หัวขโมยแห่งบารามอสกับการเข้าค่ายสุดโหด

ข้อมูลเบื้องต้น

สิ่งที่เกี่ยวข้องกับฟิคเรื่องนี้

1.ปิรันย่าสุดโหด

2.หนอนยั้วเยี้ย...

3.แถมด้วยเลือดของ...

ป.ล.ผู้ที่เกลียดสิ่งของขยะแขยงกรุณาอย่าเข้ามาอ่านถ้าคุณไม่อยาก...อ้วกหรือขนลุก

เตือนด้วยความหวังดีค่า

กัตซาเซ่

เนื้อเรื่อง

เกริ่นนำฟิคเรื่องนี้...

คำเตือน:ท่านผู้ใดที่เกลียดหนอน แมลงวัน หรืออะไรๆที่ขยะแขยงทั้งหลายกรุณาอย่าอ่านฟิคนี้...มิฉะนั้นจะหาว่าไม่เตือน!!!

ณ วันหยุดเข้าค่ายอันแสนสงบ...

"เฮ้ย...พวกนาย เข้าแถวกันได้แล้ว เร็วๆเข้า...เดี๋ยวก็ไปไม่ทันหรอกเว้ย..."เฟรินพูดเสียงดังตะโกนโหวกเหวกบอกสมาชิกในกลุ่ม

หือ...อะไรนะ...ใช่แล้ว...เฟรินได้รับตำแหน่งเป็นหัวหน้ากลุ่ม...พิลึกดีใช่มั้ยล่ะ...(555+) 

และรองหัวหน้าก็ไม่ใช่ใคร๊...ใครๆๆ...ที่ไหน...คาโล วาเนบลี เจ้าชายขี้หึงแห่งคาโนวาลคนเดิมนั่นแหละ...

ซึ่งไม่บอกก็คงจะรู้กันอยู่แล้วนะว่าพี่ท่านห่วง(หวง)เฟรินขนาดไหน...ประมาณว่ายุงไม่ให้ไต่...ผู้ชายไม่ให้ตอมเชียวล่ะ

ส่วนทางด้านสมาชิกในกลุ่มก็มี คิล เรนอน โร มาทิลด้า...(ค่อยยังชั่ว)

รุ่นพี่ที่ปรึกษาก็ แหะๆๆลอเรนซ์กับลูคัส คู่หูฉายานักบวชกับซาตานแห่งป้อมอัศวินนั่นเอง...งานนี้มันจะรอดมั้ยเนี่ย...


.............................................................................................................................

"แฮ่กๆๆ...โอย ไอ้เฟริน แกจะวิ่งมาหาพระแสงอะไรวะ"คิลบ่นอย่างหน่ายๆ

เนื่องจากคุณหัวหน้าตัวดีวิ่งปรู๊ดมาเร็วปานจรวด...สมาชิกอย่างพวกเขาจึงต้องวิ่งตามไปด้วยอย่างเสียไม่ได้...

แล้วดูนี่สิ...ยังไม่ทันได้ทดสอบอะไรกันเล้ย...นั่งหอบกันไปเป็นแถวกันหมดแล้วเนี่ย...เวรจริงๆ...

"อะไรก๊าน...คิล แค่นี้ก็เหนื่อยซะแล้ว...นายนี่...ไม่ไหวเลยจริงๆ"เฟรินบ่นพลางส่ายนิ้วไปมาอย่างหน้าถีบ

"เอาล่ะๆ พวกนายเลิกทะเลาะกันได้แล้ว รีบๆไปกันเถอะ...ร้อนจะตายอยู่แล้ว"โรกล่าวขึ้น โดยมีบุคคลอื่นๆ

พยักหน้ารับอย่างเห็นด้วย....การทะเลาะครั้งนี้จึงเป็นอันต้องเลิกไปโดยปริยาย...

............................................................................................................................

"ว้าว...น้ำใสแจ๋วน่าเล่นชะมัดเลย"เฟรินว่า พลางวิ่งเข้าไปดูใกล้ๆ ด้วยความสนใจอย่างแรง???...

"เฟรินระวังหน่อย"คาโลเอ่ยแล้วเดินไปยืนอยู่ข้างๆ

"เฮ้อ...เล่นเป็นเด็กๆไปได้"ลอเรนซ์พูดงึมงำ พร้อมกับตีสีหน้าซีเรียส

"โธ่???ลอรี่ก็...พวกเขายังเป็นเด็กอยู่นี่นา...จะให้ทำตัวแก่ๆอย่างพวกเราได้ยังไงกันล่ะ"ลูคัสหยอก

ฟิ้ว!!!ฉึก???

"อย่ามาเรียกฉันแบบนี้ ลูคัส"ลอเรนซ์บอกอย่างหัวเสีย

"แหม ทำไมล่ะฉันว่าชื่อลอ..."แต่ยังไม่ทันที่ลูคัสจะเอ่ยจบเสียงสวรรค์ก็ดังขึ้นซะก่อน

"พี่ลูคัส พี่ลอเรนซ์คะ ไปกันเถอะค่ะ...พวกเรารอกันนานแล้วนะคะ"เรนอนตะโกนบอกอย่างอารมณ์ดี

ลอเรนซ์ได้ยินดังนั้นก็รีบก้าวเท้าพรวดๆจากไปทันที ทิ้งไว้ให้ซาตานอารมณ์ดียืนอมยิ้มอยู่คนเดียว

ก่อนจะตะโกนตอบกลับไปว่า

"อืม...จะตามไปเดี๋ยวนี้แหละ...ขอบใจนะ...เรนี่"

.............................................................................................................................

 
ริมสะพานแขวนเก่าๆ อายุประมาณ 100 ปี......

"หือ...อะไรกัน...นี่ด่านแรกงั้นเรอะ ไม่เห็นจะน่าตื่นเต้นเลย"เฟรินว่าแล้วเดินฉับๆขึ้นไปบนสะพานแขวนผุๆนั้นอย่างรวดเร็ว...

"เฟริน ก่อนที่นายจะพูดอะไรน่ะ หัดดูให้มันละเอียดๆหน่อยสิ"คิลบ่นพลางส่ายหน้าหน่ายๆ

"นายหมายความว่าไง คิล"เฟรินถามอย่างคนเข้าใจยาก(โง่...)

แต่ก็ต้องเข้าใจแทบจะในทันทีเมื่อเจอเข้ากับฝูงปลาปิรันย่าใต้สะพานฝูงเบ่อเริ่ม........

...........ถ้าตกลงไปล่ะก็...เฮือก...มีหวัง...นี่มันสะพานมรณะชัดๆเล้ย...บรื๋อ!~!

ทั้งหมดคิดอย่างสยองๆ แล้วก็ค่อยๆก้าวเดินไปอย่างช้าๆเพื่อไม่ให้สะพานเกิดการกระทบกระเทือนมากนัก...เนื่องจากเดิมที

สะพานก็ผุอยู่เป็นทุนเดิมอยู่แล้ว......หากวิ่งกระโตกกระเตกข้ามไปล่ะก็......ไม่แน่นะ..บางทีพวกเขาอาจจะไม่มีวันได้กลับไปเรียนที่

เอดินเบิร์กอีกก็ได้...ใครจะไปรู้....

และแล้วในที่สุดกลุ่มเฟรี่ของเราก็ทำสำเร็จ...และขณะนี้...ทุกคนก็กำลัง

ยืนอยู่หน้าถ้ำๆหนึ่ง...

ถ้ำที่มีชื่อว่า....

ถ้ำสยิว...สุดสยอง...

………………………………………………………………………………………………………........................................

ในถ้ำ...มืดสนิท...มืดจนมองแทบจะไม่เห็นมือตัวเอง...และท่ามกลางความเงียบสนิทนั้นเอง...

"อ้าก......ก.....ก.....ก"เฟรินแหกปากลั่นเมื่อมือไปสัมผัสถูกอะไรบางอย่าง

"มึ...มือ...มือฉัน...จับโดนอะไรไม่รู้คาโล..."เฟรินกล่าวเสียงสั่น

คาโลได้ยินดังนั้นจึงรีบเดินฝ่าความมืดมาหาเฟรินทันที...

“เฟริน...เป็นอะไร”คาโลกล่าวด้วยความกังวล..

ก่อนที่เขาและทุกๆคนในที่นั้นจะได้ยินเสียงร้องอย่างตกใจดังมาจากทางท้ายขบวน...

"กรี้ด...ด......ด"เรนอนกรีดร้องเมื่ออะไรบางอย่างตกลงมากระทบใบหน้า...

"เฮ้ย...เรนอน เป็นอะไรไป"คิลถามอย่างเป็นห่วง พลางหมุนตัวจะเข้าไปช่วย...แต่ในความมืดนั้นเอง...

ผัวะ!!!

"คุณคิล...มาแบบนี้กับเรนอนได้ยังไงกันคะ"เรนอนแหวใส่เมื่อเจอศอกของคิล

เข้าเต็มหน้าผาก.........(ซวย)

"เอ่อ...โทษทีเรนอนมองไม่เห็น"คิลแก้ตัว

"ถ้ามองไม่เห็นแล้วจะเดินมาช่วยทำไมเล่า ปัดโธ่+++!!!"เรนอนวีนแตกโวยใส่คิลยกใหญ่แล้วยกมือขึ้น

ปัดเจ้าสิ่งที่ติดอยู่บนหน้าผากออก....

พร้อมๆกับตาที่ลุกเป็นไฟดังพรึ่บ.......(เว่อร์ไปแล้วนะเรื่องนี้เนี่ย)

และด้วยความสว่างของไฟนั่นเอง...ทำให้ทุกคนมองเห็นสภาพโดยรอบของถ้ำ...

ถ้ำที่เต็มไปด้วยหนอนยั้วเยี้ย....

เฟรินเห็นดังนั้นจึงรีบมองตรงมือของตัวเองทันที...แล้วก็ต้องพบกับ.....

"โธ่???ก็แค่ใบไม้"คาโลพึมพำหน่ายๆ

ก่อนจะถึงกับหน้าหงายเมื่อเจอหมัดของเฟรินเสยเข้าที่ปลายคางเต็มๆ...

............................................................................................................................

"อากาศในนี้ร้อนอบอ้าวจริงๆ...เมื่อไหร่เจ้าพวกนั้นมันจะทะเลาะกันเสร็จนะ"ลอเรนซ์บ่นพึมพำ

"นี่...นายกลัวหรอ ลอรี่"ลูคัสกวน

"นายอย่ามาเรียกชื่อฉันแบบนี้นะ ลูคัส"ลอเรนซ์ตะคอก

"ทำไมล่ะ ชื่อเพราะดีออก ลอรี่ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ"

"หนอย ไปตายซะเถอะ ลูคัส"

ฟิ้ว?...............

จากนั้นมีดบินก็ได้เผยโฉมออกมาอีกจนได้ ทางด้านลูคัสก็หลบได้อย่างสวยงาม

ทำให้มีดบินพลาดเป้าไปโดนหนอนยักษ์บนกำแพงจนเลือดกระฉูดกระเซ็น...(เฮ้ย หนอนมีเลือดด้วยเรอะ)

กระเด็นไปเข้าปากของใครบางคน....

"อืม...คาโล...อะไรเข้าปากฉันล่ะเนี่ย...อร่อยดีนะ"เฟรินว่าพลางหันไปพูดกับคาโลที่ยืนช็อกค้างไปแล้ว...

"เฮ้ย...เฟรินเมื่อกี้นายกิน...กิน"ส่วนคิลถึงกับพูดไม่ออก

"เมื่อกี้ฉันกินอะไรไปฮึ...คิล"เฟรินถาม

"เมื่อกี้คุณเฟรินกินเลือดหนอนเข้าไปค่ะ"เรนอนตอบแทน

ทำให้เฟรินกระอักเลือดพรวด...

ไปโดนหน้ามาทิลด้าเข้าเต็มๆ.......

เฮิอก!?!?

นรกแล้วมั้ยล่ะ......

เฟรินคิดอย่างสยองๆก่อนจะหาข้อสรุปให้กับตัวเองได้ในทันที

เมื่อมาทิลด้าหักนิ้วดังกร๊อบ..........

ตายแน่ช้าน..........................

"อะ...เอ่อ...คือ มาทิลด้า..."เฟรินลองเรียกชื่อดูก่อนเพื่อทดสอบอารมณ์ของพี่ท่าน...

"เฟริน...นายบังอาจมากเลยนะ"มาทิลด้าเค้นเสียงลอดไรฟัน

"โร..ไปเอาไอ้เจ้าตัวนั้นมาให้ฉันหน่อยสิ"ว่าแล้วก็ชี้ไปทางหนอนตัวยักษ์เขี้ยวยาวโง้งที่อยู่ห่างออกไปไม่ไกล

"เฮือก...มาทิลด้า มันน่ากลัวนะนั่น"โรพยายามไกล่เกลี่ย...(ขี้เกียจออกแรง)

"ระหว่างฉันกับมันใครน่ากลัวกว่ากัน หา....."มาทิลด้าพูดเสียงเหี้ยมแล้วปล่อยกระแสอำมหิตไปทั่ว...

"ก็ได้ๆยอมแล้ว..."โรตอบอย่างปลงๆก่อนจะย่างสามขุมเข้าไปหาเจ้าหนอนเขี้ยวยาวตัวนั้นทันที...

"เฮ้ย...โร จับเป็นนะ ไม่งั้นนายได้ตายแทนมันแน่"มาทิลด้าตะโกนสำทับ

"อะไรนะ"โรอุทาน จะถอนตัวตอนนี้ก็ไม่ทันซะแล้ว บัดซบจริง!!!!!

10 นาทีต่อมา

ในที่สุดโรก็สามารถจับหนอน...บ้า?มาได้ แต่สภาพของโรที่เป็นอยู่ในขณะนี้ก็สะบักสะบอมพอสมควร(สู้ได้ไม่เต็มที่กลัวหนอนตาย)

มาทิลด้ารับหนอนมาไว้ในมือ พร้อมๆกับรอยยิ้มเหี้ยมที่ทำเอาเฟรินถึงกับสะดุ้งโหยง....

"เตรียมตัวตายได้เลย เฟริน"มาทิลด้ากล่าวแล้วเขวี้ยง???หนอนออกไปสุดแรง...

"เฮ้ย!!!!!ใจเย็นสิ มาทิลด้า"เฟรินพูดอย่างตกใจ...แล้วเบี่ยงตัวหลบหนอนยักษ์ที่พุ่งตรงมาอย่างฉิวเฉียด...

……..ทำให้พลาดเป้าไปอย่างน่าเสียดาย....ในความคิดของมาทิลด้า....

และก่อนที่ทุกคนจะได้ลงมือทำอะไรสักอย่าง....เจ้าหนอนยักษ์เขี้ยวยาวก็พุ่งเข้าชนกำแพงดังโครม?....

แล้วกระเด้งกลับไปยังบริเวณท้ายขบวน....ที่ๆมีใครสองคนกำลังยืนทะเลาะกันอยู่....

"นี่ลอรี่...เมื่อไรเราจะได้ออกไปจากถ้ำนี้ซะทีล่ะ"ลูคัสถาม....

"อย่ามาเรียกชื่อฉันอย่างนี้ ลูคัส"ลอเรนซ์ตวาด

"ทำไมล่ะ...ลอรี่"

"ไอ้......"และก่อนที่มีดบินจะได้แสดงสำฤทธิ์เดช....ทั้งคู่ก็รู้สึกได้ถึงเงาดำทะมึนที่ทาบทับลงมา...

และ............

ตูม!?!

"พี่ลูคัส...พี่ลอเรนซ์"

.............................................................................................................................

 
หน้าปากถ้ำ........

"โอย...ในที่สุดก็ออกมาได้ซะที....ไอ้ถ้ำเฮงซวยนั่น..."เฟรินบ่นโอดครวญพร้อมๆกับสบถพึมพำ

"เฟริน....."คาโลเอ่ยเตือน ทำให้เฟรินหันกลับมาแยกเขี้ยววับ...

"ก็มันจริงมั้ยล่ะ...คาโล...หรือนายว่าไม่จริง...งั้นก็ดู๊ ดูๆๆสภาพของพวกเราซะก่อนสิ ว่าเป็นยังไง"เฟรินเถียงกลับเป็นชุด

โดยสภาพของแต่ละคนมีดังนี้ คือ.......

1.เฟริน เนื้อตัวเลอะเทอะ มีแผลถลอกเล็กน้อย ตรงมุมปากมีคราบเลือดไหลออกมา...(อย่าเพิ่งตกใจ เลือดหนอนๆ)

2.คาโล รายนี้ไม่ค่อยเท่าไร จะแปลกไปหน่อยก็แค่รอยช้ำบริเวณปลายคาง เนื่องจากโดนเฟรินต่อยตอนอยู่ในถ้ำ....

3.คิล หัวยุ่งกระเซอะกระเซิง มีรอยฝ่ามือแดงๆประทับอยู่บนใบหน้า 2-3 รอย

4.เรนอน นัยน์ตาแดงก่ำ( เจ็บ...ตอนที่โดนศอกของคิล) ผมพันกันยุ่งเหยิงกับรอยแผลเล็กๆอีกไม่มาก

5.มาทิลด้า มีรอยเลือดติดอยู่เต็มหน้า พร้อมด้วยหน้าตาบอกบุญไม่รับพลางปล่อยกระแสอำมหิตไปตลอดทาง

6.โร ร่างกายสะบักสะบอมพอสมควร มีรอยบาดแผลที่ข้อมือข้างซ้าย และบนใบหน้า (ถูกหนอนกัด)

7.กับ8.ลูคัสกับลอเรนซ์ ซึ่งดูจะมีอาการย่ำแย่กว่าเพื่อน...เพราะหลังจากถูกหนอนทับ?ก็ถึงกับขั้นยืนไม่ไหว

จึงจำเป็นต้องใช้เวทของคาโลคอยพยุงไว้ไม่ให้ล้ม....

และแล้ว.....ทั้งหมดก็เดินมาถึงป้ายๆหนึ่ง...ที่มีข้อความเขียนไว้ว่า...

จงปีนภูเขาขึ้นไปซะ

"หา....."เฟรินอุทาน 

"ให้ปีนภูเขาเนี่ยนะ"คิลเสริม

"โอย...เรนอนไม่ไหวแล้วนะคะ" เรนอนโวย

"ฉันกับลูคัสก็ไม่ไหวแล้วเหมือนกัน"ลอเรนซ์บอก

"นี่...เดี๋ยวสิ ดู...หลังป้ายนี่เหมือนมีอะไรเขียนบอกไว้ด้วยนะ"มาทิลด้ากล่าว...ก่อนจะเริ่มต้นอ่านให้ทุกคนฟัง...

"ยินดีด้วย...การทดสอบได้จบลงแล้ว...ขอบคุณที่ให้ความร่วมมือ"

"นี่มันหมายความว่าอะไร..."คาโลถามซึ่งมันก็กลายเป็น

เป็นคำถามที่ไร้คำตอบ...จนกระทั่ง....

"ก็หมายความว่า...การเดินทางครั้งนี้ได้สิ้นสุดลงแล้วไงคาโล"โรเวน...ที่โผล่มาจากไหนก็ไม่รู้พูดขึ้น

"งั้นก็แปลว่า..."คิลเกริ่น

"เราสอบผ่านกันแล้วใช่มั้ยเนี่ย.....เย้!!!!!!!"เฟรินว่าแล้วตะโกนเสียงดังอย่างดีใจ

"ว่าแต่...โรเวน ไอ้ด่านบ้าๆนั่นทดสอบอะไรเราได้บ้างล่ะ"ลอเรนซ์ถามขึ้น

"ง่ายๆเลยลอเรนซ์...ด่านแรก ทดสอบความกล้า สะพานปิรันย่าพวกนั้น หากพวกนายไม่กล้ากันจริงๆแล้วล่ะก็...

คงไม่มีใครกล้าเดินขึ้นไปหรอก...ทางอื่นก็มีอีกเยอะแยะ...ใช่ไหมล่ะ..."โรเวนบอก

"ก็คงจะเป็นอย่างนั้น...ถ้าใครบางคนไม่เดินพรวดๆขึ้นไปก่อน"คาโลพึมพำเบาๆแต่ก็ทำให้คนถูกกล่าวหาถึงกับสะดุ้งโหยง

แล้วหันมาส่งยิ้มแหยๆให้...

"ด่านที่สอง...ทดสอบความกลัว...คนเราไม่ว่าจะเป็นใครหน้าไหนก็มักจะยอมจำนนให้กับความมืดกันทั้งนั้น...ยิ่งอยู่ในถ้ำ

แบบนั้นด้วยแล้วล่ะก็..."ว่าแล้วก็หัวเราะ หึๆอยู่คนเดียว จนคนอื่นๆชักเริ่มสงสัย...

"แล้วสุดท้ายก็ด่านที่สาม...ทดสอบสติปัญญาและการสังเกต...เมื่อกี้นี้...หากมาทิลด้าไม่เห็นตัวอักษรที่อยู่หลังป้ายนั่น

พวกเธอก็คงจะปีนขึ้นภูเขาไปแล้วใช่ไหมล่ะ"โรเวนเอ่ยโดยมีทุกคนพยักหน้าหงึกๆรับ.....

"ถ้าเกิด...ปีนขึ้นภูเขานั่นไป...จะไปเจอที่ไหนล่ะครับ"คิลถาม

"ก็ถ้าใครปีนขึ้นภูเขานั่นไป....ก็จะไปเริ่มยืนตรงจุดเริ่มต้นใหม่...จบ.."โรเวนอธิบายด้วยน้ำเสียงธรรมดาๆ

แต่ทำเอาทุกคนถึงกลับกลืนน้ำลาย เอื้อก...

"งั้น อย่างนี้...ก็ปีนกลับมาได้ไม่ใช่หรอฮะ..."เฟรินถาม...

"แต่ฉันไม่คิดอย่างนั้นนะเฟริน...."คาโลพูดขึ้น

"นายหมายความว่าไง...."เฟรินถาม

"นี่...นายคิดว่าการปีนเขามันง่ายขนาดนั้นเชียวหรอ"โรกล่าว...

"นั่นสิคะ ถ้าเป็นเรนอน เรนอนยอมเดินใหม่ดีกว่าค่ะ"เรนอนว่า...

"ใช่ไหมล่ะ"โรเวนพูด

"ฮะๆๆ...เข้าใจแล้วฮะงั้น ผมขอถามอะไรพี่ซักอย่างสิ"เฟรินบอก

"อะไรล่ะ..."

"ก็ในถ้ำบ้าอะไรนั่น...ใครเอาหนอนไปใส่ไว้เยอะแยะขนาดนั้นล่ะฮะ"เฟรินถาม...ทำเอาโรเวนชะงักไปนิด

ก่อนจะพูดขึ้นใหม่อย่างอารมณ์ดีว่า...

"แล้วพวกนายรู้หรือเปล่าล่ะ...ว่าจะผ่านด่านนั้นไปได้ง่ายๆได้ยังไงกัน"โรเวนถามกลับ

"ไม่รู้สิคะ"มาทิลด้าตอบแทน

"แค่พวกนายไม่ทำให้ถ้ำนั่นสว่างก็พอแล้ว...เพราะหนอนพวกนั้นมันไม่ทำอันตรายแก่มนุษย์หรอก...ยกเว้นแต่ว่า

จะมีใครไปจุดไฟให้มันตื่นล่ะก็นะ"โรเวนตอบ...ทำเอาทุกคนอ้าปากค้าง...

"แล้วตกลงใครเป็นคนวางด่านนั่นล่ะ หือ โรเวน"ลอเรนซ์ถามอย่างเริ่มหงุดหงิดนิดๆ

"แล้วนายไม่สงสัยบ้างเลยหรอว่า..ทำไมฉันถึงรู้เคล็ดในการผ่านถ้ำนั่นได้ถึงขนาดนี้..."โรเวนถาม

"เฮ้ย...หรือว่า กับดักในถ้ำนั่น..."ลูคัสพูดอย่างเริ่มไม่ค่อยแน่ใจ...

"ฉันเป็นคนวางเอง..."โรเวนตอบ ทำเอาลอเรนซ์กับลูคัสอารมณ์พุ่งสูงปรี้ด...เนื่องจากตัวเองได้รับเคราะห์กรรมหนักกว่าใครๆ...

รังสีอำมหิตแห่งการเข่นฆ่าแผ่กระจายไปทั่ว...แต่โรเวนกลับไม่มีท่าทีทุกข์ร้อนแต่อย่างใด...

"หนอย...โรเวน...ทำกันได้นะ"ลูคัสบอกแล้วถอดแว่นออกช้าๆ...

"ฉันเห็นด้วยกับนายเลย ลูคัส คัมภีร์มนตร์สวรรค์"ลอเรนซ์สมทบพร้อมกับเรียกคัมภีร์เข้ามาในมือ...

"แล้วพวกนายจะเอายังไงกับฉันล่ะ"โรเวนพูดอย่างสบายๆ.....

"ตายอย่างเดียว"ลูคัสกับลอเรนซ์ประสานเสียงกันตอบ

"แต่ฉันคิดว่า...เห็นทีจะไม่ได้"โรเวนกล่าวเรียบๆ

"รับมือ...โรเวน"ลูคัสกล่าวเสียงเหี้ยมก่อนที่ไอสีดำจะก่อตัวขึ้นช้าๆจนกลายเป็นงูยักษ์สองหัวหน้าตาน่าเกลียดน่า

กลัว....

โรเวนขยับรอยยิ้มอ่อนโยนก่อนจะเรียกอะไรบางอย่างมาไว้ในมืออย่างรวดเร็ว...

อะไรบางอย่างที่เรียกว่า...

หนอน.....

"เอาล่ะ...จบศึกกันซะที"ว่าแล้วก็ปาหนอนทั้งสองตัวเข้าปากลูคัสกับลอเรนซ์อย่างแม่นยำ...

ซึ่งผู้เข้าร่วมดูเหตุการณ์ทั้งหมดคิดเป็นเสียงเดียวกันได้เลยว่า...

เฮือก!!!!!!ซี้แหง๋......

ก่อนจะตามมาด้วยเสียงการล้มลงของบุรุษผู้อาจหาญแห่งป้อมอัศวินดัง

โครม!!!!!!!

“เฮ้อ...เจ้าพวกนี้นี่ใช้ไม่ได้เลยจริงๆ”โรเวนบ่นเบาๆ

แล้วหันไปส่งยิ้มให้รุ่นน้องที่ยืนดูเหตุการณ์อยู่ใกล้ๆ

“เอาล่ะ...พวกเธอก็คงเหนื่อยกันมามากแล้ว ไปพักผ่อนกันเถอะ...เดี๋ยวทางนี้ฉันจัดการเอง”

โรเวนบอก แล้วชะงักไปนิด เหมือนจะนึกอะไรขึ้นได้....

“อ้อ...เกือบลืมไป...เอ้า เฟริน นี่รางวัลของนาย”ว่าพลางก็โยนถุงใบหนึ่งไปให้

ซึ่งเมื่อเฟรินเปิดออกดูก็พบว่า เป็นแอปเปิ้ลสีแดงสด ผลโต ประมาณว่าใครเห็นเป็นต้องน้ำลายไหล....

"ขอบคุณนะฮะ...พี่โรเวน..."เฟรินเอ่ยด้วยน้ำเสียงที่ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าดีใจสุดๆ...

"ไม่เป็นไรๆ..."โรเวนตอบกลับมาอย่างไม่ยี่หระ

"แล้วไหนของพวกเราล่ะคะ"...มาทิลด้ากล่าว

"ของพวกเธอน่ะหรอ...อืม...นี่ไง"โรเวนพูดแล้วโยนกล่องขนาดย่อมไปให้...แต่ละคน...

ซึ่งเมื่อเปิดออกดูก็ต้องพบกับ...

"เป็นไง...ช็อคโกแล็ตไส้หนอน...สั่งตรงมาจากเจมิไนเลยนะเนี่ย"

สิ้นคำพูดการประสานเสียงพร้อมกันโดยไม่ได้นัดหมายของหล่ารุ่นน้องก็ดังขึ้นอย่างตกใจว่า...

"หา...อะไรนะ"

................................................................................................................................................................................................................

จบแล้วค่ะ...มาอัพเรียบร้อยตามคำสัญญา หวังว่าคงจะถูกใจกันนะคะ