[SF] Just 0.09 sec. [encore Shanghai] [WonHyuk]
By : AomZiiN
Pair : Siwon x Hyukjae
Note : ก็แค่เคืองแทนฮยอกแจค่ะ คึคึ = =*
link ตัวการ >> http://www.youtube.com/watch?v=J21ZWwT5-Sg
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
คอนเสิร์ตอังกอร์ที่เซี่ยงไฮ้ผ่านไปได้ด้วยดี...
สมาชิกทุกคนทำหน้าที่ได้ดีจนถึงวินาทีสุดท้าย...
ไม่ว่าจะเป็นการร้อง เล่น เต้น หรือ เซอร์วิส...ใช่ครับ เป็นปกตินี่นา ผมว่าทุกคนรู้ดีในเรื่องนี้
ไม่ เว้นแม้กระทั่งตัวผมเอง ลี อยอกแจ คนนี้ ก็เซอร์วิสให้กับแฟนๆ อึนเฮ ของเราเหมือนกัน และดูเหมือนว่าเจ้าเพื่อนซี้ของผมก็ขยัน'เล่น'กับผมด้วยเหมือนกัน
แน่เจ้านั่นน่ะ เหตุผลจริงๆก็แค่อยากจะประชด 'พ่อผีแก้มป่อง' สุดที่รักของมัน ก็แค่นั้นแหละ
" อ๊ะ !! " ในขณะที่ผมกำลังนั่งดูแฟนแคมอยู่อย่างเพลิดเพลิน สายตาของผมก็เหลือบไปเห็นป้ายไฟที่ไม่ได้โดดเด่นอะไรนัก
ป้ายไฟที่เขียนว่า WonHyuk = Real Love
จู่ๆใบหน้าผมก็ร้อนผ่าวขึ้นมาซะอย่างนั้น...ทำไมกันนะ ? คงเป็นเพราะผมกำลังนึกถึงเจ้าของชื่อตัวหน้าอยู่ล่ะมั้ง
ในคอนเสิร์ต...ผมยอมรับว่าการแสดงของเราใน เพลง Angela ทำเอาผมเขินจนทำอะไรไม่ถูก ถึงแม้ว่าจะมีเจ้าทงเฮเข้ามาอยู่ในก๊วนการแสดงด้วยก็เถอะนะ แต่มัน...แอร๊ยยยย
ให้ตายเถอะ...พวกคุณจะเห็นรึป่าวนะ ตอนนั้นน่ะ...ตอนที่ไอ้คุณชายบ้าๆคนนั้นน่ะ มันเอามือผลักผมแล้วเข้าไปวุ่นวายกับยัยหมวยเล็ก อ่า ใช่ๆ ตอนนั้นแหละ
ย๊าาาาา...ผม ก็เข้าใจว่ากำลังแสดงแต่ว่าตอนนั้นน่ะ ผมแอบเสียเซลฟ์เล็กๆนะ ไอ้ชเว ซีวอนบ้า...นายกล้าทำแบบนี้กับชั้นต่อหน้าเอลฟ์หร๊อ ?!!
นี่คือสิ่งที่ผมได้แต่คิดอยู่ในใจโดยที่ไม่สามารถพูดมันออกไปได้ในตอนนั้น หลังจากนั้นผมเลยเดินเข้าไปทำท่าหิ้วคอเสื้อของหมอนั่นออกมา
แต่ผมคงทำพลาดอะไรไป...ซีวอนดันหันมาทำท่า เจ้าชู้ใส่ผม ย๊ากกกก...ไอ้ตอนแรกๆผมก็ยังพอจะเล่นตามน้ำไปได้หรอกนะ แต่ไม่กี่วินาทีหรอก ผมรู้สึกเหมือนตัวเองกำลังจะระเบิด
ฮ่าๆๆ ไม่อยากยอมรับเลยว่าตอนนั้นน่ะ...
ลี ฮยอกแจ คนนี้ เขินมาก มากที่สุด เขินโคตรอะ >////////////<
หลังจากดูแฟนแคมผ่านไปหลายต่อหลายอัน ภาพน่ารักๆของเหล่าสมาชิกของพวกเราเยอะแยะไปหมดจนผมอดที่จะยิ้มหรือหัวเราะตามไปด้วยไม่ได้
แล้วสายตาตี่เล็กที่ต้องพึ่งการกรีดอายไลเนอร์หนาๆของผมก็เห็นไฟล์แฟนแคมตัวหนึ่งที่บันทึกไว้แค่เพียง 0.09 วินาทีเท่านั้น
แต่นั่นไม่ใช่ประเด็น...ประเด็นมันอยู่ที่ภาพนิ่งของวิดีโอตัวนั้นที่ผมกำลังจะเปิดเข้าไปดูนั่นเอง
คุณครับ...ช่วยผมดูหน่อยเถอะว่า ไอ้คนที่มันใส่เสื้อกล้ามสีดำ มีผ้าขนหนูผืนสีขาวพันรอบคอ สวมสร้อยคอรูปไม้กางเขน คนนั้นน่ะ ไม่ใช่ ชเว ซีวอน ของผม !!
แล้วคนข้างๆ เจ้านั่นน่ะ พี่ฮีชอล เจ้าแม่ใหญ่หัวหน้าพรรคของสามหนุ่มสวยตระกูลลีอย่างพวกเราใช่มั๊ย ? อื้มมม...แค่ภาพนิ่งที่ผมกำลังมองอยู่ตอนนี้ก็ทำเอามือไม้ผมสั่นแล้วล่ะ
ผมกดเลือกไฟล์นั้นให้เล่นทันที หลังจากนั้น...อาการช็อคก็บังเกิดขึ้นกับตัวผม
ในเพลง Dancing Out ท่อนนั้นเป็นท่อนที่ไอ้คุณชายกล้ามใหญ่ต้องร้อง และนั่น...
แขนแกร่งที่เต็มไปด้วยมัดกล้ามที่ผมชอบจับเล่น เพราะผมอิจฉาที่มีแบบนั้นไม่ได้ซักที กำลังโอบรอบไหล่บางของพี่ฮีชอล
แต่หลักจากร้องท่อนนั้นจบ...ผู้ชายที่ชื่อ ชเว ซีวอน หมอนั่น...เจ้านั่น...ไอ้บ้านั่น
...มันกลับยื่นหน้าเข้าไปจุ๊บปากที่ฮีชอล !!!!!!!!!!!!!!
ผมคิดว่าเรื่องนี้พี่ฮีชอลคงไม่ได้เตี๊ยม กับเจ้านั่นแน่ เพราะเท่าที่ผมดูแล้ว หน้าพี่ฮีชอลเองก็ออกอาการเหวอไปเลยทีเดียว ส่วนไอ้คนตัวการน่ะหรอ ? ฮึ่มๆ
มันเดินหายออกไปจากการมองเห็นของกล้องหน้าตาเฉย...
ผมเข้าใจดี ผมบอกตัวเองแบบนี้เสมอ ทุกครั้งที่ซีวอนต้องเซอร์วิสคู่ต่างๆนานาของหมอนั่น เค้าน่ะ'เมะสาธารณะ'อยู่แล้วนิ่ เหตุการณ์คล้ายๆแบบนี้เกิดขึ้นบ่อยจนผม'เกือบ'จะชิน
แต่ ทุกครั้งผมก็ไม่ได้รู้สึกแบบนี้นะ...ความรู้สึกที่ร่างกายเย็นวาบไปทั้งร่าง อาการแสบร้อนเกิดขึ้นที่กระบอกตา รู้สึกเหมือนมีของเหลวมารวมตัวกันอยู่ที่ขอบตามากจนเกินจำเป็น
นั่นเพราะผมรู้...ว่าทุกครั้งคือการเล่น ละคร แต่ครั้งนี้มันเหมือนไม่ใช่...พี่ฮีชอลเองประหลาดใจกับการกระทำของซีวอน ผมเองก็ประหลาดใจ ประหลาดใจที่เค้ากล้าทำ...ทั้งที่ผม ลี ฮยอกแจ คนนี้ ก็ยืนอยู่บนเวทีเดียวกับเค้า
ถ้าเป็นที่แก้ม...ผมจะไม่ว่าเลย แต่นี่...อีกครั้งที่ริมฝีปากของซีวอนสัมผัสกับริมฝีปากของคนอื่น
น้ำตาของผมไหลออกมาโดยที่ผมไม่รู้ตัวเลย ซักนิด ผมรู้แค่ว่าภาพตรงหน้าบิดเบือน พร่าเลือน และมีอะไรบางอย่างไหลลงมาตามแก้มของผม ก่อนที่มันจะหยดลงที่หลังมือทีละหยด ทีละหยด
ไฟล์วิดีโอนั้นยังคงเล่นซ้ำไปซ้ำมา โดยที่ผมไม่รับรู้ถึงอะไรเลย...ผมโทษตัวเองนะ โทษตัวเองที่ไม่ยอมเข้าใจและยอมรับอะไรง่ายๆ
ซีวอนเป็นคนที่ชอบหยอกล้อ แตะเนื้อต้องตัวสมาชิกคนอื่นบ่อยๆ ไหนจะเวลาที่เค้าต้องรับบทในละครต่างๆ ฉากในละครบางเรื่อง ถ้าผมมีเส้นสายใหญ่พอที่จะทำอย่างที่ผมต้องการได้
ลี ฮยอกแจ คนนี้...อยากจะสั่งตัดออกตอนฉายออกอากาศให้หมด
ลี ฮยอกแจ คนนี้...ไม่ได้ขี้หึงนะ สาบานได้
ลี ฮยอกแจ คนนี้...แค่ขี้หึงมากเกินกว่าที่ทุกคนเข้าใจ เท่านั้นเอง
.
..
...
....
เสียงเอะอะดังขึ้นภายนอกห้อง พวกสมาชิกคนอื่นๆคงกลับมาจากการพักผ่อนของแต่ละคนแล้ว ผมยังคงนั่งนิ่งๆอยู่หน้าโน้ตบุ้คตัวเก่งของตัวเอง อยากออกไปหา ไปพูดคุยกับทุกคนนะ แต่คงไม่ใช่ตอนนี้จริงๆ
ผมไม่มีแรงลุกขึ้นจากเก้าอี้ ผมไม่อยากฝืนยิ้มตอนนี้...
" ไอ้ไก่ ฉัน... " คงเป็นเสียงของไอ้ปลาจอมยุ่งที่ทะลึ่งโผล่พรวดเข้ามาในห้องของผม หูผมได้ยินเสียงของเจ้านั่นชะงักไป แต่ผมไม่มีแรงจะหันไปมอง
วินาทีต่อมา...ผมรู้สึกถึงน้ำเสียงที่แผ่วเบา สั่นเครือ กังวล ดังอยู่ใกล้ๆหูของผม
" เกิดอะไรขึ้นกับแก...ทะ ทำไมถึงร้องไห้ล่ะ " แขนเรียวบางของทงเฮโอบกอดผมจากด้านหน้า ก่อนที่มือบางของทงเฮจะเลื่อนมาปาดน้ำตาออกจากดวงตาและแก้มของผม
" กลับมาแล้วหรอ ? " ผมถามออกไป ยิ้มให้ทงเฮ แต่เจ้านั่นดันตวาดใส่ผมซะดังลั่น
" ชั้นถามว่าใครมันทำอะไรแก ห๊ะ !! ร้องไห้เพราะใคร ชั้นจะไปจัดการมัน บอกมา " เสียงเจ้านี่คงดังมากไปหน่อยล่ะมั้ง ? เสียงเอะอะข้างนอกห้องเลยพลอยเงียบเสียงตามกันไปหมด
" ไม่มี... " ผมกำลังจะดึงฝาโน้ตบุ้คให้ปิดลง แต่ไอ้ปลาตัวนี้มันไวกว่าผมมาก ทงเฮสะบัดมือผมออก แล้วกดเล่นไฟล์นั้นอีกครั้ง แล้วก็เป็นอีกครั้งที่น้ำตาของผมเริ่มไหล
ทงเฮมองภาพนั้นนิ่ง ก่อนจะกดปิดทุกหน้าเพจทิ้ง ตามด้วยการชัตดาวน์เครื่องทันที...มือของทงเฮคว้าเอาโทรศัพท์ของผมที่ วางอยู่ใกล้ๆขึ้นมาแล้วกดโทรออกไปหาใครซักคน
เพราะผมพอจะรู้ว่าเจ้านั่นจะทำอะไร ผมเลยจำเป็นต้องห้าม เพราะไม่อยากให้เกิดเรื่องวุ่นวายไร้สาระเพราะตัวผมเอง
" ทงเฮ แกอย่าโทรนะ ขอร้องนะ " ผมเห็นทงเฮตวัดสายตามามองผม แล้วพยายามหายใจเข้าออกลึกๆครั้งแล้วครั้งเล่า คล้ายว่ากำลังปรับอารมณ์ให้เย็นลงกว่านี้
" ซีวอนหรอ... " ชื่อนี้ทำเอาผมใบ้กินทันที เค้ารับสายแล้ว ผมกำลังทำให้คนอื่นเดือดร้อน
" มาที่หอหน่อยซิ...อะไรนะ กำลังดูบทละครงั้นหรอ ? บทละครสำคัญกว่าฮยอกแจใช่มั๊ย ? ไม่ต้องพูดอะไรทั้งนั้นแหละ ถ้านายไม่มาที่นี่ภายในยี่สิบนาที เลิกกับฮยอกแจไปเลย !! "
เจ้าปลาบ้าเลือดกดวางสายก่อนจะโยนมือถือของผมไปไว้บนเตียงนอน แล้วจับข้อมือผมลากออกไปข้างนอก
" ชั้นไม่อยากออกไปตอนนี้ " ผมพูดพร้อมกับยื้อตัวเองเอาไว้
" แกกำลังไม่มั่นใจ ใช่มั๊ย ? ชั้นรู้นะ แกกำลังกลัว...กลัวว่าซีวอนจะเปลี่ยนไป กลัวเหมือนที่ชั้นกำลังกลัว ชั้นไม่ต้องการเห็นเพื่อนของชั้นเป็นแบบนั้น "
" อย่าทำให้เรื่องมันยุ่งเลยนะทงเฮ ชั้นเคลียร์กันเองก็ได้ "
" ก็จะให้เคลียร์ไง แต่ต่อหน้าทุกคน ให้มันพูด...ความรู้สึกจริงๆออกมาซักที "
" แต่พี่ฮีชอล... "
" พี่ฮีชอลไม่เกี่ยว...ชั้นว่าพี่ฮีชอลต้องเข้าใจ เพราะ... "
" ชั้นเข้าใจ...เพราะชั้นเองก็อยากอธิบายเรื่องนี้กับนาย " จู่ๆเสียงทรงอำนาจที่สุดในบ้านก็ดังขึ้น พี่ฮีชอลเดินเข้ามาหาผมในห้อง ประตูห้องที่ถูกเปิดออกทำให้ผมรู้ว่าทุกคนที่อยู่ภายนอกรับรู้เรื่อง ทุกอย่างหมดแล้ว
เรียวอุคนั่งอยู่ข้างเยซองที่จับมือกัน แน่น ซองมินกอดแขนคยูฮยอนน้ำตาคลอเบ้า พี่อีทึกและพี่ชินดงมองมาที่ผมด้วยสีหน้ากังวล เจ้าเด็กแก้มแตกที่เพิ่งเดินเข้ามาในห้องก็คงจะพอรู้สถานการณ์จึงรีบเดินมา ดึงแขนทงเฮให้ออกไปนั่งข้างนอกด้วยกัน
" ผมเข้าใจครับพี่ฮีชอล ไม่มีอะไรหรอก เจ้าทงเฮมันก็โหวกเหวกไม่เข้าเรื่องล่ะฮะ " ผมยิ้มพร้อมทั้งจับมือพี่ฮีชอลเอาไว้ พยายามอธิบายว่าไม่มีเรื่องอะไรต้องกังวล แต่พี่ฮีชอลกลับพูดว่า...
" ซีวอน...คงแค่ต้องการทำให้พี่สบายใจในตอนนั้น เค้าแค่ต้องการทำให้พี่ไม่รู้สึกแย่ในตอนนั้น...อย่าไปโกรธมันเลยนะ ซีวอนน่ะ...รักนายมากนะ "
คำว่า 'รัก'...พี่ฮีชอลพูดว่า ซีวอนรักผมมาก พี่ใหญ่อีกคนของวงที่ไม่ค่อยสนใจเรื่องของใคร กลับบอกผมว่า ชเว ซีวอน รัก ลี ฮยอกแจ มาก...
เป็นคำพูดที่น่าเชื่อถือสำหรับผมในตอนนี้ หัวใจของผมเริ่มเต้นเป็นจังหวะ จากตอนแรกที่มันเต้นแผ่วเบาจนผมคิดว่ามันหยุดเต้นไปเสียแล้ว
ประตูหอถูกเปิดออกอย่างรีบร้อน ร่างสูงของใครบางคนวิ่งเข้ามาข้างใน ใบหน้าหล่อคมเต็มไปด้วยหยดเหงื่อ พอมาถึงยังไม่ทันได้พูดอะไรก็เอาแต่หอบหายใจโกยอากาศเข้าปอดให้ได้มากที่สุด มือหนาค้ำลงที่เข่าทั้งสองข้าง ดูท่าจะเหนื่อยมาก
" ฮยอก...แจ ฮยอกแจเป็นอะไรครับ ? " ร่างสูงหันไปถามลีดเดอร์คนสวยที่นั่งอยู่ตรงโซฟา ซีวอนยังไม่เห็นฮยอกแจกับฮีชอลที่ยืนอยู่หน้าห้อง แล้วทงเฮก็เดินกลับเข้ามาจากที่ถูกคิบอมลากออกไปตรงระเบียงเพื่อสงบอารมณ์
" มาได้แล้วรึไง ห๊ะ !! " ทงเฮปราดเข้าไปยืนเท้าเอวอยู่ตรงหน้าซีวอน คนหล่อยู่หน้าลงอย่างงงๆ...ผมยังไม่เข้าใจจริงๆนะ ว่าผมทำอะไรผิด
" ทงเฮครับ...พี่ซีวอนเค้าไม่ได้ตั้งใจจะทำให้พี่ฮยอกแจร้องไห้นะ ทงเฮอย่าเพิ่งไปตวาดใส่เค้าแบบนั้นซิ " คิบอมเดินมาจับแขนคนรักเบาๆเป็นการเตือนสติ คนสวยคนนี้นี่...เวลาโมโห น่ากลัวชิบหาย
ส่วนคนที่ได้ยินว่า คนรักของตัวเองร้องไห้ หนำซ้ำคงมีสาเหตุมาจากตัวเอง เพราะดูจากสายตากลมโตดุดันที่มองมาเหมือนจะฆ่าเค้าให้ตายของทงเฮ มันก็บอกอะไรๆหมดแล้ว
ซีวอนก้าวเดินเร็วๆไปที่ห้องของคนรัก ภาพที่เห็นคือใบหน้าน่ารักที่เลอะเทอะไปด้วยน้ำตา ดวงตาที่เค้าชอบมองแดงช้ำ รวมไปจมูกแดงๆนั่นอีก แค่นี้คนมองก็แทบจะคิดอะไรไม่ออกอีก สมองขาวโพลนไปหมด
เกิดอะไรขึ้น ???...
" ฮยอกแจ " ซีวอนเอ่ยเรียกอีกคนเสียงแผ่ว เดินตรงเข้าไปหาร่างบางที่ดูเหมือนจะเริ่มร้องไห้อีกเมื่อเห็นหน้าเค้า
" เคลียร์กันดีๆนะ ซีวอน...ค่อยๆคุยกันนะ " พี่ฮีชอลบอกฮยอกแจแล้วหันมาพูดกับซีวอน ก่อนจะดันทั้งสองร่างให้เข้าไปคุยกันภายในห้อง เรื่องนี้มันต้องใช้ความเป็นส่วนตัว...
ส่วนพวกที่อยู่ข้างนอก...ก็ยกโขยงมาทำมหกรรมแนบหูกับประตูห้องอีกตามเคย = =; (ไม่เคยจะพลาดหร๊อก)
ภาย ในห้องนอนของฮยอกแจ...ร่างเล็กเดินตรงไปคว้าผ้าเช็ดหน้าในลิ้นชักออกมาเช็ด หน้าเช็ดตาทันที ก้มหน้าก้มตาเช็ดอยู่แบบนั้น จนซีวอนรู้สึกว่ามันอึดอัดเกินไป
คนตัวสูงเดินเข้าไปใกล้ ก่อนจะคว้าเอาร่างบางๆตรงหน้าเข้ามากอดเต็มวงแขน รู้สึกได้ถึงร่างของฮยอกแจที่ยังคงสั่นน้อยๆเพราะแรงสะอื้น จมูกโด่งกดลงที่ขมับชื้นอย่างรักใคร่
ส่วนคนที่โดนกอดก็ยกแขนขึ้นกอดเอวสอบไว้ แน่น ใบหน้าหวานซบลงกลางอกกว้างพร้อมกับน้ำตาออกมาอีกครั้ง...ลี ฮยอกแจ คิดถึงอ้อมกอดของซีวอนมากที่สุดในตอนนี้เลยล่ะ
" คนดีของซีวอน...บอกผมหน่อยได้มั๊ยครับ ? เกิดอะไรขึ้นหรอ ? ทำไมฮยอกแจถึงร้องไห้ล่ะครับ ? " น้ำเสียงทอดถามแสดงความห่วงใยอย่างไม่ปกปิด มือหนาลูบเบาๆที่กลุ่มผมลื่นมือ ก่อนจะผละตัวออกแล้วเชยคางอีกคนขึ้นมา
มองให้เต็มตาแพขนตายังคงชื้นไปด้วยน้ำตา แต่คนที่ร้องไห้คงไม่รู้เลยว่า ยิ่งเป็นแบบนี้ มันยิ่งทำให้ดวงตาสวยดูหวานเข้าไปอีก
" ชะ ชั้นเปิดดูแฟนแคมที่เซี่ยงไฮ้ แล้วเจอไฟล์หนึ่งเข้า ฮึก " พูดถึงตอนนี้คนตัวเล็กก็เริ่มน้ำตาคลอขึ้นมาอีก มือบางกำชายเสื้อของซีวอนแน่น พยายามกลั้นน้ำตาพูดต่ออย่างกระท่อนกระแท่น
" ไฟล์ไหน ? " คุณชายยังคงไม่เข้าใจ ก็แหม...แฟนแคมแต่ละครั้งมันออกมาเป็นร้อยๆเชียวนะครับ
" ฮึก ยังจะมาถามอีก ก็ไฟล์ที่ถ่ายตอนนายจุ๊บปากพี่ฮีชอล ตอนเพลง Dancing out ไงเล่า !! " คราวนี้ฮยอกแจตวาดลั่น พร้อมกับทุบลงที่แขนแข็งแรงของคนข้างๆ ซีวอนนิ่วหน้าน้อยๆ แล้วก็ร้องอ๋อ
" อ๋อ...นึกออกแระ ไฟล์นั้นนั่นเอง " ซีวอนนึกถึงตอนที่เค้าจุ๊บพี่สาวคนสวย ทั้งๆที่รู้อยู่แล้วล่ะว่าต้องมีเรื่องตามหลัง แล้วมันก็จริงๆ
" ทำท่าแบบนี้เหมือนนายตั้งใจเลยนะ ชเว ซีวอน !!! " มือขาวๆยกขึ้นฟาดเพี๊ยะลงที่มือหนาที่กุมมืออีกข้างของเค้าอยู่ ก็ดูไอ้ตัวการซิ...นั่งยิ้มอยู่ได้ ฮยอกแจจะบ้าตาย
" อย่าคิดมากซิครับ ฮยอกแจก็รู้ว่าตอนนี้พี่ฮีชอลน่ะเป็นยังไง ผมก็แค่หาเรื่องทำให้พี่ฮีชอลไม่เครียด " คนตัวโตพยายามอธิบายพร้อมทั้งโอบคนตัวเล็กเข้ามาชิดกว่าเดิม
" วิธีนี้ดีที่สุดแล้วงั้นซิ " ฮยอกแจยังรวนต่อไม่เลิก...พอหยุดร้องไห้ คราวนี้แหละ ได้รวนกันอีกนาน
" ก็ไม่ใช่แบบนั้น ฮยอกแจอา~ วินาทีนั้นมันทำไปโดยไม่ทันคิ๊ดดดดด " ขึ้นเสียงสูงจนน่าหมั่นไส้อะ ซีวอน
" อื้ม...งั้นคราวหน้าชั้นจะจูบกับทงเฮ หรือไม่ก็พี่ทึกกี้บ้าง " ฮยอกแจพูดพลางยิ้มตาหยีให้คนข้างๆ ที่รอยยิ้มเริ่มหุบแล้วกลายเป็นขรึมแทน
" อย่าแม้แต่จะเริ่มเลยนะ ฮยอกแจ "
" ทำไมล่ะ ก็วินาทีนั้นมันทำไปโดยไม่ทันคิ๊ดดด นี่นา " โดนประโยคตัวเองเล่นงานเต็มๆอกเลยซีวอน
" ฮยอกแจ "
" ว่าไง "
" หึงผมใช่มั๊ยล่ะ ~ "
เท่านั้นแหละ ฮยอกแจก็แผ่นเสียงกระตุกขึ้นมาซะเฉยๆ อ้าปากพะงาบๆเหมือนจะพูดอะไร แต่กลับไม่มีคำพูดไหนหลุดออกมา หนำซ้ำยิ่งถูกซีวอนใช้สายตาเจ้าเล่ห์จ้องมาแบบนั้น
...ไก่แกล้งตายได้มั๊ยอะ TT^TT
" ว่าไงๆ หึงผมก็บอกมาเถอะ "
" มะ ไม่ใช่ซักหน่อย ก็แค่ไม่ชอบ "
" ให้ตอบอีกทีอ่ะ "
" ไม่ชะ...อื้อ " ราชสีห์หนุ่มชิงปิดปากอีกคนทันทีที่ได้ยินคำปฏิเสธ ริมฝีปากหนาเลาะเล็มขยับเม้มเบาๆจนอีกฝ่ายเผลอเปิดปากรับเรียวลิ้นร้อนของ ตัวเอง จูบทำโทษเด็กดื้อ...คึคึ
" จะตอบอีกทีมั๊ย ? คิดดีๆนะ คราวนี้ผมไม่หยุดแค่ที่ปากแน่ " ข่มขู่จนอีกคนค้อนตาคว่ำ ริมฝีปากแดงฉ่ำและแวววาวไปด้วยน้ำหวานของอีกฝ่าย ยิ่งมอง ซีวอนยิ่งคลั่ง
" เออ !! "
" เออกับใครฮยอกแจ...พูดให้มันชัดถ้อยชัดคำซิ " นิ้วเรียวยาวลูบเบาๆที่เรียวปากล่างของอีกคน ฮยอกแจหน้าร้อนผ่าวจนแทบบ้า ร่างกายก็ร้อนไปหมด ขนาดลมหายใจยังรู้สึกร้อนจนบอกไม่ถูก
" ลี ฮยอกแจหึงชเว ซีวอน มากกกกกกกกกกกกกกกกกกกก พอใจยัง " พูดจบหน้าก็แดงเถือกไปถึงไหนต่อไหน และนั่นก็ยิ่งน่ารักมากๆในสายตาซีวอน
" รู้อะไรมั๊ยครับ ? ชเว ซีวอนก็หึงลี ฮยอกแจมากกกกกกกกกกกกกกกกก เหมือนกัน " แล้วจมูกโด่งก็กดลงที่แก้มนิ่มไปฟอดใหญ่
" ชิส์...รู้แล้วก็อย่าทำอีกนะ " ฮยอกแจชี้นิ้วอย่างออกคำสั่ง
" ถ้าทำแล้วฮยอกแจงอนให้ผมต้องมาง้อแบบนี้ ผมก็ไม่กล้ารับปากหรอกนะ " ซีวอนยิ้มจนลักยิ้มสองข้างเห็นชัด
" ชั้นจะไม่งอน นายไม่ต้องง้อด้วย "
" อ้าว ? "
" แต่ชั้น... " พูดค้างไว้แค่นั้นแล้วผลักร่างสูงลงบนเตียงของตัวเอง ขึ้นคร่อมจนซีวอนแอบกลืนน้ำลาย ริมฝีปากอวบอิ่มกระซิบชิดใบหูนิ่มว่า...
" จะไม่ให้นายแตะต้องตัวชั้นอีกเลย "
" ... "
" เพราะฉะนั้นตอนนี้ ก็ง้อฉันซะ ก่อนที่คราวหน้านายอาจจะเผลอทำอีก จนฉันไม่ให้ง้อ "
มายก็อด...นี่มันยั่วกันเห็นๆ คนเค้าให้ง้อขนาดนี้แล้ว ถ้าผมโง่ไม่ง้อ คงต้องให้เจ้าตังโกมาเรียกว่าพี่แล้วล่ะ
ลี ฮยอกแจ...นายได้ถูกง้อจนหายงอนไปอีกนานเชียวล่ะ คึคึ
ส่วนเรื่องที่ขู่กันน่ะ ซีวอนจะรีบหาทางรับมือต่อไปนะ แต่ตอนนี้...ของ้อจนฮยอกแจร้องเสียงหวานๆหน่อยเถอะ...
อ่อ...คุณครับๆ ฝากบอกพวกที่อยู่ตรงประตูด้วยว่า แอบฟังได้แต่อย่าเอาไปเล่าต่อนะ ผมกลัวฮยอกแจอาย นะครับ...^___________^
End :]
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Talk...
By : AomZiiN
Pair : Siwon x Hyukjae
Note : ก็แค่เคืองแทนฮยอกแจค่ะ คึคึ = =*
link ตัวการ >> http://www.youtube.com/watch?v=J21ZWwT5-Sg
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
คอนเสิร์ตอังกอร์ที่เซี่ยงไฮ้ผ่านไปได้ด้วยดี...
สมาชิกทุกคนทำหน้าที่ได้ดีจนถึงวินาทีสุดท้าย...
ไม่ว่าจะเป็นการร้อง เล่น เต้น หรือ เซอร์วิส...ใช่ครับ เป็นปกตินี่นา ผมว่าทุกคนรู้ดีในเรื่องนี้
ไม่ เว้นแม้กระทั่งตัวผมเอง ลี อยอกแจ คนนี้ ก็เซอร์วิสให้กับแฟนๆ อึนเฮ ของเราเหมือนกัน และดูเหมือนว่าเจ้าเพื่อนซี้ของผมก็ขยัน'เล่น'กับผมด้วยเหมือนกัน
แน่เจ้านั่นน่ะ เหตุผลจริงๆก็แค่อยากจะประชด 'พ่อผีแก้มป่อง' สุดที่รักของมัน ก็แค่นั้นแหละ
" อ๊ะ !! " ในขณะที่ผมกำลังนั่งดูแฟนแคมอยู่อย่างเพลิดเพลิน สายตาของผมก็เหลือบไปเห็นป้ายไฟที่ไม่ได้โดดเด่นอะไรนัก
ป้ายไฟที่เขียนว่า WonHyuk = Real Love
จู่ๆใบหน้าผมก็ร้อนผ่าวขึ้นมาซะอย่างนั้น...ทำไมกันนะ ? คงเป็นเพราะผมกำลังนึกถึงเจ้าของชื่อตัวหน้าอยู่ล่ะมั้ง
ในคอนเสิร์ต...ผมยอมรับว่าการแสดงของเราใน เพลง Angela ทำเอาผมเขินจนทำอะไรไม่ถูก ถึงแม้ว่าจะมีเจ้าทงเฮเข้ามาอยู่ในก๊วนการแสดงด้วยก็เถอะนะ แต่มัน...แอร๊ยยยย
ให้ตายเถอะ...พวกคุณจะเห็นรึป่าวนะ ตอนนั้นน่ะ...ตอนที่ไอ้คุณชายบ้าๆคนนั้นน่ะ มันเอามือผลักผมแล้วเข้าไปวุ่นวายกับยัยหมวยเล็ก อ่า ใช่ๆ ตอนนั้นแหละ
ย๊าาาาา...ผม ก็เข้าใจว่ากำลังแสดงแต่ว่าตอนนั้นน่ะ ผมแอบเสียเซลฟ์เล็กๆนะ ไอ้ชเว ซีวอนบ้า...นายกล้าทำแบบนี้กับชั้นต่อหน้าเอลฟ์หร๊อ ?!!
นี่คือสิ่งที่ผมได้แต่คิดอยู่ในใจโดยที่ไม่สามารถพูดมันออกไปได้ในตอนนั้น หลังจากนั้นผมเลยเดินเข้าไปทำท่าหิ้วคอเสื้อของหมอนั่นออกมา
แต่ผมคงทำพลาดอะไรไป...ซีวอนดันหันมาทำท่า เจ้าชู้ใส่ผม ย๊ากกกก...ไอ้ตอนแรกๆผมก็ยังพอจะเล่นตามน้ำไปได้หรอกนะ แต่ไม่กี่วินาทีหรอก ผมรู้สึกเหมือนตัวเองกำลังจะระเบิด
ฮ่าๆๆ ไม่อยากยอมรับเลยว่าตอนนั้นน่ะ...
ลี ฮยอกแจ คนนี้ เขินมาก มากที่สุด เขินโคตรอะ >////////////<
หลังจากดูแฟนแคมผ่านไปหลายต่อหลายอัน ภาพน่ารักๆของเหล่าสมาชิกของพวกเราเยอะแยะไปหมดจนผมอดที่จะยิ้มหรือหัวเราะตามไปด้วยไม่ได้
แล้วสายตาตี่เล็กที่ต้องพึ่งการกรีดอายไลเนอร์หนาๆของผมก็เห็นไฟล์แฟนแคมตัวหนึ่งที่บันทึกไว้แค่เพียง 0.09 วินาทีเท่านั้น
แต่นั่นไม่ใช่ประเด็น...ประเด็นมันอยู่ที่ภาพนิ่งของวิดีโอตัวนั้นที่ผมกำลังจะเปิดเข้าไปดูนั่นเอง
คุณครับ...ช่วยผมดูหน่อยเถอะว่า ไอ้คนที่มันใส่เสื้อกล้ามสีดำ มีผ้าขนหนูผืนสีขาวพันรอบคอ สวมสร้อยคอรูปไม้กางเขน คนนั้นน่ะ ไม่ใช่ ชเว ซีวอน ของผม !!
แล้วคนข้างๆ เจ้านั่นน่ะ พี่ฮีชอล เจ้าแม่ใหญ่หัวหน้าพรรคของสามหนุ่มสวยตระกูลลีอย่างพวกเราใช่มั๊ย ? อื้มมม...แค่ภาพนิ่งที่ผมกำลังมองอยู่ตอนนี้ก็ทำเอามือไม้ผมสั่นแล้วล่ะ
ผมกดเลือกไฟล์นั้นให้เล่นทันที หลังจากนั้น...อาการช็อคก็บังเกิดขึ้นกับตัวผม
ในเพลง Dancing Out ท่อนนั้นเป็นท่อนที่ไอ้คุณชายกล้ามใหญ่ต้องร้อง และนั่น...
แขนแกร่งที่เต็มไปด้วยมัดกล้ามที่ผมชอบจับเล่น เพราะผมอิจฉาที่มีแบบนั้นไม่ได้ซักที กำลังโอบรอบไหล่บางของพี่ฮีชอล
แต่หลักจากร้องท่อนนั้นจบ...ผู้ชายที่ชื่อ ชเว ซีวอน หมอนั่น...เจ้านั่น...ไอ้บ้านั่น
...มันกลับยื่นหน้าเข้าไปจุ๊บปากที่ฮีชอล !!!!!!!!!!!!!!
ผมคิดว่าเรื่องนี้พี่ฮีชอลคงไม่ได้เตี๊ยม กับเจ้านั่นแน่ เพราะเท่าที่ผมดูแล้ว หน้าพี่ฮีชอลเองก็ออกอาการเหวอไปเลยทีเดียว ส่วนไอ้คนตัวการน่ะหรอ ? ฮึ่มๆ
มันเดินหายออกไปจากการมองเห็นของกล้องหน้าตาเฉย...
ผมเข้าใจดี ผมบอกตัวเองแบบนี้เสมอ ทุกครั้งที่ซีวอนต้องเซอร์วิสคู่ต่างๆนานาของหมอนั่น เค้าน่ะ'เมะสาธารณะ'อยู่แล้วนิ่ เหตุการณ์คล้ายๆแบบนี้เกิดขึ้นบ่อยจนผม'เกือบ'จะชิน
แต่ ทุกครั้งผมก็ไม่ได้รู้สึกแบบนี้นะ...ความรู้สึกที่ร่างกายเย็นวาบไปทั้งร่าง อาการแสบร้อนเกิดขึ้นที่กระบอกตา รู้สึกเหมือนมีของเหลวมารวมตัวกันอยู่ที่ขอบตามากจนเกินจำเป็น
นั่นเพราะผมรู้...ว่าทุกครั้งคือการเล่น ละคร แต่ครั้งนี้มันเหมือนไม่ใช่...พี่ฮีชอลเองประหลาดใจกับการกระทำของซีวอน ผมเองก็ประหลาดใจ ประหลาดใจที่เค้ากล้าทำ...ทั้งที่ผม ลี ฮยอกแจ คนนี้ ก็ยืนอยู่บนเวทีเดียวกับเค้า
ถ้าเป็นที่แก้ม...ผมจะไม่ว่าเลย แต่นี่...อีกครั้งที่ริมฝีปากของซีวอนสัมผัสกับริมฝีปากของคนอื่น
น้ำตาของผมไหลออกมาโดยที่ผมไม่รู้ตัวเลย ซักนิด ผมรู้แค่ว่าภาพตรงหน้าบิดเบือน พร่าเลือน และมีอะไรบางอย่างไหลลงมาตามแก้มของผม ก่อนที่มันจะหยดลงที่หลังมือทีละหยด ทีละหยด
ไฟล์วิดีโอนั้นยังคงเล่นซ้ำไปซ้ำมา โดยที่ผมไม่รับรู้ถึงอะไรเลย...ผมโทษตัวเองนะ โทษตัวเองที่ไม่ยอมเข้าใจและยอมรับอะไรง่ายๆ
ซีวอนเป็นคนที่ชอบหยอกล้อ แตะเนื้อต้องตัวสมาชิกคนอื่นบ่อยๆ ไหนจะเวลาที่เค้าต้องรับบทในละครต่างๆ ฉากในละครบางเรื่อง ถ้าผมมีเส้นสายใหญ่พอที่จะทำอย่างที่ผมต้องการได้
ลี ฮยอกแจ คนนี้...อยากจะสั่งตัดออกตอนฉายออกอากาศให้หมด
ลี ฮยอกแจ คนนี้...ไม่ได้ขี้หึงนะ สาบานได้
ลี ฮยอกแจ คนนี้...แค่ขี้หึงมากเกินกว่าที่ทุกคนเข้าใจ เท่านั้นเอง
.
..
...
....
เสียงเอะอะดังขึ้นภายนอกห้อง พวกสมาชิกคนอื่นๆคงกลับมาจากการพักผ่อนของแต่ละคนแล้ว ผมยังคงนั่งนิ่งๆอยู่หน้าโน้ตบุ้คตัวเก่งของตัวเอง อยากออกไปหา ไปพูดคุยกับทุกคนนะ แต่คงไม่ใช่ตอนนี้จริงๆ
ผมไม่มีแรงลุกขึ้นจากเก้าอี้ ผมไม่อยากฝืนยิ้มตอนนี้...
" ไอ้ไก่ ฉัน... " คงเป็นเสียงของไอ้ปลาจอมยุ่งที่ทะลึ่งโผล่พรวดเข้ามาในห้องของผม หูผมได้ยินเสียงของเจ้านั่นชะงักไป แต่ผมไม่มีแรงจะหันไปมอง
วินาทีต่อมา...ผมรู้สึกถึงน้ำเสียงที่แผ่วเบา สั่นเครือ กังวล ดังอยู่ใกล้ๆหูของผม
" เกิดอะไรขึ้นกับแก...ทะ ทำไมถึงร้องไห้ล่ะ " แขนเรียวบางของทงเฮโอบกอดผมจากด้านหน้า ก่อนที่มือบางของทงเฮจะเลื่อนมาปาดน้ำตาออกจากดวงตาและแก้มของผม
" กลับมาแล้วหรอ ? " ผมถามออกไป ยิ้มให้ทงเฮ แต่เจ้านั่นดันตวาดใส่ผมซะดังลั่น
" ชั้นถามว่าใครมันทำอะไรแก ห๊ะ !! ร้องไห้เพราะใคร ชั้นจะไปจัดการมัน บอกมา " เสียงเจ้านี่คงดังมากไปหน่อยล่ะมั้ง ? เสียงเอะอะข้างนอกห้องเลยพลอยเงียบเสียงตามกันไปหมด
" ไม่มี... " ผมกำลังจะดึงฝาโน้ตบุ้คให้ปิดลง แต่ไอ้ปลาตัวนี้มันไวกว่าผมมาก ทงเฮสะบัดมือผมออก แล้วกดเล่นไฟล์นั้นอีกครั้ง แล้วก็เป็นอีกครั้งที่น้ำตาของผมเริ่มไหล
ทงเฮมองภาพนั้นนิ่ง ก่อนจะกดปิดทุกหน้าเพจทิ้ง ตามด้วยการชัตดาวน์เครื่องทันที...มือของทงเฮคว้าเอาโทรศัพท์ของผมที่ วางอยู่ใกล้ๆขึ้นมาแล้วกดโทรออกไปหาใครซักคน
เพราะผมพอจะรู้ว่าเจ้านั่นจะทำอะไร ผมเลยจำเป็นต้องห้าม เพราะไม่อยากให้เกิดเรื่องวุ่นวายไร้สาระเพราะตัวผมเอง
" ทงเฮ แกอย่าโทรนะ ขอร้องนะ " ผมเห็นทงเฮตวัดสายตามามองผม แล้วพยายามหายใจเข้าออกลึกๆครั้งแล้วครั้งเล่า คล้ายว่ากำลังปรับอารมณ์ให้เย็นลงกว่านี้
" ซีวอนหรอ... " ชื่อนี้ทำเอาผมใบ้กินทันที เค้ารับสายแล้ว ผมกำลังทำให้คนอื่นเดือดร้อน
" มาที่หอหน่อยซิ...อะไรนะ กำลังดูบทละครงั้นหรอ ? บทละครสำคัญกว่าฮยอกแจใช่มั๊ย ? ไม่ต้องพูดอะไรทั้งนั้นแหละ ถ้านายไม่มาที่นี่ภายในยี่สิบนาที เลิกกับฮยอกแจไปเลย !! "
เจ้าปลาบ้าเลือดกดวางสายก่อนจะโยนมือถือของผมไปไว้บนเตียงนอน แล้วจับข้อมือผมลากออกไปข้างนอก
" ชั้นไม่อยากออกไปตอนนี้ " ผมพูดพร้อมกับยื้อตัวเองเอาไว้
" แกกำลังไม่มั่นใจ ใช่มั๊ย ? ชั้นรู้นะ แกกำลังกลัว...กลัวว่าซีวอนจะเปลี่ยนไป กลัวเหมือนที่ชั้นกำลังกลัว ชั้นไม่ต้องการเห็นเพื่อนของชั้นเป็นแบบนั้น "
" อย่าทำให้เรื่องมันยุ่งเลยนะทงเฮ ชั้นเคลียร์กันเองก็ได้ "
" ก็จะให้เคลียร์ไง แต่ต่อหน้าทุกคน ให้มันพูด...ความรู้สึกจริงๆออกมาซักที "
" แต่พี่ฮีชอล... "
" พี่ฮีชอลไม่เกี่ยว...ชั้นว่าพี่ฮีชอลต้องเข้าใจ เพราะ... "
" ชั้นเข้าใจ...เพราะชั้นเองก็อยากอธิบายเรื่องนี้กับนาย " จู่ๆเสียงทรงอำนาจที่สุดในบ้านก็ดังขึ้น พี่ฮีชอลเดินเข้ามาหาผมในห้อง ประตูห้องที่ถูกเปิดออกทำให้ผมรู้ว่าทุกคนที่อยู่ภายนอกรับรู้เรื่อง ทุกอย่างหมดแล้ว
เรียวอุคนั่งอยู่ข้างเยซองที่จับมือกัน แน่น ซองมินกอดแขนคยูฮยอนน้ำตาคลอเบ้า พี่อีทึกและพี่ชินดงมองมาที่ผมด้วยสีหน้ากังวล เจ้าเด็กแก้มแตกที่เพิ่งเดินเข้ามาในห้องก็คงจะพอรู้สถานการณ์จึงรีบเดินมา ดึงแขนทงเฮให้ออกไปนั่งข้างนอกด้วยกัน
" ผมเข้าใจครับพี่ฮีชอล ไม่มีอะไรหรอก เจ้าทงเฮมันก็โหวกเหวกไม่เข้าเรื่องล่ะฮะ " ผมยิ้มพร้อมทั้งจับมือพี่ฮีชอลเอาไว้ พยายามอธิบายว่าไม่มีเรื่องอะไรต้องกังวล แต่พี่ฮีชอลกลับพูดว่า...
" ซีวอน...คงแค่ต้องการทำให้พี่สบายใจในตอนนั้น เค้าแค่ต้องการทำให้พี่ไม่รู้สึกแย่ในตอนนั้น...อย่าไปโกรธมันเลยนะ ซีวอนน่ะ...รักนายมากนะ "
คำว่า 'รัก'...พี่ฮีชอลพูดว่า ซีวอนรักผมมาก พี่ใหญ่อีกคนของวงที่ไม่ค่อยสนใจเรื่องของใคร กลับบอกผมว่า ชเว ซีวอน รัก ลี ฮยอกแจ มาก...
เป็นคำพูดที่น่าเชื่อถือสำหรับผมในตอนนี้ หัวใจของผมเริ่มเต้นเป็นจังหวะ จากตอนแรกที่มันเต้นแผ่วเบาจนผมคิดว่ามันหยุดเต้นไปเสียแล้ว
ประตูหอถูกเปิดออกอย่างรีบร้อน ร่างสูงของใครบางคนวิ่งเข้ามาข้างใน ใบหน้าหล่อคมเต็มไปด้วยหยดเหงื่อ พอมาถึงยังไม่ทันได้พูดอะไรก็เอาแต่หอบหายใจโกยอากาศเข้าปอดให้ได้มากที่สุด มือหนาค้ำลงที่เข่าทั้งสองข้าง ดูท่าจะเหนื่อยมาก
" ฮยอก...แจ ฮยอกแจเป็นอะไรครับ ? " ร่างสูงหันไปถามลีดเดอร์คนสวยที่นั่งอยู่ตรงโซฟา ซีวอนยังไม่เห็นฮยอกแจกับฮีชอลที่ยืนอยู่หน้าห้อง แล้วทงเฮก็เดินกลับเข้ามาจากที่ถูกคิบอมลากออกไปตรงระเบียงเพื่อสงบอารมณ์
" มาได้แล้วรึไง ห๊ะ !! " ทงเฮปราดเข้าไปยืนเท้าเอวอยู่ตรงหน้าซีวอน คนหล่อยู่หน้าลงอย่างงงๆ...ผมยังไม่เข้าใจจริงๆนะ ว่าผมทำอะไรผิด
" ทงเฮครับ...พี่ซีวอนเค้าไม่ได้ตั้งใจจะทำให้พี่ฮยอกแจร้องไห้นะ ทงเฮอย่าเพิ่งไปตวาดใส่เค้าแบบนั้นซิ " คิบอมเดินมาจับแขนคนรักเบาๆเป็นการเตือนสติ คนสวยคนนี้นี่...เวลาโมโห น่ากลัวชิบหาย
ส่วนคนที่ได้ยินว่า คนรักของตัวเองร้องไห้ หนำซ้ำคงมีสาเหตุมาจากตัวเอง เพราะดูจากสายตากลมโตดุดันที่มองมาเหมือนจะฆ่าเค้าให้ตายของทงเฮ มันก็บอกอะไรๆหมดแล้ว
ซีวอนก้าวเดินเร็วๆไปที่ห้องของคนรัก ภาพที่เห็นคือใบหน้าน่ารักที่เลอะเทอะไปด้วยน้ำตา ดวงตาที่เค้าชอบมองแดงช้ำ รวมไปจมูกแดงๆนั่นอีก แค่นี้คนมองก็แทบจะคิดอะไรไม่ออกอีก สมองขาวโพลนไปหมด
เกิดอะไรขึ้น ???...
" ฮยอกแจ " ซีวอนเอ่ยเรียกอีกคนเสียงแผ่ว เดินตรงเข้าไปหาร่างบางที่ดูเหมือนจะเริ่มร้องไห้อีกเมื่อเห็นหน้าเค้า
" เคลียร์กันดีๆนะ ซีวอน...ค่อยๆคุยกันนะ " พี่ฮีชอลบอกฮยอกแจแล้วหันมาพูดกับซีวอน ก่อนจะดันทั้งสองร่างให้เข้าไปคุยกันภายในห้อง เรื่องนี้มันต้องใช้ความเป็นส่วนตัว...
ส่วนพวกที่อยู่ข้างนอก...ก็ยกโขยงมาทำมหกรรมแนบหูกับประตูห้องอีกตามเคย = =; (ไม่เคยจะพลาดหร๊อก)
ภาย ในห้องนอนของฮยอกแจ...ร่างเล็กเดินตรงไปคว้าผ้าเช็ดหน้าในลิ้นชักออกมาเช็ด หน้าเช็ดตาทันที ก้มหน้าก้มตาเช็ดอยู่แบบนั้น จนซีวอนรู้สึกว่ามันอึดอัดเกินไป
คนตัวสูงเดินเข้าไปใกล้ ก่อนจะคว้าเอาร่างบางๆตรงหน้าเข้ามากอดเต็มวงแขน รู้สึกได้ถึงร่างของฮยอกแจที่ยังคงสั่นน้อยๆเพราะแรงสะอื้น จมูกโด่งกดลงที่ขมับชื้นอย่างรักใคร่
ส่วนคนที่โดนกอดก็ยกแขนขึ้นกอดเอวสอบไว้ แน่น ใบหน้าหวานซบลงกลางอกกว้างพร้อมกับน้ำตาออกมาอีกครั้ง...ลี ฮยอกแจ คิดถึงอ้อมกอดของซีวอนมากที่สุดในตอนนี้เลยล่ะ
" คนดีของซีวอน...บอกผมหน่อยได้มั๊ยครับ ? เกิดอะไรขึ้นหรอ ? ทำไมฮยอกแจถึงร้องไห้ล่ะครับ ? " น้ำเสียงทอดถามแสดงความห่วงใยอย่างไม่ปกปิด มือหนาลูบเบาๆที่กลุ่มผมลื่นมือ ก่อนจะผละตัวออกแล้วเชยคางอีกคนขึ้นมา
มองให้เต็มตาแพขนตายังคงชื้นไปด้วยน้ำตา แต่คนที่ร้องไห้คงไม่รู้เลยว่า ยิ่งเป็นแบบนี้ มันยิ่งทำให้ดวงตาสวยดูหวานเข้าไปอีก
" ชะ ชั้นเปิดดูแฟนแคมที่เซี่ยงไฮ้ แล้วเจอไฟล์หนึ่งเข้า ฮึก " พูดถึงตอนนี้คนตัวเล็กก็เริ่มน้ำตาคลอขึ้นมาอีก มือบางกำชายเสื้อของซีวอนแน่น พยายามกลั้นน้ำตาพูดต่ออย่างกระท่อนกระแท่น
" ไฟล์ไหน ? " คุณชายยังคงไม่เข้าใจ ก็แหม...แฟนแคมแต่ละครั้งมันออกมาเป็นร้อยๆเชียวนะครับ
" ฮึก ยังจะมาถามอีก ก็ไฟล์ที่ถ่ายตอนนายจุ๊บปากพี่ฮีชอล ตอนเพลง Dancing out ไงเล่า !! " คราวนี้ฮยอกแจตวาดลั่น พร้อมกับทุบลงที่แขนแข็งแรงของคนข้างๆ ซีวอนนิ่วหน้าน้อยๆ แล้วก็ร้องอ๋อ
" อ๋อ...นึกออกแระ ไฟล์นั้นนั่นเอง " ซีวอนนึกถึงตอนที่เค้าจุ๊บพี่สาวคนสวย ทั้งๆที่รู้อยู่แล้วล่ะว่าต้องมีเรื่องตามหลัง แล้วมันก็จริงๆ
" ทำท่าแบบนี้เหมือนนายตั้งใจเลยนะ ชเว ซีวอน !!! " มือขาวๆยกขึ้นฟาดเพี๊ยะลงที่มือหนาที่กุมมืออีกข้างของเค้าอยู่ ก็ดูไอ้ตัวการซิ...นั่งยิ้มอยู่ได้ ฮยอกแจจะบ้าตาย
" อย่าคิดมากซิครับ ฮยอกแจก็รู้ว่าตอนนี้พี่ฮีชอลน่ะเป็นยังไง ผมก็แค่หาเรื่องทำให้พี่ฮีชอลไม่เครียด " คนตัวโตพยายามอธิบายพร้อมทั้งโอบคนตัวเล็กเข้ามาชิดกว่าเดิม
" วิธีนี้ดีที่สุดแล้วงั้นซิ " ฮยอกแจยังรวนต่อไม่เลิก...พอหยุดร้องไห้ คราวนี้แหละ ได้รวนกันอีกนาน
" ก็ไม่ใช่แบบนั้น ฮยอกแจอา~ วินาทีนั้นมันทำไปโดยไม่ทันคิ๊ดดดดด " ขึ้นเสียงสูงจนน่าหมั่นไส้อะ ซีวอน
" อื้ม...งั้นคราวหน้าชั้นจะจูบกับทงเฮ หรือไม่ก็พี่ทึกกี้บ้าง " ฮยอกแจพูดพลางยิ้มตาหยีให้คนข้างๆ ที่รอยยิ้มเริ่มหุบแล้วกลายเป็นขรึมแทน
" อย่าแม้แต่จะเริ่มเลยนะ ฮยอกแจ "
" ทำไมล่ะ ก็วินาทีนั้นมันทำไปโดยไม่ทันคิ๊ดดด นี่นา " โดนประโยคตัวเองเล่นงานเต็มๆอกเลยซีวอน
" ฮยอกแจ "
" ว่าไง "
" หึงผมใช่มั๊ยล่ะ ~ "
เท่านั้นแหละ ฮยอกแจก็แผ่นเสียงกระตุกขึ้นมาซะเฉยๆ อ้าปากพะงาบๆเหมือนจะพูดอะไร แต่กลับไม่มีคำพูดไหนหลุดออกมา หนำซ้ำยิ่งถูกซีวอนใช้สายตาเจ้าเล่ห์จ้องมาแบบนั้น
...ไก่แกล้งตายได้มั๊ยอะ TT^TT
" ว่าไงๆ หึงผมก็บอกมาเถอะ "
" มะ ไม่ใช่ซักหน่อย ก็แค่ไม่ชอบ "
" ให้ตอบอีกทีอ่ะ "
" ไม่ชะ...อื้อ " ราชสีห์หนุ่มชิงปิดปากอีกคนทันทีที่ได้ยินคำปฏิเสธ ริมฝีปากหนาเลาะเล็มขยับเม้มเบาๆจนอีกฝ่ายเผลอเปิดปากรับเรียวลิ้นร้อนของ ตัวเอง จูบทำโทษเด็กดื้อ...คึคึ
" จะตอบอีกทีมั๊ย ? คิดดีๆนะ คราวนี้ผมไม่หยุดแค่ที่ปากแน่ " ข่มขู่จนอีกคนค้อนตาคว่ำ ริมฝีปากแดงฉ่ำและแวววาวไปด้วยน้ำหวานของอีกฝ่าย ยิ่งมอง ซีวอนยิ่งคลั่ง
" เออ !! "
" เออกับใครฮยอกแจ...พูดให้มันชัดถ้อยชัดคำซิ " นิ้วเรียวยาวลูบเบาๆที่เรียวปากล่างของอีกคน ฮยอกแจหน้าร้อนผ่าวจนแทบบ้า ร่างกายก็ร้อนไปหมด ขนาดลมหายใจยังรู้สึกร้อนจนบอกไม่ถูก
" ลี ฮยอกแจหึงชเว ซีวอน มากกกกกกกกกกกกกกกกกกกก พอใจยัง " พูดจบหน้าก็แดงเถือกไปถึงไหนต่อไหน และนั่นก็ยิ่งน่ารักมากๆในสายตาซีวอน
" รู้อะไรมั๊ยครับ ? ชเว ซีวอนก็หึงลี ฮยอกแจมากกกกกกกกกกกกกกกกก เหมือนกัน " แล้วจมูกโด่งก็กดลงที่แก้มนิ่มไปฟอดใหญ่
" ชิส์...รู้แล้วก็อย่าทำอีกนะ " ฮยอกแจชี้นิ้วอย่างออกคำสั่ง
" ถ้าทำแล้วฮยอกแจงอนให้ผมต้องมาง้อแบบนี้ ผมก็ไม่กล้ารับปากหรอกนะ " ซีวอนยิ้มจนลักยิ้มสองข้างเห็นชัด
" ชั้นจะไม่งอน นายไม่ต้องง้อด้วย "
" อ้าว ? "
" แต่ชั้น... " พูดค้างไว้แค่นั้นแล้วผลักร่างสูงลงบนเตียงของตัวเอง ขึ้นคร่อมจนซีวอนแอบกลืนน้ำลาย ริมฝีปากอวบอิ่มกระซิบชิดใบหูนิ่มว่า...
" จะไม่ให้นายแตะต้องตัวชั้นอีกเลย "
" ... "
" เพราะฉะนั้นตอนนี้ ก็ง้อฉันซะ ก่อนที่คราวหน้านายอาจจะเผลอทำอีก จนฉันไม่ให้ง้อ "
มายก็อด...นี่มันยั่วกันเห็นๆ คนเค้าให้ง้อขนาดนี้แล้ว ถ้าผมโง่ไม่ง้อ คงต้องให้เจ้าตังโกมาเรียกว่าพี่แล้วล่ะ
ลี ฮยอกแจ...นายได้ถูกง้อจนหายงอนไปอีกนานเชียวล่ะ คึคึ
ส่วนเรื่องที่ขู่กันน่ะ ซีวอนจะรีบหาทางรับมือต่อไปนะ แต่ตอนนี้...ของ้อจนฮยอกแจร้องเสียงหวานๆหน่อยเถอะ...
อ่อ...คุณครับๆ ฝากบอกพวกที่อยู่ตรงประตูด้วยว่า แอบฟังได้แต่อย่าเอาไปเล่าต่อนะ ผมกลัวฮยอกแจอาย นะครับ...^___________^
End :]
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Talk...
เห็นแล้วมัน จิ๊ !!~ - -
อยากจะบอกว่าเคืองแทนเหมือนกัน
วอนแม่ง ทำไรไม่ทันคิ๊ด ด ด ด ด จริงๆ=='
คึคึ
:]
ชอบนะเนี๊ยะ มา งอน มา ง้อ
กันแบบนี้ น่ารักมากๆเลย ^^