นิราศพระยานคร

เนื้อเรื่อง

 กลอน : นิราศพระยานคร

     กราบกรานแทบบาทเจ้า      อาจารย์

คุณที่ได้ประสิทธิ์สาน              สิ่งรู้

ศิษย์ขอกราบกราน                   แต่ท่าน ครูแฮ

ขอสิทธิ์ขมาโทษผู้                   ล่วงท่านมาแล

                                               สุดอาลัยน้องยาพาพี่ห่วง

เหมือนศรรักปักได้ในกลางดวง         ฤทัยลวงน้องจ๋าพี่ลาไกล

พี่ร่ำราน้องยานั้นไว้แล้ว    หัวใจแคล้วคิดถึงว่าเจ้าอยู่ไหน

ถึงพี่จักได้ไปที่แสนไกล     แต่หัวใจพี่อยู่ใกล้ เจ้าทุกวัน

พี่นั่งรถมองไปในหน้าต่าง     ถ้าข้างนั่งมีน้องอยู่ข้างฉัน

ก้อาจให้โลกสดใสในทุกวัน     อาจทำให้ใจฉันสบายอุรา

เมื่อรถแล่นเหมือนทิ้งใจไว้ให้เจ้า     ว่าสองเราไม่ร้างไกลใจห่วงหา

พี่คิดถึงเจ้านะแม่น้องยา     โอ้อุราจะทุกตรมขมขื่นใจ

ข้ามแม่น้ำบางปะกงตรงใจรัก   กราบด้วยภักดีพร้องให้สุขใส

กราบหลวงพ่อโสธรให้สุขใจ     เรื่องห่วงใยพี่ก็ส่งให้ถึงเรา

ครั้งมาถึงบางพลีชีวีคิด      สุจริตจิตใจมีไว้เจ้า

สุจริตจักสอนให้ตัวเรา   ซื่อสัตย์เข้าไปในกายไม่รู้ตัว

พระโขนงจรรโลงใจให้หาเจ้า    เพราะนี้เข้าเขตกรุงเทพไม่มีมั่ว

ขอให้น้องของพี่รักษาตัว     เสียงระรัวเพลงรักที่เจ้าฟัง

เพลงที่เจ้าชอบนักและชอบหนา    เปิดให้ฟังมันซ่าพาความหวัง

ฟังเพลงนี้เหมือนมีเจ้าพลัง   มากอบกังอยู่ใกล้ช่วยใจเรา

เขตคลองเตยเตยหนามมากรีดอก     น้ำตาตกรกใจให้เราเฉา

รักษาตัวดีดีนะน้องเรา    เตยจะกรีดใจเจ้าให้ช้ำทรวง

ข้ามสะพานพระรามเก้าที่เฝ้าคิด     หาหัวจิตใจเราที่เฝ้าหวง

มองแม่น้ำเจ้าพระยาก็ช้ำทรวง    เหมือนดั่งดวงฤทัยจะวายปราณ

การจักพูดพูดไปอย่างใจข้า    เจ้าจักตายหาราคาที่แสนหวาน

พูดแม่น้ำทั้งห้าพาใจพาล   ตายด้วยน้ำมือมารมาผจญ

การพูดควรพูดและควรคิด  ควรพินิจคำพูดไม่ฉงน

พูดแล้วกลับคำไม่ได้นะเจ้าจน    พี่จักสอนให้พ้นคนอันตราย

เข้าถึงบางขุนเทียนเรียนอักษร    จำจากจรน้องแก้วว่าหนีหาย

พี่รักเจ้าและจักรักไปจนตาย    ฟ้ามลายไม่ต้องกลัวพี่พูดจริง

    แม่กลองน้ำย่ำกลองสองเรารัก      เป็นประจักษ์รักแม่กลองของไทยมิ่ง

แสนคนึงห่วงหาเจ้าจริงจริง     เหมือนจากสิ่งของรักให้หักใจ

ผ่านเข้าเมืองดงตาลที่หวานร้อย      ตาลต้นน้อยร้อยระรวยสวยสดใส

คบคนปากหวานจักช้ำใจ    พี่รักเจ้าจึงห่วงใยให้เรานา

เขาวังสวยรวยเสน่ห์สนเท่นัก     เขาสูงสักคนไปสร้างให้ปริศนา

ร.4ตั้งใจกลางบุรีรา       โอ้น้องยากอยากให้เจ้าได้เห็นจัง

ถึงนิเวศทายวันที่ฉันเห็น     ทะเลเย็นสวยสดไม่หมดหวัง

เสียงคลื่นซัดหาดทรายให้ระวัง   ทะเลบ้าข้ายังต้องใส่ใจ

คืบทะเลศอกทะเลตรายนัก    น้องตระหนักเหมือนจิตคนปนสดใส

ทะเลบ้าอารมณ์โกรธพิโรธไป     ทรายที่ไหนไม่อาจต้านทานได้ลง

ถึงหัวหินถิ่นดีว่ามีหอย      แสนอร่อยพาใจให้ท่านหลง

รถก็แล่นผ่านไปให้เรางง     นี่จบลงที่เวลาพาคนึง

ครั้งถึงค่ายได้พักให้สุขสม      ล้าระบมนั่งรถกว่าจะถึง

โทรหาน้องที่รักแสนคนึง    เมื่อโทรถึงมือถือปิดหงุดหงิดใจ

พี่ออกมาชายหาดสะอาดแสน     จะสุขแม้นมีน้องยามานั่งใกล้

น้ำทะเลลดลงเหมือนหัวใจ    ไม่รู้ว่าเรามีให้กันไหมนา

จิตใจพี่ที่มาอยู่ที่ค่าย     หน้าสุขใจแต่ข้างในมันเศร้าหนา

อยากบอกน้องให้ดังทั้งโลกา      อยากให้ฟ้ามาเป็นแม้นพยาน

ได้ยินเพลงที่น้องเคยส่งให้       ให้ฤทัยดูสดใสใจประสาน

ว่าน้องน้อยของพี่ดั่งปราการ     ยากที่พาลพวกใดจะย่างกราย

ก่อนพี่นอนพี่ขอและรำลึก     ขอเจ้านึกถึงน้องข้าอย่าให้สาย

ขอให้ดาวช่วยห่มผ้าให้อุ่นกาย     ขอให้น้องหลับฝันไปด้วยใจเรา

พี่ตื่นเช้ามานั่งเฝ้าดูดาวตก      ยังมีนกบินร่อนดูแสนเศร้า

เพราะนกนั้นก็ไม่มีแม้นสองเรา     พี่มองเฝ้าเห็นดาวตกจึงคิดไป

อธิษฐานถึงความรักเราทั้งสอง     จะครรลองถ้าน้องพี่ไม่ไปไหน

ถึงห่างกายแต่ยังที่หัวใจ      พี่ไม่อยากทิ้งเจ้าไปนะน้องยา

การเดินทางแสนไกลไม่ใหญ่เท่า        การเดินทางในใจเรานะน้องหนา

ถึงเจ้าก้าวหาอนาคตสดใสมา      ถ้าก้าวพลั้งในใจลาจงแก้ไป

ก้าวอะไรก็ไม่ใหญ่เท่าก้าวเท้า      ในใจเราจงจำไว้อย่าห่วงให้

ถ้าพลั้งตกเป็นทาสของหัวใจ      ชีวิตนี้ทำอะไรไม่ขึ้นแล

อาทิตย์ขึ้นทางช่อเขาตะนาวศรี      รัศมีเจิดจ้าพาดวงแข

ฟุบดับลงมิสวยเท่านี้แล         ใจพี่แน่กว่าจันทร์ฉันและเธอ

นั่งรถไปทิวเขาอันวิเศษ        ดูสมเพชอนิจจาพาให้เผลอ

เมื่อวานนั้นขยะไม่มาเจอ    กระนี้เธอมีมากในโลกา

สองข้างฝั่งชายถนนปนกับรั้ว     ใจระรัวเพราะใจจ้องใฝ่หา

ดั่งทิวเขาที่ป้องได้แม้นลมมา    พัดผ่านใจให้ค่อยมาพาสุขใจ

จำไว้เถิดน้องน้อยของพี่นี้     พ่อแม่มีพระคุณอันสุกใส

พ่อเปรียบดั่งต้นไม้ในกลางใจ     แม่ก็ให้ดินน้ำกับพวกคุณ

อีกพี่น้องเปรียบได้ดั่งขุนเขา       สามสิ่งเราอย่าลืมค่าพาให้ฉุน

ถ้าเราลืมบุญคุณที่การุณย์       อีกกี่ชาติไม่พ้นบุญที่เจริญ

ถึงแล้วถ้ำยานครเป็นจุดหมาย    หินเรียงรายทะเลสวยน่าสรรเสริญ

ถ้าอยากเห็นถ้ำนั้นเราต้องเดิน    เพราะเหาะเหินไปไม่ได้ทำไงดี

เดินข้ามเขามองไปในไพรกว้าง      ต้นโกงกางสลับแซมแจ่มในสี

อีกฝูงลิงดูแสนจะเปรมปรีดิ์       ดูเป็นสีเป็นสันมากยากได้ชม

ถึงเขาลูกที่สองฉันต้องเศร้า    เดินข้ามเขาแทบตายได้สุขสม

เพราะว่าเรานั้นอยากจะได้ชม     สิ่งมหัศจรรย์ที่มีงมอยู่แสนไกล

ถึงแลถ้ำยานครที่ก้าวหา     ประดับประดาด้วยหินย้อยกระจ่างใส

ถึงพลับพลาคฤหาสน์ประหลาดใจ    คนโบราณมาได้ไงโอ้สวยจัง

พระปิยะได้มาจึงเริ่มสร้าง     ปราสาททางงามงดจรดสังข์

เมื่อมาชมแล้วเหมือนเรามีพลัง     เพราะสิ่งที่เห็นเป็นหวังของพวกเรา

ทางซ้ายมีหินเจดีย์น่าเคารพ      อีกน้อมนบอัฐิธาตุที่เชิงเขา

ได้ดูหินจระเข้เทเบาเบา     เพราะหินงอกมันทำเนาให้เป็นมา

เจอต้นไม่ต้นคู่เค้าว่านัก    ถ้าคู่รักคนใดได้ผ่านหนา

เค้าจักบอกว่าแต่งงานจริงเลยลา     ใจห่วงหาถึงน้องยานั้นทันที

มองบนฟ้าเห็นผาที่เป็นรู      โอ้อู้หู้ดูสูงสุขแสงสี

สุริยันจันทราเปร่งแสงที     แสงเข้ามาจากที่นี้พาสวยงาม

ถึงเวลาที่เราต้องกลับแล้ว       ดูเพลิศแพร้มแจ่มสวยดูอร่าม

ประเทศไทยจักอยู่คู่อันนาม       เพราะเราชาวสยามร่วมใจกัน

ประเทศไทยมีดีอยู่ที่ท่าน       จะพบพานความล่มจมหรือสุขสันต์

      และบัดนี้ประเทศไทยจะดีพลัน   ถ้าใจมาประสานกันนะคนดี

ขอให้น้องของพี่นี้ได้อ่าน      ขอให้น้องชื่นบานเป็นสุขศรี

ขอให้น้องสุขกายสบายดี    ขอให้พี่ได้กอดรักของเราเอย