ใช่เป็นคนคิดเล็กคิดน้อย อะไรปล่อยได้ก็ปล่อย มีเหตุผล ช่างสังเกตและมีความรู้สึกไว เชื่อในลางสังหรณ์ของตัวเอง เป็นคนที่เก็บสีหน้าเก่ง เธอรักสงบและไม่ค่อยชอบความวุ่นวายเท่าไหร่นัก แก้ไขสถานการณ์เลวร้ายได้อย่างดีเยี่ยม คอยไกล่เกลี่ยเรื่องให้ เป็นผู้ฟังที่ดี หญิงสาวผู้มีความอาร์ตตัวแม่ รักในงานศิลปะทุกรูปแบบ ดูเผินๆอาจะดูเหมือนเป็นแม่พระ แต่เธอทำตัวเป็นเหมือนกับกระจกคือ ใครดีมาเธอดีกลับ ใครร้ายมา เธอเอาคืนเท่าตัว!  โกรธแต่ละทีเล่นเอาหนาวติดลบ เวลาทำอะไรแล้วเธอจะทำให้ถึงที่สุด ถึงเป็นคนที่ไม่ชอบใช้กำลัง แต่ถ้าอีกฝ่ายเริ่มก่อนเธอก็ต้องเอาคืน เพราะเธอไม่ยอมใครง่ายๆถ้ามันไม่จำเป็น! จนบางทีนางเป็นพวกปากจัดโดยไม่รู้ตัว ฝีมือการทำอาหารอร่อยจนต้องขอเพิ่ม และเป็นคนที่เอาใจใส่กับรายละเอียดต่างๆ  นางดูคนออกจึงทำให้เป็นคนที่ชอบดูแลคนอื่นยามไม่สบายหรือป่วย เรื่องๆเหนือธรรมชาติ เธอถือว่าสำหรับเธอเป็นเรื่องที่ปกติ ใครหาว่าเธอประหลาดก็ช่างหัวเขา เธอไม่คิดจะปฏิเสธในพลังที่ตัวเองมีเลย 

ประวัติ :: รินะเกิดในครอบครัวที่แสนจะธรรมดา ผู้มีพ่อเป็นนักเดินทางและเป็นช่างภาพอิสระ ส่วนแม่ของเธอก็เปิดร้านขายดอกไม้เล็กๆ ชีวิตของเธอนั้นแสนเรียบง่ายไม่มีอะไรที่โดดเด่น จนกระทั่งเมื่ออายุ 13 เธอได้เดินหลงทางไปที่ศาลเจ้าร้างแห่งหนึ่ง มันวังเวงและเงียบงันจนน่าขนลุก แต่บางสิ่งกลับดึงดูดให้เธอเข้าไปด้านในศาลเจ้าที่ผุพังและเต็มไปด้วยเถาวัลย์ แต่ด้านในได้มีม้วนกระดาษที่วาดภาพจากพู่กันตกอยู่ที่พระพุทธรูป ด้วยความสงสัยตามประสาจึงเปิดภาพออก ภาพชายชราคนหนึ่งที่กำลังวาดภาพนี้และมองไปยังท้องฟ้าด้วยสายตาเหม่อลอย แต่ด้านหลังของชายคนนั้นกลับมีซามุไรคนหนึ่งชักดาบออกมาและฟันคอของเขาจนขาดกระเด็น เธอรีบผละออกด้วยความตกใจ และหนีกลับบ้านไปทั้งที่ในใจยังไม่หายสงสัยว่าเกิดอะไรขึ้นกับตัวเอง  วันเวลาผ่านไป เมื่อเธอเรียนในระดับมหาวิทยาลัยได้เกิดอุบัติเหตุหญิงสาวตกลงมาจากชั้นเรียน ซึ่งตำรวจได้สรุปว่าเป็นการฆ่าตัวตาย แต่ลางสังหรณ์ของเธอกลับบอกว่ามันไม่ใช่ราวกับมีใครคอยพูดอยู่ในหัวตลอดเวลา ผ่านไปหลายเดือนห้องเรียนที่นักศึกษาคนนั้นเคยกระโดดตึกตายกลับมาเปิดใช้อีกครั้ง ทำให้ภายในห้องเกิดเหตุการณ์ประหลาด เช่น ของเคลื่อนที่เอง อุปกรณ์วาดภาพลอยไปมา หรือบางครั้งเมื่อเก็บวาดเสร็จ วันรุ่งขึ้นห้องนั้นกลับรกเหมือนมีคนอยู่และด้วยความไม่ตั้งใจของเพื่อนร่วมชมรม ทำให้เธอที่กำลังทำความสะอาดห้องถูกรูปภาพบนผ้าใบหล่นใส่ แต่เธอรีบปัดออกก่อนที่ภาพเหตุการณ์จะฉายเข้ามาในหัว และหญิงสาวที่ตายไปปรากฏอยู่ตรงหน้า ในสภาพที่เนื้อตัวเปื้อนเลือดแขนเบี้ยวผิดรูปและขาที่มีกระดูกโผล่ออกมากำลังลอยอยู่เหนือพื้น

     "ฉัน...ฮึก ไม่ได้ฆ่าตัวตายนะ!" หญิงสาวบอกด้วยใบหน้าเปื้อนน้ำตา แต่รินะถึงกับตัวแข็งทื่อเหมือนกับคนเป็นอัมพาต 

     "เรื่องแบบนี้  ไม่จริงน่า!"

     "มันเป็นอุบัติเหตุ ฮึก ช่วยฉันด้วยเถอะ..." ก่อนที่เธอจะหายไป เพื่อนของรินะที่ช่วยยกภาพพวกนั้นออกให้จึงเอ่ยถามด้วยความกังวล

     "ริน เป็นอะไรไปอ่ะ? หน้าซีดเชียว"

     "...ม ไม่มี เอ่อ ประธาน ภาพนี้ฉันขอได้มั้ยคะ?" รินะเอ่ยถามประธานชมรมและเขาพยักหน้า

     "เอาไปสิ ยังไงก็ไม่ได้ใช้อยู่แล้วล่ะ" เขาตอยด้วยใบหน้าเศร้าสร้อยก่อนจะเดินออกไป

     รินะนำภาพกลับมาที่บ้านและจับภาพนั้นอีกครั้ง  หญิงสาวคนเดิมก็ปรากฏตัวด้วยใบหน้าที่กำลังร้องไห้ เธอพยายามแตะและผละออกอยู่หลายครั้ง จนเมื่อเธอแตะอีกครั้งหญิงสาวคนเดิมก็โผล่ออกมาและพูดขึ้นด้วยความร้อนรน 

     "ฮึก ฉันไม่ได้ฆ่าตัวตาย...ช่วยบอกฮิโรโตะทีสิ ว่าเขาไม่ได้ผิด" 

     "เอ่อ...มันเกิดอะไรขึ้น ช่วยเล่าให้ฟังหน่อยค่ะ" รินะยกมีขึ้นเพื่อให้ผีสาวใจเย็นๆ ลอยไปมาพร้อมกับเล่าเหตุการณ์ให้ฟัง

     "สรุปก็คือ คุณกับเขาทะเลาะกันเรื่องการแข่งประกวดวาดภาพ แต่เขาไม่ยอมให้คุณลงประกวด ทั้งๆที่คุณเป็นคนที่วาดภาพเก่งที่สุด พวกคุณเลยมีปากเสียงกันรุนแรงและเขาก็ตัดบทด้วยการออกจากห้องไป"

     "ใช่ หลังจากนั้นก็คิดว่าค่อยคุยกันใหม่เลยตั้งใจจะเก็บอุปกรณืและปิดห้อง ตอนนั้นฉันลืมปิดหน้าต่างก็เลยเดินไป แต่ก็ดันสะดุดล้มขาตั้งภาพและพลัดตกลงไปข้างล่างน่ะ"

     "แบบนี้นี่เอง ว่าแต่จะให้ช่วยยังไงคะ?"

     "ส่งภาพนี้ให้เขาที ฉันน่ะตั้งใจจะส่งภาพนี้ประกวด...มันเป็นของที่ฉันจะให้เขาด้วย" เธอยิ้มอ่อนจนรินะรู้สึกเห็นใจ

     เธอส่งภาพนั้นให้กับประธานชมรม ตอนแรกประธานคิดว่าเธอล้อเล่นและโกรธมากที่เอาชื่อของหญิงสาวมาล้อ แต่รินะเองก็พยายามที่จะบอกจนเขารู้ความจริงในที่สุด เขาทรุดลงนั่งและพร่ำขอโทษหญิงสาวอย่างรู้สึกเจ็บปวด เพราะหัวข้อที่จะส่งประกวดนั่นคือ ' สิ่งสำคัญ ' มันเป็นภาพของผู้ชายคนหนึ่งที่กำลังนอนอยู่ริมแม่น้ำยามเย็น พอดูดีๆแล้วคนในภาพก็คือประธานชมรมนั่นเอง รินะเข้าใจแล้วว่าเธอต้องการจะใช้ภาพนี้แทนคำสารภาพรัก และสาเหตุที่เขาไม่ให้หญิงสาวลงแข่งก็เพราะเขาเองก็ต้องการจะวาดภาพเพื่อแทนคำสารภาพรักเช่นกัน

     เคยเกิดเหตุการณ์ลักษณะนี้อยู่หลายครั้ง จนรินะรู้ได้เลยว่าเธอนั้นมีพลังประหลาดจนหลายๆคนอาจมองว่าเธอเป็นบ้า แต่รินะกลับไม่สนใจในเสียงเหล่านั้นและยอมรับในสิ่งที่เธอมีโดยที่พ่อกับแม่ของเธอก็ยอมรับในสิ่งนี้ด้วยเช่นกัน วันเวลาก็ผ่านไปจนกระทั่งเธอเรียนจบ มันน่าแปลกมากกับการที่เธอไปสมัครงานที่ไหนก็พลาดตลอดเหมือนฟ้าสวรรค์กลั่นแกล้ง เธอดันมาเจอบ้านหลังหนึ่งที่เปิดรับสมัครงานพอดีและด้วยความที่เธออยากทำงานเพราะว่างมานานและไม่อยากขอเงินคนทางบ้าน จึงตัดสินใจรับงานนี้อย่างไม่มีข้อแม้ แต่ถึงอย่างนั้นเธอก็ยังรู้สึกบางอย่างที่ไม่ปกติอยู่ตลอดเวลาที่ หอพักแห่งแสงหิ่งห้อย แถมยังมีคนมาสมัครพร้อมๆกับเธออีก 5 คนที่จะร่วมประสบชะตากรรมเดียวกันด้วย

สิ่งที่ชอบ :: ภาพแคนวาสรูปธรรมชาติ - มันให้ความรู้สึกผ่อนคลายทุกครั้งเวลามอง(แต่ไม่ขอจับ)

                      ซาชิมิ - เป็นคนชอบกินปลามากๆ 

                   วันที่ฝนตก - มันน่านอนนะ

                   ดอกไฮเดรนเยีย - เวลาโดนฝนแล้วก็ยังดูสวยนี่นา เป้นช่อใหญ่ด้วย

                      หิ่งห้อย - แสงที่มีชีวิต

                      การพนัน - เล่นเฉยๆ แต่พอประมาณนะ

สิ่งที่ไม่ชอบ / เกลียด :: เนื้อวัว - ไม่ชอบกินเนื้อวัว เพราะกลิ่นมันคาวมากๆ

                                     พวกโกง และลักไก่ - เธอได้จับหัวโขกกับโต๊ะบ่อนแน่

สิ่งที่กลัว / แพ้ ::  อากาศ - วันที่สภาพอากาศแปปรวนจะจาม และมีน้ำมูกไหลทั้งวัน แต่ไม่ใช่หวัดนะ

                            ของเผ็ดๆ - จะรู้สึกแสบท้องมาก และเธอจะมีอาการอาเจียนด้วย

ลักษณะการพูด :: มีน้ำเสียงนุ่มนวลน่าฟัง แต่ก็ชัดเจนและหนักแน่นในทุกคำพูด เป็นคนพูดสุภาพแต่มีหางเสียงกับคนที่นับถือหรือคนที่อาวุโสกว่า และแทนตัวเองว่า 'ฉัน' และแทนคู่สนทนาว่า 'เธอ นาย' แต่ถ้าอีกฝ่ายอายุมากกว่าจะแทนว่า 'คุณ' แต่ถ้าเวลาเธอโกรธเสียงจะแข็งกร้าว หนาวเย็น และความหยาบคายจะผุดขึ้นมาทันที

ปกติ :  "วันนี้อยากกินอะไรล่ะ? เดี๋ยวฉันทำให้..."

           "อืม ภาพสวยดีนะ...จะให้จับเหรอ ฉันจะเจออะไรมั้ยเนี่ย(=_=;)"

           "เหนื่อยรึเปล่า? พักก่อนก็ได้ เดี๋ยวฉันทำต่อเอง"

ดีใจ :  "ให้ฉันเหรอ?...ขอบคุณนะ ฉันชอบมันมากๆเลยล่ะ"

          "เห แทงถูกด้วยแฮะ โชคดีจัง(^^)"

หัวเราะ : "อุ๊บ พรืดด!! ฮ่าๆๆๆ!"

               "คิกๆ พอเถอะ ท้องฉันแข็งหมดแล้ว" น้ำตาเล็ด

โกรธ : "ฉันไม่รู้หรอกนะ ว่าจะใหญ่มาจากไหน...แต่ถ้าไม่เคารพกฏของที่นี่ ก็เชิญไสหัวเน่าๆออกไปซะ!!"

          " คิดว่าฉันจะไม่รู้กลโกงกากๆ ของพวกแกงั้นเหรอ? คิดตื้นไปหน่อยมั้ง?"     

          "น่ารำคาญ ไปตายซะ!"

เสียใจ / ร้องไห้ : "ขอโทษ...ที่ฉันทำอะไรมากกว่านี้ไม่ได้"

                            "ฉัน ฮึก ฉันทนเห็นเด็กคนนั้น...ทรมานไปมากกว่านี้ ฮึก ไม่ได้แล้ว"

ปลอบใจ / ให้กำลังใจ : "ไม่เป็นไร ฉันจะอยู่ข้างๆเธอ"

                                        "ถ้าเธอเหนื่อย..ก็พักก่อนเถอะ แล้วค่อยลุกขึ้นใหม่นะ"

ตกใจ : "ว้าย! เล่นอะไรของเธอเนี่ย"

           "เฮ้ย! ปัดโธ่...ใครเอาของมาไว้แถวนี้กัน"

เพิ่มเติม :: - นางทำอาหารเก่ง ทั้งคาวหวานได้หมด!

                 - คอทองแดง ดื่มเท่าไหร่ก็ไม่เมา

                 - ได้แชมป์เคนโด้สมัยม.ปลาย และเคยเรียนไอคิโด   

TALK TO AYA

สวีดัด-- สวัสดีค่ะ! ไรท์มีชื่อว่าอายะนะคะ ฮิ้งค์~♡(?) ดาร์ลิ้งที่น่ารัก(?)มีนามว่าอะไรเอ่ย?

:: PT. จ้าา

อา~ เบื่อหน้าเค้าหรือยังอ่ะตะเอง(?)

:: ครั้งนี้ครั้งแรกนะ ที่ได้เจออ่ะ

คิดยังไงถืงมาสมัครเรื่องนี้และบทนี้เหรอตัว?

:: ตอนแรกกะจะเอาวารีนะ แต่เห็นอันนี้แล้วมันน่าจะโอกว่า วารีเห็นแล้วรู้สึกมึนว่าจะแต่งยังไงดี

 

แล้วถ้าลูกสาวของดาร์ลิ้งไม่ติดจะสาปแช่ง ทำคุณไสยมนต์ดำใส่ไรท์ไหม?

:: ไม่ขนาดนั้นหรอกน่า เผาพริก ล้อเล่นนนน เค้าไม่สาปหรอก แต่อยากให้ติดจริงๆนะ

แอบเชียร์ให้ลูกสาวคู่กับใครเอ่ย?

:: ยามะ อ่ะแหละ

อ๋า~ ขอฟังนิยามเด็ดที่มีให้ลูกสาวตัวเองหน่อยจิ

:: พี่สาวแว่น!

ขอให้โชคดีนะดาร์ลิ้ง~ อย่าไปนอกใจใครมีเค้าคนเดียวก็พอนะ-- ฮิ้งค์~♡(?)

:: สาธุ!  ขอหื้อติดโตยเน้ออ

B
E
R
L
I
N
❀