คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #19 : Chapter: 18 เราสองคน....
“นี่! เรตะ...ทำไมคุณอาโทระถึงไม่มีแฟนซักทีล่ะ?” รูกิถามผมด้วยสีหน้าที่เหวอสุดๆ ซึ่งมันก็ดูน่ารักไม่น้อย ผมจึงหยิกแก้มเขาไปเบาๆหนึ่งที
“เขาคงชอบเป็นอิสระล่ะมั้ง?”ผมตอบรูกิไปแบบเลี่ยงๆ เพราะผมไม่อยากเล่าความจริงให้เขาฟัง มันทำให้ผมคิดถึงคุณแม่มากเลยไม่น้อย
“ฉันว่านะ...เรน่ะสนิทกับคุณอามากกว่าพ่อแท้ๆของตัวเองซะอีก”
“งั้นเหรอ?....”ผมส่งยิ้มบางๆให้รูกิ เนื่องจากทึ่งในความรู้ดีของเขา
“เร...นายเป็นอะไรกับพ่อนายรึเปล่า? เมื่อวันที่นายกลับมาคุณอาโออิก็ต่อยหน้านาย และนายเองก็โมโหมากด้วย ฉันไม่ได้อยากยุ่งหรอกนะ แต่ว่าฉันเป็นห่วงนายจริงๆ” ผมมองหน้ารูกิก่อนที่จะพิงซบไหล่เขาเบาๆ พร้อมกลับปล่อยอารมณ์ให้เป็นไปตามที่มันรู้สึก
“สัญญานะ...ถ้าฉันเล่าให้นายฟัง นายจะปิดเป็นความลับ” รูกิพยักหน้าตอบรับคำพูดของผม ผมจึงตัดสินใจพูดมันออกไปทันที
“คุณอาน่ะ เขาแอบรักคุณแม่มาตั้งแต่สมัยเรียนแล้วแหละ แต่คุณพ่อก็มาแย่งคุณแม่ไปโดยไม่มีเหตุผล คุณพ่อไม่เคยรักคุณแม่เลยซักนิด ตั้งแต่เด็กๆฉันกับคุณแม่ต้องอยู่ด้วยกันแค่สองคนตลอด ฉันชะเง้อเฝ้ารอทุกวันว่าเมื่อไรคุณพ่อจะกลับมา ฉันอยากให้คุณพ่อกอดฉัน พาฉันไปเที่ยวเหมือนเด็กคนอื่นๆ แต่ก็ไม่เคยเลยซักครั้ง มีแต่คุณอาเท่านั้นที่ทำให้ฉันได้ และก่อนที่คุณแม่จะเสีย คนที่ยืนอยู่เคียงข้างๆคุณแม่กลับไม่ใช่คุณพ่อ แต่เป็นคุณอาโทระต่างหาก ตั้งแต่นั้นมา ฉันก็ไม่เคยคิดว่าคุณพ่อเป็นพ่อของฉันเลยซักนิด ฉันกลับคิดว่าคุณอาเป็นพ่อแท้ๆของฉันมากกว่าซะอีก คุณแม่คิดผิดที่เลือกคุณพ่อ คุณพ่อเป็นคนทำให้คุณแม่ตาย!!!” ตอนนี้ผมปล่อยให้น้ำตามันไหลออกมาอย่างไม่อาย ทุกครั้งที่ผมนึกถึงคุณแม่ผมก็จะเป็นแบบนี้ รูกิลูบหัวผมเบาๆก่อนที่ผมจะโอบเอวเขาแน่น
“นายยังดีนะที่ยังมีคุณพ่อ ฉันสิ...ตั้งแต่เกิดมาฉันก็ไม่ได้เจอกับคุณพ่อแล้วล่ะ...” รูกิพูดขึ้นมาเบาๆทำให้ผมที่เศร้าอยู่เงยหน้าขึ้นมองเขาทันที
“พ่อฉันน่ะ ตายก่อนที่ฉันจะเกิดอีก วันนั้นคุณพ่อรู้ว่าคุณแม่ตั้งครรภ์ คุณพ่อเลยจะให้ของขวัญคุณแม่ แต่แล้วก็ถูกรถชน น่าสงสารคุณแม่จังเลยเนอะ ได้ฉันเกิดมาแต่กลับต้องเสียคุณพ่อไป โลกนี้มันช่างไม่ยุติธรรมจริงๆ”
รูกิถอนหายใจเบาๆ ก่อนที่จะโน้มใบหน้าลงมาซบหัวของผมต่อ เราสองคนช่างมีอะไรที่คล้ายกันเหลือเกิน ผมคิดไม่ผิดที่ชอบรูกิ ผมจะดูแลเขาอย่างดี ไม่ให้เหมือนกับที่คุณพ่อทำกับคุณแม่ ผมสัญญา.....
(โทระไปเยี่ยมหลุมศพของซางะ)
ผมวางดอกกุหลาบสีขาวช่อใหญ่ไว้ที่ตำแหน่งเดิม ด้านข้างๆมีดอกกุหลาบสีขาวอีกช่อวางไว้อีกเช่นเดียวกัน แต่ลักษณะการห่อดูมีระดับมากกว่าเล็กน้อย คงไม่มีใครหรอก นอกจาก...
“มาด้วยเหรอเนี่ย?...เชอะ! ร้อยวันพันปีไม่เคยเห็น” ผมสบถออกมาเบาๆเพราะกลัวว่าร่างที่หลับใหลของซางะจะได้ยินว่าผมกำลังด่าสามีสุดที่รักของเขาอยู่
“เรตะมีแฟนแล้วนะ นายรู้รึยัง? ท่าทางจะมีความสุขน่าดู” ผมนั่งพูดคนเดียวอยู่ที่หน้าหลุมศพของซางะมาหลายครั้งแล้วล่ะครับ ผมคิดว่าซางะจะสามารถสัมผัสได้ผ่านสายลม ผมชอบมาเยี่ยมที่นี่เวลาเครียด เพราะเหมือนกับว่ามีซางะอยู่ใกล้ๆ ถึงตอนนี้เขาจะไม่อยู่แล้ว ผมก็ยังรู้สึกและสัมผัสถึงเขาอยู่ตลอดเวลา
“ดีใจล่ะสิ ที่อาโอยมันมาเยี่ยมน่ะ นายมันใช้ไม่ได้ที่สุดเลยรู้มั้ย!” ในขณะที่ผมพูดไปและปาก้อนหินไปที่บ่อน้ำข้างๆอยู่นั้น ผมก็สังเกตเห็นใครบางคนยืนมองผมอยู่ไม่ไกลนัก เมื่อผมหันหน้าไปมองชัดๆ มันก็ทำให้ผมรู้ได้ในทันที.....พี่อาโอยนั่นเอง..................
ความคิดเห็น