Kiss Goodbye ♥ ♡

…" This is the final call of flight TG286 "...

"มึงอย่ากินเยอะดิว่ะ แดกเหล้าหมดขวดขนาดนี้พรุ่งนี้มึงจะเอาแรงที่ไหนไปส่งแดฮยอนเค้าว่ะ" เพื่อนนายแบบตัวสูงที่วันนี้รับอาสาออกมาดื่มเป็นเพื่อนเอ่ยปราม

"หึหึหึ เค้าไม่รักกูแล้ว เค้าจะทิ้งกูไปแล้ว ทำไมกูจะต้องไปส่งเค้าว่ะคิบอม" สายตาที่เจือความเจ็บปวดถูกส่งมาที่นายแบบหนุ่ม พร้อมกับแก้วเหล้าสีสวยในมือที่ถูกหมุนไปหมุนมา

"เค้าจำเป็นต้องไป มึงอย่างี้เง่าดิวะไอโล่" คิบอมพยายามพูดดีๆอธิบายเป็นรอบที่สิบให้กับไอคนหน้ามืดตามัวตรงหน้าฟัง

"งั้นหรอ แล้วคิดว่าไปที่นั่นเค้าจะไม่เจอคนใหม่หรือไง กูมันก็แค่เด็กคนนึงในสายตาเค้าแหละว่ะ กูมันโง่เองที่ไปหลงรักลูกแมวที่ดูเหมือนไม่มีพิษภัยตัวนั้น แต่มันกลับเอาเล็บมากรีดใจกูจนชาไปหมด" พูดจบพร้อมกระดกเหล้าไปอีกอึกใหญ่

"เฮ้อ มึงเมาแล้วนะ กลับเถอะ ให้กูไปส่งมึงที่หอมึงมั้ย แดฮยอนเค้าคงรอมึงอยู่" นายแบบหนุ่มพยายามหยิบแก้วเหล้าออกจากมือเพื่อน พร้อมกับประคองร่างที่พร้อมจะหลับพับเคาท์เตอร์บาร์ตลอดเวลา

"ไม่ วันนี้กูจะไปนอนกับมึง"

"ไอโล่ มึงหยุดทำตัวงี่เง่าได้แล้ว กลับไปหาแดฮยอนซะ" คิบอมพูดเตือนสติคนตรงหน้า

"คิบอม ถ้ามึงยังเห็นว่ากูเป็นเพื่อนมึงอยู่ ช่วยทำตามที่กูบอกเถอะนะ" อยู่ๆคนที่เหมือนจะเมาตรงหน้าก็มีน้ำตาคลอ แต่เพราะเค้าไม่ได้เมามากต่างหาก เขาถึงยังเถียงหัวชนฝาอยู่แบบนี้

"เออๆ กูไม่รู้ด้วยแล้ว ช่วยมึงได้แค่นี้แหละโว้ย เรื่องของพวกมึง เคลียร์กันเองก็แล้วกัน แต่มึงอย่า    งี่เง่าให้มันมากนัก เค้าไม่มีเวลาให้มึงทั้งชีวิตหรอกนะจุนฮง" คิบอมพูดพร้อมกับช่วยประคองเพื่อนเดินไปที่รถของตนเพื่อกลับไปยังคอนโด

.

.

.

.

.

"ฮัลโหลครับ" เสียงทุ้มงัวเงียรับโทรศัพท์ของอีกคนที่ตอนนี้ยังนอนไม่ยอมตื่นอยู่ข้างๆ

'เอ่อ นั่นใช่จุนฮงหรือเปล่า' เสียงเล็กๆตอบกลับมา

"อ่ะ อ่าวแดฮยอน นี่คิบอมเองนะ ไอหมานี่ยังไม่ตื่นเลย เดี๋ยวปลุกให้นะ" คิบอมกำลังเอื้อมมือไปสะกิดคนที่นอนอยู่ข้างๆ แต่ก็ได้ยินปลายสายตอบกลับมาเสียก่อน

'มะ ไม่ต้องหรอก ผมจะบอกว่าอีกชั่วโมงนึงเครื่องจะออกแล้วหน่ะ ฝากดูแลจุนฮงด้วยนะ บอกว่าขอโทษแล้วก็ขอบคุณ แล้วก็ฝากบอกอีกคำว่า ‘ ผมรักเค้ามาก ’ แค่นี้นะครับ " เสียงจากปลายสายที่ถูกเปิดลำโพงให้อีกคนที่แกล้งหลับได้ยินไปด้วย

"มึงได้ยินแล้วนะจุนฮง อย่าทำอะไรให้มันสายไปกว่านี้หละ กูบอกมึงได้แค่นี้ แล้วการแกล้งหลับตาโง่ๆของมึงหนะมันหลอกกูไม่ได้หรอกนะ" คิบอมพูดก่อนจะโยนโทรศัพท์ไว้บนตัวอีกคน

ร่างสูงของนายแบบหนุ่มเดินออกไปแล้ว เหลือแต่เขาที่นอนหลับตาอยู่แบบนั้น

' ผมรักเค้ามาก ' รักผมมากอย่างนั้นหรอแดฮยอน

รักผมแล้วจะหนีผมไปไหน รักผมแล้วไปทำไม! น้ำตาไหลออกมาจากดวงตาปิดสนิทคู่สวยที่นอนนิ่งอยู่บนเตียง

"แดฮยอน โชคดีนะเว้ย แล้วไอจุนฮงมันหายหัวไปไหนวะ"ยองแจพูดพร้อมกันหันไปมองรอบๆ

"เค้าคงไม่มาหรอก ช่างเถอะ ขอบคุณมากนะเว้ยยองแจ แล้วเจอกัน" ยิ้มแล้วกอดเพื่อนตบบ่าปุๆ

"เออๆ แกโอเคนะเว้ย" คนตัวเล็กยังคงถูกถามอยู่จากเพื่อนสนิท

"ไม่เป็นไรๆ แกกลับไปเถอะ ใกล้เวลาบินแล้ว บายย"

"ไล่เลยนะ บายก็บายวะ" ยองแจพูดพร้อมกับเดินจากไป เหลือแต่จองแดฮยอนกับกระเป๋าใบเล็กอีกหนึ่งใบ

"จะไม่มาจริงๆใช่มั้ยเชวจุนฮง" ร่างเล็กพึมพำกับตัวเอง ก่อนจะเดินไปนั่งที่จุดสำหรับผู้โดยสารเพื่อรอไฟนอลคอล

ในขณะที่อีกด้าน..

รถมอเตอร์ไซต์บิ๊กไบค์คันใหญ่ของคิบอมกำลังเร่งความเร็ว พุ่งทะยานมายังสนามบินนานาชาติของเกาหลี

อีกครึ่งชั่วโมง.. เขามีเวลาอีกแค่ครึ่งชั่วโมง

แล้วสุดท้ายรถก็จอดอยู่หน้าสนามบินจนได้  ร่างสูงไม่รอช้า ก้าวลงจากรถได้ก็รีบวิ่งไปในอาคารผู้โดยสารทันที ทำให้คนที่มาส่งถึงกับส่ายหัวแล้วถอนหายใจเบาๆในความปากแข็งของเด็กคนนี้

"ต้องทันสิ พี่อยู่ไหนแดฮยอน" และด้วยความที่เขาคุ้นเคยกับเส้นทางในสนามบินเป็นอย่างดีเพราะมักใช้เดินทางไปแสดงคอนเสิร์ตอยู่บ่อยครั้ง ชายหนุ่มก็สามารถมาถึงจุดรอสำหรับผู้โดยสารได้อย่างไม่อยากเย็นนัก

ร่างสูงกวาดสายตามองไปทั่วบริเวณนั้น พร้อมกับเสียงเตือนไฟนอลคอลดังขึ้น ทำให้ใจเขาเต้นไม่เป็นจังหวะ

เขากลัว...ว่าเขาจะเป็นคนที่มาไม่ทัน

แต่สวรรค์คงจะยังมีเมตตากับเขาอยู่บ้าง

ร่างเล็กในชุดเสื้อคลุมหนังสีดำ และผมสีแดงที่เด่นเป็นสง่าลุกขึ้นยืนพร้อมกับกำลังถือของเล็กน้อยแล้วกำลังเดินไปที่เกทเข้าเครื่อง

เขาไม่รอช้า รีบใช้ขายาวๆของตัวเองให้เป็นประโยชน์ วิ่งไปเพียงช่วงสั้นๆ เขาก็ได้มาหยุดยืนอยู่หน้าคนตัวเล็กที่เค้าแสนรักคนนี้

"จุฮ..."

"ขอโทษนะ" ก่อนที่ร่างเล็กจะได้พูดอะไร กลับเป็นเขาเองที่ชิงพูดก่อน และรวบตัวอีกคนเข้ามากอด เขารับรู้ได้ว่าคนตัวเล็กในอ้อมกอดพยักหน้าเบาๆ  ร่างสูงดึงคนตัวเล็กให้ออกมามองหน้ากันดีๆ

"จูบลานะ" สุดท้ายเขาก็พูดออกมาในที่สุด

"ไม่อยากพูดคำว่าลาหรอกนะ แต่ไม่รู้สิ" หลังจากที่ร่างสูงพูดจบ ริมฝีปากก็ถูกประทับด้วยริมฝีปากสีชมพูอวบอิ่มของแมวน้อยตรงหน้า

แค่เพียงสัมผัสก็ทำให้รู้สึกอบอุ่น เศร้าสร้อยและเมื่อต้องคิดว่าอีกนานแค่ไหนกันที่จะได้จูบคนตรงหน้ายิ่งทำให้รู้สึกคิดถึง

ร่างเล็กค่อยๆผละออกอย่างอ้อยอิ่ง

"ฉันต้องไปแล้ว ฉันรักนายนะ รักที่สุดด้วย" คำเพียงไม่กี่คำจากคนตัวเล็ก แต่กลับทำให้หัวใจเชวจุนฮงเต้นรัว

"สัญญานะว่าจะกลับมา" เอ่ยออกไปก่อนที่อีกคนจะได้หันหลังกลับไป

"อื้อ สัญญาสิ ด้วยหัวใจเลยละ โชคดีนะ" ไม่มีเวลาให้พูดอะไรไปมากกว่านี้อีกแล้ว ร่างเล็กเดินหายลับไปแล้ว ในขณะที่เขายังยืนอยู่ตรงนี้

และเพราะว่าโทรศัพท์ในกระเป๋ากางเกงมันสั่น ทำให้ชายหนุ่มรู้สึกตัวแล้วจึงหยิบมันออกมาดูและกดรับเมื่อเห็นว่าใครโทรมา

"จะกลับได้หรือยัง พ่อพระเอก" เสียงทุ้มที่ดังมาตามสายทำให้เขาเผลอยิ้มกับตัวเองเบาๆ

"เออ เดี๋ยวเดินไปหา" ร่างสูงเดินไปยังทางที่เขาพึ่งเข้ามา แล้วก็เจอกับเพื่อนที่อยู่ที่เดิมไม่ไปไหน

"มึงโอเคนะ" คิบอมถามอีกคนที่เดินกลับมา

"เออว่ะ พอไหว" จุนฮงตอบพร้อมกับใส่หมวกกันน็อค

"ป่ะ วันนี้กูจะเลี้ยงเหล้ามึง มึงไม่ต้องเศร้าหรอก มึงกับแดฮยอนแม่งหนีกันไม่พ้นอยู่แล้ว เพราะฉะนั้นวันนี้ไปกินเหล้ากับกูย้อมใจนะเพื่อน" เสียงทุ้มๆกับท่าทีที่กูเหมือนจะให้กำลังใจ แต่จุนฮงกลับมองว่ามันก็เป็นแค่การอ้อนเพื่อนให้พาไปกินเหล้าของคนเสี้ยนเหล้าเท่านั้น ทำให้เขาอดที่จะชกเบาๆไปที่ไหล่อีกคนไม่ได้

"เออ ไปก็ไปไอคุณนายแบบติดแอลกอฮอล์" จุนฮงพูดก่อนที่ทั้งวองคนจะขับรถออกจากสนามบิน

……………………………………………………………………………………………………….

I just curious who are you?

   The one who makes me cried.

   But someday you make me high.

You just play me like I'm your toy.

But I'm your boy.

Then I find that you're my owner.

Sorry, I'm falling in love with you, mon cher.

♥  END  ♡