ลำดับตอนที่ #11
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #11 : ทั้งที่ฉันรักนายแล้วแท้ๆ
หลงรัก💖
NONEM SAY
อ๊ากกกกก!!! ตาหื่นนั่นทำฉันเป็นโรคหัวจายยยยย!!! ฮื่อๆๆ ดันไปเคลิ้มกับจูบของนายหื่นนั่นอีก หัวใจก็เต้นซะแรงเลย!!! แถมมาเรียกตัวลงตัวเล็กอีก>< แถมนายหื่นนั่นยังหน้าแดงใส่ฉันอีกด้วย เป็นไปไม่ได้!! ฉันไม่ได้ชอบนายหื่นนั่นนะไม่ได้ชอบ!!(>< )( ><)(>< )( ><)ฉันพูดพลางส่ายหัวแรงๆเพื่อไล่ความคิดนั้นออกไป..
"พี่เนม!!!" อ้ะ! ใครเรียก
"อ้าว ลินเองเหรอ"ฉันหันหลังกลับไปดูก็เห็นว่าเป็นลินที่เรียกฉัน
อ๊ากกกกก!!! ตาหื่นนั่นทำฉันเป็นโรคหัวจายยยยย!!! ฮื่อๆๆ ดันไปเคลิ้มกับจูบของนายหื่นนั่นอีก หัวใจก็เต้นซะแรงเลย!!! แถมมาเรียกตัวลงตัวเล็กอีก>< แถมนายหื่นนั่นยังหน้าแดงใส่ฉันอีกด้วย เป็นไปไม่ได้!! ฉันไม่ได้ชอบนายหื่นนั่นนะไม่ได้ชอบ!!(>< )( ><)(>< )( ><)ฉันพูดพลางส่ายหัวแรงๆเพื่อไล่ความคิดนั้นออกไป..
"พี่เนม!!!" อ้ะ! ใครเรียก
"อ้าว ลินเองเหรอ"ฉันหันหลังกลับไปดูก็เห็นว่าเป็นลินที่เรียกฉัน
"ไปทำอะไรมาค่ะเปียกหมดเลย?" จะตอบว่าไงดีอ่ะ จะให้ตอบว่าพี่ไปอาบนํ้ากับนายบัตเตอร์มานะ ก็กะไรอยู่??
"เอ่อ...พอดีก๊อกนํ้าตรงหลังโรงเรียนมันเสียแล้วพี่ไปเดินเล่นแถวนั้นพอดีอ่ะ^^"ตอบกลับไปแล้วฉัน เดี๋ยวนี้รู้สึกว่าจะโกหกบ่อยไปนะโนเนม รู้สึกผิดจัง T0T
"อ๋อ..ค่ะงั้นกลับบ้านดีๆนะค่ะ ดูแลตัวเองด้วยนะค่ะ^^"คุณเธอพูดเสร็จก็เดินไปเลย ส่วนฉันก็ต้องกลับบ้านก่อนล่ะนะ...........
RALIN
พอฉันเดินแยกออกมาจากพี่เนม พ้อยท์ก็ส่งข้อความมาหาเรา
👨: วันนี้ไปเที่ยวกันนะ ลิน
👧: จ้ะ
👦: งั้นเดี๋ยวไปหานะ ตอนนี้ลินอยู่ไหนล่ะ
👧: อยู่ตรงหน้า โรงเรียนจ้ะ
👨:งั้นรออยู่ครงนั้นนะ
พ้อยท์ชอบชวนฉันไปเที่ยวตลอด จนพี่เลย์รู้แต่พี่เลย์ก็ไม่ได้ว่าอะไร พอรอได้สักพักรถพ้อยท์ก็มารับฉัน
"รอนานไหมครับลิน"
"ไม่นานหรอกจ้ะ^^"ฉันตอบพร้อมยิ้มส่งไปให้
"ครับ ไปกินข้าวกันก่อนนะ^^"พ้อยท์พูดพร้อมยิ้มตามแบบของเค้า พ้อยท์ชอบพาฉันไปเที่ยว พ้อยท์ใจดีกับฉันมากเลย ฉันชอบพ้อยท์มากๆเลยแหละ....
POINT SAY
ณ ร้านอาหารญี่ปุ่น
"ลงมากันเถอะ"ผมพูดพลางหันไปบอกลิน
"จ้ะ"
ผมพาลินมาร้านอาหารของแม่ผม ผมพาลินมาเที่ยวด้วยบ่อยๆ เพื่อที่จะมัดใจเธอผมบอกเลยนะที่ผมทำแบบนี้ไปเพราะว่าอยากได้เธอมาครอบครอง อยากมีอะไรกับเธอเฉยๆ แต่พอนานๆเข้า ผมกลับรู้สึกดีเวลาอยู่กับเธอ เธอเป็นผู้หญิงอ่อนหวานน่ารัก นาทะนุทะนอม ใจผมเต้นแรงทุกครั้งที่อยู่ใกล้เธอ แม้ผมจะเคยอยู่กับผู้หญิงมาแล้วหลายคน แต่ผมไม่เคยใจเต้นแรงกับใครมาก่อนเลย ผมว่าเธอคนนี้ต้องเป็นคนเปลี่ยนผมจากเสือกลายเป็นแมวแน่ๆ................
หลังจากที่เราสองคนกินข้าวเสร็จ ก็ไปเดินเล่นที่สวนสาธารณะ
พวกเราสองคนเดินเล่นไปเรื่อยๆจนกระทั่ง......
ซ่าาา!!!!!!!!
ผมพาลินมาที่คอนโดผม เพระว่ารถผมมันดันนํ้ามันหมด ดีนะที่คอนโดผมอยู่ใกล้ๆเราสองคนต่างอาบนํ้า เปลี่นเสื้อผ้าลินใส่เสื้อของผมและบ๊อกเซ่อร์ ผมอยากบอกว่ากลิ่นตัวลินหอมมาก จนผมแทบอดใจไม่อยู่แล้ว เธอเดินมานั่งข้างๆผม เธอจะรู้ไหมนะไอท่าทางไร้เดียงสาของเธอมันทำผมคลั่ง และผมก็คงจะไม่ทนละน่ะ......
"ลิน....."ผมเรียกเธอ พอเธอหันมาผมก็ประกบปากลงไปทันทีไม่ให้ร่างบางพูดอะไรไปมากกว่านี้....
"อื้อ อื้อ!!"
"อืม......"ผมผละริมฝีปากออกมาเมื่อเห็นว่าร่างบางตรงหน้าผมเริ่มหายใจไม่ออก ผมเลยเปลี่ยนมาไซร้ตรงซอกคอเธอแทน....
"พ้อยท์ทำอะไรนะ" เธอถามผมหลังจากผมผละออกมาจากคอเธอเตรียมจะจูบเธออีกรอบ
"ทำเรื่องสนุกไง ลินสนไหมล่ะ^^" ผมว่าผมอดใจไม่ไว้แล้วสิ
"ไม่เห็นสนุกเลย จั๊กจี๊จะตาย?"ลินตอบผมพลางมองตาผมแบบงงๆ ไอท่าทีแบบนี้เธอทำฉันคลั่งมากกว่าเดิมแล้วนะลิน.....!!!
"น่าๆ อืม......."ผมลงไปจูบปากเธออีกรอบดูเหมือนว่าเจ้าตัวจะตกใจเลยผละออกมาแล้วมาตรงซอกคอเธออีกรอบ
"อื้อ อืม อ้ะ! พะ พ้อยท์ลินเจ็บนะ"
"อืม..."ผมขัดใจเล็กน้อยเมื่อร่างบางพยายามดันผมออกจากตัวเธอผมเลยดูดไปตรงซอกคอขาวๆของเธอจนเธอร้องออกมา
"อื้อๆ พะ พ้อยท์ อ่ะ! อื้อ!"ผมก้มลงไปประกบปากเธออีกรอบแบบดูดดื่ม มือของผมลูบไปทั่วตัวของร่างบางตรงหน้าอย่างหลงใหล...ผมอุ้มลินมาวางไว้บนเตียง
POINT SAY END
"พ้อยท์ ฮึก ลินกลัว"ร่างบางตรงหน้าร่างสูงร้องออกมาในขณะที่ร่างสูงกำลังคลอเคียอยู่กับซอกคอขาวๆ ของเธอ
"ไม่ต้องกลัวนะคนดี พ้อยท์จะอยู่กับลิน จะไม่ไปไหน แต่ลินเป็นของพ้อยท์นะ"ร่างสูงพูดขึ้นพร้อมประกบริมฝีปากลงมาอย่างอ่อนโยน จนร่างบางหยุดร้องให้ ร่างสูงถอดเสื้อของตัวเองออกไปหมดเหลือแค่บ๊อกเซ่อร์ตัวเดียว พอทำตัวเองเสร็จแล้วก็จัดการกับเสื้อผ้าของร่างบางจนเหลือแค่ อาภรณ์ชิ้นเล็กๆสองชิ้นปกปิดส่วนสำคัญไว้อยู ร่างสูงสูดหายใจแรงๆอย่างระงับความต้องการไว้...................
................
...............
............
........
......
.........
.....
....
....
.RALIN
ฉันลืมตาขึ้น มองดูรอบๆห้อง นี่มันไม่ใชห้องฉันนี่ เมื่อวานฉันกับพ้อยท์ อ้ะ!! ฉันกับพ้อยท์มีอะไรกัน!! ให้ตายสิ เมื่อวานก็ไม่ได้กลับบ้าน พี่เลย์จะเป็นห่วงแค่ไหนเนี้ยแล้วพ้อยท์ละอยู่ไหนอย่าบอกนะว่า...ไม่นะ!! ทำไมพ้อยท์ทำแบบนี้ล่ะ ทั้งๆที่... ทั้งๆที่ฉันรักนายไปแล้วแท้ๆ!! พ้อยท์ใจร้ายกับลินแบบนี้ได้ยังไงกันนะ!! TT
😭😭😭😭😭😭😭😭😭😭😭😭😭😭😭😭😭
ในที่สุดก็ลงให้แล้วนะจ้ะ แต่พ้อยท์หายไปไหนทำไมทิ้งน้องระลินไว้อย่างนี้ได้ไง!! ปล. ไรท์แต่ง NC ไว้ ถ้าอยากอ่านก็เม้นบอกซะ แล้วทิ้งเมลไว้ด้วยนะจ้ะ [ใครจะไปอยากอ่าน><] ไปนะแล้วเจอกัน จุ้บๆ
"เอ่อ...พอดีก๊อกนํ้าตรงหลังโรงเรียนมันเสียแล้วพี่ไปเดินเล่นแถวนั้นพอดีอ่ะ^^"ตอบกลับไปแล้วฉัน เดี๋ยวนี้รู้สึกว่าจะโกหกบ่อยไปนะโนเนม รู้สึกผิดจัง T0T
"อ๋อ..ค่ะงั้นกลับบ้านดีๆนะค่ะ ดูแลตัวเองด้วยนะค่ะ^^"คุณเธอพูดเสร็จก็เดินไปเลย ส่วนฉันก็ต้องกลับบ้านก่อนล่ะนะ...........
RALIN
พอฉันเดินแยกออกมาจากพี่เนม พ้อยท์ก็ส่งข้อความมาหาเรา
👨: วันนี้ไปเที่ยวกันนะ ลิน
👧: จ้ะ
👦: งั้นเดี๋ยวไปหานะ ตอนนี้ลินอยู่ไหนล่ะ
👧: อยู่ตรงหน้า โรงเรียนจ้ะ
👨:งั้นรออยู่ครงนั้นนะ
พ้อยท์ชอบชวนฉันไปเที่ยวตลอด จนพี่เลย์รู้แต่พี่เลย์ก็ไม่ได้ว่าอะไร พอรอได้สักพักรถพ้อยท์ก็มารับฉัน
"รอนานไหมครับลิน"
"ไม่นานหรอกจ้ะ^^"ฉันตอบพร้อมยิ้มส่งไปให้
"ครับ ไปกินข้าวกันก่อนนะ^^"พ้อยท์พูดพร้อมยิ้มตามแบบของเค้า พ้อยท์ชอบพาฉันไปเที่ยว พ้อยท์ใจดีกับฉันมากเลย ฉันชอบพ้อยท์มากๆเลยแหละ....
POINT SAY
ณ ร้านอาหารญี่ปุ่น
"ลงมากันเถอะ"ผมพูดพลางหันไปบอกลิน
"จ้ะ"
ผมพาลินมาร้านอาหารของแม่ผม ผมพาลินมาเที่ยวด้วยบ่อยๆ เพื่อที่จะมัดใจเธอผมบอกเลยนะที่ผมทำแบบนี้ไปเพราะว่าอยากได้เธอมาครอบครอง อยากมีอะไรกับเธอเฉยๆ แต่พอนานๆเข้า ผมกลับรู้สึกดีเวลาอยู่กับเธอ เธอเป็นผู้หญิงอ่อนหวานน่ารัก นาทะนุทะนอม ใจผมเต้นแรงทุกครั้งที่อยู่ใกล้เธอ แม้ผมจะเคยอยู่กับผู้หญิงมาแล้วหลายคน แต่ผมไม่เคยใจเต้นแรงกับใครมาก่อนเลย ผมว่าเธอคนนี้ต้องเป็นคนเปลี่ยนผมจากเสือกลายเป็นแมวแน่ๆ................
หลังจากที่เราสองคนกินข้าวเสร็จ ก็ไปเดินเล่นที่สวนสาธารณะ
พวกเราสองคนเดินเล่นไปเรื่อยๆจนกระทั่ง......
ซ่าาา!!!!!!!!
ผมพาลินมาที่คอนโดผม เพระว่ารถผมมันดันนํ้ามันหมด ดีนะที่คอนโดผมอยู่ใกล้ๆเราสองคนต่างอาบนํ้า เปลี่นเสื้อผ้าลินใส่เสื้อของผมและบ๊อกเซ่อร์ ผมอยากบอกว่ากลิ่นตัวลินหอมมาก จนผมแทบอดใจไม่อยู่แล้ว เธอเดินมานั่งข้างๆผม เธอจะรู้ไหมนะไอท่าทางไร้เดียงสาของเธอมันทำผมคลั่ง และผมก็คงจะไม่ทนละน่ะ......
"ลิน....."ผมเรียกเธอ พอเธอหันมาผมก็ประกบปากลงไปทันทีไม่ให้ร่างบางพูดอะไรไปมากกว่านี้....
"อื้อ อื้อ!!"
"อืม......"ผมผละริมฝีปากออกมาเมื่อเห็นว่าร่างบางตรงหน้าผมเริ่มหายใจไม่ออก ผมเลยเปลี่ยนมาไซร้ตรงซอกคอเธอแทน....
"พ้อยท์ทำอะไรนะ" เธอถามผมหลังจากผมผละออกมาจากคอเธอเตรียมจะจูบเธออีกรอบ
"ทำเรื่องสนุกไง ลินสนไหมล่ะ^^" ผมว่าผมอดใจไม่ไว้แล้วสิ
"ไม่เห็นสนุกเลย จั๊กจี๊จะตาย?"ลินตอบผมพลางมองตาผมแบบงงๆ ไอท่าทีแบบนี้เธอทำฉันคลั่งมากกว่าเดิมแล้วนะลิน.....!!!
"น่าๆ อืม......."ผมลงไปจูบปากเธออีกรอบดูเหมือนว่าเจ้าตัวจะตกใจเลยผละออกมาแล้วมาตรงซอกคอเธออีกรอบ
"อื้อ อืม อ้ะ! พะ พ้อยท์ลินเจ็บนะ"
"อืม..."ผมขัดใจเล็กน้อยเมื่อร่างบางพยายามดันผมออกจากตัวเธอผมเลยดูดไปตรงซอกคอขาวๆของเธอจนเธอร้องออกมา
"อื้อๆ พะ พ้อยท์ อ่ะ! อื้อ!"ผมก้มลงไปประกบปากเธออีกรอบแบบดูดดื่ม มือของผมลูบไปทั่วตัวของร่างบางตรงหน้าอย่างหลงใหล...ผมอุ้มลินมาวางไว้บนเตียง
POINT SAY END
"พ้อยท์ ฮึก ลินกลัว"ร่างบางตรงหน้าร่างสูงร้องออกมาในขณะที่ร่างสูงกำลังคลอเคียอยู่กับซอกคอขาวๆ ของเธอ
"ไม่ต้องกลัวนะคนดี พ้อยท์จะอยู่กับลิน จะไม่ไปไหน แต่ลินเป็นของพ้อยท์นะ"ร่างสูงพูดขึ้นพร้อมประกบริมฝีปากลงมาอย่างอ่อนโยน จนร่างบางหยุดร้องให้ ร่างสูงถอดเสื้อของตัวเองออกไปหมดเหลือแค่บ๊อกเซ่อร์ตัวเดียว พอทำตัวเองเสร็จแล้วก็จัดการกับเสื้อผ้าของร่างบางจนเหลือแค่ อาภรณ์ชิ้นเล็กๆสองชิ้นปกปิดส่วนสำคัญไว้อยู ร่างสูงสูดหายใจแรงๆอย่างระงับความต้องการไว้...................
................
...............
............
........
......
.........
.....
....
....
.RALIN
ฉันลืมตาขึ้น มองดูรอบๆห้อง นี่มันไม่ใชห้องฉันนี่ เมื่อวานฉันกับพ้อยท์ อ้ะ!! ฉันกับพ้อยท์มีอะไรกัน!! ให้ตายสิ เมื่อวานก็ไม่ได้กลับบ้าน พี่เลย์จะเป็นห่วงแค่ไหนเนี้ยแล้วพ้อยท์ละอยู่ไหนอย่าบอกนะว่า...ไม่นะ!! ทำไมพ้อยท์ทำแบบนี้ล่ะ ทั้งๆที่... ทั้งๆที่ฉันรักนายไปแล้วแท้ๆ!! พ้อยท์ใจร้ายกับลินแบบนี้ได้ยังไงกันนะ!! TT
😭😭😭😭😭😭😭😭😭😭😭😭😭😭😭😭😭
ในที่สุดก็ลงให้แล้วนะจ้ะ แต่พ้อยท์หายไปไหนทำไมทิ้งน้องระลินไว้อย่างนี้ได้ไง!! ปล. ไรท์แต่ง NC ไว้ ถ้าอยากอ่านก็เม้นบอกซะ แล้วทิ้งเมลไว้ด้วยนะจ้ะ [ใครจะไปอยากอ่าน><] ไปนะแล้วเจอกัน จุ้บๆ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น