-บทขอบคุณจากวิลมาริส -

ข้อมูลเบื้องต้น

 

. All men naturally desire to know.?

  ASHLEY

เนื้อเรื่อง

1.มืดมน
 

2.มืด
 

3.....ลึก
 

 

 

ทุกสิ่งกำลังรอคอยย....

ณ.. ดินแดนที่ห่างไกลจากเหล่ามวลมนุษย์ถือว่าเป็นพื้นที่สาบสูญไปเลยก็ว่าได้แม้พื้นที่แทบนั้นจะไม่ปรากฎในแผนที่ชาวเดินสมุทรเลยก็ตามแต่ผู้คนที่ ต่างแดนก็กำลังแสวงหาพื้นที่แห่งนี้และนำมาทำการค่าผิดกฎหมายเพราะพวกเขารู้ดีว่าจะหากำไลจากพื้นที่แห่งนี้ได้อย่างไร มันมีอยู่หลายหลายเส้นทางเลยละที่พวกเขาจะต้องการจากพื้นที่แทบนั้น แต่ทว่าก็กลับไม่มีใครที่สามารถพบหรือได้ไปเห็นกับตาว่ามีพื้นที่ หรือสถาณที่นั้นจริง... มันอาจจะเป็นเพียงนิทานหลอกเด้กของใครสักคนที่ต้ิองการให้เด็กน้อยอยากทีเริ่มมีใจรักการผจญภัยก็เท่านั้น ... แล้วจะมีใครรู้ไหมว่าอาจจะมีสถาณที่นั้นอยู่จริงๆก็ได้--
 

 

ก็เพราะไม่เชื่อจึงเป็นเหตุ?
เหตุการณ์หลากหลายไม่แม้แต่จะกล้าขับขานเล่นอดีตของสถาณที่นั้นได้ ' เพราะความโลภนั้นคือ พลังงานงานที่ไม่สามารถย้อนกลับได้ในตอนนั้น' เหลือไว้เพียงจิตใต้สำนิกที่ต่ำต้อยเหลือทน...และเพราะความโกรธนั้นจะย้อมทุกสิ่งให้แดงฉานดุจดั่งความจริงที่ไม่สามารถปฎิเสธได้ ไม่ ไม่เเม้เเต่เพียงรอขอชีวิต ความเมตตาอยู่หนไดจากความรู้สึก...เพราะความรักนั้นคือสิ่งอันตราย . อันตรายจนสามารถเปลี่ยนปาบและส่งกลิ่งแห่งความอิจฉานั้น นั้น ก็เพราะรักที่แสนจะน่าค้นหา พยายามกับเรื่องที่เป็นไปไม่ได้ตั้งแต่แรก ตั้งแต่แรก ? ตั้งแต่แรก แต่ก็ยังทน ยังคงวนอยู่กับภาพที่ทำให้เจ็บปวด ยังคงต่อความเจ็บปวดที่ได้รับแม้จะทำให้ตนเจ็บปวดมากมายขนาดนี้ก็ตามแต่ก็...ยังคงฝืนทน เพราะความหลุ่มหลงนั้นน่าเวทนาจิต คิดเเล้วก็เพลียลกับการขอในสิ่งที่ไม่น่าจะมีอยู่จริงตั้งแต่แรกก็ยังขอ ขอ ให้สิ่งที่ไม่มีตัวตนมีเพียงแต่ความว่างเปล่า ที่ไม่สิ้นสุด หยาดหยดน้ำตาจึงใหลริน

 

-ดินแดนต้องบาป-
 

น่านน้ำที่ห่างไกลจากผู้คนมีเพียงเสียงลมและคลื่นเท่านั้นที่รู้ถึงการมีตัวตนที่โผล่ขึ้นมาเหลือผิวน้ำ ร่างอันบอบบางนั่งทรดตัวกับโขนหินบนชายหาด ภาพตรงหน้าคือหญิงสาวร่างบอบบางเหลือทน ลำตัวนั้นพบบาดเเผลหลายแห่ง เจ้าของเรือนผมสีเงินสลดผมที่ปรกหน้าออก ดวงตาสีอคอมารีนทั้งสองข้างมีหยดน้ำไสๆอาบตรงแก้มทั้งสองข้าง ผิวกายที่ขาวเนียนดุจดั่งไข่มุข บันนี้มีแต่รอยช่ำ .... ทุกอย่างเปลี่ยนไปแล้ว เปลี่ยนไปแล้ว เปลี่ยนไปแล้วจริงๆ-