ฟ้ามิอาจพราก(เต้ตี๋) จบบริบูรณ์

๏ฟ้ า มิ อ า จ พ ร า ก๛

-หม่อมฉันและนางอัปสรนี้ เมื่อลงไปจุติยังเมืองมนุษย์แล้ว หม่อมฉันขอให้เราทั้งสอง ได้เป็นคู่รักกัน

-แม้ว่าจะเป็นร่างของมนุษย์ผู้ชายทั้งคู่น่ะหรือ

-พระเจ้าข้า

-ได้ พรของเจ้าจงสำเร็จตามที่เจ้าขอ

๏เรื่องราวของเทพบุตรและนางอัปสรซึ่งได้เกิดจิตเสน่หารักใคร่กันซึ่งเป็นการฝ่าฝืนกฎสวรรค์ และเมื่อความทราบถึงองค์อมรินทร์ผู้เป็นใหญ่ในสวรรค์ เทพบุตรและนางอัปสรจึงถูกสาปให้ลงมาจุติเป็นมนุษย์ผู้ชายทั้งคู่

๏เต้ ดาวิชญ์ - วิชญะเทพบุตร/ดาวิชญ์กุมารในท้าวบูรพา

๏ตี๋ ธนพล - ธนาทิพย์เทพอัปสร/ธนพลโอรสในท้าวประจิม

-------------------------------------------------------------------

๏นิยายเรื่องนี้เป็นแนวจักร ๆ วงศ์ ๆ ที่เดินเรื่องด้วยบทกลอน คำประพันธ์ แทนการบรรยายทั้งหมด มีเพียงบทพูดเท่านั้นที่เป็นร้อยแก้ว ซึ่งในแต่ละตอนจะมีบทกลอนยาวมากบทพูดแทรกพอได้อรรถรส ถ้าหากนึกภาพไม่ออกก็ให้นึกถึงแบบเรียนวรรณคดีไทยเข้าไว้ 55555 แต่ยังไม่ถึงขนาดกลอนบทละคร จริง ๆ มันน่าจะอยู่ในหมวดกลอนด้วยซ้ำแต่มันก็เป็นนิยายเลยขอไว้ที่นิยายแล้วกัน 55555

๏ในส่วนของเนื้อความแต่ละตอนนั้นผู้เขียนเห็นควรว่าจะจัดให้ไม่ยาวมากเมื่อเทียบกับนิยายที่เป็นบทบรรยายปกติ เพราะผู้เขียนรู้สึกว่าการอ่านบทความที่เป็นคำประพันธ์นั้นไม่ควรจะยาวเกินไปนัก เพราะจะทำให้น่าเบื่อ รวมไปถึงในด้านของการตีความด้วย และเป็นเรื่องแรกที่ผู้เขียนได้เขียนขึ้น หากมีข้อติชมประการใด ผู้เขียนขอน้อมรับและขออภัยมา ณ ที่นี้