เจ้าหนี้สายโหดกับลูกหนี้บานฉ่ำ
มีใครมั้ยที่ชินชากับคำว่า นก เห้อออออ
หน้าตาก็ปานกลางแต่งหน้าก็ไม่แต่งได้แต่เอาแป้งฝุ่นใส่ตลับแป้งแล้วตบให้ดูหนร้าไม่มันแค่นั้น
แบคฮยอนนั่งโปะแป้งหอมฟุ้งกระจายหน้าโต๊ะเครื่องแป้งจากนั้นก็นำมันใส่กลับลงไปตามเดิมและยิ้มหวานให้ตัวเองหมุนซ้ายหมุนขวาหน้ากระจกเชคเสื้อผ้าหน้าผม หลับตาปิ๊งๆ เป็นอันว่าได้ฤกษ์ยามออกจากห้องแล้ว
"น่ารักขนาดนี้ ใครไม่มอง ก็ตาถั่วล่ะวะฮึฮึ"หัวเราะขึ้นจมูกก่อนจะรีบเดินออกจากห้องตัวเอง เดินหัาเราะร่าภูมิใจเนื่องจากว่าวันนี้ได้ออกไปเที่ยวกับเพื่อนสนิท. เมื่อเดินถัดออกมาจากห้องตัวเองเพียงสองสามก้าว ก็หยุดอยู่หน้าห้องห้องหนึ่ง ก๊อก ก๊อก ก๊อก
"ฮัลโหลววววววค่าาาาา มึงจะแต่งตัวจนถึงพรุ่งนี้เช้าใช่มั้ยอีคยอง"ทันทีที่แหกปากร้องออกไปบานประตูข้างหน้าก็เปิดออกทันที
"เสร็จแล้วจ้าๆ แหมมมม มึงเดินไปรอที่ลิฟต์เลยกูล็อคห้องก่อน"
"เครจ๊ะ"
.
.
ทั้งสองยืนอยู่หน้าคลับแห่งหนึ่ง. เมื่อมองเข้าไปก็เห็นการ์ดยืนตรวจบัตรข้าางหน้า เมื่อเห็นการ์ดแล้วแบคฮยอนจึงหยิบกระเป๋าออกมาหาบัตรประประชาชนเพื่อแสดงตัวตน
"ชิบหายแล้งคยองกูลืมบัตรประชาชน"
"ห๊ะ..มึงว่าไงนะ"
"ก็ลืมบัตรไงง"
"จิ๊ กูเอาบัตรนักศึกษามามึงเอาไปใช้และตอบคำถามเองละกัน"
.
.
.
.
"ฟู่วววว...กว่าจะเข้ามาได้อ่ะถามซอกแซกจริง"แบคฮยอนบ่นอุบมือก็ยื่นบัตรคืนเพื่อนตัวเล็กที่ยืนอยู่ข้างๆกัน
"เอาไว้กับมึงนั่นแหละเวลาตำรวจมาก็ตัวใครตัวมัน"
"เออก็แด๊ะ"
"เข้าไปกันเถอะกูหิวแล้วอ่ะ"
"หิวอะแระหิวข้าวรึหิวเหล้า"คยองซูอดจะแซะเพื่อนไม่ได้ที่มันรีบคงจะไม่ใช่แค่หิวข้าวและเหล้าอย่างเดียวซะหล่ะมั้งสายตามองหาผู้ชายซะขนาดนั้น
.
.
.
"พี่ครับ ขอน้ำเปล่ากับโซดาอย่างละ 2 นะครับ"
"แบคฮยอนมึงกินอะไรรองท้องก่อนดีกว่ามั้ยมึงยิ่งเมาง่ายอยู่นะ"
"ไม่หรอกน่าา"แบคฮยอนหันไปตอบเพื่อนพลางทำตาหลุกหลิก ที่เพื่อนพูดมาก็ถูกทั้งหมดทั้งๆที่ตัวเองแพ้แอลกอฮอลล์ก็ยังจะดันทุลังกิน
"น้อยๆพอนะมึง งบ นิดเดียวนะเว้ย"
"เอ้อออออ"
พอนั่งดริ๊งกันไปได้สักพักก็ถึงช่วงเวลาที่ดีเจ ตื๊ดๆ
และเวลาขยับร่างกายก็มาถึงแบคฮยอนยืนขึ้นถือแก้วเหล้าตัวเองเดินไปยืนข้างๆเวทีโดยไม่หันกลับไปมองคยองซูที่บ่นเป็นหมีกินผึ้งอยู่ข้างหลัง
พอแอลกอฮอลล์เข้าเลือดเท่าขี้ตาแมวทำให้คนตัวเล็กพอกรึ่มๆก็ทำให้ใจกล้าขึ้นมา
"วี้ดดดดดดด .....ทางนี้โสด ทางนี้ยังโสดค้าบบบ"แบคฮยอนตะโกนพลางยกแก้วเหล้า
แต่ทุกอย่างก็เป็นปกติสุขเหมือนเดิมเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นปล่อยให้คนตัวเล็กยกแก้วเหล้าค้างเติ่ง จนคยองซูต้องเดินมาลากเพื่อนกลับมานั่งที่เดิม
"โอ้ยอีแบค. มึงนั่งงดีดีอยู่แล้วเสร่อเดินมาทำไม จิ๊"
"งื้ออออ. กูจะเอาผู้กลับห้องงงง"
"โอ้ยยย อีดอกตอนเมาแรงเยอะจังวะ"ในขณะที่ฉุดกระชากลากถูกันนั้น
"มีอะไรให้ช่วยมั้ยครับ"
"............."0*0 'ละ หล่อม้ากกกกกก' ขณะที่ตลึงกับความหล่อนั้นมือไม้ก็อ่อนแรงทำอะไรไม่ถูกสองมือที่พยุงเพื่อนตัวน้อยอยู่นั้นก็ปล่อยโครมทันทีโดยไม่ออมแรง
.
.
.
.
.
ฝากเรื่องเจ้าหนี้สายโหดกับลูกหนี้บานฉ่ำ ด้วยน้าาา. เพิ่งหัดแต่งจ้าฝากคอมเม้นติชมด้วยนะคร้าาาาปู้นๆ ขอบคุณมากคร้า
ความคิดเห็น