คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : (os) The Letter | jin x j-hope
The Letter
Jin x j-hope
6.5.15
...ความสุขของผมคือรองเท้าผ้าใบหนึ่งคู่กับกระเป๋าเป้หนึ่งใบ และ จดมายจาก เขาคนนั้น...
The Letter
ถึง คุณพ่อไหล่กว้างของผม
สวัสดีครับ ผม จอง โฮซอก ลูกชายที่น่ารักของคุณ วันนี้ผมเห็นคุณที่หน้า บ้าน แต่ซิสเตอร์บอกว่าคุณกำลังรีบผมเลยไม่ได้ออกไปทักทาย ขอโทษนะครับ...
ก่อนอื่นเลยผมอยากจะขอบคุณคุณที่อุปการะผมมาตั้งแต่เด็กจนตอนนี้อายุครบยี่สิบปีแล้ว ขอบคุณมากจริงๆครับ....
ผมอยากเจอคุณสักครั้งครับ แต่ผมรู้ว่าคุณงานยุ่งมาก ซิสเตอร์บอกผมมาแบบนั้น แต่ยังไงผมก็ยังอยากเจอคุณนะครับ...ตอนนี้ผมอายุ 20 ปีแล้ว ตามกฎผมต้องย้ายออกจากบ้านเด็กกำพร้าแห่งนี้แล้ว ผมอาจจะไม่มีโอกาสได้เจอคุณอีกเลยก็ได้ ผมจึงเขียนจดหมายฉบับนี้มาถึงคุณเป็นฉบับแรก
หวังว่าคุณพ่อไหล่กว้างของผมจะพอมีเวลาให้ลูกชายคนนี้นะครับ
ด้วยรักและเคารพ
จอง โฮซอก .
ลูกชายที่น่ารักของคุณ
ถึง จอง โฮซอก ลูกชายที่น่ารักของฉัน
ดูเหมือนเธอจะเป็นลูกชายที่น่ารักจริงๆอย่างที่เธอว่า ในบรรดา ลูกๆ ทั้งหมดของฉันก็มีแต่เธอนี่แหละที่บอว่าอยากเจอฉัน...
ก่อนอื่นเลย...สุขสันต์วันเกิดปีที่ 20 นะลูกชายของฉัน...ฉันต้องขอโทษเธอจริงๆที่ในวันเกิดเธอฉันไม่สามารถอยู่พบหน้าลูกชายของฉันได้ แต่ฉันเองก็อยากพบหน้าเธอเช่นเดียวกัน...
ซิสเตอร์คิมชมเธอให้ฉันฟังเสมอ...ซิสเตอร์บอกว่าเธอเป็นเด็กร่าเริงสดใสและขยันขันแข็ง เพราะเธอเป็นพี่ใหญ่เธอจึงคอยดูแลน้องๆในบ้านเสมอ ซิสเตอร์ยังบอกอีกด้วยว่าข้าวผัดกิมจิฝีมือเธออร่อยที่สุดในโลก...จริงหรือเปล่านะ? ฉันชักอยากจะลองชิมด้วยตัวเองเสียแล้วสิ...
เพื่อเป็นการรับขวัญลูกชายที่น่ารักของฉัน ของขวัญวันเกิดย้อนหลังเธออยากได้อะไรกันล่ะ?
เอ็นดูเธอเสมอ
คุณพ่อไหล่กว้างของเธอ
ถึง คุณพ่อไหล่กว้างของผม
สวัสดีครับคุณพ่อ...วันนี้เป็นวันที่ผมต้องย้ายออกจากบ้านเด็กกำพร้าครับ ผมนั่งรอบุรุษไปรษณีย์เอาจดหมายของคุณมาส่งจนเกือบเที่ยงเลยครับ เพราะผมต้องแจ้งที่อยู่ใหม่ให้คุณพ่อ ไม่อย่างนั้นจดหมายคงมาไม่ถึงผม
คุณถามว่าของขวัญวันเกิดผมอยากได้อะไร ...คำตอบของผมคือไม่มีอะไรที่อยากได้เป็นพิเศษเลยครับ เพราะผมมีทุกอย่างครบแล้ว...คุณให้ผมมาครบทุกอย่างแล้วครับคุณพ่อ
แต่ถ้าถามว่าผมปรารถนาอะไรที่สุด ผมคงจะยืนยันคำเดิมว่าผมอยากพบคุณที่สุดครับ...ถ้าหากไม่เป็นการรบกวนจนเกินไปผมจะทำข้าวผัดกิมจิที่ผมทำเองไปให้คุณครับ มันอาจจะไม่อร่อยอย่างที่ใครๆกล่าวอ้าง แต่ผมจะพยายามทำในให้สุดฝีมือเลยครับ
ค้วยรักและเคารพ
จอง โฮซอก .
ลูกชายที่ทำข้าวผัดกิมจิอร่อยที่สุดในโลก
ถึง ลูกชายที่ทำข้าวผัดกิมจิอร่อยที่สุดในโลกของฉัน
ฉันมักจะสงสัยเสมอยามที่หยิบจดหมายของเธอขึ้นมาอ่าน...ฉันสงสัยว่าทำไมฉันถึงได้เป็น คุณพ่อไหล่กว้างขอเธอ กัน...ถึงเธอจะไม่รู้ชื่อจริงของฉัน แต่หากลองถามซิสเตอร์พวกเขาต้องบอกเธอแน่นอน ไม่อยากรู้จักคุณพ่อไหลากว้างของเธอหรือจอง โฮซอก?
เธอบอกว่าเธออยากเจอฉันมากที่สุด...ฉันเองก็ปฏิเสธไม่ได้เช่นกันว่าอยากพบหน้าเธอ เพียงแต่ตอนนี้งานของฉันกำลังยุ่งมาก การปลีกตัวออกไปพบเธอจึงเป็นเรื่องที่ทำได้ยากเสียเหลือเกิน แต่ถ้าลูกชายที่น่ารักของฉันสัญญาว่าจะอดทนรออีกสักหน่อยล่ะก็ รับรองได้ว่าฉันจะไปพบเธอแน่นอน
ส่วนเรื่องของขวัญวันเกิดเธอฉันก็ยังคงยืนยันว่าจะมอบให้เธอแน่นอน...ถ้าเธอไม่ได้อยากได้อะไรเป็นพิเศษงั้นฉันก็ขอเลือกให้เลยก็แล้วกัน ฉันจะส่งมันไปที่บ้านเด็กกำพร้า เธออย่าลืมไปรับมันล่ะ...
ภูมิใจในตัวเอเสมอ
คุณพ่อไหล่กว้างของเธอ
ถึง คุณพ่อไหล่กว้างของผม
สวัสดีครับคุณพ่อ...ผมได้รับของขวัญของคุณแล้ว ถ้าผมบินได้ผมคงรีบบินไปกอดขอบคุณคุณแน่นอนครับ มันสวยมาก...ซิสเตอร์คิมบอกว่ามันเข้ากับผมมาก เธอบอกว่าคุณเป็นคนเลือกให้ผมเองกับมือ ขอบคุณมากนะครับ...ผมจะรักษามันอย่างดีเลย
นี่ก็สองสัปดาห์แล้วสินะครับที่ผมเขียนจดหมายถึงคุณ หวังว่าคุณจะยังไม่เบื่อผมใช่มั๊ยครับ?
คุณถามผมว่าเหตุใดคุณจึงได้เป็น คุณพ่อไหล่กว้างของผม...คำตอบคือคุณที่อยู่ในความทรงจำของผมตั้งแต่ยังเด็กมันเป็นแบบนั้น ทุกครั้งที่คุณมาเยี่ยมพวกเราที่บ้านเด็กกำพร้า ผมก็จะได้เห็นแค่แผ่นหลังของคุณเท่านั้น ผมยังจำมันได้ดีครับว่าแผ่นหลังกับไหล่กว้างๆของคุณมันดูอบอุ่นแค่ไหน...
ผมยังคงหวังว่าจะมีโอกาสได้พบคุณในเร็ววันนี้นะครับ ผมกำลังไปเรียนทำอาหารเพิ่มครับ เมื่อเราได้พบกันผมอยากจะทำอาหารอร่อยๆให้คุณทาน ไม่ใช่แค่ข้าวผัดกิมจิธรรมดาๆ
รักและเคารพเสมอ
จอง โฮซอก .
ลูกชายในคอนเวิร์สสีชมพูของคุณ
ถึง ลูกชายในคอนเวิร์สสีชมพูของฉัน
หากนั่นคือเหตุผลที่เธอเรียกฉันว่าคุณพ่อไหล่กว้างแล้วล่ะก็...เธอคงเป็นเจ้าแมวขี้แยของฉัน...รู้มั๊ยว่าครั้งแรกที่ฉันได้พบเธอเมื่อ 17 ปีที่แล้วเธอเหมือนลูกแหมหลงทางไม่มีผิด ตัวเล็กๆสั่นด้วยความหวาดกลัว แต่ดวงตากลับเป็นประกายกร้าวอย่างไม่ยอมแพ้
ตั้งแต่ตอนนั้นแหละที่ฉันตัดสินใจจะอุปการะเธอ...
การได้โต้ตอบจดหมายกับเธอมันทำให้ฉันรู้สึกสนุกไม่น้อย...ถึงแม้ว่าฉันจะตอบช้าไปบ้างก็ได้แต่หวังว่าเธอจะไม่รอจนเบื่อหรอกนะ...
นี่เป็นจดหมายฉบับไม่เท่าไหร่...แต่ถ้าเอาตามจริงแล้วเราคุยกันมาเดือนกว่าๆแล้วนะ ขอทาอีกครั้งที่ฉันตอบจดหมายของเธอช้าขนาดนี้ แต่อยากให้เธอรู้ไว้ว่าฉันเต็มใจเสมอที่จะอ่านและตอบจดหมายของเธอ
ฉันดีใจที่เธอชอบของขวัญของฉัน ตอนแรกฉันตัดสินใจไม่ได้ว่าจะเลือกสีอะไรให้เธอ เพราะฉันก็ผิดเองที่ไม่เคยถามความชอบของเธอเลยสักนิด เอาเข้าจริงฉันก็แทบไม่รู้จักเธอเลยสินะ....
สุดท้ายฉันก็เลือกสีชมพูให้เธอ ไม่ใช่แค่เป็นสีที่ฉันชอบ แต่สีชมพูทำให้ฉันนึกถึงเธอ น่ารักและเต็มไปด้วยความหวัง...
ฉันอยากให้เธอรักษาความน่ารักและประคับประคองความหวังให้อยู่กับเอไปอีกนานๆจนกว่าเราจะได้พบกัน ถึงตอนนั้นฉันสัญญาว่าจะทานข้าวผัดกิมจิของเธอจนพุงกางเลยเชียวล่ะเจ้าแมวขี้แยของฉัน
ขอให้เธอสว่างไสวไปตราบนานเท่านาน
คุณพ่อไหล่กว้างของเธอ
ถึง คุณพ่อไหล่กว้างของผม
สวัสดีครับคุณพ่อ...ผมขอโทษที่เขียนตอบคุณช้ามากขนาดนี้ ผมอ่านวันที่ประทับตราแล้วยังตกใจ ผมปล่อยมันไว้ที่โต๊ะเขียนหนังสือตั้งเดือนกว่าๆ ผมรู้สึกผิดจนไม่รู้จะพูดยังไง เลยใช้เวลาเขียนจดหมายฉบับนี้มากเป็นพิเศษ หลายครั้งที่ผมเขียนๆแล้วก็ลบไป...
แต่ผมก็ยังอยากเขียนถึงคุณอยู่ดี...
ผมขอบคุณที่คุณมองว่าผมเต็มไปด้วยความหวังแบบนั้น มันคงจะดีไม่ใช่น้อยถ้าหากเราสามารถเป็นแรงบันดาลใจให้ใครสักคนได้...
ผมอยากรักษาสัญญากับคุณนะครับ ผมอยากรักษาตัวเองที่เต็มไปด้วยความหวังเอาไว้ แต่มันทำได้ยากเหลือเกินครับ...
อาจจะเพราะผมโตมาในบ้านเด็กกำพร้ามันเลยทำให้ผมรู้เท่าไม่ถึงการว่าความจริงแล้วโลกที่เราอาศัยอยู่นี่มันน่ากลัวมากแค่ไหน
...หากผมไม่ได้อ่านจดหมายของคุณ....
...ผมอาจจะลืมเลือนตัวตนของผมไปแล้วก็ได้ครับ...
ด้วยรักและเคารพ
จอง โฮซอก .
ลูกแมวขี้แยที่กำลังหมดหวังของคุณ
ถึง ลูกแมวขี้แยที่จะไม่ยอมให้หมดหวังของฉัน
ฉันรู้ว่าการต้องออกไปใช้ชีวิตเพียงลำพังคงหนักหนาสำหรับเธอไม่น้อย ในฐานะของคนที่อาบน้ำร้อนมาก่อนก็อยากจะให้คำแนะนำกับเธอ หากเธอไว้ใจฉันเธอจะเล่าเรื่องของเธอให้ฉันฟังได้มั๊ยเจ้าลูกแมวขี้แย....
แล้วฉันจะเป็นคนเช็ดน้ำตาให้เจ้าเหมียวเอง...
รักและห่วงใยเสมอ
คุณพ่อไหล่กว้างของเธอ
ถึง คุณพ่อไหล่กว้างของผม
ความรักและหวังดีของคุณคือสิ่งที่ผมจะไม่มีวันลืม...แต่ผมสบายดีครับคุณพ่อ ผมไม่ได้เป็นอะไร อาจจะยากสักหน่อยในการปรับตัว แต่ผมจะพยายามครับ...
ผมจะพยายามเพื่อว่าวันหนึ่งผมจะพบคุณได้อย่างหายห่วง...เป็นลูกชายที่คุณภูมิใจ นั่นคือสิ่งที่ผมจะตอบแทนคุณได้ รวมทั้งแทนคำของคุณที่คุณให้ความห่วงใยผมมาตลอกห้าเดือนที่ผ่านมานี้ด้วย
ขอบคุณมากครับ...ขอบคุณจริงๆ
รักและเคารพเสมอ
จอง โฮซอก .
ลูกแมวขี้แยของคุณ
ถึง เจ้าแมวขี้แยของฉัน
สวัสดีเจ้าแมวน้องของฉัน....นี่ก็ผ่านมาแปดเดือนแล้วสินะที่เราคุยกันผ่านจดหมายแบบนี้....
มันอาจจะฟังดูใจร้ายไปหน่อย แต่ฉันคงต้องบอกว่านี่คงจะเป็นจดหมายฉบับสุดท้ายที่ฉันจะได้เขียนตอบเธอ....
อย่าร้องไห้ไปเจ้าลูกแมวขี้แย...ฉันมีงานมากมายที่กองสุมกันและปัญหาประปรังเล็กน้อยที่ต้องไปจัดการเก็บกวาด ไม่ใช่ว่าฉันเบื่อเธอ....หรือฉันไม่อยากคุยกับเธอ...
เพียงแต่ฉันอยากให้ทุกอย่างมันเรียบร้อยก่อนที่เราจะได้เจอกัน...
อีกสามเดือนข้างหน้านี้ฉันจะเดินทางไปทำงานที่อิตาลี และมันคงยากหากว่าเราจะติดต่อกันทางจดหมายแบบนี้ แต่ความปรารถนาที่อยากพบหน้าเธอของฉันก็ยังคงแน่วแน่ ฉันอยากพบเธอ...อยากพบเธอเหลือเกินโฮซอก...
แล้วเธอล่ะ....อยากพบฉันหรือไม่โฮซอก?
เธอรู้หรือไม่ว่าตลอดเวลาแปดเดือนที่ผ่านมาที่ฉันได้คุยกับเธอฉันเฝ้ารอบุรุษไปรษณีย์ในทุกๆวันเพียงเพื่อจดหมายหนึ่งฉบับ...
สองเดือนที่ผ่านมาที่ฉันขาดการติดต่อจากเธอฉันกระวนกระวายใจอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน ฉันไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับเธอ ฉันเป็นห่วงเธอเหลือเกิน...
การได้อ่านลายมือขยุกขยิกของเธอมันทำให้ฉันยิ้มได้ ฉันเองก็ไม่รู้ว่ามันเกิดขึ้นตั้งแต่เมื่อไหร่ เพียงแต่มันทำให้ฉันยิ้มไม่หุบเลยล่ะ
ความจริงแล้วจดหมายฉบับนี้ไม่ใช่จดหมายบอกลาอย่างที่มันควรจะเป็น ฉันคาดหวังไว้เต็มเปี่ยมว่ามันจะเป็นบัตรเชิญมากกว่า...
ฉันเขียนจดหมายฉบับนี้มาให้เธอเพื่อให้เธอตัดสินใจ....
ตัดสินใจว่าเราจะต้องโบกมือลากันจริงๆหรือเธอจะเดินมาหาฉันที่อีกฝั่งหนึ่งของโลกเล็กๆของเรา...
กระเป๋าของเธอจะถูกเตรียมไว้ให้ที่หน้าห้อง ในกรณีที่เธอตกลงให้สะพายกระเป๋าเป้ใบนั้นและได้โปรดทำตามคำขอร้องของฉันสักสามข้อ
1. ให้รอยยิ้มของเธอมอบความหวังให้กับผู้คน
2. รักษาตนให้ปลอดภัยก่อนสิ่งอื่นใด
3. ฉันจะไม่ใช่คุณพ่อไหล่กว้างของเธออีกแล้ว...ชื่อจริงของฉัน ฉันจะพูดมันออกจากปากของฉันเองยามที่เราได้พบกัน
...ฉันจะรอทานข้าวผัดกิมจิของเธอ จอง โฮซอก...
ด้วยรักและปรารถนา
ผู้ชายไหล่กว้างของเธอ
ถึง ผู้ชายไหล่กว้างของผม
ผมรู้ว่าคุณจะไม่ได้ตอบจดหมายฉบับนี้ แน่นอนเพราะว่าผมไม่ได้ส่งมันไปหาคุณ แต่ผมจะมอบมันให้คุณกับมือยามที่เราได้พบกัน
...จดหมายฉบับสุดท้ายของเราสองคน...
ด้วยรักและปรารถนาเช่นกัน
จองโฮซอก...ของคุณ
...คิมซอกจิน...ผู้ชายไหล่กว้างของผม...
END.
TALK. แฮ่!!!! จินโฮปเรื่องแรกอ่ะแก แง๊งงงงงงง คู่นี้ท่านได้แต่ใดมาหนอ 5555555555 อยู่ๆก็มาอินกับคู่นี้เฉยเลยอ่ะค่ะ ชาวงนี้ลงฟิคเครียดๆติดกันหลายเรื่องเนอะเลยเอาฟิคเบาๆมาเบรกอารมณ์เสียหน่อย
ว่าแต่อ่านเข้าใจกันไหมหนอ? อยากลองเขียนแนวจดหมายโต้ตอบดูอ่ะค่ะ ค่อนข้างยากทีเดียวเพราะสื่อความรู้สึกออกมายากมา เพราะเรื่องๆบางเรื่องคนเราเขียนออกมาไม่ได้อ่ะค่ะ เข้าใจกันมั๊ยเนี่ย 5555555555555 อ่านรู้เรื่องไม่รู้เรื่องยังไงก็บอกได้น้า เพชรจะเก็บเอาไปปรับปรุงค่ะ งงตรงไหนสงสัยตรงไหนอยากไขข้อข้องใจก็ตามไปถามได้ที่ทวิตเตอร์เลยค่า @ppbhy ค่า ขอบคุณมากค่า ไว้เจอกันเรื่องต่อไปโน๊ะ อิอิ
ความคิดเห็น