ปฏิบัติิการพลิกล็อคฝ่าหัวใจยัยตัวร้าย

ลำดับตอนที่ #2 : จุมพิตแรก

:)  Shalunla ต่อจากตอนที่แล้ววววววววววววววววววว

แง เค้าหลับคาผม ใครก้ได้ช่วยด้วย!!!!!!

บทที่2

 

 

ดวงหน้าสวยอยุ่ใกล้ชายหนุ่มเพียงชั่วขณะจิต ผมค่อยๆเกลี่ยไล้ใบหน้าสวยดวงหน้านั้นอย่างแผ่วเบา นิ้วมือของผมไล้ไปตามโครงหน้าอย่างประณีตเกลี่ยเส้นไหมสีน้ำตาลเข้มออกห่างๆก่อนจะจุมพิตริมฝีปากงามสักครั้ง
"อือ อะไรนี่" หญิงสาวตื่นขึ้นมาในขณะที่ผมประทับริมฝีปากพอดี
"เห้ย แกทำอะไรฉัน" น้ำส้มผลักผมออกพร้อมทั้งถีบอย่างเเรงพร้อมทั้งน้ำตาของเธอไหลริน
เธอปาดน้ำตาก่อนสะอื้นฮักๆอย่าแรง พอได้สติเะอก็ลุกขึ้นพลางเก็บกระเป่าไปด้วยก่อนจะวิ่งตึกๆออกจากโรงหนังไป ผมรู้สึกผิดมากๆๆๆๆ น้ำส้มๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
ทำไม? เธอไม่เคยรักผมเลยสินะ (โหมดดาร์ก)

ผมรีบเดินกึ่งวิ่งออกมาจากโรงหนังทำให้ชนผุ้หยิงผมสั้นคนหนึ่งเธอแต่งตัวจัดมาก แต่งหน้ากรีดตาหนาทว่าใบหน้ารูปไข่นั้นก็แสดงถึงความสวยงามที่เด่นชัดเจน ตอนปลายสอนผมดัดเป็นลอนน้อยๆแต่ผมหาได้สนใจสิ่งนั้นไม่!!!!
รีบวิ่งตึกตักออกมาจนกระทั่งฝนห่าใหญ่เทลงมาแบบไม่ทันตั้งตัว

ร่างสุงโปร่งของชายหนุ่มเดินไปนั่งกลางม้านั่งท่ามกลางฝนที่ตกโปรยปราย เสื้อเชิ้ตของเขาเปียกชุ่มไปด้้วยน้ำฝนตามตัวเหนียวเหนอะหนะไปทั่วท่ามกลางแสงไฟสลัวๆ ชายหนุ่มปาดน้ำตาทิ้งก่อนจะวิ่งออกไปกลางลาน
แล้วร้องตะโกนว่า
อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
"ทำไมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมม????????"
เสียงร้องของชายหนุ่มไม่อาจดังไปหาน้ำส้มแต่มันดันดังขึ้นไปบนฟ้าทำให้เทวดาองค์น้อยๆได้ยินพวกเขาจึงส่ง ใครบางคนลงมา????

ใครละ?????

น้ำส้ม พาร์ต

ฉันรีบวิ่งออกมาเพิ่าวเคยโดนจุบเป้นครั้งแรกหลังจากคบผุ้ชายมาหลายต่อหลายคนนนั่นกผ้เป็นเพียงแผนการร้ายที่ทำให้้ใครบางคนตกหลุมรัก ใช่ฉันแอบชอบนายชาเย็นๆแต่ว่าไมวันนี้มันถึงกลายเป็นแบดบอยส์ได้ขนาดนี้ น้ำส้มผุ้เป็นคุรหนุอย่างฉันไม่อาจเข้าใจมันได้ก้นายนั่นติ๋มงิีมๆนี่นา ใครจะไปรู้ละ?ว่า เขาก้จูยบเป็น

แต่เขาก็เป็นคนนี่!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

จะทำไงดีนะ???????

ชาเย็น พาร์ต

หลังจากที่สติผมดับวุบผมก็ล้มลงไปทันที ผมถุกอุ้มขึ้นโดยใครไม่รุ้ก่อนจะพาส่งโรงพยาบาล ทว่าเสียงใหม่ทีได้ยินกลับเป้นเสียงผุ้หญิงก่อนจะสลบไป

นมเย็น พาร์ต

ฉันออกมาจากโรงหนังชนเข้ากลับผุ้ชายคนหนึ่งเขาเป้นชายหนุ่มสุงโปร่งหน้าตาดีใส่เเว่นหนาเตอะ ซึ่งไม่ใช่เสป็คโว้ยๆๆ
ฉันเป็นผุ้หยิงค่อนข้างห้าวหวานกะมใครไม่เป็นเลยแต่งตัวเปปรี้ยวกลบเกลื่อนไปงั้นๆเองละ
วันนี้กะว่าจะไปต่อกับพี่ยักษ์ก็แฟนสุดเลิฟเขานะสิ><

"นมเย็นๆเธอจะเอาไงต่อหรอ"เสียงของกิฟกิ้วพี่สาวของฉันกล่าว
"จะเอาไละ ก็พานายนั่นส่งโรงพยาบาลอยุ่นี่ไง" เสียงเย้นเย็นกล่าว

สักพักห้องฉุกเฉินก็เปิดออกพร้อมกับรถเข็นเตียงพยาบาลก้เข้นร่างสูงโปร่งเข้ามาพร้อมกับบุรุษพยาบาบลหล่อล่ำบยึกคนหนึ่งเข้นมา
"ตายจริงพี่พยาบาลคะ เขาเป็นอะไรคะนี่" นมเย้นกล่าวพลางถามบุรุาพยาบาลหน้าสวย
"ถามคุรหมอครับ" ชายหนุ่มกล่าวพลลางเข้นเตียงพยาบาลไปที่ห้อง202
สักพักหมอเจ้าของไข้ก็เดินเข้ามาภพลางถามว่า ใครเป็นญาติของคนไข้ นมเย็นจึวบอกว่า
"ฉํนเองคะ "
"คุรทราบไหมครับว่าเขาเป็นโรคสมองเสื่อม หรือ ที่เรียกว่าความจำเสื่อมครับ" หมอเจ้าของไข้กล่าว

หลังจากที่ได้คุยกับแพทย์ นมเย้นก็มานั่งเฝ้าไข้อาการของเขาอยุ่ข้างๆ เธอรุ้มาว่า คนไข้ต้องการกำลังใจ และเป็นเดรคสมองเสื่อมหรือ ที่เรียกว่า ความจำเสื่อม คือ จะจดจำอะไรไม่ได้เลยแม้กระทั่งตัวเอง

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
สวัสดีคะ ยามเย็นเราเดินเล่นชายทุ่ง
ตอนนี้จะเป็นอย่างไรเมื่อชาเย็นความจะเสื่อม
นมเย้นจะทำอย่างไรให้เขาหายและความรักระหว่างน้ำส้มและเขาจะเป็นเช่นไร
ติดตามต่อตอนหน้าคะ
ขอความกรึุณาอย่าคัดลอกนะคะ ห้ามคะ

หนึ่งคอมเม้นหนึ่งกำลังใจ
เหมือนหาเสียงเลยนะคะนั่นอ่ะ อิอิ ^____________^