คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : Chapter 2 (100%)
โครกกกก...
คิม ฮิมชานค่อยๆก้มมองท้องตัวเองหลังตากที่มันพึ่งส่งเสียงร้องออกมาได้ไม่นานนัก..ก็แน่ล่ะสิ ตั้งแต่เช้าเขายังไม่ได้กินอะไรเลยนี่นา
แกร๊ก!!
ร่างบางหันไปตามเสียงก่อนจะพบยงกุกที่ยืนอยู่หน้าประตูโดยมีจานข้าวอยู่ในมือ...ยงกุกค่อยๆเดินมาหาฮิมชานแล้ววางจานข้าวลงบนโต๊ะหนังสือทันที
"ได้เวลาข้าวเย็นแล้ว กินซะ..."
"อ้าว ไม่ได้กิน..."
"บ้านนี้มีธรรมเนียมว่าไม่ต้องกินข้าวร่วมกัน กินกันในห้องนี่แหล่ะแล้วจะมีเวรแต่ละคนผลัดกันเอาข้าวมาให้ โอเค??"
"อืม"
กล่าวจบยงกุกก็ออกไปทันที...บ้านนี้ประหลาดจริงแฮะไม่กินข้าวร่วมกันด้วย...คิดจบฮิมชานก็เริ่ทลงมือทานข้าวทันที
Daehyun'Part
หึหึหึ คิม ฮิมชานเป็นคนที่น่าสนใจดีนะ อ้อ...สวัสดีครับ ผม จอง แดฮยอน...จริงๆแล้วบ้านนี้น่ะมันมีประวัตินะครับ อาา เดี๋ยวผมจะเล่าให้ฟัง...บ้านนี้น่ะ ผม จงออบ จุนฮง ยองแจและยงกุกรวมเินกันซื้อมา ที่ซื้อเพราะอะไรน่ะหรือ?? หึหึ ก็ตำนานบ้านนี้ไง บ้านนี้น่ะเป็นที่ตั้งสุสานเก่าแล้วยังมีคนถูกฆ่าตายอีกหลายคนในบ้าน น่าสนใจใช่มั้ยล่ะ พวกผมไม่ได้โรคจิตนะ แค่ 'มีอะไรอยู่ในตัว' นิดหน่อยเอง
"ใช่มั้ยที่รัก??"
"อืมม"
ร่างขาวในอ้อมกอดผมดิ้นเล็กน้อย จงออบคงจะเหนื่อแหล่ะก็พึ่ง 'เล่น' กับผมไปเมื้อกี้นี่นา อ๊ะ!?! พวกคุณคิดอะไรอยู่..ก็นั่นแหล่ะพวกคุณคิดถูกล่ะมั้ง..ใช่มั้ย?? :)
"แดฮยอน.."
"ว่าไงที่รัก??"
"คิม ฮิมชาน.."
"ทำไมหรือ??"
"มีอะไรบางอย่างที่กระตุ้น 'พวกมัน' ด้วยแหล่ะ"
"หรอ..นอนก่อนเถอะที่รัก เรื่องนั้นไว้ก่อนก็ได้"
"อืมม"
พูดจบจงออบก็หลับลงไปอีกรอบนึง...ผมค่อยๆก้มลงจุมพิตบนหน้าผากมนเล็กน้อยแล้วค่อยๆหลับตามจงออบทันที...
*
Zelo'Part
ผมไม่รู้ว่าพ่อกับแม่คิดอะไรอยู่ถึงส่งพี่ฮิมชานมาอยู่กับผมกระทันหันแบบนี้ ให้ตายเถอะ..ที่นี่มันอันตราย..ยิ่นพี่ฮิมชานมีพลังกระตุ้น 'พวกมัน' อยู่ด้วย...
"คิดอะไรอยู่เหรอเจลโล่อาา"
พี่ยองแจพูดก่อนจะเอาคางมาเกยบนไหล่ผม
"พี่ฮิมชาน..."
"นายคิดเรื่องนั้นเองหรอ ไม่ต้องห่วงหรอก..ระยะแรก 'พวกมัน' ยังไม่ตื่นตัวหรอก"
"แต่ผมเป็นห่วงนี่ ถ้าพี่ฮิมชานเป็นอะไรขึ้นมาล่ะก็.."
"หยุดพล่ามได้แล้วเจลโล่อาา"
พี่ยองแจบอกก่อนจะค่อยๆเอามือปิดปากผมอย่างแผ่วเบา...นั่นสินะ ระยะแรกยังไม่ต้องห่วงหรอก
*
Himchan'Part
หลังจากที่ผมกินข้าวที่ยงกุกเอามาให้เสร็จแล้วผมก็ค่อยๆเดินลงจากห้องมาที่ห้องนั่งเล่น ผมก็เห็นพวกเขา 5 คนอยู่ที่ห้องนั่งเล่น โดยมียงกุกกำลังดูทีวีอยู่ จงออบกับแดฮยอนก็นั่งอ่านหนังสืออยู่ และยองแจกับจุนฮงก็ล้างจานอยู่
"อ้าว พี่ฮิมชาน มาทำอะไรเหรอรับ?"
"อ๋อ มาหาอะไรทำน่ะ อยู่ในห้องเฉยๆมันก็น่าเบื่อใช่มั้ยล่ะ"
"อ๋อ ครับ"
คุยกับจุนฮงเสร็จ ผมก็เหบือบไปเห็นยงกุกปิดทีวีแล้วลุกขึ้นเดินมาทางผม ยงกุกยื่นหน้าเข้ามาใกล้หูผมก่อนจะกระซิบอย่างน่าขนลุกว่า
'หึหึหึ ฉันขอเตือนนะ...หลังเที่ยงคืนห้ามออกจากห้องเด็ดขาด'
พูดจบยงกุกก็เดินไปที่ประตูแล้วใส่รองเท้า
"วันนี้ฉันกลับดึกนะเจลโล่ ฝากดูบ้านด้วย"
"รับทราบฮะ"
หลังจากหมอนั่นคุยกับจุนฮงจบก็ออกไปทันที ว่าแต่...หมายความว่ายังไงห้ามผมออกจากห้องหลังเที่ยงคืน...คิดไปก็ไม่ได้อะไรขึ้นมาผมเลยเดินไปขึ้นบันไดเพื่อจะขึ้นก้องแต่ก็โดนมือใครไม่รู้จับข้อมือไว้...ผมหันไปก่อนจะเห็นว่าจงออบจับข้อมือผมไว้
"อย่างที่พี่ยงกุกบอกนะฮะ อย่าออกมาจากห้องหลังเที่ยงคืนถ้าพี่ยังรักตัวเองอยู่นะ..."
จงออบพูดกับผมด้วยน้ำเสียงเย็นเยือกก่อนจะวิ่งกลับไปหาแดฮยอนที่นั่งอยู่ที่โซฟาทันที....บ้านนี้มันรวมพลคนแปลกชัดๆ...ผมคิดจบก็เดินเข้าห้องและหลับทันที
แล้วเวลาก็ล่วงเลยมาถึงเที่ยงคืนอย่างรวดเร็ว...
ตึง ตึง ตึง!!!
ผมลืมตาขึ้นเพราะเสียงประหลาดๆดังอยู่หน้าห้อง...คงเป็นยงกุกมั้ง เห็นบอกว่ากลับดึกนี่...ผมคิดแล้วหลับตาต่อ สักพักก็มีเสียงดังขึ้นอีก
ตึง ตึง ตึง!!
นั่นทำให้ผมหลับต่อไม่ได้ ผมค่อยๆเดินไปหมายจะเปิดประตูแต่ก็ต้องชะงักเมื่อนึกถึงคำที่จงออบและยงกุกพูดไว้
'ห้ามออกจากห้องหลังเที่ยงคืน'
คงแค่ขู่มั้งเพื่อความปลอดภัย...ผมคิดแค่นั้นแล้วเปิดประตู แล้วผมก็ต้องชะงักทันทีเมื่อเห็นสิ่งที่อยู่ตรงเชิงบันได!!
*
มันมีร่างสีดำสนิท ใส่เสื้อที่เต็มไปด้วยคราบเลือด ผมเห็นทุกอย่างที่อยู่บนตัวมันแหล่ะ ยกเว้นอย่างเดียวคือ....ใบหน้า!!
มันค่อยๆคืบคลานมาหาผมอย่างเชื่องช้า ยื่นหน้าที่เต็มไปด้วยคาวเลือดเข้ามาใกล้ผมเรื่อยๆ ผมหลับตาปี๋เตรียมรับชะตากรรม ก่อนจะได้ยินเสียงๆหนึ่งที่ดูคุ้นเคย
"คิม ฮิมชาน!!"
-----------------------------------------------------------------------------------------------
Talk
มาต่อแล้วเด้ออ เม้นท์ๆๆๆๆๆๆๆๆๆ อิชานจะเป็นไงต่ออย่าลืมติดตามน่ะจุ๊บ -3-
ความคิดเห็น