หมอหมากับหวานใจคนโปรด

​

“อย่าดิ้นสิ เดี๋ยวก็เจ็บหรอก” เสียงดุๆ นั้นทำเอาหญิงสาวจำต้องเอามือจับมันเอาไว้แน่น

“อื้อ...ไม่เอามันลึก!” พีรยาถึงกับต้องเบือนหน้าหนีกับภาพตรงหน้า พลันริมฝีปากบางก็เม้มเข้าหาแน่นด้วยความหวาดกลัว พร้อมกับเหงื่อเม็ดเล็กๆ ที่ซึมตามกรอบใบหน้าสวย

“พี่บอกให้จับดีๆ ไง เดี๋ยวมันก็เข้าไม่สุดหรอก” ดวงตาคมวับภายใต้แว่นใสจับจ้องไปยังใบหน้าหวานที่ตอนนี้ซีดสลับแดงก็อดจะอมยิ้มขำไม่ได้ เป็นไงล่ะเก่งดีนัก!

“ฮืออออ..ไม่เอาแล้วพี่คิณจะทำอะไรก็ทำให้มันจบไปสักทีเถอะ ญ่าจะไม่ไหวแล้ว” อคิณได้ยินแบบนั้นก็ยิ้มกริ่ม..
*************************​