พ่ายรัก ONE Night FAKE or REAL

ตอนที่ 1

“ เหตุเกิดบนเตียง”

แสงแดดยามเช้าสาดส่องผ่านหน้าต่างมายังเตียงนอน แสงสว่างส่องกระทบกับใบหน้าของคัคนานต์ทำให้เธอรู้สึกตัวและลืมตาขึ้นมาพร้อมกับความงัวเงียปนความหนักอึ้งที่หัว 

เธอลุกมาบิดขี้เกียจพร้อมกับยันตัวเองขึ้นมานั่งเพื่อไล่ความงัวเงีย ตอนที่เธอบิดร่างกายไปมาหางตาของเธอก็ได้เห็นบางอย่างที่ดูคล้ายจะเป็นร่างกายคนคนหนึ่งนอนอยู่ข้างเธอ สมองสั่งการให้หันไปมองว่าสิ่งที่เธอเห็นเพียงหางตามันคืออะไรกันแน่ เธอหันไปดูก็เห็นสิ่งที่เธอเห็นทำให้เธอมึนงง และปวดหัวหนักกว่าเดิม   

คัคนานต์อยากจะกรี๊ดแต่ก็กลัวคนที่นอนอยู่ด้านข้างจะตื่น อยากจะตบหัวตัวเองสักฉาดสองฉาดนี่มึนยาแก้แพ้จนเสียตัวเลยหรือนี่ เธอพยายามนึกและถามตัวเองว่าผู้ชายคนที่นอนอยู่คนนี้เขาคือใคร และเขามานอนกับเธอตรงนี้ได้ยังไง และเมื่อคืนเขากับเธอนอนด้วยกันแล้วมีอะไรกันอย่างนั้นเหรอ ยิ่งคิดก็ยิ่งงง ยิ่งสับสน พอตั้งสติได้หญิงสาวก็ขยับตัวก้าวลงจากเตียงด้วยความเงียบที่สุดเพื่อหาเสื้อผ้าของตัวเอง ซึ่งตอนนี้สภาพเธอคือมีชุดชั้นในชิ้นบนและชิ้นล่างปิดกายไว้แต่ยังดีที่พอมีเสื้อกล้ามตัวบางสวมทับส่วนบนของเธอเอาไว้

พอเท้าแตะพื้นได้เธอก็ควานหาเสื้อผ้าชุดเมื่อคืนที่เธอใส่มาโชคดีที่เสื้อผ้าของเธอกองอยู่ข้างเตียง เธอรีบใส่เสื้อผ้าด้วยอาการรีบร้อนเพราะกลัวคนที่ยังหลับอยู่ตื่นขึ้นมา เพราะถ้าเขาตื่นขึ้นมาเห็นเธอในสภาพนี้เธอเองก็ไม่อยากจะคิดเหมือนกันว่าจะต้องทักทายเขายังไง ขณะที่กำลังใส่กระดุมเสื้อเม็ดสุดท้ายเสร็จ คนแปลกหน้าที่นอนร่วมเตียงกันเมื่อคืนก็เอ่ยทักด้วยน้ำเสียงที่บ่งบอกถึงความงัวเงีย

“อืม ตื่นนานแล้วเหรอ” 

หญิงสาวยืนนิ่งเม้มปากไม่กล้าหันหน้าไปมอง ผู้ชายคนนี้เป็นใคร และมานอนกับเธอได้ยังไงเธอเองก็ยังไม่รู้เลยแล้วจะให้พูดคุยกันมันก็กระดากใจยังไงอยู่

“คุณจะไม่คุยกับผมหน่อยเหรอ” 

เจ้าของเสียงทุ้มส่งคำถามมาอีกครั้ง เธอตัดสินในหันกลับไปหาเจ้าของเสียงสิ่งที่เธอได้เห็นคือชายหนุ่มที่นอนเอนตัวพิงหัวเตียงอยู่ โดยที่ร่างกายท่อนบนของเขาเปลือยเปล่าไม่มีอะไรปิดไว้ เธอจ้องมองเขาด้วยความตกตะลึงในแผงอกที่มีแต่กล้ามเนื้อ และความขาว จุดที่สะดุดตาคงจะหนีไม่เม็ดเนื้อสีน้ำตาลอ่อนสองเม็ดที่ติดอยู่ ในระหว่างที่คัคนานต์ตกตะลึงในความบึกของชายหนุ่มที่อยู่ตรงหน้า ทันใดนั้นเขาก็ลุกขึ้นจากที่นอนเธอตกใจเพราะเข้าใจว่าเขาเปลือยท่อนล่าง เธอรีบเอามือปิดตาแล้วตะโกนเสียงดัง

“คุณจะบ้าหรือไงลุกมาทั้งที่ยังโป๊อยู่นี่นะ” เธอพูดทั้งที่ยังมีมือปิดตาแถมเธอยังหลับตาอีกต่างหาก

“ผมเปลือยตรงไหนแค่ไม่ได้ใส่เสื้อนี่เรียกว่าโป๊แล้วเหรอ คุณนี่ตลกจัง” คนหุ่นบึกบอกพลางเสยผม

เธอเปิดตาพร้อมกับกางมือออกก็เห็นว่าเขาสวมกางเกงไว้ด้านล่าง และตอนนี้เธอก็ถือโอกาสสำรวจรูปร่างของเขาได้แบบเต็มตา เขามีรูปร่างที่สมส่วน สูงประมาณ 185-187 เซ็นติเมตร ที่เธอพอจะเดาส่วนสูง

ของเขาได้ก็เพราะตอนนี้เขายืนอยู่ตรงกับประตูห้องซึ่งเธอก็เดาว่าน่าจะเป็นห้องน้ำ ซึ่งประตูปกติก็จะมีความ

สูงอยู่ที่ 190 เซ็นติเมตร ซึ่งเขาเองก็จะสูงเท่าประตูอยู่แล้ว 

นอกจากรูปร่างแล้วหน้าของเขาเองก็ดูหล่อเหลามากเอาการ โครงหน้าสวย กรอบหน้าชัด ดวงตารีเรียวได้รูป จมูกโด่งเป็นสันโค้งรับกับริมฝีปากที่ไม่หนาไม่บางรูปทรงพอดีกับใบหน้า เธอเผลอมองเขาจนไล่ลงมาถึงลำคอและลูกกระเดือกของเขา มองโดยรวมแล้วเขาเป็นผู้ชายที่หล่อและรูปร่างดีมาก ดีจนเป็นดาราได้เลย พอเธอคิดมาถึงตรงนี้และมองหน้าเขาแบบชัดเจนอีกครั้งก็รู้สึกคุ้นหน้าใบหน้า และเธอก็นึกออกในทันทีว่าผู้ชายที่ยืนตรงหน้าเป็นดาราหนุ่มที่ตอนนี้มีกระแสข่าวเป็นชู้กับเมียชาวบ้าน นี่เธอกำลังฝันอยู่ใช่ไหม มันคงเป็นแค่ความฝันอย่างแน่นอน ไม่จริงเมื่อคืนนี้เธอมีคืนอันเร่าร้อน กับ ปูน ปุริเมศร์  หรือนี่ ยังไม่ทันได้คิดอะไรไปมากกว่านี้ 

“คุณกับผม...เอ่อ คุณจำเรื่องเมื่อคืนได้ไหมว่าคุณเข้ามานอนกับผมได้ยังไง” 

จบคำถามของเขา คัคนานต์ได้แต่อึกอัก เพราะเธอเองก็จำไม่ได้เหมือนกันว่าไปยังไงมายังไงถึงได้มานอนในห้องและบนเตียงนอนกับเขาได้

“เอาจริงนะคุณจำไม่ได้ แต่ฉันคิดว่ามันน่าจะเป็นเรื่องบังเอิญหรืออะไรสักอย่าง….มั้งคะ” 

หญิงสาวพลางคิดด่าตัวเองในใจว่าทำไมถึงได้ตอบอะไรที่ดูไม่เข้าท่าเอาเสียเลย เรื่องบังเอิญอย่างนั้นเหรอบ้าจริง

“ผมว่ามันไม่ใช่เรื่องบังเอิญ ผมว่าคุณจงใจเข้ามานอนกับผม”

เขาโพล่งออกมาทันทีที่เธอพูดจบด้วยน้ำเสียงที่เข้มแลเน้นหนักคำว่าจงใจ

“จงใจเหรอ นี่คุณมันดูไร้เหตุผลมากเลยนะ ทำไม่ฉันต้องจงใจมานอนกับคุณด้วย ฉันเองก็…..” 

น้ำเสียงและอารมณ์เริ่มขุ่นยังไม่ทันที่เธอจะอธิบายอะไร ชายหนุ่มเจ้าของแผงอกล่ำก็ก้าวเท้าเข้าหาเธอแล้วพูดแทรกเธอด้วยเสียงที่เย้ยหยัน

“เพราะคุณต้องการแบล็คเมลล์ผมไง”

“ห๊า แบล็คเมลล์...คุณนี่ท่าจะอินละครมากไปแล้วฉันเองก็ไม่รู้ว่าเข้ามานอนกับคุณได้ยังไง เอาเป็นว่าเราสองคนก็ต่างก็เสียหายทั้งคู่ ฉันว่าเราลืมๆมันไปเถอะ ฉันสัญญาว่าจะไม่บอกเรื่องเมื่อคืนกับใครอย่างแน่นอนคุณสบายใจได้” 

พูดเสร็จหญิงสาวรีบก้าวเท้าหาทางออกจากห้องนอนของเขาโดยเร็ว เพราะเธอเองก็ไม่รู้จะหาคำตอบให้เขาได้ยังไง แต่ตอนนี้เธอขอกลับไปตั้งหลักและทบทวนไทม์ไลน์ตัวเองก่อนน่าจะดีที่สุด ก่อนร่างบางของเธอจะพ้นประตูห้องนอนของเขา คนร่างสูงเดินตามมาเพียงแค่สองสามก้าวก็ถึงตัวเธอพร้อมกับใช้มือข้างหนึ่งคว้าเอวบางของเธอไว้และมืออีกข้างก็ดันประตูให้ปิดไว้ตามเดิม เขาใช้ร่างที่ใหญ่โตกว่าเบียดร่างเล็กจนหลังของเธอติดอยู่ที่ประตูที่ปิดสนิท

บรรยากาศภายในห้องนี้ภาพของชายหญิงที่ยืนเบียดร่างชิดกันอยู่ที่หน้าประตู เนื้อตัวเบียดกันจนแทบจะได้ยินเสียงหัวใจที่เต้นรัวของกันและกัน ใบหน้าหล่อของเขาก้มมาจนปลายจมูกเกือบชิดแก้มนวลที่ตอนนี้มันแดงระเรือด้วยความตกใจปนความโมโหของเธอ สถานการณ์ตอนนี้สำหรับคัคนานต์เองมันไม่ใช่

ความโรแมนติก หรือการแสดงอารมณ์สั่งลาของคู่วันไนท์สแตนด์ แต่ตอนนี้ตัวเธอสั่นสะท้านไปทั่วทั้งตัว

ซึ่งเธอเองก็ไม่เข้าใจว่าเป็นเพราะความโกรธ กลัว หรือเพราะเขาที่เข้ามาชิดตัวเธอแบบนี้กันแน่ แต่ที่แน่ๆ เธออยากออกไปจากสถานการณ์นี้ให้เร็วที่สุด 

“ผมยังไม่ให้คุณไปจนกว่าคุณจะบอกผมมาก่อนว่าคุณทำเองหรือมีใครสั่งให้คุณทำ” ดาราหนุ่มยังคงยื่นหน้าเข้ามาใกล้และคาดคั้นเธอ

“แล้วจะให้ฉันบอกว่ายังไง แบล็คมงแบล็คเมอะไรฉันไม่รู้เรื่อง ใครเขาจะมายอมเสียตัวเพื่อเรื่องบ้าๆ อย่างที่คุณกล่าวหากัน”

“คุณจะให้ผมเชื่อได้ยังไง” ก่อนที่เธอจะตอบอะไรเขาก็ชิงพูดแทรกขึ้นมา

“ผมว่าผมคุ้นหน้าคุณนะ คุณเป็นคนของทีมออแกไนเซอร์ที่มาจัดงานให้ผมเมื่อคืน ใช่แล้วผมนึกออกละ ถ้าอย่างงั้นผมว่าผมคุยกับเจ้านายคุณแทนจะดีกว่า” 

ปุริมเมศร์พูดจบก็คลายวงแขนจากเอวบางของเธอ พอพ้นจากอ้อมแขนของเขาได้เธอก็ไม่รีรอให้เข้ามาคว้าตัวเป็นรอบที่สองรีบเปิดประตูและวิ่งออกจากห้องเขา และรีบออกจากบ้านของเขาอย่างรวดเร็วหลังจากที่เรียกแท็กซี่ได้เธอก็รีบกลับคอนโดของตัวเอง ระหว่างทางเธอลองนึกทบทวนถึงเรื่องราวที่เกิดขึ้น

 เมื่อวานคัคนานต์รับงานจัดงานเลี้ยงปาร์ตี้วันเกิดของดาราหนุ่มซึ่งงานนี้เป็นงานที่บริษัทออแกไนเซอร์ของเพื่อนเธอรับงานไว้ ปกติแล้วเธอเองไม่ได้ทำงานนี้ประจำแต่เพราะตอนนี้เธอตกงานเพื่อนของเธอจึงให้เธอมารับงานเป็นหัวหน้าทีม สำหรับงานจัดเลี้ยงภายในเธอถือว่าเป็นงานที่ไม่ยากมากนักสำหรับเธอ 

แต่เหตุการณ์ที่ทำให้เธอกับเขาต้องมาเจอกันบนเตียงน่าจะเกิดก่อนช่วงการเป่าเค้ก เวลาสองทุ่มเกือบสามทุ่มเป็นช่วงที่ทุกคนกำลังสนุกกับการดื่มกิน เสียงเพลงที่ดังในจังหวะชวนโยกย้ายและภายในงานมีการจุดดอกไม้ไฟและพลุ ควันและเสียงเพลงที่ดังทำให้เธอเกิดปวดหัวอย่างหนัก เธอเองรู้ดีว่าอาการนี้ของเธอน่าจะเป็นภูมิแพ้อย่างแน่นอน เธอเองไม่อยากปล่อยงานไว้แล้วให้ลูกน้องของเธอดูแลจนจบ เธอจึงบอกกับลูกน้องว่าจะขอกินยาและหาที่หลบนอนสักพัก ลูกน้องเธอคนที่สำรวจสถานที่ก่อนจัดงานบอกกับเธอว่ามีโซฟาที่ด้านบนน่าจะพอนอนหลบแขกในงานได้ เพราะถ้าเธอนอนที่โซฟาด้านล่างเกรงว่าจะดูไม่ดีเวลามีแขกเดินเข้าออก  

เมื่อเธอได้ยินว่ามีที่พอนอนพักได้เธอก็บอกลูกน้องว่าก่อนงานเลิกให้ขึ้นไปปลุกเธอด้วยเธอจะลงมาช่วยเก็บงาน หลังจากนั้นเธอก็หลบขึ้นไปนอนพักที่โซฟาด้านบน ซึ่งในขณะที่เธอนอนอยู่เธอรู้สึกว่าโซฟาหันหน้าตรงบันไดเธอเองก็กลัวว่าถ้าเจ้าของงานหรือเจ้าของบ้านขึ้นมาเห็นเข้าจะดูไม่ดี เธอเลยลงไปนอนบนพี้นด้านหลังของโซฟาแทน ในช่วงที่เธอหลับไปได้พักใหญ่เธอได้ยินเสียงคนเรียกชื่อเธอและเธอก็ลุกขึ้นมาเดินออกจากตรงที่เธอนอนอยู่แล้วเธอก็เดินออกไป แต่ทำไมเธอถึงเข้าไปในห้องนอนของเขาบนนอนบนเตียงเขาได้ นึกถึงตอนนี้เธอก็มึนจนคิดไม่ออก

ปุริเมศร์ดาราหนุ่มหล่อ ขาวสูง วัยสามสิบปีที่เพิ่งจะครบพอดีไปเมื่อคืน เขาจัดงานเลี้ยงเพื่อฉลองวันเกิดและความสำเร็จของบริษัทที่เขาเป็นหุ้นส่วนกับผู้จัดการส่วนตัว เมื่อคืนเขาเมาและแทบจะจำอะไรไม่ได้เลยเขาได้แต่ครุ่นคิดและสงสัยว่าทำไมตัวเองถึงได้นอนกับผู้หญิงคนนี้ได้ เขาจำได้แต่เพียงว่าเขาดื่มเยอะมาก และเขาพยายามเลี่ยงที่จะอยู่กับทีน่า สาวสวยที่ใครหลายคนเข้าใจว่าเธอกับเขามีความสัมพันธ์มากกว่าคนรู้จักกันธรรมดา หลังจากที่เขาดื่มไวน์ขวดที่สองกับเพื่อนๆใกล้หมดเขาจำได้ ทีน่ากับจีจี้ผู้จัดการส่วนตัวของเขาถือเค้กเข้ามาเพื่อให้เขาเป่าเค้กในช่วงนั้นเขาบอกจันทร์จิรา   ผู้จัดการสาวรุ่นใหญ่ว่าอยากขึ้นไปพักช่วยส่งแขกและกันทีน่าให้เขาด้วยเพราะเขากลัวว่าเธอจะตามเขาขึ้นไปที่ห้องนอน

จันทร์จิราหรือจีจี้ เป็นผู้จัดการส่วนตัวเขามานานรู้จักนิสัยส่วนตัวของเขาดีกว่าคนในครอบครัวและเป็นยิ่งกว่าคนในครอบครัวของเขา นอกจากเรื่องงานแล้วผู้จัดการสาววัยสี่สิบคนนี้ยังเป็นทั้งพี่สาว และจะคอยดูแลเขาในเวลาที่เขามีปัญหาส่วนตัว และคอยซัพพอร์ตเขาในเรื่องงาน เรียกได้ว่าจันทร์จิราเป็นคนที่ปุริเมศร์สนิทและไว้ใจมาก

เมื่อไล่เลียงเวลาและความทรงจำเกี่ยวกับเรื่องเมื่อคืน หลังจากที่เขาผละจากแขกเหรื่อ และฝากให้จันทร์จิราช่วยจัดการช่วงงานเลิกแทนเขา เขาเองก็ตรงขึ้นไปยังห้องนอนของเขาพอถึงเตียงได้ก็รีบแทรกตัวเข้าไปในผ้าห่ม พอนอนไปได้สักพักเขาเองก็รู้สึกได้ถึงการเคลื่อนไหวของบางสิ่งที่อยู่ข้างตัวเขา

 ในตอนนั้นเขาเองก็เข้าใจว่าเป็นทีน่าแอบตามเขาขึ้นมาบนห้องนอน เขาคิดได้เพียงเท่านี้และพยายามจะยันกายลุกขึ้น และยังไม่ทันได้ลุกขึ้นจากที่ที่นอนอยู่ ก็ปรากฎว่ามีแขนเรียวเล็กของใครบางคนสอดเข้ามากอดเอวเขาแน่นและใช้ขาก่ายหน้าขาเขาไว้ราวกับว่าเขาเป็นหมอนข้าง ไม่เพียงแค่กอดเขาไว้เท่านั้นแต่ยังใช้ใบหน้าซุกไซ้มาที่ซอกคอของเขา แล้วสิ่งที่ทำให้ปุริเมศร์ต้องตกใจจนไม่สามารถที่จะควบคุมตัวเองได้เจ้าของท่อนแขนเรียวเล็กที่โอบกอดเข้าไว้ใช้ริมฝีปากนุ่มทาบทับมาบนรีมฝีปากของเขา 

ปุริเมศร์พยายามดันเธอออกแต่ความความมึนบอกกับเธอรั้งเอวเขาไว้แน่นเขาจึงต้องโต้ตอบเธอด้วยการจูบตอบ เขาแปลกใจในท่าทีการจูบของเธอคนนี้อยู่ไม่น้อย ด้วยท่าทางที่เงอะและไม่ประสีประสาเรื่องการจูบดูแล้วคงจะไม่ใช่ทีน่าอย่างที่เขาคิด เพราะเธอคนนี้รูปร่างเล็กบอบบางแต่มีทรง แต่ทีน่าเองจะเป็นแนวเนื้อนม ซึ่งพอเขารู้ได้อย่างนี้เขาจึงอยากจะลองวันไนท์กับผู้หญิงคนนี้ และอยากจะสอนให้เธอรู้ว่าการจูบที่ถูกต้องมันเป็นอย่างไร เขาบดริมฝีปากเธออย่างนุ่มนวลสลับด้วยความหนักหน่วงในบางครั้ง เขาจำได้เพียงว่าเขาใช้เวลาอ้อยอิ่งอยู่กับริมฝีปากอิ่มของเธออยู่เนิ่นนานจากนั้นเขาก็ปล่อยทุกอย่างให้มันเป็นไปตามสิ่งที่ควรจะเป็น

แล้วเหตุการณ์หลังจากนั้นเขาเองก็จำอะไรไม่ได้เช่นกัน จนกระทั่งตื่นมาอีกทีก็เจอเธอ ผู้หญิงคนนี้คนที่ที่ทิ้งความเคลือบแคลงสงสัยไว้ให้กับเขา ว่าเธอเข้ามานอนกับเขาเพื่ออะไรหรือว่าเธอเมา แล้วเธอรู้ได้อย่างไรกันว่าห้องนอนนี้เป็นห้องนอนของเขา ในบ้านหลังนี้ชั้นบนมีห้องถึงสามห้อง เขาคิดซ้ำไปซ้ำมาแล้วเขาก็นึกออกอยู่แค่เรื่องเดียวว่าการเข้ามาของเธอคนนี้เป็นเรื่องที่มีคนจ้างเธอมาเพื่อทำให้เกิดเหตุการณ์เมื่อคืน และแบล็คเมลล์เขาอย่างแน่นอน แล้วเหมือน       ปุริเมศร์จะคิดอะไรบางอย่างออกมาได้