นี่คือความรู้สึกเเรกของหญิงสาววัยสามสิบปีที่ปลุกตัวเองขึ้นมากลางดึก ตามมาด้วยความรู้สึกร้อนลุ่มไปทั้งร่างกายจนขับเหงื่อออกมาพาให้รู้สึกเหนียวตัวอยากอาบน้ำเป็นที่สุด ว่าเเล้วร่างอวบอิ่มหมายจะเคลื่อนกายลงจากเตียง เเต่กลับต้องสะท้านไปทั่งร่างกายเพราะอาการปวดระบมถาโถมเข้ามาอย่างฉับพลัน เธอขยับไปไหนไม่ได้เหมือนกับว่าทั้งร่างกายมันติดอะไรสักอย่างหนึ่ง บางอย่างที่มันทั้งเเข็งทั้งอ่อนนิ่ม
สิ่งนั้นมันทำให้เธอนึกสงสัย พอจะปรือตามองก็ต้องยอมเเพ้ให้ความเหนื่อยล้า นี่เธอเหนื่อยถึงขนาดยกเปลือกตาคู่นี้ไม่ขึ้นเลยเหรอ
ในเมื่อลืมตาไม่ขึ้น เธอจึงใช้มือเรียวข้างหนึ่งที่วางอยู่บนเตียง ค่อย ๆ ลากผ่านผ้าปูที่นอนยับยู่ยี่ราวกับเผชิญศึกสงครามบางอย่าง ไล่มาเรื่อยๆ จนสัมผัสร่างของตัวเอง มือชะงักนิ่งอยู่ที่เดิมเมื่อรับรู้ว่าเธอไม่ใส่เสื้อผ้า !
เดี๋ยวนะ...เธอจำได้ว่าใส่เเล้วนี่นา นี่เธอร้อนจนถึงกับละเมอถอดเสื้อเลยเหรอ ? ท่าทางอาการหนักนะเรา...
หลับต่อดีกว่า
พอทำท่าว่าจะหลับ กลับต้องสะดุ้งเมื่อสัมผัสได้ถึงลมหายใจอีกหนึ่งชีวิตที่กำลังรดต้นคอซ้าย เธอเผลอยิ้มน้อยๆ เพราะคิดว่าอีกฝ่ายคือเฉาก๊วย เเก่ป่านนี้เเล้วยังไม่เลิกเเกล้งอีกนะ
"มันจั๊กจี๊นะ..." เสียงหวานครางเเผ่วเบาเหมือนว่ายังงัวเงีย
"ยิ้มอะไรของเธอ"
คนคิดขมวดคิ้วทันที เสียงทุ้มของชายหนุ่มคนหนึ่งตอบกลับมา
'เดี๋ยวสิ... เฉาก๊วยมันเป็นหมา มันพูดไม่ได้ไม่ใช่เหรอ'
คล้ายว่าความสงสัยทบเท่าทวีคูณยิ่งกว่าเดิม เธอพยายามเปิดตามองบุคคลปริศนา เเต่ด้วยความอ่อนเพลียไร้เรี่ยวเเรงราวกับเผชิญเหตุการณ์หนักหนาสาหัส ทำให้เธอยกเปลือกตาขึ้นมาอย่างเชื่องช้าน่าขัดใจ
ดวงตาสีดำปรือขึ้นมาได้เพียงครึ่งทาง มองผ่านความมืดมิดประกอบกับความเบลอของภาพตรงหน้า ริมฝีปากบางสีกุหลาบอ่อนเผยอเล็กน้อย 'ใคร...' ร่างของใครคนหนึ่งอยู่ในระยะใกล้ชิดจนเกินงาม ท่อนเเขนเเข็งเเกร่งสองข้างตั้งฉากกับเตียง ขังเธอไว้ภายใต้การครอบครองของเขาเพียงผู้เดียว
เธอเริ่มคิด 'หรือเรายังไม่ตื่นกันนะ... สงสัยเมื่อคืนดื่มหนักจนฝันเห็นผู้ชายกำลังจับกดตัวเอง เเต่ว่า... อายุปูนนี้เเล้ว นานๆ ทีจะได้ฝันหวานกะเขาบ้างหนา'
ดวงตาสีดำสองข้างเริ่มชินกับความมืดจนเห็นชัดขึ้นบ้างเเล้ว มือของเธอค่อยๆ ยกขึ้นไปสัมผัสสันจมูกของเขา ไล่ลงมาตรงริมฝีปากหนา ปลายนิ้วของเธอกดลึกเข้าไปในริมฝีปากของเขา ชายหนุ่มจูบปลายนิ้วเรียวของเธออย่างอ่อนโยน รอยยิ้มน่าหลงใหลปรากฎบนบนใบหน้าของเขา ใบหน้าที่เธอมองเห็นไม่ชัด
'อยากเห็นหน้าชัดกว่านี้จัง...'
มือเรียวเล็กเปลี่ยนไปสัมผัสเรือนผมสีเงินยาวประบ่า รูปตาคมกริบสามารถเชือดเฉือนหัวใจของหญิงสาวได้ในคราที่สบตากัน ดวงตาของเขาเป็นสีน้ำเงินราวกับน้ำทะเล เเลดูน่าหลงใหลเหลือเกิน สาวโสดสามสิบปีอย่างเธอได้มีโมเม้นเเบบนี้ถือว่าโชคดีหนักหนา ถึงเเม้มันจะเป็นเเค่ความฝันก็ตาม
ชายหนุ่มเห็นหญิงสาวใต้ร่างกำลังส่งยิ้มมาให้อย่างโง่งม ไฟในกายของเขาเริ่มคุกรุ่นยิ่งกว่าเดิม
"เธอคิดจะยั่วฉันรึไง"
ไม่ได้ยั่วเฟ้ย เเค่มีความสุข~
"พอเถอะคาร่า เธอเหนื่อยมากเเล้วนะ"
เธอขมวดคิ้วมองอย่างงง 'คาร่าไหนฟ่ะ - - ฉันชื่อเกี๊ยวกุ้งต่างหากล่ะ'
พอรู้ว่าอีกฝ่ายมีอาการโต้ตอบกลับมาหลายครั้ง ก็เริ่มอยากจะถามว่า "นายเป็นใคร..."
"อะไรกัน เเค่สองรอบถึงกับฟั่นเฟือน"
อะไรคือ สองรอบ ?
"นี่จำสามีตัวเองไม่ได้เลยเหรอ เธอนี่อาการหนักเเล้วนะ" เขาพูดติดตลก
ส่วนเธอนั้นหัวใจพองโต หน้าเเดงเป็นลูกตำลึง นี่เธอถึงกับฝันว่ามีสามีเลยหรอ อยากรู้จังสามีชื่ออะไร
"นายชื่ออะไร"
เขานิ่งเงียบไปชั่วครู่ พลันคิดว่าเธอคงเเกล้งทำเป็นลืม คนที่อ้างตนว่าเป็น 'สามี' ยื่นหน้าลงมากระซิบภรรยาที่กำลังสลึมสลือ ทำหน้าเคลิบเคลิ้มราวกับขึ้นสวรรค์ชั้นดาวดึงส์
"คิรัว"
เธอสะดุ้งตื่น
"ขี้-รั่ว ?" < ฟังผิด + ออกเสียงเพี้ยน
"-__-" < หน้าสามี
เกี๊ยวกุ้งอ้าปากค้าง
"คนบ้าอะไรชื่อ ขี้รั่ว!"
มีสามีทั้งทีเเต่ดันชื่อ ขี้รั่ว ความฝันบ้าบออะไรเนี่ย !
"-__-" หูเธอคงจะมีปัญหา...
ความคิดเห็น