Kiss Goodbye ♥ ♡
…" This is the final call of flight TG286 "...
"มึงอย่ากินเยอะดิว่ะ
แดกเหล้าหมดขวดขนาดนี้พรุ่งนี้มึงจะเอาแรงที่ไหนไปส่งแดฮยอนเค้าว่ะ"
เพื่อนนายแบบตัวสูงที่วันนี้รับอาสาออกมาดื่มเป็นเพื่อนเอ่ยปราม
"หึหึหึ เค้าไม่รักกูแล้ว เค้าจะทิ้งกูไปแล้ว
ทำไมกูจะต้องไปส่งเค้าว่ะคิบอม"
สายตาที่เจือความเจ็บปวดถูกส่งมาที่นายแบบหนุ่ม
พร้อมกับแก้วเหล้าสีสวยในมือที่ถูกหมุนไปหมุนมา
"เค้าจำเป็นต้องไป มึงอย่างี้เง่าดิวะไอโล่"
คิบอมพยายามพูดดีๆอธิบายเป็นรอบที่สิบให้กับไอคนหน้ามืดตามัวตรงหน้าฟัง
"งั้นหรอ แล้วคิดว่าไปที่นั่นเค้าจะไม่เจอคนใหม่หรือไง
กูมันก็แค่เด็กคนนึงในสายตาเค้าแหละว่ะ
กูมันโง่เองที่ไปหลงรักลูกแมวที่ดูเหมือนไม่มีพิษภัยตัวนั้น
แต่มันกลับเอาเล็บมากรีดใจกูจนชาไปหมด" พูดจบพร้อมกระดกเหล้าไปอีกอึกใหญ่
"เฮ้อ มึงเมาแล้วนะ กลับเถอะ ให้กูไปส่งมึงที่หอมึงมั้ย
แดฮยอนเค้าคงรอมึงอยู่" นายแบบหนุ่มพยายามหยิบแก้วเหล้าออกจากมือเพื่อน
พร้อมกับประคองร่างที่พร้อมจะหลับพับเคาท์เตอร์บาร์ตลอดเวลา
"ไม่ วันนี้กูจะไปนอนกับมึง"
"ไอโล่ มึงหยุดทำตัวงี่เง่าได้แล้ว กลับไปหาแดฮยอนซะ" คิบอมพูดเตือนสติคนตรงหน้า
"คิบอม ถ้ามึงยังเห็นว่ากูเป็นเพื่อนมึงอยู่ ช่วยทำตามที่กูบอกเถอะนะ"
อยู่ๆคนที่เหมือนจะเมาตรงหน้าก็มีน้ำตาคลอ แต่เพราะเค้าไม่ได้เมามากต่างหาก
เขาถึงยังเถียงหัวชนฝาอยู่แบบนี้
"เออๆ กูไม่รู้ด้วยแล้ว ช่วยมึงได้แค่นี้แหละโว้ย เรื่องของพวกมึง เคลียร์กันเองก็แล้วกัน
แต่มึงอย่า งี่เง่าให้มันมากนัก
เค้าไม่มีเวลาให้มึงทั้งชีวิตหรอกนะจุนฮง"
คิบอมพูดพร้อมกับช่วยประคองเพื่อนเดินไปที่รถของตนเพื่อกลับไปยังคอนโด
.
.
.
.
.
"ฮัลโหลครับ"
เสียงทุ้มงัวเงียรับโทรศัพท์ของอีกคนที่ตอนนี้ยังนอนไม่ยอมตื่นอยู่ข้างๆ
'เอ่อ นั่นใช่จุนฮงหรือเปล่า' เสียงเล็กๆตอบกลับมา
"อ่ะ อ่าวแดฮยอน นี่คิบอมเองนะ ไอหมานี่ยังไม่ตื่นเลย
เดี๋ยวปลุกให้นะ" คิบอมกำลังเอื้อมมือไปสะกิดคนที่นอนอยู่ข้างๆ
แต่ก็ได้ยินปลายสายตอบกลับมาเสียก่อน
'มะ ไม่ต้องหรอก ผมจะบอกว่าอีกชั่วโมงนึงเครื่องจะออกแล้วหน่ะ ฝากดูแลจุนฮงด้วยนะ
บอกว่าขอโทษแล้วก็ขอบคุณ แล้วก็ฝากบอกอีกคำว่า ‘ ผมรักเค้ามาก
’ แค่นี้นะครับ "
เสียงจากปลายสายที่ถูกเปิดลำโพงให้อีกคนที่แกล้งหลับได้ยินไปด้วย
"มึงได้ยินแล้วนะจุนฮง อย่าทำอะไรให้มันสายไปกว่านี้หละ กูบอกมึงได้แค่นี้
แล้วการแกล้งหลับตาโง่ๆของมึงหนะมันหลอกกูไม่ได้หรอกนะ"
คิบอมพูดก่อนจะโยนโทรศัพท์ไว้บนตัวอีกคน
ร่างสูงของนายแบบหนุ่มเดินออกไปแล้ว
เหลือแต่เขาที่นอนหลับตาอยู่แบบนั้น
' ผมรักเค้ามาก ' รักผมมากอย่างนั้นหรอแดฮยอน
รักผมแล้วจะหนีผมไปไหน
รักผมแล้วไปทำไม! น้ำตาไหลออกมาจากดวงตาปิดสนิทคู่สวยที่นอนนิ่งอยู่บนเตียง
"แดฮยอน โชคดีนะเว้ย
แล้วไอจุนฮงมันหายหัวไปไหนวะ"ยองแจพูดพร้อมกันหันไปมองรอบๆ
"เค้าคงไม่มาหรอก ช่างเถอะ ขอบคุณมากนะเว้ยยองแจ แล้วเจอกัน"
ยิ้มแล้วกอดเพื่อนตบบ่าปุๆ
"เออๆ แกโอเคนะเว้ย" คนตัวเล็กยังคงถูกถามอยู่จากเพื่อนสนิท
"ไม่เป็นไรๆ แกกลับไปเถอะ ใกล้เวลาบินแล้ว บายย"
"ไล่เลยนะ บายก็บายวะ" ยองแจพูดพร้อมกับเดินจากไป
เหลือแต่จองแดฮยอนกับกระเป๋าใบเล็กอีกหนึ่งใบ
"จะไม่มาจริงๆใช่มั้ยเชวจุนฮง" ร่างเล็กพึมพำกับตัวเอง
ก่อนจะเดินไปนั่งที่จุดสำหรับผู้โดยสารเพื่อรอไฟนอลคอล
ในขณะที่อีกด้าน..
รถมอเตอร์ไซต์บิ๊กไบค์คันใหญ่ของคิบอมกำลังเร่งความเร็ว
พุ่งทะยานมายังสนามบินนานาชาติของเกาหลี
อีกครึ่งชั่วโมง..
เขามีเวลาอีกแค่ครึ่งชั่วโมง
แล้วสุดท้ายรถก็จอดอยู่หน้าสนามบินจนได้ ร่างสูงไม่รอช้า
ก้าวลงจากรถได้ก็รีบวิ่งไปในอาคารผู้โดยสารทันที
ทำให้คนที่มาส่งถึงกับส่ายหัวแล้วถอนหายใจเบาๆในความปากแข็งของเด็กคนนี้
"ต้องทันสิ พี่อยู่ไหนแดฮยอน"
และด้วยความที่เขาคุ้นเคยกับเส้นทางในสนามบินเป็นอย่างดีเพราะมักใช้เดินทางไปแสดงคอนเสิร์ตอยู่บ่อยครั้ง
ชายหนุ่มก็สามารถมาถึงจุดรอสำหรับผู้โดยสารได้อย่างไม่อยากเย็นนัก
ร่างสูงกวาดสายตามองไปทั่วบริเวณนั้น
พร้อมกับเสียงเตือนไฟนอลคอลดังขึ้น ทำให้ใจเขาเต้นไม่เป็นจังหวะ
เขากลัว...ว่าเขาจะเป็นคนที่มาไม่ทัน
แต่สวรรค์คงจะยังมีเมตตากับเขาอยู่บ้าง
ร่างเล็กในชุดเสื้อคลุมหนังสีดำ
และผมสีแดงที่เด่นเป็นสง่าลุกขึ้นยืนพร้อมกับกำลังถือของเล็กน้อยแล้วกำลังเดินไปที่เกทเข้าเครื่อง
เขาไม่รอช้า
รีบใช้ขายาวๆของตัวเองให้เป็นประโยชน์ วิ่งไปเพียงช่วงสั้นๆ
เขาก็ได้มาหยุดยืนอยู่หน้าคนตัวเล็กที่เค้าแสนรักคนนี้
"จุฮ..."
"ขอโทษนะ" ก่อนที่ร่างเล็กจะได้พูดอะไร กลับเป็นเขาเองที่ชิงพูดก่อน
และรวบตัวอีกคนเข้ามากอด เขารับรู้ได้ว่าคนตัวเล็กในอ้อมกอดพยักหน้าเบาๆ ร่างสูงดึงคนตัวเล็กให้ออกมามองหน้ากันดีๆ
"จูบลานะ" สุดท้ายเขาก็พูดออกมาในที่สุด
"ไม่อยากพูดคำว่าลาหรอกนะ แต่ไม่รู้สิ" หลังจากที่ร่างสูงพูดจบ
ริมฝีปากก็ถูกประทับด้วยริมฝีปากสีชมพูอวบอิ่มของแมวน้อยตรงหน้า
แค่เพียงสัมผัสก็ทำให้รู้สึกอบอุ่น
เศร้าสร้อยและเมื่อต้องคิดว่าอีกนานแค่ไหนกันที่จะได้จูบคนตรงหน้ายิ่งทำให้รู้สึกคิดถึง
ร่างเล็กค่อยๆผละออกอย่างอ้อยอิ่ง
"ฉันต้องไปแล้ว ฉันรักนายนะ รักที่สุดด้วย"
คำเพียงไม่กี่คำจากคนตัวเล็ก แต่กลับทำให้หัวใจเชวจุนฮงเต้นรัว
"สัญญานะว่าจะกลับมา" เอ่ยออกไปก่อนที่อีกคนจะได้หันหลังกลับไป
"อื้อ สัญญาสิ ด้วยหัวใจเลยละ โชคดีนะ"
ไม่มีเวลาให้พูดอะไรไปมากกว่านี้อีกแล้ว ร่างเล็กเดินหายลับไปแล้ว
ในขณะที่เขายังยืนอยู่ตรงนี้
และเพราะว่าโทรศัพท์ในกระเป๋ากางเกงมันสั่น
ทำให้ชายหนุ่มรู้สึกตัวแล้วจึงหยิบมันออกมาดูและกดรับเมื่อเห็นว่าใครโทรมา
"จะกลับได้หรือยัง พ่อพระเอก" เสียงทุ้มที่ดังมาตามสายทำให้เขาเผลอยิ้มกับตัวเองเบาๆ
"เออ เดี๋ยวเดินไปหา" ร่างสูงเดินไปยังทางที่เขาพึ่งเข้ามา
แล้วก็เจอกับเพื่อนที่อยู่ที่เดิมไม่ไปไหน
"มึงโอเคนะ" คิบอมถามอีกคนที่เดินกลับมา
"เออว่ะ พอไหว" จุนฮงตอบพร้อมกับใส่หมวกกันน็อค
"ป่ะ วันนี้กูจะเลี้ยงเหล้ามึง มึงไม่ต้องเศร้าหรอก
มึงกับแดฮยอนแม่งหนีกันไม่พ้นอยู่แล้ว
เพราะฉะนั้นวันนี้ไปกินเหล้ากับกูย้อมใจนะเพื่อน"
เสียงทุ้มๆกับท่าทีที่กูเหมือนจะให้กำลังใจ
แต่จุนฮงกลับมองว่ามันก็เป็นแค่การอ้อนเพื่อนให้พาไปกินเหล้าของคนเสี้ยนเหล้าเท่านั้น
ทำให้เขาอดที่จะชกเบาๆไปที่ไหล่อีกคนไม่ได้
"เออ ไปก็ไปไอคุณนายแบบติดแอลกอฮอล์"
จุนฮงพูดก่อนที่ทั้งวองคนจะขับรถออกจากสนามบิน
……………………………………………………………………………………………………….
I
just curious who are you?
The one who makes me cried.
But someday you make me high.
You
just play me like I'm your toy.
But
I'm your boy.
Then
I find that you're my owner.
Sorry,
I'm falling in love with you, mon cher.
♥ END ♡