คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : ความรู้สึกหวนคืนมา
ถึงเวลาที่จะได้รู้จักเพื่อนใหม่แล้วสิน่ะ จะเป็นคนยังไงน่ะ จะเหมือนที่ยัยเพลินพูดไว้ไหมน่ะ
“แกเป็นรัยเนี่ย?” ยัยเพลินเห็นฉันเงียบ และเหม่อออกไปนอกหน้าต่าง
“ อ่อ ก็เปล่านิ” ฉันพูดด้วยความรู้สึกกังวลยังไงไม่รู้ รู้สึกพิกลแปลกๆ
“สวัสดีนักเรียนทุกคน” ครูอัมพร ครูประจำสายชั้นของฉัน ที่โหดยิ่งกว่าเสือซะอีก ทุกคนต่างหวาดผวาแก ก็อย่างว่าแหละ ก็แกเป็นครูฝ่ายปกครองล่ะ จะไม่ให้เด็กกลัวได้ไง จริงไหม
“สวัสดีครับ/สวัสดีค่ะ” ทุกคนลุกขึ้นแทบจะพร้อมเพรียงกัน
“วันนี้ เรามีเพื่อนใหม่มาแนะนำ เขาเพิ่งย้ายมาจากต่างจังหวัดเนื่องจากต้องย้ายตามที่ทำงานคุณพ่อเขา เข้ามาสิ มาแนะนำให้เพื่อนๆรู้จัก” ครูอัมพรเรียกพร้อมหันหน้าเพื่อเรียกนักเรียนมาใหม่ให้เข้ามาแนะนำตัวให้เพื่อนๆรู้จัก เมื่อเขาย่างเข้ามาในห้อง เพื่อนๆทุกคนต่างหันมองเข้าเพราะเขามีหน้าตาที่หล่อ ผิวขาวเนียน จมูกโด่งสวยรักกับใบหน้ารูปไข่ของเขา ปากสีชมพูที่น่าลิ้มลอง ด้วยความสูงร้อยแปดสิบกว่าๆมั้ง ทำให้เขาดูสง่าดุจดั่งราชา บรรยายซะโอเวอร์ แต่เขาหล่อจริงๆอ้ะ
“หวัดดีฉันชื่อ เปรม รู้แค่นี้พอ” ฉันแทบเป็นลม เมื่อรู้ว่าเขาคือคนที่ฉันคิดถึงมาที่สุด ฉันจ้องเขาแบบไม่กระพริบตาเลยเขาแทบจะเขมือบแล้วมั้ง เหมือนเขาจะรู้สึกว่ามีคนจ้อง เขาเลยหันมามองตรงที่ฉัน เมื่อนั้นฉันกับเขาก็ปะทะหน้ากัน แล้วเรื่องราวต่างๆมากมาย เมื่อก่อนไหลย้อนเข้าในหัวอย่างมากมาย จนแทบจะคุมตัวเองไม่อยู่ แต่ต้วยความมีทิฐิเลยทำให้ฉันได้แต่หน้าเรียบเฉย ปกติฉันยิ้ม บ้าแทบจะทุกวันอ้ะ ขอวันนี้วันนึง
“นายเปรม เธอไปนั่งตรงนั้นไป” ครูอัมพรชี้มาทางที่นั่งข้างๆฉันซึ่งมันว่างอยู่ตัวเดียว เมื่อเปรมเข้ามานั่ง ฉันก็เงียบไป
“ไม่เจอกันนานน่ะ” เปรมพูดพร้อมกับหันมาหาฉัน ตาของเขาฉายแววปวดร้าว และโหยหาในเวลาเดียวกัน
“อื้ม นั่นดิ” ฉันยิ้มเจื่อนๆ ให้เปรม
“ยังเซ่อ เบ๊อะ หน้าลิง เหมือนเดิมเลยน่ะ” หมอนี่กลับมาก็กวนตีนเลยน่ะ ปัดเดี๋ยวอัดเลยย รู้สึกเหมือนความรู้สึกเมื่อก่อนจะกลับมาอีกครั้งแล้ว >< ควรดีใจใช่ไหมมม
ความคิดเห็น