Long Time No See รักนี้มีลุ้น Yuri ♦_♦

เจ้าจอม วิศวะไฟฟ้า ปี 3

สาวสวยที่มีแรงดึงดูดทางเพศรุนแรง โดยเฉพาะผู้หญิงด้วยกัน

ทั้งเพื่อนผู้ชายในสาขามันไม่เคยมองเธอเป็นผู้หญิงเลย 

แบบฉบับใช้งานเยี่ยงทาส ชวนไปไหนมาไหนแล้วเรียกว่าไอ้จอม แมนซะจนลืมเพศไปเลย

เกิดมาก็มีแต่ผู้หญิงมาสารภาพรัก ทั้งที่บอกว่าชอบผู้ชายๆเพราะใช้สมองคำนวณแล้วว่า

แต่ทุกเหตุผลต้องตกไปเพราะเด็กปีหนึ่งหน้าใสไร้มารยาท 

ที่อยู่หอฝั่งตรงข้าม 

ไอแอม สถาปัตย์ปี 1

เธอไม่ค่อยชอบพี่สาวห้อง B 10 เพราะชอบเปิดเพลงเสียงดัง

ไม่ชอบที่เขามาทักเพื่อนเธอว่าอ้วน คนพึ่งรู้จักทำไมต้องทำตัวสนิทสนม

แต่ไปๆมาๆก็คิดว่าอีกฝ่ายหล่อ แทนที่จะมองว่าสวย

นี่เธอเป็นอะไร วิปริตผิดมนุษย์ไปแล้วหรือนี่ 

__________________________________________________________________________  

“ทานข้าวค่ะพี่” เบลเอ่ยกับพี่จอมเมื่อเธอเดินผ่านมาหน้าห้อง

“ตามสบายเลยจ๊ะตุ้ยนุ้ย” เสียงออกทุ้มกล่าวยิ้มๆ ทำคนชวนแทบม้วนต้วนเพราะปลื้มเป็นการส่วนตัวอยู่แล้ว

“สนิทก็ไม่ใช่ ชวนทำไมก็ไม่รู้ ยังมาพูดว่าคนอื่นอ้วนอีกเสียมารยาทที่สุด”

จอมที่กำลังก้าวผ่านไปสองสามก้าว ต้องชะงักฝีเท้าเมื่อได้ยินคำพูดกระทบกระทั่ง ยัยเด็กปากไม่สิ้นกลิ่นน้ำนมนี่ปากดีเหลือเกิน ไม่มีความเคารพสุดกู่ และยังปีนเกลียวจนน่าลงโทษวิญญาณพี่ว๊ากกำลังเข้าสิง ><

“น้องค่ะพี่ไม่ได้พูดว่าเพื่อนอ้วนสักนิดเลยนะคะ” จอมหันกลับมาประจันกับคนตัวเล็กเท่าอกซึ่งก็ไม่ได้มีวี่แววว่าจะเกรงกลัวอำนาจมืดที่พึ่งก่อตัวขึ้น

“ทำไมจะไม่ได้พูดก็คำว่าตุ้ยนุ้ยงะ อย่ามาทำไขสือ”

“แกพอเถอะ พี่เขาไม่ได้พูดจริงนั่นแหละ” เบลเขย่าแขนเพื่อนที่กำลังทำหน้าถมึงทึง

“น้องคงยังไม่รู้จักคำว่าเคารพ” ใบหน้าเย็นชาพอกันกับดวงตาเรียวรีที่นิ่งลึกราวกับดำดิ่งสู่ห้วงทะเลลึก เธอไม่ได้หาว่าเด็กใหม่อีกคนอ้วนสักหน่อยแต่คำว่าตุ้ยนุ้ยมันแทนความเอ็นดูรูปร่างปุ๊กลุกของสาวน้อยวัยสิบเก้าต่างหาก เด็กสมัยนี้คิดมาก คิดยาก และคิดลึกจนน่ารำคาญ

“เคารพคนที่ควรเคารพ” คนปากเก่งไม่ยอมละสายตาจากคู่อริเช่นกัน พี่คณะก็ไม่ใช่ไม่เห็นต้องแคร์ ไม่มีสิทธิ์จะมาว่ากล่าวอยู่แล้ว

เปิดสงคราม

♥♥♥♥♥♥♥♥♥

 

 อย่าลืมถูกใจคอมเมนต์ด้วยนะจ๊ะ 

คุณคือกำลังใจของเราเลยนะ นักอ่านทุกท่าน

♦♦♦♦