"สิบห้าปีแล้วที่ผมเฝ้ามองด้วยดวงตาคู่นี้ นานหนักหนาเหลือเกิน" ดวงตาแข็งกร้าวกลับเปลี่ยนเป็นอ่อนไหวคล้ายกับยอมจำนนต่อใจตน ชัยชนะก็หลับตาลงราวกลับทราบคำตอบตรงหน้า และเมื่อเขากลืนความกระอักกระอ่วนนั้นลงคอสิ้นไป ยิ้มน้อยๆเต็มผืนค่อยปรากฏขึ้นมาบางๆ "ไม่เป็นไรครับ" ชัยชนะสูดลมหายใจเข้าพร้อมกับยืนขึ้น "ไว้ผมจะมาเยี่ยมใหม่"
ร่างสูงโปร่งทรนงก้าวถอยหลังสองคราจึงหันกลับ มุ่งไปยังบีเอ็มดับเบิลยูซีรี่ส์โพร์ คูเป้ สปอร์ตไลน์ ที่ติดเครื่องคอยท่าอยู่ ทิ้งร่างบางให้จดจ้องแผ่นหลังอันเป็นปึกแผ่นนั้นขับรถคูเป้สีแดงคันงามจากไปอย่างน่าเสียดาย
คำปาแม่สถาบัน หญิงชราวัยกว่าแปดสิบปีเฝ้ามองทุกเม็ดทุกถ้อยคำที่เขาเธอสนทนากันผ่านกำแพงต้นไม้ เก็บทุกกลีบดอกเข้ามาในอ้อมอก "นางแพศยา หน่อย~ริจะมีชู้!" คำปาสาปส่งเย้ยนภาว่าเป็นหญิงเลวนอกใจสามี การณ์นี้จะต้องป่าวประกาศให้ทั่วตลาดสดคอยดู!
ส่วนเธอผู้ใจแข็งบัดนี้น้ำตาก็ไหลซึมออกมา ไม่คิดยังมีคนดีๆที่คอยเอาใจใส่เธอขนาดนี้ "ขอโทษ" เย้ยนภาคลายเสียงที่ดังก้องจากในดวงใจ พ่นมันให้ผสมอยู่ในอากาศธาตุและไม่มีผู้ใดจะได้ยิน "ขอโทษนะชัย" หญิงสาวก้มหน้าร้องไห้ออกมาในที่สุด...
ข้อความที่โพสจะต้องไม่น้อยกว่า {{min_t_comment}} ตัวอักษรและไม่เกิน {{max_t_comment}} ตัวอักษร
กรอกชื่อด้วยนะ
_________
กรอกข้อมูลในช่องต่อไปนี้ไม่ครบ
หรือข้อมูลผิดพลาดครับ :
_____________________________
ช่วยกรอกอีกครั้งนะครับ
กรุณากรอกรหัสความปลอดภัย
ความคิดเห็น