Guilty Online

ลำดับตอนที่ #12 : Guilty 11 ปลาหมึกยักษ์ทาโกะ?!

บทที่ 11 ปลาหมึกยักษ์ทาโกะ?!

 

 

“เตรียมพร้อมโจมตี!!!” กัปตันเมอริกตะโกนขึ้น 

 

“มินาโตะ! ลงไปหลบที่ห้องใต้ท้องเรือก่อน ตอนนี้มีมอนส์เตอร์โจมตี!”   เนกุวิ่งลงมาหามินาโตะพร้อมกับเตือนให้ไปหลบที่ปลอดภัย

 

“ทำไมฉันต้องหลบด้วย” มินาโตะพูดขึ้นอย่างสงสัย

 

“พวกมอนส์เตอร์ที่อยู่ตามท้องทะเลน่ะอันตราย แล้วก็มีแต่พวกเลเวลสูงๆทั้งนั้นเลยด้วย” เนกุตอบมินาโตะอย่างรีบเร่ง เพราะไม่อยากให้มินาโตะได้รับอันตราย เนื่องจากเห็นอีกฝ่ายยังใส่ชุดผู้เล่นเริ่มต้น และยังไม่มีอาชีพเลย เนกุนึกสงสัยหน่อยๆแล้วว่า ทำไมยูไม่พามินาโตะ ไปเก็บเลเวลและรับอาชีพก่อน หรือว่า จะพาไปเก็บเลเวลและรับอาชีพที่ทวีปใหญ่กันน่ะ?

 

             เนกุสลัดหัวไล่ความคิดในสมองตัวเองออกไป เพราะตอนนี้ควรจะสนใจเรื่องตรงหน้าของตัวเองตังหาก

 

‘มอนส์เตอร์ หมึกยักษ์สีฟ้า เลเวล 55 สิบห้าตัวปรากฏ เตรียมจู่โจม’ ไม่ทันไร เสียงจากระบบก็ดังขึ้น ยูโหนตัวลงมาจากเสากระโดงเรือมาหามินาโตะและเนกุพร้อมกับพูดว่า

“หมึกตัวใหญ่ประมาณครึ่งนึงของสนามฟุตบอล!” ยูร้องพร้อมกับชี้ไปที่กองทัพหมึกสีฟ้าที่กำลังคลาน เอ่อ...ว่ายเข้ามาหาเรือ

 

 

            “คุณเนกุ!!! เราจะโจมตีเลยมั้ยครับ” กัปตันเมอริกตะโกนถามเนกุ ขณะพยายามบังคับเรือเพื่อถ่วงเวลาให้พวกหมึกยักษ์เข้ามาหาเรือได้ช้าที่สุด

 

 

            “นายมีทักษะโจมตีระยะไกลมั้ย?” เนกุหันไปถามยูเพราะเห็นว่ายูถือดาบอยู่ อาจจะไม่มีทักษะโจมตีระยะไกลก็ได้ ถ้าเป็นแบบนั้น คงต้องรอให้พวกหมึกเข้ามาใกล้ก่อน แล้วค่อยให้ยูสู้ในระยะประชิดแทน

 

        ยูยิ้ม ก่อนตอบว่า “มีสิ” เพราะก่อนหน้านี้เขาก็เก็บเลเวลอยู่คนเดียว แถมเผลอไปทำเควสลับทำให้ได้อาชีพซามูไรที่สามารถมีได้คนเดียว แถมยังได้ชุดซามูไรตะวันตกมาอีกตังหาก หากเขาไม่มีทักษะโจมตีระยะไกลบ้าง ป่านนี้เขาไม่มอดม้วยมรณาตั้งแต่ทำเควสลับเรอะ! 

 

           “งั้นก็ใช้เลย” เนกุพูดพร้อมกับชักดาบ darkside ออกมาพร้อมเรียกใช้ทักษะ

 

“ตาข่ายแสงสีเลือด!” เนกุพูดพร้อมกับตวัดดาบอย่างรวดเร็วเป็นตาข่ายสีเลือดขนาดยักษ์ พุ่งตรงไปหาพวกหมึกสีฟ้า ทำให้พวกหมึกสีฟ้าที่อยู่แถวหน้า กลายสภาพเป็นชิ้น ปริซึมทรงสี่เหลี่ยมขนาดยักษ์

 

 

           ยูชักดาบคาตานะยาว ‘ซากุระ ร่วงโรย’ เกรด SS ออกมาพร้อมกับพูดชื่อทักษะของตัวเอง

 

“สายลมกลีบดอกซากุระ ปลิดชีพ!!!” ยูพูดพร้อมกับตวัดดาบครั้งนึงอย่างรวดเร็ว ก่อให้เกิดกลีบดอกซากุระมากมายพัดไปทางพวกปลาหมึกยักษ์ กลีบดอกแต่ล่ะกลีบ พัดวนอยู่รอบๆพร้อมกับเฉือนเนื้อพวกปลาหมึกออก

 

 

      ‘ผู้เล่น เนกุ สังหาร มอนส์เตอร์ หมึกยักษ์สีฟ้า เลเวล 55 จำนวน 15 ตัว ได้รับ ค่า EXP 39087 หน่วย ได้รับเงินทั้งหมด 469270 M (ขอใช้ตัวนี้แทน มันนี่น่ะ) ได้รับ กำไลฟองอากาศ จำนวน 3 วง ผู้เล่น ยู นารุคามิ สังหาร มอนส์เตอร์ หมึกยักษ์สีฟ้า เลเวล 55 จำนวน 15 ตัว ได้รับ ค่า EXP 40986 หน่วย ได้รับเงินทั้งหมด 386790 M ได้รับ หนวดปลาหมึกยักษ์สีฟ้าจำนวน 60 หนวด ผู้เล่น มินาโตะ อาริซโตะ สังหาร มอนส์เตอร์ หมึกยักษ์สีฟ้า เลเวล 55 จำนวน 15 ตัว ได้รับ ค่า EXP 59800 หน่วย เลเวลอัพเป็น 27 ได้รับเงิน 598300 M ได้รับ เพชร อความารีนจำนวน 1 เม็ด’ เสียงประกาศของระบบอันแสนยาวเยียดดังขึ้น

 

         ‘ผู้เล่นปฎิบัติตามเงื่อนไข ทำให้มอนส์เตอร์หมึกยักษ์สีแดง เลเวล 80 ปรากฏ เตรียมจู่โจม’ เสียงจากระบบดังขึ้นอีกครั้งทำเอาเหล่าลูกเรือและกัปตันอ้าปากค้าง

 

 

          มินาโตะมองไปทางด้านข้างของเรือที่มอนส์เตอร์หมึกยักษ์สีแดงตัวใหญ่โผล่ขึ้นมา ก่อนจะพูดพึมพำออกมาว่า

 

“หมึกยักษ์ทาโกะ...ทาโกะยากิ...อยากกินจัง!”มินาโตะพูดออกมาทำเอายูทำหน้าจนใจออกมา เนกุ กัปตันเมอริก และเหล่าลูกเรือ ทำสีหน้าที่มิอาจอธิบายเป็นคำบรรยายได้ออกมา

 

 

          ทันใดนั้น เจ้ามอนส์เตอร์หมึกยักษ์สีแดงที่ใหญ่ยิ่งกว่าสนามฟุตบอล ก็ฟาดหนวดอันโตๆสีแดง พื้นท้องสีขาวแลดูน่ากิน...เอ้ย! น่ากลัวลงมาบนดาดฟ้าเรือ เฉียดผ่านหน้ามินาโตะไป 0.0001 มิลลิเมตร

 

        เหล่าลูกเรือบางคนตกใจจนกระเด้งตัวหนีไปด้านข้างจนตัวเองเกือบตกลงทะเล ยังดีที่แค่เกือบล่ะน่ะ

 

 

           มือเรียวเล็กของมินาโตะ วางบนลงหนวดปลาหมึกยักษ์ ทำให้เจ้าของหนวดดิ้นจนเรือโคลงเคลงไปมา แต่ไม่รู้มือเล็กๆนั้นไปเอาแรงมาจากไหน เพราะเจ้าหมึกยักษ์ดิ้นสุดฤทธิ์แล้วก็ไม่สามารถชักหนวดของตัวเองกลับมาได้ เนกุ กัปตันเมอริก และเหล่าลูกเรือมองมือเล็กๆนั้นอย่างอึ้งๆ เพราะกลัวว่าวินาที่ถัดไปเจ้าของมือจะถูกเหวี่ยงออกไปตามแรงดิ้นเอา ยกเว้นยู เพราะเขาเข้าใจว่าถึงคนตรงหน้าเขาจะดูตัวเล็ก บอบบาง น่าทนุถนอม แต่ก็มีเรี่ยวแรงมหาศาล ที่ไม่รู้ไปเอามาจากไหนอยู่

 

           มินาโตะหยิบมีดสั้นออกจากกระเป๋าท่ามกลางสายตาตื่นตะลึง ของทุกคนยกเว้นยู

ก่อนจะ ฉับ!!! ทีเดียว ทำให้หนวดปลาหมึกขนาดยักษ์ขาดออกจากกัน ทำให้ปลาหมึกยักษ์ชักหนวดที่โดนตัดขาดกลับไปทันที พร้อมกับร้องโหยหวน (ถ้ามันพูดได้มันคงร้องว่า “ตัดหนวดช้านไปทำมายยยยยย”)

 

 

      “ได้วัตถุดิบมาแล้ว...ที่เหลือก็...” มินาโตะพึมพำเบาๆ แต่ยูกับเนกุ ได้ยินเต็มสองหูถึงกับทำหน้าที่อธิบายได้ว่า กลืนไม่เข้า คายไม่ออก

 

       “มีอะไรแหลมๆ คมๆ ที่ใช้ขว้างได้มั้ย” มินาโตะหันไปถามพวกลูกเรือที่ตอนนี้กลายร่างเป็นหินกันไปเกือบหมดแล้ว

 

        “ม...มีฉมวกไว้สำหรับจับปลาครับ” ลูกเรือที่ตั้งสติได้ตอบเป็นคนแรก

 

        “ขออันใหญ่ที่สุดเลยน่ะ” มินาโตะพูดกับลูกเรือ ทำให้เหล่าลูกเรือวิ่งลงไปยังท้องเรือเพื่อหยิบฉมวกที่ใหญ่ที่สุดมา

 

 

       ยู เนกุ กัปตันเมอริก และเหล่าลูกเรือที่ยังคงโจมตีหมึกยักษ์อยู่ แต่ก็ทำอะไรไม่ได้มาก เพราะมันมีเลเวลตั้ง 80

    

     ลูกเรือสี่ห้าคนที่วิ่งลงไปเอาฉมวก วิ่งกลับมาพร้อมฉมวกยักษ์ที่ต้องใช้คนถึงห้าคนแบก

 

       “นี่ครับ” เหล่าลูกเรือที่วิ่งลงไปเอาฉมวกให้มินาโตะพูด

 

             

       มินาโตะหยิบฉมวกอันยักษ์ขึ้นมาด้วยมือข้างเดียว ท่ามกลางสายตาอึ้งของเหล่าลูกเรือ ขึ้นมาควงครั้งนึง ทำเอาเหล่าลูกเรือสะดุ้งอย่างตกใจ กลัวว่าแขนเพรียวบางของมินาโตะจะหักเพราะน้ำหนักของฉมวกยักษ์นั่นซะก่อน

 

         มินาโตะควงฉมวกยักษ์ทีนึงก่อนจะจับไว้จนมั่น แล้วใช้มือที่ยังเหลืออยู่อีกข้าง หยิบขวดพิษงูจงอางที่ใส่ไว้ในกระเป๋าข้างตัว ออกมาหนึ่งขวด ก่อนจะเปิดฝา และฉาบพิษของงูจงอางบนปลายฉมวกเล่มยักษ์ 

 

          มินาโตะฉาบพิษทับแล้วทับอีกจนปลายแหลมสีเงินของฉมวกกลายเป็นสีเขียวสว่างเพราะพิษงู  พร้อมกับพิษงูจงอางที่หมดขวดพอดี

 

          มินาโตะถือฉมวกเดินตรงไปยังปลาหมึกยักษ์ที่ทุกคนโจมตีเท่าไหร่ก็ไม่ยอมตายซักที 

 

 

         คนที่โจมตีหมึกยักษ์อยู่หันมามองมินาโตะที่ถือฉมวกยักษ์มาด้วยสีหน้าอึ้งๆ พร้อมกับข้อสงสัยในใจว่า ‘ไปเอาแรงมาจากไหน’ ก่อนจะตามด้วย ‘โจมตีแทบตาย ยังเอามันไม่อยู่ ฉมวกแค่นี้จะไหวเรอะ’

        

      ยกเว้นยูที่หยุดโจมตีพร้อมกับหันมามองฉมวกในมือมินาโตะอย่างสงสัย ก่อนจะไปสังเกตเห็นว่าปลายแหลมของฉมวกเป็นสีเขียวสว่างอย่างที่ไม่ควรจะเป็น จึงเข้าใจทันทีว่ามินาโตะจะทำอะไร

 

 

    มินาโตะถือฉมวกยักษ์มาหยุดอยู่ตรงกราบเรือท่ามกลางสายตาสงสัยของทุกคน

 

มินาโตะมองหมึกยักษ์ปราดเดียวเพื่อหาเส้นเลือดใหญ่ที่หน้าจะอยู่ใกล้หัวใจที่สุด ตามที่เขาเคยอ่านในหนังสือ ก่อนจะเงื้อฉมวกขว้างออกไป ฉึก! ฉมวกที่มินาโตะขว้างออกไป โดนเส้นเลือดดำใหญ่เข้าเต็มๆ พร้อมกับพิษที่ถูกสูบฉีดเข้าหัวใจอย่างรวดเร็ว และ...

 

      ‘ผู้เล่นมินาโตะ  อาริซาโตะ สังหารหมึกยักษ์สีแดง เลเวล 80 หนึ่งตัว ได้รับ EXP 2463700 หน่วย เลเวลอัพเป็นเลเวล  30 ได้รับเงินจำนวน 874000 M ได้รับ กล่องสมบัติของหมึกยักษ์ 1 กล่อง ได้รับ ไข่มุก 1 เม็ด  ผู้เล่นมินาโตะ อาริซาโตะ ปฎิบัติตามเงื่อนไข ได้รับ ทักษะใช้พิษเลเวล 1 ทักษะขว้างอาวุธเลเวล 1 ผู้เล่นยู นารุคามิ สังหารหมึกยักษ์สีแดง เลเวล 80 หนึ่งตัว ได้รับ EXP 228900 หน่วย เลเวลอัพเป็นเลเวล 44 ได้รับเงินจำนวน 823000 M ได้รับ น้ำหมึกจำนวน 200 ขวด ได้รับ ดาบคลื่นน้ำ เกรด B จำนวนหนึ่งเล่ม   ผู้เล่นเนกุ สังหาร หมึกยักษ์สีแดง เลเวล 80 หนึ่งตัว ได้รับ EXP 1989000 หน่วย เลเวลอัพเป็นเลเวล 60 ได้รับเงินจำนวน 783000 M ได้รับ ผลึกคริสตันแห่งท้องทะเล 1 ชิ้น’ เสียงประกาศจากระบบดังขึ้นท่ามกลางความอึ้งไม่หายของทุกคนบนเรือยกเว้นยู

 

 

     มินาโตะเดินไปหายู ในขณะที่ทุกคนยังอึ้งไม่หาย ก่อนจะดึงแขนเสื้อยูหน่อยๆ พร้อมกับมืออีกข้างที่ชี้ไปยังหนวดปลาหมึกยักษ์ ขนาดใหญ่กลางดาดฟ้าเรือพร้อมกับพูดอย่างออดอ้อน

 

      “ทำทาโกะยากิให้กินหน่อยได้มั้ย”มินาโตะพูด ทำให้เหล่าคนที่ยังอึ้งอยู่อ้าปากกว้างกว่าเดิม จนคางแต่ล่ะคนแทบจะชนกับอกของตัวเองแล้ว

 

      “ห...หา” ยูร้องอุทานขึ้น

 

       “น่ะ ยู~” มินาโตะพูดขึ้นอย่างออดอ้อนอีกครั้ง แถมยังยกมือทั้งสองข้างขึ้นมากุมไว้ที่หน้าอก แล้วยังส่งสายตาอ้อนวอน อย่างที่ ใครเห็นก็ปฎิเสธไม่ลง

 

 

...

 

       คนทุกคนที่อยู่บนเรือ Silent mermaid ไม่เว้นแม้แต่ยู และเนกุ หรือกัปตันเมอริกที่สันชาตญาณความเป็นพ่อถูกปลุกขึ้นมา ตะโกนขึ้นมาพร้อมกันว่า

       

       “ทำทาโกะยากิกินกัน!!!” เสียงตะโกนนี้ทำให้มินาโตะยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ ทำให้เหล่าคนบนเรือแก้มขึ้นสีกันอีกครั้ง

 

       และแล้ว ยู กับ เนกุ ก็ได้ทักษะทำอาหารเลเวล 3 มาเพราะต้องทำทาโกะยากิในปริมาณเยอะโคตรๆ เพื่อให้เพียงพอต่อกระเพาะของทุกคนบนเรือ และโดยเฉพาะ กระเพาะของมินาโตะ ด้วยสาเหตุที่ คนบนเรือนี้ไม่มีใครทำอาหารเป็น อาหารยากๆอย่างทาโกะยากิ ยิ่งไม่ต้องพูดถึง

 

       และในที่สุด ทุกคนบนเรือ Silent Mermaid ก็ได้ทานทาโกะยากิเป็นอาหารค่ำด้วยประการชะนี้

 

       เอวัง

_______________________________________________________________________________________

งืมๆ  คิดตอนที่ 13 ไม่ออกง่ะ!!!